Νταλάρας: «Άκου θράσος… Γιατί να μη μιλήσω για τα σκουπίδια; Αφού η μισή δουλειά σας είναι σκουπίδια»
Όσα είπε ο σπουδαίος ερμηνευτής για τα... «σκουπίδια της δισκογραφίας»
Καλεσμένος στον σταθμό Μελωδία 99,2 ήταν ο Γιώργος Νταλάρας και σε πολλά σημεία της κουβέντας δεν μάσησε τα λόγια του. Αφορμή ήταν το νέο του άλμπουμ «Κάτι Ελλάδες» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από την Panik Oxygen σε μουσική Νίκου Μερτζάνου και στίχους Νίκου Μωραΐτη. Το ζητούμενο ήταν να μοιραστεί ιστορίες από την καριέρα του.
Μεταξύ άλλων έκανε λόγο για το ξεκίνημά του και την ανάγκη για σπουδή στη μουσική. Αλλά και την προσήλωση σε έναν στόχο με βάση την ποιότητα. «Στην εποχή μου, όταν έβγαινες να τραγουδήσεις, δεν μπορούσες να τραγουδήσεις χωρίς να είσαι σωστά κουρδισμένος. Δεν μπορούσες, αν ήσουν φάλτσος. Ένας άνθρωπος της μελωδίας μπορεί να τραγουδήσει ραπ; Όχι. Μπορώ, αλλά θα είμαι γελοίος, γιατί δεν το σπούδασα. Αυτό θέλει σπουδή
Ναι, ήμουν ένα παιδί που τυχαία μπήκε σε αυτή τη διαδικασία. Αλλά προσπάθησα με όποια λογική είχα και με τις αρχές που κράτησα από τη μητέρα μου και τον θείο μου, κράτησα έναν τρόπο ζωής. Κι αυτό ναι, με κάνει παράξενο.
Γιατί αν μου πει ένα παιδί σήμερα ότι θέλει να γίνει τραγουδιστής… Θα του πω ξεκομμένα πως υπάρχουν δύο ειδών τραγούδια. Το τραγούδι της μέρας και το τραγούδι της νύχτας. Όταν πας στη νύχτα… καληνύχτα, αν έρθεις από εδώ θα σου λέω καλημέρα. Υπάρχουν νέοι άνθρωποι με ταλέντο που για κάποιον λόγο φοράνε περίεργα πράγματα, κάνουν εγχειρήσεις, αλλάζουν τις μούρες τους… Και γίνονται άνθρωποι της νύχτας.
Δεν τους θέλω αυτούς τους ανθρώπους, δεν μου ταιριάζουν. Γιατί αναγκάζονται και βάζουν στο στόμα τους ακαθαρσίες. Όταν ανοίξουν το στόμα τους αυτές θα βγουν και θα πάνε και στα μικρόφωνα. Άρα… καληνύχτα παιδιά, μακριά. Οι άνθρωποι που έχουν πραγματικά ταλέντο είναι ερωτεύσιμοι. Εγώ τους αγαπάω πολύ, μουσικούς και τραγουδιστές. Και κυρίως τα νέα παιδιά. Όταν δω ότι κάποιος έχει ταλέντο… », είπε ο Γιώργος Νταλάρας.
Τα σκουπίδια της δισκογραφίας
«Το bullying της επωνυμίας δεν το έχω δεχθεί καλά μάλλον. Αυτό είναι το τίμημά της επωνυμίας. Γιατί η επωνυμία δεν είναι εύκολο πράγμα, σέρνει από πίσω τις και άλλα πράγματα. Κάποιος πολύ ταλαντούχος είπε πως «δεν υπάρχει πιο ειλικρινές πράγμα από το μίσος του θαυμασμού».
Υπήρχαν άνθρωποι που μου φέρθηκαν σκληρά και κάποιοι πολύ συγκεκριμένοι, επειδή δεν κάνω χατίρια. Δίνομαι ολοκληρωτικά σε πράγματα που μου αρέσουν. Αλλά δεν κάνω χατίρια σε όλους, δεν μπορώ κι αυτό δημιουργεί έχθρα.
Λέω πως οι εταιρίες κάναν πολλά πράγματα, αλλά έκαναν και πολλά σκουπίδια. Μου λένε «γιατί μιλάς για τα σκουπίδια της δισκογραφίας». Άκου θράσος… Γιατί να μη μιλήσω για τα σκουπίδια; Αφού η μισή δουλειά σας είναι σκουπίδια», συμπλήρωσε.
