Φοιτητές του ΠΑΜΑΚ «ζωγραφίζουν» νότες στο δικό τους ραδιόφωνο
Το τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του ΠΑΜΑΚ ξέρει να εκφράζεται μέσω των δικών του συχνοτήτων!
Ήταν τέλη Φεβρουαρίου του 2021, την εποχή της δεύτερης καραντίνας, όταν τα μετιανόπουλα -όπως αυτοχαρακτηρίζονται οι φοιτητές του μουσικού τμήματος του ΠΑΜΑΚ– συναντιόντουσαν πίσω από τις οθόνες των υπολογιστών τους για να συζητήσουν το νόμο Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη, να μοιραστούν τους προβληματισμούς τους για την πανδημία, αλλά και για τα σχετικά μέτρα που «πλήγωσαν» τον καλλιτεχνικό κόσμο.
Αυτό ήταν ένα κομμάτι της πραγματικότητας των Πανεπιστημίων εν μέσω κορονοϊού. Νεότερες, αλλά και οι παλιές, «φουρνιές» φοιτητών γνωρίστηκαν μέσα από την κάμερα, καθώς συμπληρωνόταν σχεδόν ένας χρόνος μακριά από τα αμφιθέατρα.
Σε μια από τις διαδικτυακές συνελεύσεις του Φοιτητικού Συλλόγου, η Κωνστάντη, μια φοιτήτρια του δεύτερου -τότε- έτους, που είχε ήδη μια μικρή εμπειρία, πρότεινε τη δημιουργία ενός ραδιοφωνικού καναλιού που θα άνηκε στους φοιτητές του τμήματος.
«Λόγω των συνθηκών που επικρατούσαν, με το Πανεπιστήμιο και τις μουσικές σκηνές που ήταν κλειστές μέχρι νεοτέρας, η ιδέα απέκτησε μεγάλη απήχηση», αναφέρει ο Στέλιος.
Κάπως έτσι, μιλώντας μέσα από μια ομαδική συνομιλία στο Messenger, η Κωνστάντη, ο Στέλιος, η Ιωσηφίνα, ο Δημήτρης, η Ελπίδα, ο Θάνος, ο Κωστής και η Άρτεμις, προσπάθησαν να βρουν τον τρόπο, ώστε αυτή η ιδέα να πάρει σάρκα και οστά
«Ο καθένας από εμάς έδινε το λιθαράκι του και προχωρούσαμε. Ηχογραφήθηκαν σποτάκια, έπαιξε πάλη για να καταλάβουμε πως λειτουργεί μία κάρτα ήχου και για ποιο λόγο έχει παράσιτα το μικρόφωνο. Έγιναν καλέσματα σε όλους τους φοιτητές του ΜΕΤ*, δημιουργήθηκαν οι σελίδες του ραδιοφώνου στα social, γεμίσαμε οργανωτικές φόρμες και ηχογραφούσαμε για ώρες», μου λέει η Άρτεμις.
Περίπου ένα μήνα μετά και ύστερα από πολλές βιντεοκλήσεις, η πρώτη εκπομπή του RadioMET ήταν γεγονός. Έπαιξε ζωντανά στις 25 Μαρτίου και κατά τη διάρκειά της, ακούστηκαν συνθέσεις φοιτητών ερμηνευμένες από τους ίδιους, καθώς και ανακοινώσεις για τις επόμενες δράσεις του Φοιτητικού Συλλόγου.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
«Ακόμα θυμάμαι τον ενθουσιασμό για την πρώτη εκπομπή. Είχαμε μαζευτεί μια παρέα έξι ατόμων, παρά τις απαγορεύσεις για συναθροίσεις λόγω κόβιντ, στο φοιτητόσπιτό μου στη Θεσσαλονίκη και την ακούγαμε με προσοχή και θαυμασμό», αναπολεί η Δέσποινα.
«Εκείνη την εποχή που ξεκινήσαμε, η ανάγκη μας για επικοινωνία ήταν πολύ μεγάλη και σίγουρα οι ζωντανές εκπομπές με το live chat μπορούσαν να την ικανοποιήσουν πολύ καλύτερα. Ο ξεχωριστός χαρακτήρας των ζωντανών ραδιοφωνικών εκπομπών είναι κάτι που δύσκολα θα μπορέσει να ξεπεραστεί, όσο και αν προοδεύσει η τεχνολογία», σημειώνει ο Στέλιος, ενώ η Κωνστάντη εξηγεί ότι «οι εκπομπές επηρεάζονταν από το ίδιο το κοινό, με αποτέλεσμα να χάνουμε την έννοια του “εγώ” και να βρίσκουμε το “εμείς” σε εποχές που δεν είχαμε την δυνατότητα να εκφραστούμε κοινωνικά με άλλον τρόπο».
Ταυτόχρονα, η Άννα πιστεύει πως «η αίσθηση ότι η “Χ εκπομπή” θα μεταδοθεί σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή, σίγουρα κάνει το όλο ζήτημα πιο συναρπαστικό, καθώς πολύ συνειδητά μπαίνεις στην διαδικασία να επιλέξεις να παρακολουθήσεις μια εκπομπή και ξέρεις ότι την ίδια επιλογή με εσένα έχουν κάνει και άλλοι άνθρωποι και το “μοιράζεστε” ο καθένας από το δικό του χώρο και πλαίσιο».
Το ραδιόφωνο για τον Νικηφόρο «έχει μια αμεσότητα που τη δανείζεται από τη συνθήκη της συναυλίας. Εμπεριέχει και την “άχρονη” περίοδο της προετοιμασίας αλλά και την έγχρονη παρουσίαση της εκπομπής». Η Αθανασία θεωρεί από την άλλη ότι «η έκθεση της στιγμής που νιώθεις χωρίς να ξέρεις πόσα ή ποια άτομα σε ακούν ακριβώς, έχει κάτι μυστηριώδες και ταυτόχρονα πολύ απελευθερωτικό για τον παραγωγό εκείνη τη στιγμή».
Ωστόσο, όπως τονίζει και ο Κωστής, «κάθε νέα αλλαγή γεννά δυσκολίες. Είτε τεχνικές, είτε και ηθικές, δημιουργικές».
«Μέσα στον αρχικό μας ενθουσιασμό δεν συνειδητοποιήσαμε μάλλον το μέγεθος όλου αυτού. Σίγουρα υπήρχαν θέματα νομικά, οργανωτικά, τεχνικά που δεν φανταζόμασταν ότι θα μπορούσαν να προκύψουν», συμπληρώνει η Ιωσηφίνα.
«Το βασικότερο πρόβλημα ήταν ότι όλα έπρεπε να γίνονται εξ’ αποστάσεως, λόγω των περιορισμών της καραντίνας. Ο συντονισμός για το πρόγραμμα εκπομπών, η επιμόρφωση των παραγωγών στα απαραίτητα λογισμικά, η οργάνωση του μουσικού αρχείου, ακόμα και η συγκέντρωση του υλικού για τις εκπομπές και τους συμμετέχοντες. Παρόλα αυτά, βρέθηκε πλατφόρμα για τη μετάδοση, στήθηκε ένα blog για το σταθμό, δημιουργήθηκαν ηλεκτρονικές φόρμες για την οργάνωση και αρχίσαμε να μπαίνουμε σε μια σειρά», εξηγεί ο Στέλιος, ο οποίος έμαθε από το μηδέν να διαχειρίζεται τα προγράμματα και στη συνέχεια βοήθησε τους υπόλοιπους συμφοιτητές του, φτιάχνοντάς τους βίντεο με τις απαραίτητες τεχνικές οδηγίες.
Η Κωνστάντη μιλάει από πλευράς της και για τις δυσκολίες που υπήρξαν σχετικά με τον καταμερισμό των ευθυνών: «Το σημαντικότερο για εμάς ήταν το ραδιόφωνο να ανήκει σε όλους. Να μην υπάρχει αρχηγός ή επικεφαλής. Έτσι χωρίσαμε τις υποχρεώσεις σε ομάδες, όπου συμμετείχαν οι φοιτητές ισάξια. Το ραδιόφωνο φτιάχτηκε από τους φοιτητές για τους φοιτητές».
«Το RadioMET εξαρχής επιθυμούσαμε να είναι διαθέσιμο σε όποιον φοιτητή μας ενδιαφέρεται να κάνει οποιαδήποτε εκπομπή. Έχει ανάγκη από φρέσκο αίμα», αναφέρει ο Κωστής.
Για την Αθανασία βέβαια, όλα αυτά τα εμπόδια έδωσαν μια όμορφη κατάληξη: «Μάθαμε, ανακαλύψαμε και μοιραστήκαμε μεταξύ μας γνώσεις που δε νομίζω ότι θα τις είχαμε “συναντήσει” με άλλον τρόπο στο Πανεπιστήμιο».
Ο Χρήστος, ο οποίος ξεκίνησε τραγουδώντας για την Παιδική Ζώνη του RadioMET, κάνει φέτος τη δική του εκπομπή. Κάθε Παρασκευή βράδυ, μαζεύει και μεταδίδει ραδιοφωνικά, συνθέσεις φοιτητών και απόφοιτων του τμήματος, κάνοντας και έναν μικρό σχολιασμό ενδιάμεσα των έργων.
«Την ξεκίνησα, γιατί ένιωθα ότι όλοι την σκεφτόντουσαν, αλλά για κάποιο λόγο κανείς δεν την ξεκινούσε. Θεωρώ ότι η δουλειά του ΜΕΤ, και των συνθετών ακόμη περισσότερο, αν και πάρα πολύ αξιόλογη, δεν προβάλλεται αρκετά. Οπότε αποφάσισα να προσπαθήσω να δώσω βήμα, όσο μικρό ή μεγάλο είναι αυτό, στο τμήμα μας. Είναι αρκετά απλή σαν ιδέα, αλλά νομίζω είναι σημαντικό να υπάρχει μια τέτοια εκπομπή στο πρόγραμμα του RadioMET».
Οι εκπομπές του Νικηφόρου και του Κώστα είναι στα σκαριά, ενώ η Άρτεμις, όπως μου λέει, ετοιμάζει με έναν φίλο της μία νέα εκπομπή που θα έχει ως αφετηρία το ραπ. Η Κωνστάντη σχολιάζει πως το RadioMET επιστρέφει δυναμικά.
Σύμφωνα με την Άννα, στο ραδιόφωνο του μουσικού τμήματος του ΠΑΜΑΚ μπορούμε να ακούσουμε «χιουμοριστικές εκπομπές, εκπομπές που αποσκοπούν στη μουσική πληροφόρηση, θεματικές εκπομπές, εκπομπές τύπου συνέντευξης και φυσικά εκπομπές με πιο “παρεΐστικο vibe”». Η Αθανασία συμπληρώνει πως στο RadioMET ακούγεται «το μεράκι και το άχτι του καθενός. Και το ότι έχουμε το βήμα για αυτό είναι πανέμορφο. Αφιερώματα, συνθέσεις φοιτητ(ρι)ών, podcast και δε μπορώ να μην αναφέρω την παιδική ραδιοφωνική σειρά “Περιπέτειες στο Πριμαβιστάν” με πρωτότυπο περιεχόμενο και μουσικάρες».
Για την Κατερίνα, η οποία μπήκε και αυτή στον κόσμο του RadioMET, ως συντελέστρια στην Παιδική Ζώνη του, η πρώτη της εκπομπή έγινε εξαιτίας βαρύ έρωτα. «Η απόρριψη χωνεύεται καλύτερα σε ραδιοσυχνότητα, γιατί την ακούς καθαρότερα», υποστηρίζει χαρακτηριστικά.
Βέβαια, το μεγαλύτερο καμάρι των φοιτητών είναι, όπως φαίνεται, το project της Παιδικής Ζώνης του ραδιοφώνου τους, γέννημα-θρέμμα αποκλειστικά δικό τους, γνωστό και ως «Οι περιπέτειες στο Πριμαβιστάν». Εμπνευσμένο από τη Λιλιπούπολη, πρόκειται για μια σειρά επεισοδίων με νοηματική συνέχεια, που αποσκοπεί στην παρουσίαση των βασικών όρων της μουσικής, με ανάλαφρο τρόπο. Από το περίφημο Πριμαβιστάν πέρασαν τουλάχιστον 65 φοιτητές, οι οποίοι με τις φωνές και τις πρωτότυπες συνθέσεις τους έδωσαν ζωή σε μια ιστορία με έντονα μουσικοπαιδαγωγικό, αλλά και κοινωνικοπολιτικό χαρακτήρα. Όλα τα άτομα τα οποία συμμετείχαν, από τους συνθέτες, τους χορωδούς, τους οργανοπαίκτες μέχρι και τους voice actors περάσανε αγκαζέ αυτή την περιπέτεια δημιουργικότητας.
«Το Πριμαβιστάν αξίζει να το ανακαλύψει κανείς για τον εαυτό του. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι πρόκειται για πραγματικό μέρος, με αληθινές συντεταγμένες, γιατί έχω πάει και όχι μόνη μου», λέει η Κατερίνα και η Άρτεμις προσθέτει πως «ο φανταστικός κόσμος ή “ο πιο αληθινός κόσμος από ποτέ” που δημιούργησε ο Μήτσος, έγινε τόσο απαλά και αβίαστα κόσμος όλων μας. Για ‘μένα το Πριμαβιστάν έδωσε μία ισχυρή και αξιοσημείωτη ατάκα για τον χαρακτήρα που θα ήθελα να συνεχίσει να υπάρχει στο ραδιόφωνο».
Ο Κωστής θα θυμάται το ραδιόφωνο ως μια σημαντική ανάμνηση της φοίτησης του στο ΠΑΜΑΚ. Η Δέσποινα γράφει τις λέξεις «πάθος για δημιουργία, συλλογικότητα, έκφραση», για να περιγράψει το RadioMET, πιστεύοντας ότι το συγκεκριμένο εγχείρημα θα έπρεπε να είχε δημιουργηθεί εδώ και πολλά χρόνια.
«Το RadioMET για εμένα σημαίνει καλή παρέα, μικρές και μεγάλες ιδέες, τέχνη, διασκέδαση και όμορφοι άνθρωποι», καταλήγει ο Χρήστος, ενώ η Άννα συμπληρώνει πως για αυτήν «λειτούργησε ως ένα μέσο διαφυγής και χαράς, καθώς δημιουργήθηκε σε μια φάση περιορισμού και απομόνωσης».
«Ποιος περίμενε να γίνουμε όλοι μια παρέα ενώ ήμασταν ακόμη εγκλωβισμένοι μέσα στα σπίτια μας. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την στιγμή που βγήκε στον αέρα η πρώτη εκπομπή. Πολλά δάκρυα στα μάτια. Διάσπαρτοι σε όλες τις άκρες της χώρας και εκτός Ελλάδος, ήμασταν και πάλι μια παρέα, συνυπήρχαμε», αναφέρει η Κωνστάντη.
Ο Κώστας συμπληρώνει: «Πρόκειται για έναν ανοιχτό χώρο για όλους για να εκφραστούν δημιουργικά όπως εκείνοι θέλουν χωρίς όρια, στερεότυπα, ή κακή κριτική. Είναι προϊόν δουλειάς των φοιτητών, και κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει κάτι πιο όμορφο από το να στηρίζουμε τη δουλειά νέων ανθρώπων».
Για τον Νικηφόρο RadioMET σημαίνει «αγάπη. Τα αγκαλιάζει όλα, ανθρώπους, έννοιες, συναισθήματα!»
«RadioMET είναι κάθε μικρή μαγική στιγμή από το να ηχογραφήσουμε τα εφέ για τα ραδιοφωνικά σποτάκια του σταθμού μέχρι τα υπολογιστικά φύλλα που έπρεπε να γράφουμε τις ώρες των εκπομπών και ταυτόχρονα να κανονίσουμε την οργάνωση των επεισοδίων του Πριμαβιστάν και να κάνουμε πρόβες για τις ηχογραφήσεις. RadioMET είναι όλα αυτά τα άτομα που γνωριστήκαμε και φτιάξαμε κάτι από κοινού, που υπό άλλες συνθήκες λόγω διαφορετικών ηλικιών, προγραμμάτων και σπουδών, ίσως και να μη βρισκόμασταν ποτέ. RadioMET είναι αυτή η όμορφη συζήτηση που γίνεται εδώ πέρα.. Είναι όλα αυτά τα κοινά κατά κύριο λόγο συναισθήματα μέσα από όλες αυτές τις διαφορετικές ματιές που ωστόσο, δε θα μπορούσε να λείπει ούτε μία. Αυτό είναι το RadioMET», λέει η Ιωσηφίνα στο κλείσιμο.
Τα τελευταία λόγια της Ιωσηφίνας μου έφεραν στο μυαλό τη νύχτα που γύρισε στα πάτρια εδάφη ο αδελφός μου, πρώην φοιτητής του τμήματος, για τις διακοπές των Χριστουγέννων. Παρά την ταλαιπωρία του από το πολύωρο ταξίδι, με το που πάτησε το πόδι του στο σπίτι, μου ζήτησε να βάλω στον υπολογιστή τη συχνότητα του σταθμού. Εκείνη την ώρα έπαιζε η εκπομπή του Χρήστου. Μόλις ήχησε το RadioMET, η κούραση σβήστηκε από το πρόσωπό του. Στο live chat η Κατερίνα και ο Νικηφόρος, ψάχνοντας για τους υπόλοιπους «πιστούς» μετιανούς που ήταν συντονισμένοι μαζί τους. Αυτή είναι η δύναμη του ραδιοφώνου, η μοναξιά της ξενιτιάς να λυγίζει μπροστά σε μελωδίες όμορφες και φωνές γνώριμες να δένουν σφιχτά τον δεσμό της φιλίας.
Συντονιστείτε στις συχνότητες του RadioMET:
A Zeno.FM Station
