Ο Monsieur Minimal μας προ(σ)καλεί στον αισθησιακό κόσμο του Easteria

Electro pop, indie dance, chillwave, vintage pop, indie retro pop, romance pop, electronica… Είναι εντυπωσιακό το πόσο επιτυχημένα ακροβατεί ανάμεσα σε διαφορετικά είδη μουσικής δημιουργώντας απλές αλλά εθιστικές μελωδίες γεμάτες εικόνες. Το μουσικό του στυλ μπορεί να είναι δύσκολο να το κατατάξουμε σε κάποιο mainstream είδος, όμως έχει μεγάλη απήχηση και πιστούς θαυμαστές.

Ο λόγος για τον Monsieur Minimal (κατά κόσμον Χρήστο Τσιτρούδη). Το νέο του album Easteria πρόκειται για ένα αγγλόφωνο, κιθαριστικό album πιστό στον vintage ήχο των 70s αλλά και με την προσθήκη νέων επιρροών όπως αυτών της soul, της blues και της μεταμοντέρνας ψυχεδέλειας πάντα μέσα από το ξεχωριστό φίλτρο της καλαίσθητης pop που χαρακτηρίζει τον Monsieur Minimal όλα αυτά τα χρόνια και τον κατατάσσει πλέον ως one οf a kind pop aesthete για την Ελληνική ανεξάρτητη μουσική σκηνή. Η εποχή του Easteria έφτασε. Ακολουθήστε μας, λοιπόν, στο μαγικό κόσμο του Monsieur Minimal.

Ας ξεκινήσουμε από τον αινιγματικό και συνάμα περιπαικτικό τίτλο του νέου σου album Easteria καθώς και του ομότιτλου instrumental κομματιού. Πρόκειται για ένα λογοπαίγνιο που προκύπτει από τις λέξεις East και Hysteria. Γιατί Easteria; Πώς προέκυψε το concept του νέου σου album; 

Προέκυψε ουσιαστικά από την υστερία που έπαθα – με την καλή έννοια – από την υστερία και τον έρωτα που έπαθα με κάποιους από τους ήχους της Ανατολής και κυρίως από τη ψυχεδελική αλλά και την πιο Pop σκηνή του ’70 με τις πλούσιες και ζεστές ενορχηστρώσεις. Για μια περίοδο αυτή ήταν η βασικότερη επιρροή μου, οπότε από εκεί προέκυψε το single Easteria και αποφάσισα να κάνω κι ένα ολόκληρο album με τον ίδιο τίτλο.

Το Μάρτιο – με αφορμή την κυκλοφορία του single Release Me – είχες δηλώσει πως «οφείλουμε να συνεχίσουμε να ζούμε, να ελπίζουμε και να αγωνιζόμαστε δημιουργικά, με χιούμορ αλλά και υπευθυνότητα ακόμα κι αν πρέπει να ζήσουμε τη μέρα της μαρμότας». Πως αισθάνεσαι που το album Easteria κυκλοφόρησε μέσα σε αυτό το δεύτερο lockdown που βιώνει τόσο η χώρα μας όσο και η Ευρώπη αλλά και ολόκληρος ο κόσμος;

Σίγουρα καθόλου τυχερός. Δεν περίμενα δεύτερο lockdown και με όποιον συζητάω πολλοί δεν το περίμεναν. Πέρα από το σοκ τώρα έρχεται και χειμώνας, το κλίμα είναι πιο βαρύ, νυχτώνει πιο γρήγορα και γενικότερα όλα είναι πιο σκοτεινά. Την άνοιξη τουλάχιστον περιμέναμε το καλοκαίρι, υπήρχε μια προσμονή. Παρόλα αυτά συμμερίζομαι εκείνη τη δήλωση μου, πρέπει να φροντίσουμε να περάσουμε όσο πιο δημιουργικά γίνεται αυτήν την περίοδο ανακαλύπτοντας πράγματα του εαυτού μας, που δεν τα είχαμε ανακαλύψει ποτέ ως τώρα. Οφείλουμε να είμαστε δημιουργικοί και να ελπίζουμε. Ο χρόνος είναι ίσως από τα λίγα καλά που προσφέρει αυτή η περίοδος και θεωρώ, στην δική μου περίπτωση, πως για κάποιον που θέλει να παρακολουθήσει έναν καλλιτέχνη που του αρέσει τώρα θα έχει το χρόνο να το κάνει αυτό πιο διεξοδικά.  

Στο video clip του Release Me έρχεσαι με χιούμορ, ως νέος “Μεσσίας” της απελευθέρωσης μέσα σε αυτήν τη δύσκολη περίοδο για την ανθρωπότητα. Ποιο είναι το μήνυμα του τραγουδιού που θέλεις να κοινωνήσεις στον κόσμο μέσα από την προστακτική του τίτλου αλλά και ποζάροντας μεσσιανικά με την κελεμπία σου;

Το concept του κλιπ δεν ακολουθήθηκε σύμφωνα με τα όσα συνέβαιναν τότε και το πρώτο lockdown, ήταν ένα concept που το είχα αποφασίσει πιο πριν. Απλώς εκείνη την περίοδο σκέφτηκα πως ήταν κάτι προφητικό και κάπως θα ταίριαζε να το επικοινωνήσω με χιούμορ και αισιοδοξία. Το μήνυμα που θέλω να κοινωνήσω είναι η απελευθέρωση. Το να σταματήσουμε να καταπιέζουμε τον εαυτό μας, τα θέλω μας και τα ένστικτα μας. Να δεχτούμε τον εαυτό μας έτσι όπως πραγματικά είμαστε, με σκοπό να τον κάνουμε καλύτερο, τόσο για εμάς όσο και για την κοινωνία,  σεβόμενοι πάντα τα δικαιώματα των συνανθρώπων μας και την φύση. Το μήνυμα είναι ότι αν δεν απελευθερωθούμε και δεν γνωρίσουμε σε βάθος τον εαυτό μας, δεν θα εξελιχθούμε σαν άνθρωποι, σαν κοινωνία και δεν θα τον αγαπήσουμε.

Το τραγούδι Tonight συνοδεύεται από ένα video clip στο οποίο ξετυλίγεται μια περίεργη και ρομαντική ιστορία σε ένα ερημικό – western σκηνικό. Θέλεις να μας μιλήσεις για τη δημιουργία και τα γυρίσματα αυτής της «ταινίας μικρού μήκους»;

Το Tonight είναι ένα ντουέτο μαζί με τη Rosey Blue. Είναι ένα desert, folk, rock, pop κομμάτι. Ακούγοντας το σου θυμίζει ταινίες του Tarantino. Αυτή ήταν και η ιδέα του Δημήτρη Συλβέστρου, που είναι ο σκηνοθέτης, το να αποτυπώσουμε δηλαδή τη μουσική αυτή σ’ ένα desert σκηνικό. Όλο αυτό βέβαια όσο περισσότερο μπορούμε ζώντας στην Ελλάδα που δεν βρίσκεις έρημο. Μας βγήκε μια πολύ ωραία παραγωγή, περάσαμε πολύ όμορφα και νομίζω ότι αρέσει αρκετά και στον κόσμο, διότι από ό,τι φαίνεται είναι και το δημοφιλέστερο κομμάτι αυτήν τη στιγμή από το album.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση το βίντεο ήρθε κι έδεσε ακριβώς πάνω στο κομμάτι. Εννοείτε πως έπαιξε ρόλο και η ομάδα. Είναι μια υπερπαραγωγή  χωρίς όμως να κρύβεται από πίσω ένα τρομακτικό budget. Στη συγκεκριμένη περίοδο χωρίς τη βοήθεια, τη θέληση και την αγάπη κάποιων ανθρώπων στο να προσφέρουν δεν φτάνεις σε ένα καλό αποτέλεσμα. Δεν είναι μόνο τα χρήματα που κάνουν μια μεγάλη παραγωγή, είναι και η αγάπη κάθε συντελεστή μέσα στο έργο. Ο καθένας ήταν ένα κομμάτι πολύ σημαντικό μέσα σε αυτό το video και το πιο σημαντικό βέβαια ο σκηνοθέτης που σκέφτηκε αυτήν την ιδέα.

Τι θα ήθελες να κρατήσει κάθε άνθρωπος μετά το τέλος της ακρόασης του νέου σου album; Πού θα ήθελες να τον οδηγήσει αυτό το μελωδικό ταξίδι στο μουσικό σύμπαν του Easteria;

Θα ήθελα ο καθένας να το πάρει, να το κάνει δική του εικόνα και να το ταξιδέψει. Είναι αρκετά ανοιχτό το album στο να ανοίξει τις σκέψεις και τα μυαλά των ακροατών. Η δική μου επιθυμία, επειδή νομίζω πως έχω δώσει και μια παραπάνω νότα αισθησιασμού, είναι κάθε ακροατής να απελευθερωθεί και να το απολαύσει στο έπακρο κάνοντας έρωτα σε ένα τεράστιο φανταστικό μουσικό κρεβάτι.

Ένα album συχνά αποτελεί ένα ολόκληρο μουσικό ταξίδι, μια ιστορία με αρχή μέση και τέλος. Στις μέρες μας οι περισσότεροι νέοι προτιμούν να ακούν μεμονωμένα τραγούδια και όχι ολόκληρα album. Πως πιστεύεις ότι επηρεάζει αυτή η επιλογή την ποιότητα και την αισθητική της μουσικής παραγωγής στην εποχή μας; 

Οι νέοι – οι νεότεροι από εμένα γιατί κι εγώ νέος είμαι – δεν έχουν γνωρίσει το βινύλιο. Κάποιοι ακόμα πιο νέοι μπορεί να μην έχουν γνωρίσει και το CD. Οπότε δεν έχουν μπει στη διαδικασία ότι θα βάλουν να ακούσουν ένα ολόκληρο album ή ένα δίσκο. Αγοράζουν και όχι μόνο οι νέοι ή ακούνε αυτό που τους σερβίρετε γενικότερα. Υπάρχει πλέον η επιλογή να ακούσεις ένα και μόνο συγκεκριμένο κομμάτι. Πολλές φορές χωρίς να ξέρεις ή να θέλεις να μάθεις  τον καλλιτέχνη πίσω από αυτό. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ακούγοντας μόνο ένα κομμάτι χάνει την ποιότητα του το κομμάτι.

Είναι σαν το φαγητό. Σαν να έχεις ένα τουρλού ή ένα ιμάμ όπου είναι όλες οι γεύσεις ανακατεμένες και δεν μπορείς να ξεχωρίσεις μια συγκεκριμένη την οποία θα την ήθελες να τη νιώσεις περισσότερο στον ουρανίσκο σου. Επίσης ένα ολόκληρο album έχει μια ολόκληρη ιστορία, μια ολόκληρη φιλοσοφία. Παλιότερα οι άνθρωποι ακούγανε δίσκους, είχανε μια ταύτιση με το ύφος της μουσικής και αυτό το κάνανε σημαία, παντιέρα, ντύσιμο, στυλ, παρέες, κοινωνικοποίηση. Είναι σημαντικό ό,τι κάνεις να το κάνεις από άποψη. Έτσι διαμορφώνεις χαρακτήρα και αν έχεις χαρακτήρα τότε θα μπορέσεις πραγματικά να καταλάβεις ποιος είσαι, τι είσαι και αυτό να το απελευθερώσεις αγαπώντας τον εαυτό σου. Διαφορετικά θα προσπαθείς να είσαι κάτι το οποίο είναι απλά στη μόδα.

Έχεις ιδρύσει τη δική σου δισκογραφική εταιρία μέσα σε μια ψηφιακή εποχή, όπου οι πωλήσεις στα δισκοπωλεία πέφτουν και οι δισκογραφικές δυσκολεύονται να προλάβουν τις εξελίξεις στο χώρο. Εκτός από το ότι έχεις τη μουσική ελευθερία/ανεξαρτησία σου, τί άλλο σου προσφέρει; Είναι βιώσιμη μια δισκογραφική εταιρία στις μέρες μας; 

Το να είσαι κύριος του εαυτού σου και να κάνεις αυτό ακριβώς που θέλεις, με τον τρόπο που θέλεις και σύμφωνα με τη δική σου αισθητική είναι το πιο σημαντικό. Όταν είσαι σε μια δισκογραφική μπορεί να μην είσαι ελεύθερος να βάλεις ένα κομμάτι που θέλεις στο album σου, διότι μπορεί να μην είναι «εμπορικό» ή δεν μπορείς να κάνεις ένα τέτοιο εξώφυλλο, διότι θα χαλάσεις το image της εταιρίας. Οι εταιρίες τον τελευταίο καιρό έχουν καταλάβει τι συμβαίνει με το streaming κι έχουν στρέψει όλες τις δυνάμεις τους προς αυτήν την κατεύθυνση. Έτσι κερδίζουν αρκετά χρήματα δίνοντας ελάχιστα στους καλλιτέχνες. Οπότε εγώ γνωρίζοντας ένα αντικείμενο όπως και τα πνευματικά  και συγγενικά δικαιώματα, που μπορούν να στηρίξουν έναν καλλιτέχνη αποφάσισα να κάνω την δική μου δισκογραφική και να εκμεταλλευτώ σύμφωνα με τις δικές μου δυνάμεις το προϊόν μου. Σίγουρα δεν είναι βιώσιμο στο να πεις ότι μπορείς να ζήσεις με αξιοπρέπεια μόνο απ’ αυτό, αλλά μπορεί να σου προσφέρει κατά καιρούς κάποια σημαντικά έσοδα, που σε συνδυασμό με το να είναι ένας καλλιτέχνης ενεργός και να κάνει live είναι κάτι plus. Γιατί αυτήν τη στιγμή μπορεί οι πωλήσεις στα δισκοπωλεία να μην είναι οι ίδιες αλλά υπάρχει μια αγορά του βινυλίου, η οποία κρατάει σε ένα καλό επίπεδο.

Οπότε υπάρχει κάποιο κοινό που μπορείς να απευθυνθείς και να πουλήσεις το φυσικό σου προϊόν. Υπάρχουν και πλατφόρμες όπως το Bandcamp, όπου μπορείς να πουλήσεις το φυσικό σου προϊόν. Μπορεί, λοιπόν, ένας καλλιτέχνης να κάνει ένα δικό του site και να πουλάει από εκεί τους δίσκους του. Μπορεί να στραφεί και να ενισχύσει το streaming το οποίο εξελίσσεται όλο και περισσότερο – μάλιστα πιστεύω πως αυτό θα είναι το μέλλον στη μουσική. Τέλος ο καλλιτέχνης μέσα από τους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης – βλέπε παλιά Α.Ε.Π.Ι. και νυν Ε.Δ.Ε.Μ. – μπορεί να διεκδικήσει ένα καλύτερο μερίδιο.

Μια ευχή για το μέλλον… 

Δύσκολη περίοδος για ευχή, καθώς τα πράγματα πλέον είναι δύσκολα και τίθενται  ζητήματα ζωής και θανάτου. Σίγουρα θα πρέπει να φροντίσει ο κόσμος να έχει την υγεία του τη σωματική, αλλά να φροντίσει και το κομμάτι της ενδυνάμωσης και καλλιέργειας της ψυχικής του υγείας. Δηλαδή να μην εναποθέτει αυτό το κομμάτι μόνο σε μια τηλεόραση και στα social media, έτσι ώστε να αναπτύξει κάποιες άμυνες και μια κριτική ικανότητα έτσι ώστε να μπορέσει να έχει ένα σκεπτικισμό που θα τον βοηθήσει στο μέλλον.

INFO

To Easteria album του Monsieur Minimal κυκλοφορεί σε βινύλιο, CD και ψηφιακά, από τη Mo.Mi.Records σε διανομή RockaRolla. Μπορείτε να το ακούσετε και να το κατεβάσετε από εδώ.