20 χρόνια χωρίς την Ιφιγένεια Γιαννοπούλου – Το χρονικό ενός μυστήριου θανάτου

Ακριβώς 20 χρόνια πριν, ξεκίνησε ένα από τα μεγαλύτερα θρίλερ που απασχόλησε την ελληνική δισκογραφία και όχι μόνο, όταν το απόγευμα της 24^ης Ιουνίου του 2004 παρέλαβε το ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ νεκρή την γνωστή στιχουργό και ραδιοφωνική παραγωγό Ιφιγένεια Γιαννοπούλου, από πολυσύχναστο πεζόδρομο μόλις στα σαράντα της χρόνια.

Νωρίτερα είχε επισκεφτεί το ιατρείο γνωστής ενδοκρινολόγου που είχε διαγραφεί τότε από τα μητρώα του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών λόγω οικονομικών εκκρεμοτήτων. Η Ιφιγένεια Γιαννοπούλου είχε συνεργαστεί με πολλές εφημερίδες και περιοδικά, είχε συνεργαστεί σε θεατρικές παραγωγές και με μεγάλα ονόματα του χώρου της μουσικής και του θεάτρου.

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο της δικής εναντίον της ενδοκρινολόγου που ξεκίνησε στις αρχές Φεβρουαρίου του 2009 και την παρέπεμπε για ανθρωποκτονία εξ αμελείας, η γιατρός, η οποία διατηρούσε για πολλά χρόνια ιατρείο στην Κυψέλη, το απόγευμα της 24ης Ιουνίου δέχτηκε την προγραμματισμένη επίσκεψη της Γιαννοπούλου, η οποία την είχε επισκεφτεί στον ίδιο χώρο τουλάχιστον άλλες δύο φορές. Την ώρα της εξέτασης η γιατρός χορήγησε με ένεση το απαγορευμένο σκεύασμα M.D.S.O. στην ασθενή. Η Γιαννοπούλου όμως, δεν αντέδρασε φυσιολογικά. Έπαθε αλλεργικό σοκ και έπεσε στο πάτωμα. Η γιατρός ειδοποίησε γειτονική γιατρό αλλά και φαρμακοποιό και της χορήγησε ένεση ατροπίνης. Όμως ήταν αργά. Η σύντομη ζωή της Ιφιγένειας Γιαννοπούλου είχε τελειώσει άδικα μέσα στο ισόγειο ιατρείο της Φωκίωνος Νέγρη.

Η Ιφιγένεια Γιαννοπούλου γεννήθηκε το 1964. Άρχισε να συγγράφει τα πρώτα της παιδικά βιβλία στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Παράλληλα σπούδασε Νομικά στη Νομική Σχολή Αθηνών, Δημοσιογραφία στο Δημοσιογραφικό Εργαστήρι του Χάγιου και 12 χρόνια στο Εθνικό Ωδείο και στο Ελληνικό Ωδείο κλασική κιθάρα, πιάνο και ορθοφωνία. Συγχρόνως άρχισε να παρουσιάζει στην ΕΡΤ τις πρώτες της παιδικές τηλεοπτικές εκπομπές και, στη συνέχεια, μεγάλες μουσικές τηλεοπτικές παραγωγές στο κρατικό κανάλι, αλλά και σε μεγάλα ιδιωτικά κανάλια.

Είχε συγγράψει πάνω από 500 σενάρια για τηλεοπτικές εκπομπές. Για πάνω από 17 χρόνια εργαζόταν ως μουσικός παραγωγός στο ραδιόφωνο. Παράλληλα, από το 1985 ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη συγγραφή στίχων, υπογράφοντα πάνω από 700 τραγούδια. Από το 1987 είχε εργαστεί ως δημοσιογράφος και ως αρχισυντάκτρια σε μεγάλες εφημερίδες και περιοδικά. Το 1991 βραβεύτηκε από τα “Μουσικά Βραβεία” με το “Πρώτο Βραβείο Στίχου” για το τραγούδι της “Στους πέντε ανέμους” σε μουσική του Στέφανου Κορκολή. Το 1997 την τίμησε η UNESCO αναθέτοντάς της να γράψει το “Επίσημο Τραγούδι της Unesco” για τη χρονιά 1998. Το 1997 βραβεύτηκε ξανά από τα “Μουσικά Βραβεία” με το “Τιμητικό Βραβείο” για τη συνολική της προσφορά στο στίχο.

Είχε συγγράψει 15 παιδικά βιβλία με μυθολογικό, λαογραφικό και λογοτεχνικό περιεχόμενο, ενώ έχουν ανέβει τρία παιδικά θεατρικά της έργα σε μεγάλες θεατρικές σκηνές καθώς και σε ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.

Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής που έγινε η δίκη για τον θάνατο της  Γιαννοπούλου, η γιατρός ύστερα από τεσσεράμισι χρόνια κάθισε στο εδώλιο κατηγορούμενη για ανθρωποκτονία εξ αμελείας με το αιτιολογικό ότι δεν ήλεγξε ύποπτο σκεύασμα και τις παρενέργειές του, το παρείχε στην ασθενή και ένεκα αυτού η άτυχη γυναίκα κατέληξε από έμφραγμα του μυοκαρδίου. Κατά την  ακροαματική διαδικασία κατέθεσε η μητέρα της τραγικής στιχουργού, Ντόρα Γιαννοπούλου, ο αδερφός της Γρηγόρης καθώς και γιατροί του ΕΚΑΒ αλλά και αυτόπτες μάρτυρες του συμβάντος που είχε σοκάρει τον καλλιτεχνικό κόσμο και είχε συγκλονίσει την κοινή γνώμη εκείνη την εποχή.

Η μητέρα της εκλιπούσης επέμεινε στις αρχικές καταγγελίες ότι η κατηγορούμενη γιατρός ήταν αποκλειστικά υπεύθυνη για το θάνατο της κόρης της που όπως ανέφερε δεν είχε κανένα πρόβλημα υγείας πλην της ρευματοειδούς αρθρίτιδας από την οποία υπέφερε, ασθένεια για την οποία παρακολουθούνταν από κορυφαίους γιατρούς. Μάλιστα κάποια στιγμή στη δίκη ξέσπασε, λέγοντας: «Με πήρε τηλέφωνο την ώρα που έγινε το κακό ο τότε σύντροφός της Γιάννης και μου είπε ότι η Ιφιγένεια πέθανε από την ένεση που της έκανε η γιατρός». Ο αδερφός της αδικοχαμένης στιχουργού κατέθεσε ότι το σκεύασμα M.D.S.O., που δεν κυκλοφορούσε στην Ελλάδα καθώς δεν ήταν εγκεκριμένο από τον ΕΟΦ, παρά μόνο στη Ρωσία, χορηγήθηκε σε ενέσιμη μορφή στην άτυχη αδερφή του από την ενδοκρινολόγο μέσα στο ιατρείο της εκείνο το απόγευμα, με παράλληλη χρήση ατροπίνης που της έκανε για να τη συνεφέρει από το σοκ που έπαθε. «Το αποτέλεσμα ήταν η αδερφή μου να πάθει διάτρηση στομάχου, να διαλυθεί η καρδιά της και να καταλήξει λόγω εμφράγματος, όπως είχε αποφανθεί τότε ο ιατροδικαστής Νίκος Καρακούκης, ο οποίος όμως δεν μπόρεσε να ανιχνεύσει το συγκεκριμένο σκεύασμα, γιατί δεν ήταν γνωστό στα εργαστήρια» ανέφερε ο κ. Γιαννόπουλος. «Η αδερφή μου ήταν υγιής παρά τα όσα αντίθετα λέγονται. Είχε εμφανιστεί στην εκπομπή του Κώστα Χαρδαβέλλα τέσσερις μέρες νωρίτερα και έδειχνε πολύ καλά».

Στη δίκη κατέθεσε και ο τελευταίος σύντροφος της Ιφιγένειας Γιαννοπούλου, όπου όπως βρίσκουμε στα δημοσιεύματα της εποχής, ισχυρίστηκε ότι μετά το τραγικό συμβάν επικοινώνησε τηλεφωνικά με τη γιατρό, η οποία φέρεται να του είπε: «Δεν της έκανα την ένεση. Μία σταγόνα της έριξα και μετά κάηκε, έπεσε κάτω και έκανε εμετούς».

Η πλευρά της ενδοκρινολόγου γιατρού υποστήριξε στο δικαστήριο επικαλούμενη μάρτυρες ότι το συγκεκριμένο ένοχο σκεύασμα είναι προϊόν επάλειψης, δεν εδόθη ποτέ στην Γιαννοπούλου και η κατηγορούμενη δεν το γνώριζε. Μάλιστα επικαλέστηκε μαρτυρία γιατρού του ΕΚΑΒ που κατέθεσε ότι «είδε το πρόσωπο της ασθενούς να είναι σκληρό, μάλλον έπασχε από σκληροδερμία που της είχε επιφέρει βλάβες στα εσωτερικά όργανα». Επίσης η υπεράσπιση της ενδοκρινολόγου έκανε λόγο σε εκείνη τη δίκη για μαρτυρία γείτονα φαρμακοποιού της γιατρού, ο οποίος δήλωνε ότι η κατηγορούμενη δεν χορήγησε ατροπίνη αλλά αδρεναλίνη για την ανάνηψη της ασθενούς, που όμως δεν επανήλθε ποτέ, με αποτέλεσμα να πεθάνει αβοήθητη στο πεζοδρόμιο.

Στην ίδια δίκη, ο αδερφός της Ιφιγένειας Γιαννοπούλου φέρεται να προσκόμισε μία φωτογραφία της αδικοχαμένης στιχουργού με την κόρη του αξέχαστου λαϊκού συνθέτη Μανώλη Χιώτη και ένα δημοσίευμα απογευματινής εφημερίδας στο οποίο η κατηγορούμενη ενδοκρινολόγος για τον θάνατο της στιχουργού φέρεται να «διαφημίζει» το ρωσικό σκεύασμα M.D.S.O..  Κατά τους ισχυρισμούς της οικογένειας Γιαννοπούλου, η Μαρία Χιώτη, η οποία διατηρούσε κατάστημα με εναλλακτικές θεραπείες και πέθανε υπό μυστηριώδεις συνθήκες το 2008 στη Βραζιλία, είχε συστήσει την Γιαννοπούλου στην κατηγορούμενη ενδοκρινολόγο. Ενδοκρινολόγος και Χιώτη, κατά την οικογένεια της Γιαννοπούλου, γνωρίζονταν καλά και ήταν ένθερμες υποστηρίκτριες περίεργων φαρμακευτικών σκευασμάτων, ένα από τα οποία ήταν και το M.D.S.O. που σκότωσε τη στιχουργό. Αποκλειστικές πληροφορίες της «Espresso» που ασχολήθηκε με το θέμα εκείνη την εποχή, έγραφαν πως η κόρη του αείμνηστου Μανώλη Χιώτη ταξίδευε συχνά στη Βραζιλία και συναντούσε τον αυτο-αναγορευθέντα «γιατρό-μάγο της οικουμένης» Joao De Deus (Ιωάννη του Θεού), ο οποίος έχει πολλούς και φανατικούς φίλους και στην Ελλάδα. Εναν περιπλανώμενο «τσαρλατάνο», όπως τον έχει χαρακτηρίσει ο Ιατρικός Σύλλογος, που είχε έρθει στην Αθήνα το 2003 και η παρουσία του είχε προκαλέσει σάλο.

Τον Ιούνιο του 2009, το δικαστήριο επέβαλε στην κατηγορούμενη γιατρό την ποινή φυλάκισης των δυόμιση ετών κρίνοντάς την αποκλειστικά υπεύθυνη για το χαμό της αγαπημένης δημιουργού. Ο εισαγγελέας της έδρας τότε, πρότεινε φυλάκιση 3 ετών. Μάλιστα ήταν ιδιαίτερα επικριτικός για την ιατροδικαστική εξέταση που είχε γίνει τότε στη θανούσα από τον ιατροδικαστή Νίκο Καρακούκη χαρακτηρίζοντας την ελλειπή αφού δεν είχε εντοπίσει την ουσία ώστε να αποφευχθούν η πολυετής δικαστική ταλαιπωρία και το μυστήριο που υπήρχε για χρόνια για την αιτία θανάτου της Ιφιγένειας Γιαννοπούλου.

Τελευταία δημοσιευμένη είδηση για τη δίκη της γιατρού, ανέφερε πως η κατηγορούμενη μέσω των δικηγόρων της άσκησε έφεση και αφέθηκε ελεύθερη ενώ αποφασίστηκε η έφεση να έχει και ανασταλτικό αποτέλεσμα για την ποινή των δυόμιση ετών.

Ως στιχουργός η Γιαννοπούλου είχε συνεργαστεί με τους Μαρινέλλα, Μίμη Πλέσσα, Χρήστο Νικολόπουλο, Αντώνη Καλογιάννη, Μανώλη Μητσιά, Τάνια Τσανακλίδου, Στέφανο Κορκολή, Θανάση Πολυκανδριώτη, Πίτσα Παπαδοπούλου, Μαντώ, και τους ΟΝΕ. Τραγούδια που έγιναν επιτυχίες και αγαπήθηκαν, όπως «Στου φεγγαριού την αγκαλιά», «Με μια αγκαλιά τραγούδια», «Κάτι γίνεται», «Στους πέντε ανέμους», «Γιατί γιατί γιατί», «Τρεις η ώρα», «Θ αναζητάς», «Τι σου χρωστάω», «Στις αλυκές του κόσμου», έχουν την υπογραφή της.

Σημαντική και πολύ ιδιαίτερη δισκογραφική στιγμή της αποτέλεσε το «Ναδίρ» του 1991, ένας κύκλος τραγουδιών του Στάμου Σέμση σε δικούς της στίχους για τη φωνή της Τάνιας Τσανακλίδου. Ο δίσκος ήταν με εξώφυλλο του γνωστού ζωγράφου Γιώργου Σταθόπουλου. Ήταν και ραδιοφωνική παραγωγός με εκπομπές αφιερωμένες στο ελληνικό τραγούδι. Δούλεψε στον «Flash» και στον «Αθήνα 9,84». Η κηδεία της έγινε στις 26 Ιουνίου του 2004 στο Νεκροταφείο της Νέας Ερυθραίας.

Η Ιφιγένεια Γιαννοπούλου αν ζούσε σήμερα, θα είχε προσφέρει πολλά ακόμα σπουδαία πράγματα στη μουσική. Ήταν μία γυναίκα που αφιέρωσε και αφιερώθηκε στη μουσική όσο ζούσε και στα μόλις 40 της χρόνια πρόλαβε να αφήσει σημαντικό έργο ώστε να τη θυμόμαστε για πάντα. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Ίσως σκοτεινή, αλλά ιστορία…