27 χρόνια απόψε από τη συναυλία των U2 στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης

Ήταν το πιο αναμενόμενο γεγονός του καλοκαιριού της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας. Όταν ακούστηκε για πρώτη φορά πολλοί έλεγαν ότι ήταν φάρσα. Μέχρι που είδαμε τις αφίσες. Και κυκλοφόρησαν τα εισιτήρια που κόστιζαν 4000 δραχμές.

Ήταν μάλλον η μεγαλύτερη συναυλία που έγινε ποτέ στη Θεσσαλονίκη. Στα βάθη του λιμανιού η τεράστια σκηνή ξεκίνησε να στήνεται με προβλήματα καθώς οι νταλίκες με τον εξοπλισμό που ταξίδευαν από την προηγούμενη εμφάνιση τους στο Σεράγεβο κόλλησαν στα ελληνικά σύνορα που είχε ξεσπάσει απεργία τελωνειακών. Αναγκάστηκε να παρέμβει το ΥΠΠΟ για να λυθεί το θέμα και να έρθουν στη Θεσσαλονίκη οι νταλίκες.

H συναυλία κατάφερε να πραγματοποιηθεί εκείνη τη νύχτα της Παρασκευής 26 Σεπτεμβρίου 1997 χωρίς καμία έκπτωση. Η Πολιτιστική σημείωνε στο δελτίο τύπου τα εξής:

«Για την πραγματοποίηση της τρίωρης υπερπαραγωγής θα εργαστούν 237 τεχνικοί του συγκροτήματος και 200 Έλληνες. Προϋποθέτει την τελευταία λέξη της τεχνολογίας στον ήχο, το φως, τις οθόνες και τα ειδικά εφέ, ενώ για τη μεταφορά του εξοπλισμού, βάρους 1.200 τόνων, θα έρθουν από το εξωτερικό συνολικά 72 νταλίκες.

Σκηνή φτιαγμένη από πλεξιγκλάς, που ξεπερνά τα 20 μέτρα ύψος. Πάνω της κυριαρχεί χρυσή αψίδα ύψους 100 μέτρων σε έντονο πορτοκαλί χρώμα, ένα λεμόνι-καθρέφτης ύψους 35 μέτρων και μία γυαλιστερή ελιά ύψους 12 μέτρων, περασμένη σε τεράστια οδοντογλυφίδα. Ηχητικό σύστημα σκηνής βάρους 300 τόνων, 76 ηχεία, 120 κανάλια ήχου και 6 κονσόλες. 5.000 μέτρα φωτεινού σχοινιού, 100 προβολείς, 30 προβολείς σταδίου, 24 χειροκίνητα σποτ, 6 μηχανές φωτισμού, 8 ψηφιακά κανάλια βιντεοεφέ, χρωματιστές σφαίρες, χιλιάδες λαμπτήρες και καλώδια μήκους 36 χιλιομέτρων».

Η πόλη έμοιαζε με μια τεράστια γιορτή. Σε όλο το κέντρο της υπήρχαν πάγκοι, πρόδρομες εκδηλώσεις, χαρά. Οθόνες είχαν στηθεί στο Λευκό Πύργο, την πλατεία Αριστοτέλους, αλλά και εκατέρωθεν σε Σταυρούπολη και Καλαμαριά και αναμετέδιδαν τη συναυλία για όποιον δεν είχε καταφέρει να βρει εισιτήριο.

Τα δωμάτια των ξενοδοχείων ήταν όλα πιασμένα από μήνες. Οι διοργανωτές υπολογίζουν το κοινό που την παρακολούθησε σε 50000 ανθρώπους. Τη συναυλία άνοιξαν οι οι Echo Tattoo και ο Νίκος Πορτοκάλογλου.

Ο Μπόνο εμφανίστηκε στη σκηνή στις εννιά και είκοσι το βράδυ και τον υποδέχτηκε ένα τεράστιο επιφώνημα χαράς. Όταν τέλειωσε η συναυλία μίλησε για την καλύτερη εμπειρία της ζωής του. ”Γεια σου Θεσσαλονίκη” φώναξε ανεβαίνοντας στη σκηνή ντυμένος μποξέρ. Είχε προηγηθεί εντατική θεραπεία φωνής με τη βοήθεια κρητικού γιατρού γιατί έφτασε στη χώρα βραχνιασμένος, γιατρούς τους οποίους ευχαρίστησε.

Στα κομμάτια της βραδιάς Mofo, I Will Follow, Gone, Even Better Than The Real Thing, Last Night On Earth, Until The End Of The World, New Year’s Day, Pride (In The Name Of Love), I Still Haven’t Found What I’m Looking For, All I Want Is You, Desire, Sugar Sugar, Miami, Bullet The Blue Sky, Please, Where The Streets Have No Name, Discotheque, If You Wear That Velvet Dress, With Or Without You, Hold Me Thrill Me Kiss Me Kill Me, One, Staring At The Sun. το “With Or Without You” το χόρεψε με μια Θεσσαλονικιά.

Το One το αφιέρωσαν στο Σεράγιεβο και στην οθόνη έπαιζε μια κόκκινη καρδιά.

Η συναυλία κόστισε 650 εκ δραχμές. Οι πόρτες άνοιξαν στις 4:30 το μεσημέρι όμως υπήρχε κόσμος που περίμενε από το πρωί στο λιμάνι για να βρεθεί σε μια από τις 18 πύλες. Η συναυλία κράτησε ακριβώς δυο ώρες. 3500 αστυνομικοί περιπολούσαν στο λιμάνι και την πόλη.

Το εντυπωσιακό τεράστιο κίτρινο λεμόνι σήμα κατατεθέν της τουρνέ το θυμόμαστε ακόμα.

Επόμενος σταθμός ήταν το Τελ Αβίβ. Προηγήθηκαν διακοπές στην Κρήτη.

Στην πόλη καφέ ήπιαν στο θρυλικό Μικρό Καφέ.