Η σπουδαία (μουσική) περίπτωση του Stromae
Ο Βέλγος καλλιτέχνης, η κατάθλιψη, το νέο άλμπουμ και το "άνοιγμα" στην Αμερική
Η περίπτωση του Βέλγου Stromae με τα χορευτικά beats, το ιδιαίτερο στιλ και τους σκληρούς στίχους που περιγράφουν την κοινωνία, τον οδήγησε στην κορυφή των charts σε περισσότερες από δώδεκα χώρες στα μέσα της δεκαετίας του 2010.
Τότε που το χορευτικό «Alors On Dance» ήταν στην κορυφή των charts σε 19 χώρες και στην Ελλάδα το χορέψαμε παντού, ενώ το δεύτερο άλμπουμ «Racine Carrée», τρία χρόνια αργότερα απέδειξε ότι ήταν κάτι πολύ περισσότερο από τραγουδιστής της μιας επιτυχίας.
Στη συνέχεια, έγινε γνωστό πως ο διάσημος τραγουδιστής εξαφανίστηκε από τα φώτα της δημοσιότητας και οδηγήθηκε στα πρόθυρα της αυτοκτονίας, λόγω σοβαρής κατάθλιψης που προκλήθηκε εκείνη την εποχή από αντίδραση του οργανισμού του σε φάρμακο κατά της ελονοσίας.
Έχουν περάσει εννέα χρόνια από το τελευταίο του άλμπουμ, αλλά προς ανακούφιση των εκατομμυρίων θαυμαστών του, η επιστροφή με το άλμπουμ “Multitude” τον βρίσκει καλύτερο από ποτέ, με διθυραμβικές κριτικές για τα τραγούδια του και έτοιμο, όπως αποκάλυψε, να σπάσει τα σύνορα και να γίνει γνωστός στην Αμερική.
Τραγούδια που κρύβουν συνέχεια χαρακτήρες, καταφέρνουν να φαίνονται ρεαλιστικοί παρά καρτουνίστικοι που σε μία τέτοια περίπτωση θα μπορούσε να είναι εύκολο να συμβεί.
Πλέον, δείχνει να μην υπάρχει κανένα από τα σημάδια της κατάθλιψης, που επιδεινώθηκε από τα φάρμακα που τον ταλαιπώρησαν πριν από μερικά χρόνια στο τέλος μιας εξαντλητικής παγκόσμιας περιοδείας, όπως έχει αποκαλύψει. Το νέο του άλμπουμ ξεκινάει φτιάχνοντας τη διάθεση με το εναρκτήριο κομμάτι “Invaincu” και ο 36χρονος απολαμβάνει την αναγεννημένη του φιλοδοξία δηλώνοντας: «Έχω ανταγωνιστική πλευρά… ακόμα κι αν είμαι πιο υποτονικός συνήθως».
“Βλέπω την Billie Eilish, την Aya Nakamura, την Adele που κάνουν μεγάλες επιτυχίες και θέλω να προσπαθήσω να κάνω το ίδιο κι εγώ, να με υπολογίζουν. Είναι το όνειρο μου” λέει ο διάσημος ερμηνευτής, αφήνοντας σαφείς τις προθέσεις του για μία παγκόσμια επιτυχία.
Όμως, επειδή ο Stromae είναι πολύ στοχαστικός για να αφήσει αυτή την ιδέα να τον κυριαρχήσει, λέει: “Ξεκινά ως παιχνίδι, αλλά μετά συνειδητοποιώ ότι υπάρχει αρκετός χώρος για όλους μας. Μπορεί να σας αρέσει και η Aya και ο Stromae και η Billie και η Adele, άλλωστε στην πραγματικότητα δεν είναι διαγωνισμός.”
Το single που σημάδεψε την επιστροφή του στη δισκογραφία, το “L’enfer” άνοιξε τη συζήτηση για τις αυτοκτονικές του σκέψεις. «Αν βοηθήσει μερικούς ανθρώπους που αποζητούν βοήθεια, θα είναι υπέροχο», λέει.
Αλλά σίγουρα δε μιλάμε για ένα άλμπουμ που μιλάει για αυτολύπηση, ούτε έχει κάποιο επικριτικό βλέμμα για κανέναν, ούτε καν για τον ίδιο τον Stromae.Οι ιστορίες του είναι συχνά σκληρά πολιτικές, όπως αυτή του “Riez” που συγκρίνει τα όνειρα για φήμη και περιουσία ενός τραγουδιστή, με τα όνειρα ενός μετανάστη για χαρτιά και ένα κανονικό γεύμα.
Στο τραγούδι “Fils de joie” που έγινε και video clip πρόσφατα, μιλάει ως ο γιος πόρνης, αντιμετωπίζοντας έναν πελάτη, έναν αστυνομικό και έναν μαστροπό, «Τα θέματα που δεν έχουν καμία σχέση με εμάς είναι μερικές φορές πιο εύκολο να τα θίξουμε», έχει πει στο Γαλλικό Πρακτορείο, συνεχίζοντας για το συγκεκριμένο τραγούδι να λέει πως «Αυτό το τραγούδι γράφτηκε όταν είδα μια τηλεοπτική εκπομπή για τα παιδιά των εργαζομένων του σεξ. Συγκινήθηκα πραγματικά από τη βία που βιώνουν».
«Cheers»
Η επιθυμία του να «μιλήσει για το αόρατο» βρίσκεται επίσης στο «Sante» (Cheers), ένα άλλο εξαιρετικά δημοφιλές single από το άλμπουμ, που την πρώτη εβδομάδα προβολής του στο youtube συγκέντρωσε 3.5 εκατομμύρια προβολές. Μπορεί να ακούγεται μια αισιόδοξη μελωδία για πάρτι, με το έξοχα off-tempo dance riff του, αλλά οι στίχοι του απευθύνονται στους «σκιώδεις» εργάτες που δουλεύουν για τους προνομιούχους με χαμηλούς μισθούς. Το ρεφρέν του άλλωστε είναι ένα κάλεσμα «να σηκώσουμε ένα ποτήρι σε όσους δεν το έχουν κάνει».
Το σημαντικό στοιχείο του Stromae και των τραγουδιών του, είναι πως τίποτα από όλα αυτά δεν καταλήγει σε φτηνό συναισθηματισμό, ούτε ακόμη και όταν γράφει για ένα τρίχρονο αγόρι στο «Rien que du bonheur» πως τίποτα δεν είναι εκτός από ευτυχία…
Στα προηγούμενα άλμπουμ του, ο Stromae πειραματίστηκε αρκετά με ήχους, αλλά αυτή τη φορά η παλέτα είναι ακόμη ευρύτερη, περιλαμβάνοντας το ηλεκτρικό, το περσικό και το κινέζικο φλάουτο, τις περουβιανές
κιθάρες και πολλά άλλα που δίνουν μία διαφορετική αισθητική, αποδίδοντας το στις εμπειρίες και… στη μητέρα του. “Η μητέρα μου είχε πάντα την επιθυμία να ανακαλύψει τον κόσμο και μου τον μετέδωσε. Αλλά μου πήρε λίγο χρόνο για να εκτιμήσω τη μουσική που της άρεσε. Μισούσα τη βολιβιανή μουσική πριν από 10 χρόνια, ενώ τώρα τη λατρεύω.“
Ανοιχτά πλέον, ανακοινώνει πως έχει στραμμένα τα μάτια του σε έναν δύσκολο στόχο: να σπάσει το φράγμα της Αμερικής με πρώτη απόπειρα του το φεστιβάλ Coachella στην Καλιφόρνια που έχει περίοπτη θέση στο πρόγραμμα του τον Απρίλιο ενώ στο ίδιο φεστιβάλ θα τραγουδήσουν ονόματα όπως η Billie Eilish και ο Mika. Παλιότερα, σε τηλεοπτική του συνέντευξη, έχει δηλώσει πως θα ήθελε να κάνει παγκόσμια επιτυχία τραγουδώντας μόνο στα γαλλικά.
«Δεν ήταν φιλοδοξία μου αρχικά να τραγουδήσω στα γαλλικά σε ένα μέρος όπως οι ΗΠΑ, που δεν συνηθίζουν να ακούνε μουσική σε άλλη γλώσσα», λέει. “Αλλά πάντα άκουγα τραγούδια στα Αγγλικά, όχι πάντα καταλαβαίνοντας τι λένε αλλά και πάλι ήταν τραγούδια που μπορούσαν να με συγκινήσουν. Οπότε, είπα στον εαυτό μου ότι μπορώ να λειτουργήσω μάλλον προς και μία τέτοια κατεύθυνση και να τους συγκινήσω στη γλώσσα μου”
12 χρόνια μετά την επιτυχία του «Alors On Dance» που ενθάρρυνε τον κόσμο να ανέβει στην πίστα για να ξεχάσει τα προβλήματά του, ο υπέροχος Stromae επέστρεψε για να κάνει τους ανθρώπους να σηκωθούν από τον καναπέ τους για άλλη μια φορά.
Με στοιχεία από France 24, nme και nytimes
