Λουντοβίκο Εϊνάουντι: 10+1 πράγματα για τον σπουδαίο πιανίστα και συνθέτη του The Father

Ο σπουδαίος πιανίστας και συνθέτης Λουντοβίκο Εϊνάουντι «ντύνει» μουσικά δύο από τις πιο πολυσυζητημένες ταινίες της χρονιάς το Nomadland και το Father και η Parallaxi σας παρουσιάζει 10+1 άγνωστες πτυχές της ζωής και της καριέρας του.

• Γεννημένος στο Τορίνο της Ιταλίας το 1955 ο Λουντοβίκο Εϊναούντι έχει χτίσει ένα δικό του ξεχωριστό μουσικό σύμπαν που έχει αγαπηθεί από εκατομμύρια φίλους της μουσικής του σε όλο τον κόσμο. Κατάγεται από μια διαπρεπή αστική οικογένεια της Ιταλίας. Ο παππούς του, Λουίτζι Εϊνάουντι, ήταν οικονομολόγος και πολιτικός αλλά και ο πρώτος πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας (1948-55). Ο μπαμπάς του, Τζούλιο Εϊνάουντι, υπήρξε ιδρυτής ενός εκδοτικού ιταλικού κολοσσού. Ανάμεσα στους συγγραφείς με τους οποίους συνεργαζόταν ξεχωρίζουν ονόματα όπως Ιτάλο Καλβίνο και Πρίμο Λέβι. 

• Ωστόσο ήταν η μητέρα του, Ρενάτα Αλντροβάντι, που ως πιανίστα με σπουδαία οικογενειακή παράδοση κατάφερε τελικά να τον επηρεάσει και να τον κάνει να ακολουθήσει τον δικό της δρόμο. Άλλωστε ο παππούς του, Βάντο Αλντροβάντι υπήρξε στην εποχή του ένας εξίσου σπουδαίος μουσικός (πιανίστας) και στενός συνεργάτης του Τζάκομο Πουτσίνι και του Ενρίκο Καρούζο ενώ αργότερα μετανάστευσε στην Αυστραλία βοηθώντας καθοριστικά στην ίδρυση της Sydney Opera Company αλλά και της Συμφωνικής Ορχήστρας του Σίδνεϊ.  

• Οι επιρροές του αφορούν ένα ευρύ φάσμα της μουσικής. Σπούδασε σύνθεση και πιάνο στο Conservatorio του Μιλάνου. Μαθήτεψε δίπλα σε συνθέτες όπως ο avant garde πιανίστας Λουτσιάνο Μπέριο στις αρχές της δεκαετίας του ’80.Σύντομα άρχισε να πειραματίζεται και να ενσωματώνει στις συνθέσεις του διαφορετικά μουσικά είδη και στιλ όπως pop, rock, world και folk. Ο ίδιος παραδέχεται πως ο μουσικός του κόσμος ως παιδί ήταν ο Μπαχ, ο Σοπέν και οι Μπητλς. Φυσικά στο βάθος του χρόνου πειραματίστηκε αρκετά ώσπου υιοθέτησε το μινιμαλιστικό στυλ που φανερώνει επίσης τη βαθύτερη αγάπη του για συνθέτες όπως ο Φίλιπ Γκλας και ο Μαϊκλ Ναϊμαν.

• Ξεκίνησε την πορεία του μέσα στη δεκαετία του ’80 κυκλοφορώντας εξαιρετικά έργα το ένα καλύτερο από το άλλο και μια σειρά από διεθνείς εμφανίσεις σε σημαντικούς χώρους και μουσικά events όπως το Maggio Musicale της Φλωρεντίας, Tanglewood Festival, το Ινστιτούτο Πιέρ Μπουλέζ, το Lincoln Center στη Νέα Υόρκη, το Μουσικό Φεστιβάλ της Βουδαπέστης, κ.α.. Μέσα στη δεκαετία του ’90 παρουσιάζει και τις πρώτες σόλο δουλειές του με κύριο χαρακτηριστικό το πιάνο. Σίγουρα εδώ ξεχωρίζουν τα Stanze (1997) και I giorni (2001). Οι εργασίες αυτές έκαναν το όνομα του Λουντοβίκο Εϊναούντι αναγνωρίσιμο και κάθε νέα δουλειά του ένα ξεχωριστό μουσικό γεγονός.

• Από τις σημαντικές εργασίες του σίγουρα είναι το Nightbook, άλμπουμ με το οποίο ο Ειναούντι δημιουργεί μια νέα δημιουργική προοπτική στο ιδιαίτερο μουσικό στυλ του. Ωστόσο κορυφαία δουλειά του αποτελεί χωρίς αμφιβολία το άλμπουμ με τίτλο Time Lapse (2013). Το ένατο κατά σειρά άλμπουμ του Ιταλού συνθέτη και ίσως το πιο επιτυχημένο τόσο εμπορικά όσο και καλλιτεχνικά μέσα από τα ποιητικά ηχοτόπια που δημιουργεί όχι μόνο με το πιάνο του αλλά και με τη βοήθεια του Ντάνιελ Χόουπ στο βιολί.

• Εκτός από την επιτυχία που γνώρισε μέσα από μια σειρά μουσικών έργων ο Λουντοβίκο Εϊναούντι αγαπήθηκε και μέσα από τις κινηματογραφικές – τηλεοπτικές εργασίες του. Το 2002 αναμετρήθηκε με τον μύθο του Μωρίς Ζαρ δίνοντας το δικό του μουσικό ύφος για την τηλεοπτική μεταφορά του Δρ. Ζιβάγκο. Λίγα χρόνια νωρίτερα είχε συνεργαστεί με το Νάνι Μορέτι στον Απρίλη (1998). Ακολούθησε το 2006 το This is England του Σον Μέντοους όμως η εκρηκτική επιτυχία ήρθε το 2011 μέσα από το σάουντρακ που έγραψε για την γαλλική κοινωνική κομεντί Οι Άθικτοι των Ολιβιέ Νακάς και Ερίκ Τολεντανό (το μουσικό θέμα του Una Mattina αποτελεί πλέον μια κλασική επιτυχία και ένα αγαπημένο θέμα για πολύ κόσμο).

• Ανάμεσα στην φιλμογραφία του σίγουρα ξεχωρίζει και το μικρό πέρασμα του στον ελληνικό κινηματογράφο μέσα από τη συνεργασία του με την σκηνοθέτιδα Μαρία Ηλιού στο ρομαντικό δράμα Αλεξάνδρεια (2001). Αν και ξεκίνησε ως ένας συνθέτης του ιταλικού κινηματογράφου σήμερα η πορεία του αποκαλύπτει απαιτητικές συνεργασίες με δημιουργούς όπως ο Κλιντ Ίστγουντ, ο Χιροκάζου Κορέ -Έντα, ο Ξαβιέ Ντολάν.

• Ανάμεσα στις οπτικοακουστικές δουλειές του σίγουρα υπάρχει και ένα ξεχωριστό κομμάτι που αφορά στα δεκάδες διαφημιστικά σποτ και τρεϊλερ για τα οποία έντυσε με μουσική του. Σποτάκια που προβλήθηκαν σε Ευρώπη, Μ. Βρετανία, Αμερική, Ινδία, Αυστραλία και αφορούν σε διαφήμιση προϊόντων, σημαντικών event όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες και οι τελικοί του NBA, τρεϊλερ ταινιών όπως ο Μαύρος Κύκνος του Ντάρεν Αρονόφσκι.

• Σε μια περίεργη χρονιά για τον παγκόσμιο κινηματογράφο συναντούμε τον Λουντιβίκο Εϊναούντι σε δύο από τις πλέον συζητημένες ταινίες της σεζόν και της φετινής οσκαρικής περιόδου: το Nomadland της Κλόε Ζάο και το Father του Φλοριάν Ζελέρ.

• Οι λεπτές χορδές αντηχούν πάνω από τους πανύψηλους τοίχους του παγετώνα. Μια απέραντη θάλασσα στροβιλίζεται με ακανόνιστα κομμάτια πλωτού πάγου. Και πιασμένος σε μια λευκή πλατφόρμα στο ψυχρό νερό, ο πιανίστας Λουντιβίκο Εϊναούντι παίζει μια μελωδία. Είναι μια στιγμή που σίγουρα συζητήθηκε και ακόμα συζητιέται και αφορά την κινηματογραφημένη πρεμιέρα του έργου του Elegy for the Arctic πάνω σε ένα παγόβουνο. Η εμφάνιση αυτή του Ειναούντι ήταν αποτέλεσμα της συνεργασίας που είχε με την οικολογική οργάνωση Greenpeace με στόχο την ανάδειξη του φαινόμενου του θερμοκηπίου που αυξάνει την θερμοκρασία και καταστρέφει το περιβάλλον στον αρκτικό κύκλο. Για τον Λουντιβίκο Εϊναούντι «ο πάγος είναι μια κινούμενη ύλη που συνεχώς δημιουργεί ένα διαφορετικό τοπίο ενώ μεγάλα τοιχώματα πάγου πέφτουν στο νερό και δημιουργούν τεράστια κύματα».

• Μέσα σε μια διαδρομή που πλέον φτάνει τα 40 χρόνια ο Λουντοβίκο Εϊναούντι έχει κάνει ένα ξεχωριστό ταξίδι στο χώρο της μουσικής. Ξεκίνησε ως ένας μουσικός με αναγνωρίσιμες μελωδίες στο πιάνο για να εξελιχθεί σε ένα διεθνές φαινόμενο με συναυλίες – γεγονότα και άλμπουμ που συμπεριλαμβάνονται στα τσαρτς σε όλο τον κόσμο. Η επιτυχία αυτή παρ’ότι τον ικανοποιεί ωστόσο δεν αποτελεί το μοναδικό ή αποκλειστικό κίνητρο για την δημιουργική πορεία του. Κι αυτό γιατί όπως ο ίδιος έχει περιγράψει αυτή την διαδρομή «γράφω μουσική γιατί πιστεύω σε αυτήν. Δε νομίζω πως είναι η μουσική που δημιουργεί μια προοπτική για το μέλλον ή ότι αποτελεί κάποια βαρύγδουπη δήλωση για την ανθρωπότητα. Μάλλον σημαίνει πιο απλά ότι δημιουργώ τη μουσική από το τίποτα και αυτό είναι που προσδιορίζει την αίσθηση μου, το όραμα μου για την ζωή».