Μίμης Πλέσσας: Ο θρύλος

Ο Έλληνας κορυφαίος συνθέτης, τραγουδοποιός, μαέστρος, πιανίστας μας έχει χαρίσει πολλά υπέροχα μουσικά κομμάτια που θα ακούγονται για πολλά χρόνια ακόμα.

Γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1924 στην Αθήνα. Φοίτησε στο Λεόντειο Λύκειο και στη συνέχεια σπούδασε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια πήγε στις ΗΠΑ για συνέχιση σπουδών. Με σπουδές στην Χημεία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και με μεταπτυχιακές σπουδές στις ΗΠΑ, έχει αναγορευθεί επίτιμοs διδάκτωρ χημείας στο Πανεπιστήμιο Πατρών, όπως έχει επίσης αναγορευθεί και στο Πανεπιστήμιο Κόρνελ των ΗΠΑ.

Σε πολύ μικρή ηλικία, στα 15 του χρόνια, έγινε ο πρώτος σολίστ πιάνου στην Ελληνική Ραδιοφωνία. Το 1952, σε ηλικία μόλις 27 ετών, τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο μουσικής του πανεπιστημίου της Μινεσότα, και την επόμενη χρονιά κατετάγη πέμπτος πιανίστας στις ΗΠΑ. Το 1952 άρχισε επίσης την ενασχόληση του με τη σύνθεση και από το 1956 ως μαέστρος και συνθέτης.

Η καλλιτεχνική και συνθετική του δραστηριότητα περιλαμβάνει, τα τελευταία 50 χρόνια, όλους τους τομείς της μουσικής, στο θέατρο, τον κινηματογράφο, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Έχει συνεργαστεί με πληθώρα κορυφαίων τραγουδιστών, πολλούς από τους οποίους ανέδειξε μέσα από τα τραγούδια του. Ασχολήθηκε επίσης με τη σύνθεση μουσικής για ταινίες και θεατρικές παραστάσεις, έχοντας στο ενεργητικό του 104 ταινίες και 70 παραστάσεις.

Από το 1952 ασχολήθηκε με τη σύνθεση και διακρίθηκε έξι φορές στη χώρας μας, και επτά φορές διεθνώς ( Βαρκελώνη, Βαρσοβία, Βέλγιο, Παρίσι, ΗΠΑ, Τόκιο, και Αλτο Μόντε της Ιταλίας). Ανακάλυψε ή καθιέρωσε με τα τραγούδια του πολλούς διάσημους τραγουδιστές και ηθοποιούς ( Ζωή Κουρούκλη, Νανά Μούσχουρη, Τζένη Βάνου, Γιοβάννα, Μαρινέλα, Κουμιώτη, Γιάννη Βογιατζή, Φώτη Δήμα, Γιάννη Πουλόπουλο, Τόλη Βοσκόπουλο, Στράτο Διονυσίου κλπ). Δούλεψε για το θέατρο και τον κινηματογράφο στον ψυχαγωγικό τον κλασσικό αλλά και στον προοδευτικό τομέα κάθε είδους και έλαβε Ελληνικές και διεθνείς διακρίσεις (Παρίσι, Εδιμβούργο, Αλτο Μόντε, Ουάσινγκτον, Κάρλοβι Βάρι).

Έγραψε επίσης τη μουσική και τα τραγούδια για την τηλεοπτική σειρά Τα παιδιά της Νιόβης, ενώ έχει διευθύνει πολλές από τις μεγαλύτερες ορχήστρες στον κόσμο, σε έργα του και διακρίθηκε αφενός για τη θεατρική του προσφορά στο Παρίσι το 1958, και για την κινηματογραφική του στο Εδιμβούργο και τις ΗΠΑ το 1964 και 1965 αντίστοιχα.

Υπήρξε ο παραγωγός της ιστορικής ραδιοφωνικής εκπομπής Σε 30 δευτερόλεπτα που ήταν μια εκπομπή βράβευσης γνώσεων με διάφορα δώρα, (ραδιόφωνα και βιβλία), στη δεκαετία του 1960 – 1970. Συμμετείχε σε πλείστες διεθνείς και ελληνικές επιτροπές κρίσης καλλιτεχνικών γεγονότων. Τιμήθηκε επανειλημμένα με χρυσούς και πλατινένιους δίσκους ενώ το έργο του ” Ο Δρόμος” (στίχοι Λ. Παπαδόπουλου) κατέχει αναμφισβήτητα την πρώτη θέση στην Ελληνική Δισκογραφία. Είναι μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Θεατρικών Συγγραφέων, της Εταιρίας Μουσικοσυνθετών Στιχουργών Ελλάδος, της ΕΡΓΗΜ (σύγχρονης μουσικής) και πολλών άλλων καλλιτεχνικών συλλόγων. Τέλος, ομιλεί αγγλικά και γαλλικά και είναι μόνιμος κάτοικος της Αθήνας.

«Το μόνο που θέλω είναι να είμαι χρήσιμος»

« Όλη μου τη ζωή αυτό έκανα και μου βγήκε σε πολύ καλό. Αναρωτιούνται πώς τα καταφέρνω. Επειδή εργάζομαι διαρκώς, δεν αφήνομαι», λέει ο Μίμης Πλέσσας. «Τέσσερις ημέρες την εβδομάδα από τις 11 το πρωί δουλεύω με τον εξαιρετικό μουσικό Αλέξανδρο Αυλητή». Ετοιμάζει κάτι καινούργιο; «Την ημέρα που θα πάψω να παράγω, θα πεθάνω», απαντά. «Δεν είναι το πιάνο που με κρατάει, αλλά το μυαλό. Καθημερινά διασκευάζω τα παλιά μου κομμάτια σε τζαζ, γράφω καινούργια, συνθέσεις όπως η ολόφρεσκη “Για τη Λουκίλα” που έγραψα χθες, παραγγελίες, τα στέλνω στην κόρη μου, η οποία τα ανεβάζει στο YouTube».

Αν κάτι του έλειψε την περίοδο της πανδημίας «είναι οι έξοδοι». «Κάθε μέρα!» ακούγεται η Λουκίλα από την άλλη άκρη του σαλονιού. «Πολλοί μου λένε “πού τον τρέχεις κάθε μέρα;”. Επειδή είμαι 40 χρόνια νεότερή του, σκέφτονται “αυτή τον τρέχει”. Δεν πιστεύουν ότι ο Μίμης επιζητά την έξοδο. Στα 30 χρόνια που είμαστε μαζί, ο μόνος μας καβγάς ήταν οι έξοδοι. Κάθε πρωί ρωτούσε “Τι κάνουμε απόψε;”».

Ο Πλέσσας την επιβεβαιώνει, «μου κόστισε που τον χειμώνα σταματήσαμε να πολυβγαίνουμε». Εχει πάντως πρόγραμμα: Εργάζεται 11 με 2 το μεσημέρι, έπειτα ξεκουράζεται, το απόγευμα παρακολουθεί παλιές ελληνικές ταινίες, κάτι που δεν έκανε παλιά. Πριν από το δίμηνο του εγκλεισμού στην Καλλιτεχνούπολη, έφταναν ο Γιώργος και η Μαρία Χατζηνάσιου, ο Δημήτρης Νανόπουλος, ο Δάκης, ο Σπύρος Κλείσσας, ο Γιώργος Κατσαρός, κάποιες φορές, με το σαξόφωνο. Εκείνο που τον ενοχλεί είναι «που το φετινό καλοκαίρι, δεν ξέρουμε εάν και πώς θα γίνουν οι συναυλίες». Θαυμάζω την αντοχή του. Τον Οκτώβριο κλείνει τα 96.

Το «Αν είναι αγάπη αμαρτία», ένα από τα πιο αγαπημένα και γνωστά ερωτικά τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ, πλέον έχει τη δική του latin εκδοχή από τη φωνή της εξωτικής Rosanna Mailan.

Γραμμένο από τον Ηλία Λυμπερόπουλο σε μουσική του Μίμη Πλέσσα, το «Αν είναι αγάπη αμαρτία», 50 χρόνια μετά βγαίνει σε ισπανόφωνη εκδοχή.

Ο μεγάλος συνθέτης και η ταλαντούχα μουσικός από την Καραϊβική δημιούργησαν τη latin εκδοχή του κομματιού υπό τον τίτλο «A Ti Dedicaré Toda Mi Vida».

Μάλιστα ο Μίμης Πλέσσας, στα 96 του χρόνια, έκανε την τιμή στην Rosanna Mailan και πρωταγωνιστεί μαζί της στο video clip και το αποτέλεσμα είναι ρομαντικό, νοσταλγικό και κυρίως εξωτικό.

Οι σταθμοί του

1924 Γεννιέται στην Αθήνα.

1952 Η πρώτη του μουσική στο θέατρο, «Με τον έρωτα παρέα» του Νίκου Φατσέα.

1959 Το πρώτο του βραβείο, στο πρώτο του φεστιβάλ, για το «Αστέρι αστεράκι» σε στίχους του Κώστα Πρετεντέρη με ερμηνεύτρια τη Νάνα Μούσχουρη.

1963 «Μερικοί το προτιμούν κρύο», η έναρξη της συνεργασίας με τον Γιάννη Δαλιανίδη στα μιούζικαλ.

1969 Ο πρώτος χρυσός δίσκος στην ελληνική δισκογραφία, ο «Δρόμος» σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου.

2001 Απονομή του Χρυσού Σταυρού του Τάγματος του Φοίνικα από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλο.

2002 Γιορτάζει το «Ιωβηλαίο» του, 50 χρόνια στο τραγούδι, στο Ηρώδειο.

2010 Αναγορεύεται Επίτιμος Διδάκτωρ Χημείας στο Πανεπιστήμιο Πατρών.

2016 Βραβεύεται από την Ακαδημία Αθηνών.

«Δεν χρειάστηκαν περισσότερα από τα λίγα μέτρα της εισαγωγής για να δείξει ο Μ.Πλέσσας τη βαθιά γνώση του στη χρησιμοποίηση των οργάνων του. Θα άξιζε να γράψει για τους μεγάλους μας σολίστες» Leonard Feather – Washington, 1966

«Από την εποχή που μίλησε ο κινηματογράφος, δεν άκουσα τίποτα πιο πρωτότυπο κι ενδιαφέρον απο την επένδυση του Μ.Πλέσσα στην πειραματική ταινία ORESTES ’70» N.GAGE, New York Times, 1970

«Ήταν μία έκπληξη. Η πολυρυθμία, η προοδευτική αρμονική συγκρότηση, οι έντονες μελωδικές εξάρσεις ξεπηδούσαν με μια τέτοια άνεση μέσα από τις εκτελέσεις του Μ.Πλέσσα. Κι όλα αυτά Ελληνικά όπως μας εξήγησε, τόσο αλλιώτικα όπως από τα κοινά ακούσματα που μάθαμε να θεωρούμε Ελληνικά» Από Ρεσιτάλ στην Βοστώνη, 1984

«Μπράβο Τζίμη ! Θυμάμαι στο βέλγιο το ’63 που παίζαμε με τη συμφωνική και ανησυχούσες…. κι εγώ μετά την πρόβα σου είχα πεί “πάμε για ξεκούραση, δοκιμάσαμε την πρίζα και δουλεύει!” Την άλλη μέρα πήραμε το βραβείο κι ύστερα απο τόσα χρόνια εσύ είσαι ακόμα στην πρίζα και δουλεύεις όχι μόνο για πάρτη σου αλλά και για μας και τα τραγούδια σου.| Σε ευχαριστώ και γειά χαρά!!!» Γιώργος Ζαμπέτας

«Όταν ήμασταν παιδιά, ο Μίμης μας ταξίδευε με το πιάνο του. Αργότερα σαν νέοι ξεχωρίζαμε την μουσική φωνή του σε κάθε διασκευή από το ραδιόφωνο. Κι όταν ωριμάσαμε ήρθαν τα τραγούδια του να μιλήσουν στις καρδιές μας. Σήμερα που η κάθε του επιδίωξη δικαιώθηκε, ξοδεύει απλόχερα το ταλέντο του και την ευαισθησία του, για να δώσει πνοή και συνέχεια στο έργο μας. Μίμη σε ευχαριστώ» Δημήτρης Χριστοδούλου

***Με πληροφορίες από Καθημερινή