Ο κόσμος της μουσικής «αποχαιρετά» τον Πετρολούκα Χαλκιά

Έφυγε από την ζωή σε ηλικία 90 ετών ο Πετρολούκας Χαλκιάς, βιρτουόζος του κλαρίνου, μια τεράστια προσωπικότητα που ανήκει στο πάνθεον με τους κορυφαίους στο χώρο του ηπειρώτικου κλαρίνου.

Η είδηση του θανάτου του έγινε γνωστή από συναδέλφους του, μουσικούς, με σειρά αναρτήσεων στο διαδίκτυο και προκάλεσε θλίψη όχι μόνο στον καλλιτεχνικό κόσμο της μουσικής παράδοσης, αλλά στο πανελλήνιο.

Η ανάρτηση του Γιάννη Καψάλη:

«Κακα μαντάτα ήρθανε το ξημέρωμα για όλους μας

Ο μεγάλος ΠΕΤΡΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΧΑΛΚΙΑΣ έφυγε από κοντά μας. Καλό ταξίδι μπάρμπα Πέτρο θα είσαι πάντα στις καρδιές μας στη ψυχή μας και ποτέ δεν θα ξεχαστείς γιατί ήσουν ένας από τους μοναδικούς που μας ταξίδευες με το παίξιμο σου και άφησες τη δική σου σφραγίδα και την ιστορία σου στη παραδοσιακή ηπειρώτικη μουσική μας. Όλη η Ήπειρος και όλη Ελλάδα μας σήμερα πενθεί.

Να δώσεις ένα μεγάλο φιλί στον πατέρα μου τον Σταύρο Καψαλη και στον μεγάλο Ναπολέων Δαμο

Ήσασταν οι στυλοβάτες και οι Κολώνες της ηπειρώτικης μουσικής πάντα θα σας μνημονεύουμε και ποτέ δεν θα ξεχαστείτε. ΑΘΑΝΑΤΟΙ

Συλλυπητήρια στην οικογένεια».

Μάνος Αχαλινωτόπουλος: «Kαλό ταξίδι γέροντά μου! Στο καλό ψυχούλα μου»

Βασίλης Κώστας: «Θα σε αγαπώ για πάντοτε. Θα είμαστε συνδεδεμένοι για πάντοτε. Καλό ταξίδι στο φως, Πέτρο μου»

«Θα σε αγαπώ για πάντοτε. Θα είμαστε συνδεδεμένοι για πάντοτε. Καλό ταξίδι στο φως, Πέτρο μου.

Αιώνια ευγνωμοσύνη για όλα όσα έχεις και μου έχεις προσφέρει. Σήμερα έφυγε ένας άνθρωπος από την οικογένεια μας. Θα μου λείψεις και λείπεις αφάνταστα όχι μόνο στις συναυλίες, αλλά κυρίως στα καθημερινά μας τηλέφωνα, τις συζητήσεις μας, τις εξερευνήσεις μας, σε όλα. Οι στιγμές μας και τα λόγια σου, θα είναι για πάντοτε φυλαγμένα. Σταματούν τα λόγια εδώ για μένα… Αιωνία σου η μνήμη. Η σκέψη μου και η καρδιά μου θα είναι πάντοτε μαζί σου»

Παναγιώτης Καλαντζόπουλος: «Ο Πετρολούκας Χαλκιάς ακούστηκε πως έφυγε και μαζί του φεύγει ένας ολόκληρος κόσμος»

«Ο Πετρολούκας Χαλκιάς ακούστηκε πως έφυγε και μαζί του φεύγει ένας ολόκληρος κόσμος.

Στα μέσα της δεκαετίας του 90 είχα την τύχη να τον γνωρίσω με αφορμή τη μουσική για την ταινία “Άδης” που έγινε τραγούδι σε λόγια του Μιχάλη Γκανά το “Νά ‘χα δυο ζωές” και ένα λαϊκό βαλς το “Πέρασε η ώρα πέρασε”. Μού ‘δωσαν ένα τηλέφωνο και πήγα και τον βρήκα για να ακούσει να καταλάβει τί του ζητούσα; σ’ ένα υπόγειο μαγαζί στην πλατεία Καραϊσκάκη νομίζω ήταν και δικό του. …Έλα κατά τις 11 το βράδυ πριν το πρόγραμμα. Ήταν εκεί με τον Αχιλλέα τον Χαλκιά σε μια σκοτεινή είσοδο με μαυρες δερματίνες. Πατησα το play σε ένα φορητό κασσετόφωνο, κοιταχτήκανε, μετά γύρισε ο Αχιλλέας και μου λέει, αλήθεια το γράψες εσύ; δεν τους γέμιζα το μάτι. Είπαν το ναι. Την άλλη μέρα στη Μεσογείων στο Sound στούντιο, μέσα σε 2-3 ώρες άκουσα το τραγούδι να αναδύεται σα παληό δημοτικό και δε το πίστευα.

Ήταν τόση η δύναμη του χαρακτήρα που του πρόσθεσε, τόση η αβίαστη τέχνη του. Εκείνο το βράδυ κοιμήθηκα ευτυχής κι ευγνώμων.

Οι δρόμοι μας δεν διασταυρώθηκαν ποτέ ξανά.

Καλό ταξίδι Πετρολούκα και καλή αντάμωση»

Σύλλογος Αετομηλιτσιωτών Γράμμου: «Σιωπά σήμερα η Ήπειρος»

«Σιωπά σήμερα η Ήπειρος.

Έσβησε ο ήχος που έκανε τις πέτρες να δακρύζουν και τα βουνά να τραγουδούν. Ο Πετρολούκας Χαλκιάς, ο τελευταίος μεγάλος μάγος του κλαρίνου, πέρασε στην αιωνιότητα.

Το κλαρίνο του δεν έπαιζε απλώς νότες — έλεγε ιστορίες, μοιρολόγια, χαρές και πόνους ενός ολόκληρου λαού. Ήταν φωνή αρχέγονη, ρίζα βαθιά, ανάσα από τις κορφές του Σουλίου και τα ποτάμια του Ζαγοριού.

Με το παίξιμό του, ο χρόνος σταματούσε. Και κάθε πανηγύρι γινόταν τελετουργία. Τώρα, σιγή. Μα και μια ευγνωμοσύνη, που γνώρισαμε έναν άνθρωπο που κράτησε ζωντανή την ψυχή της Ελλάδας με μόνο όπλο ένα κλαρίνο.

Καλό ταξίδι, δάσκαλε. Η σκιά σου θα πλανάται εκεί που η μουσική ακόμα έχει καρδιά»

Βασίλης Νιτσιάκος: «Ραγισμένος μ’ άκριντο κλαρίνο ο Πέτρος τραβάει για τον Άι Θανάση»

«Ποιος θα σου παίξει τώρα μοιρολόι Πέτρο; Ποιος θα σε περάσει αντίπερα και με τι περατίκι; Κι ο Μιχάλης λείπει ποίημα να σου γράψει. Χαιρετισμούς στον Τάσο! ROZALIA Ροζάλια ο Πέτρο Λούκας παίζει στο κλαρίνο. Μνήμα μπροστά και μνήμη πίσω. Μοιρολογάει κι αχάει ο άνεμος στο Δελβινάκι. Ανοίγουν τα λιθάρια γύρω, σειέται η γης και να η κυρά η Πέτραινα, Δευτέρας νύφη ορθώνεται, βγαίνει απ’ το μαύρο χώμα, σβάει του κλαρίνου η φωνή κι εκείνη πάλι πέτρα. Ραγισμένος μ’ άκριντο κλαρίνο ο Πέτρος τραβάει για τον Άι Θανάση. Εκεί θα παίξει για τους άλλους. (ΑΠΕΚΕΙ, 1997)»

Δημήτρης Μανιάτης: «Μύθος σε όλα και ακούραστος»

«Πλατεία Μεταξουργείου 2007: Ο Πετρολούκας Χαλκιάς κλείνει δουλειά στο τηλέφωνο. Εγώ παρέα του. Μύθος σε όλα και ακούραστος. Αντίο του»

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΚΚΕ για τον θάνατο του Πετρολούκα Χαλκιά

«Αποχαιρετούμε με μεγάλη θλίψη και μια βαθιά υπόκλιση τον μεγάλο βιρτουόζο του κλαρίνου Πετρολούκα Χαλκιά. Στον ήχο του κλαρίνου του θα μείνει η πετραία γη της Ηπείρου, ο αέρας των βουνών της και το βουητό των ποταμών της, στον ίδιο ήχο θα ακούγονται οι αποχαιρετισμοί των μεταναστών για τα πέρατα του κόσμου, η βουβή σπαρακτική υπομονή των μανάδων, οι κρυμμένοι λυγμοί των πατεράδων, το μοιρολόι των πικρών αποχαιρετισμών, αλλά και οι λεβέντικοι χοροί των λαϊκών γλεντιών, το απόσταγμα παραδόσεων αιώνων και τα χαμόγελα των κοριτσιών με τον ερχομό της άνοιξης.

Το ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του»