Μια Άνοιξη μέσα σ’ ένα Βαγόνι
Η Τζο κι ο Γρηγόρης, στέλνουν το δικό τους δυνατό μήνυμα μέσα από το τραγούδι τους για την ανείπωτη τραγωδία στα Τέμπη, και τις ψυχές των νέων που χάθηκαν τόσο άδικα
Δυο νέα παιδιά η Τζο κι ο Γρηγόρης, στέλνουν το δικό τους δυνατό μήνυμα μέσα από το τραγούδι τους, που μόλις κυκλοφόρησε “Μια Άνοιξη μέσα σ’ένα Βαγόνι“, για την ανείπωτη τραγωδία στα Τέμπη, και τις ψυχές των νέων που χάθηκαν τόσο άδικα.
Η Τζο Σαμψωνίδου (17) και ο Γρηγόρης Χιουζ (18), μαθητές της 3ης Λυκείου στην Θεσσαλονίκη, ασχολούνται με τη μουσική αλλά και το θέατρο, μέσα από τη θεατρική τους ομάδα τα “Μαύρα Πρόβατα”.
Οι στίχοι γράφτηκαν από την Τζο Σαμψωνίδου στις 3 Μαρτίου και μελοποιήθηκαν τις επόμενες μέρες από τον Γρηγόρη και την ίδια. Το κομμάτι ηχογραφήθηκε στο AMS About Music Studios με την βοήθεια του Στέλιου Τσομπανίδη ο οποίος παίζει και τύμπανα στο κομμάτι, και ηλεκτρική κιθάρα παίζει ο Δημήτρης Μάγειρας. Σε πιάνο, μπάσο και κλασική κιθάρα είναι ο Γρηγόρης Χιουζ και στη φωνή η Τζο Σαμψωνίδου.
Μερικά λόγια της Τζο για τους στίχους της:
«Το τραγικό αυτό συμβάν μας συγκλόνισε όλους, πόσο μάλλον άτομα της ηλικίας μας που μπορεί να γυρνούσαμε με το τρένο απ’ την Αθήνα έναν μήνα πριν. Για μένα το γράψιμο πάντα ήταν ο πιο φυσικός τρόπος να εκφράζομαι. Γι’ αυτό και τα τόσο έντονα συναισθήματα που μου προκάλεσε αυτή η κατάσταση αποτυπώθηκαν στο χαρτί. Η πρώτη σκέψη που έκανα όταν αντίκρισα το διαλυμένο βαγόνι στις ειδήσεις ήταν οι τελευταίες στιγμές αυτών των παιδιών. Μάθαμε ότι κάποια από αυτά εξαϋλώθηκαν, δεν έμεινε τίποτα πέρα από ψυχές φυλακισμένες στον συρμό. Έτσι μου ήρθε η εικόνα λουλουδιών να ανθίζουν μέσα απ’ το βαγόνι, σαν τη διέξοδο των ψυχών μέσα από τα συντρίμμια.
Κάποιοι γονείς δεν κήδεψαν το παιδί τους, έκλαψαν πάνω από ένα μπουκέτο λουλούδια. Ίσως ανάμεσα σ’ αυτά να ήταν και κάποια ψυχή.
Αποφασίσουμε να κυκλοφορήσουμε αυτό το τραγούδι, γιατί θέλαμε να ακουστούμε. Να γίνουμε φωνή της οργισμένης νεολαίας που δεν συγχωρεί κανέναν γι’ αυτό που έγινε. Γι’ αυτή τη χώρα πολύ συχνά ακούμε ότι «τρώει τα παιδιά της». Να που το έκανε και κυριολεκτικά. Και καμιά συγγνώμη δεν είναι αρκετή.»