Μουσική, θάλασσα, ξημερώματα σε σπίτια μετά από σεβεραλ μπαρς… ή ΟΥΤΕΚΑΝ;

“Ήθελα κάτι υπερηρωικό, όπως Superman αλλά… ΟΥΤΕΚΑΝ” μου λέει ο κιθαρίστας Γιώργος Καπής γελώντας, όταν τον ρωτάω γιατί “ΟΥΤΕΚΑΝ” το νέο του μουσικό project που αυτό το καλοκαίρι ακούμε παντού, χάριν του τραγουδιού του “Σεβεραλ μπαρς” που αγαπήθηκε πολύ γρήγορα και έστρεψε τα μάτια όσων αναζητούν ωραίες μουσικές και ενδιαφέροντες τύπους που τις κάνουν.

Προηγήθηκαν βέβαια και τα τραγούδια “Μασίνια” και “Άλωστη” που έδειχναν τι θα ακολουθήσει για εκείνον, ενώ ακόμα πιο πίσω, τον γνωρίσαμε ως frontman των Valletta Str. Project που, όπως μου αποκαλύπτει, ετοιμάζουν και επόμενο άλμπουμ.

Πώς ξεκινάει η δική σου ιστορία με τη μουσική; Πότε και πώς;

Πολύ κλισέ, αλλά βίωσα  εντελώς το δίλλημα κιθαρίστας ή ντράμερ. Στην πρώτη γυμνασίου ήθελα να πάω στο ωδείο για τύμπανα αλλά δεν πέρασε από το σπίτι μου η πρόταση αυτή. Πολλά db… Μετά από ένα χρόνο πήρα την πρώτη μου κλασική κιθάρα και ξεκίνησα μαθήματα. Την ίδια χρόνια έκανα και την πρώτη μου μπάντα. Παίζαμε στα λαιβ Nirvana, Μaiden και Αλκίνοο Ιωαννίδη!

Έχεις κάνει εξαιρετικές συνεργασίες τα τελευταία χρόνια καθώς πέρασες και μία περίοδο σε μπάντα, τους Valletta Str. Project. Είσαι γενικά της παρέας στη δημιουργία ή θεωρείς πως μόνος σου είναι καλύτερα και πιο αφοσιωμένα σε έναν στόχο;

Δεν νομίζω ότι μπορώ να σου απαντήσω μονοσήμαντα σε αυτό. Θεωρώ ότι κάποια μονοπάτια και πατήματα πρέπει να τα βρεις μόνος σου. Η ζύμωση αυτή έχει πολύ ψωμί. Από εκεί και πέρα ισχύς εν τη ενώσει.  Είμαστε πλάσματα της αγέλης. Θέλει δεξιοτεχνία το να πλάσεις έναν υγιή περίγυρο και τη γνώση την αποκτάς στην πορεία. Παρατηρείς, μαθαίνεις, πέφτεις, σηκώνεσαι. Τώρα συγκεκριμένα στη μουσική μου αρέσει η αλληλεπίδραση, έχει το αναπάντεχο. Οι Valletta είναι η μουσική μου οικογένεια, έχουμε το 2ο άλμπουμ στα σκαριά, αλλά δεν βιαζόμαστε.

Διάβασα πως σε παίδεψε πολύ το «Σεβεραλ μπαρς» και σου πήρε καιρό να το ολοκληρώσεις; Ήθελες εσύ να είναι κάτι αλλιώτικο και πολύ συγκεκριμένο όπως το είχες στο μυαλό σου;

Το «Σεβεραλ Μπαρς» βγήκε από μέσα μου αβίαστα, ένα μεσημέρι στο σπίτι μου που άκουγα LCD soundsystem. Έπιασα την κιθάρα και το έγραψα. Αυτό που με παίδεψε ήρθε μετά και αφορούσε τον ήχο του. Είχαν προηγηθεί 2 post punk electronica κομμάτια με πρόζα και πιο σκληρό ήχο και αυτό με προβλημάτιζε. Παρέα με τον Θανάση Αλεξανδρή, τον συνοδοιπόρο και παραγωγό μου,  δοκιμάσαμε συνθάκια, drum machines, κιθάρες, ξανά κιθάρες, ξανά σύνθια μέχρι να πάρουμε αυτό που μας ικανοποιούσε.

Είναι και αρκετά διαφορετικός ήχος από τα προηγούμενα singles σου. Θέλεις να αλλάξεις ήχο ή είναι πειράματα και είναι μέσα στο παιχνίδι όλο αυτό;

Ο ήχος δεν υπάρχει για να τον υπηρετείς, είναι εργαλείο. Ο υπέρμετρος σεβασμός είναι λίγο  σκλαβιά και δεν είμαι διατεθειμένος να το κάνω. Τώρα είναι ώρα να παίξουμε!

Η ιστορία του πάντως θα μπορούσε να πει κανείς πως έχει εξαιρετικά πραγματικές εικόνες. Υπάρχει κάποια ιστορία πίσω του που θα μπορούσες να συνδέσεις με το τραγούδι;

Ναι είναι ξεκάθαρα εικονοπλαστικό. Τώρα το αν είναι πραγματικό δεν θα ήταν κρίμα να το σποιλάρουμε;

Το τραγούδι μιλάει για την εικόνα που κουβαλάμε για τους εαυτούς μας και τους άλλους, που συχνά μας καταπίνει και το νόημα είναι η μοναδικότητα όλων μας. Γιατί τελικά το ξεχνάμε πολλές φορές αυτό και νιώθουμε πως πρέπει να μοιάζουμε ένα σύνολο ώστε να είμαστε αποδεκτοί;

Η αποδοχή μπορεί να μας παίζει κρυφτό, γιατί συχνά τη ζητάμε σε μέρη που δε θα την πάρουμε. Η μοναδικότητα μας είναι όλα όσα έχουμε και δεν είναι απλό ούτε να το κατανοήσουμε ούτε και να το αγκαλιάσουμε. Πάντως στο κομμάτι υπάρχει τελικά αποδοχή του εαυτού. Επίσης, υπάρχει το στρες του χρόνου, ίσως το μόνο πράγμα που υπακούει στη νομοτέλεια – μιλάω για τον πλανήτη Γη, δεν θέλω κβαντικούς χειτερς.

Γενικά είσαι απαιτητικός με τα τραγούδια που κάνεις; Τα παιδεύεις μέχρι να νιώσεις ασφαλής και σίγουρος ώστε να τα παραδώσεις στο κοινό σου;

Ναι είμαι απαιτητικός, αλλά είμαι και παρορμητικός και αναβλητικός

Πες μου τρία πράγματα που αγαπάς πολύ στη ζωή σου;

Μουσική, θάλασσα, ξημερώματα σε σπίτια μετά από σεβεραλ μπαρς

Αλήθεια, ποια τραγούδια ακούς εσύ πιο πολύ τελευταία;

Θα σου πω τρία κομμάτια που άκουσα σήμερα και τα λατρεύω: Idles – Never fight a man with a perm, The smile- Friend of a friend, Flavien Berger – La fete noire

Τι θα ακολουθήσει μετά τα «Σεβεραλ μπαρς»

Αλμπουμ και λαιβ.