Ο Κωστής «ψάχνει για τον έρωτα» στα τραγούδια του
Ο νέος καλλιτέχνης μιλά για τη σχέση του με τη μουσική, τον αγώνα ενός ανερχόμενου μουσικού στην Ελλάδα, αλλά και την εμφάνιση στη σκηνή της Θεσσαλονίκης με τον Φοίβο Δεληβοριά
Κεντρική εικόνα: Instagram/ @theo_vrachas
Μάθαμε τον Κωστή, σκρολάροντας στο Tik Tok και σιγοτραγουδώντας τη γλυκιά μελωδία του «Ψάχνω για τον Έρωτα», αγαπήσαμε σύντομα τον ήχο του με το άκουσμα του πρώτου του EP, «Κάποιες Κυριακές» και τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού μας δρόσιζε το «Όσα περίμενα αυτό το καλοκαίρι».
Μεγαλωμένος στο Αγρίνιο, πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο πράσινο, παίζοντας σε δασάκια και πάρκα μέχρι αργά το βράδυ, δημιουργώντας μία αγάπη για τη φύση, η οποία τον σχημάτισε ως άνθρωπο και χαρακτηρίζει μέχρι και σήμερα, τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται.
Σε μία συζήτηση εφ’ όλης της ύλης, ο Κωστής, μιλάει στην Parallaxi για τη σχέση του με τη μουσική, τον αγώνα ενός νέου μουσικού καλλιτέχνη στην Ελλάδα, την εμφάνιση στη σκηνή της Θεσσαλονίκης με τον Φοίβο Δεληβοριά, τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες, τους στόχους και τα σχέδια για το μέλλον.
Κωστή, συστήσου μας. Ποια ήταν η πρώτη σου επαφή με τη μουσική;
«Η σχέση μου με τη μουσική ξεκίνησε λίγο… παράδοξα. Όταν ήμουν μικρός, όλα τα ξαδέρφια μου έπαιζαν μουσικά όργανα και εγώ απλά, ζήλευα. Ζάλισα λοιπόν τον πατέρα μου να μάθω και εγώ ένα όργανο και ο άνθρωπος μου πήρε τελικά δώρο μία κιθάρα για τα γενέθλιά μου. Κάπως έτσι ήταν η πρώτη μου επαφή με τη μουσική, πολύ αγνή.
Στην αρχή έπαιζα και τραγουδούσα ας πούμε… όχι και τόσο καλά, αλλά με τον καιρό, άρχισα να γράφω δικά μου τραγούδια, κυρίως ερωτικά, στο Λύκειο. Όταν μετακόμισα στην Αθήνα για σπουδές, έμενα μόνος μου σε ένα μικρό σκοτεινό διαμέρισμα και εκεί άρχισα να γράφω στίχους για να εκφράσω αυτό που ένιωθα και για να ξεσκάσω, τραγούδια που αρχικά έπαιζα μόνο στους φίλους μου».
Πώς προέκυψε το πρώτο σου EP «Κάποιες Κυριακές»;
«Όλα ξεκίνησαν στη Θεσσαλονίκη. Είχα ανέβει για να γράψει ραπ ένας φίλος μου στο studio, του πλέον, παραγωγού και φίλου μου, Θωμά. Εκεί έπαιξα τα τραγούδια μου και ο Θωμάς μου είπε «Πάμε να τα κάνουμε δίσκο». Και αυτό κάναμε. Μέχρι τότε, δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι θα κυκλοφορούσαν τα τραγούδια μου στο κοινό».
Ποιοι καλλιτέχνες σε εμπνέουν; Τι αποτελεί πηγή έμπνευσης για τα τραγούδια σου;
«Η κύρια επιρροή μου είναι ο Χατζηδάκις μαζί με τον Γκάτσο, στιχουργικά. Όλη η ρεμπέτικη μεταπολεμική μουσική, με διάφορες καντάδες, που έχουν ένα γλυκό στοιχείο, σίγουρα αποτελούν πηγή έμπνευσης για εμένα. Η παραδοσιακή μουσική επίσης, παρόλο που μπορεί να μη φαίνεται στα τραγούδια μου, υπάρχει αρκετά στον νου μου όταν δημιουργώ.
Όταν γράφω, γράφω μόνο για εμένα. Μόνο όταν έχω διάθεση να εκφραστώ, με τον οποιοδήποτε τρόπο και όχι γιατί «πρέπει» να γράψω στίχους. Συνήθως γράφω σε καταστάσεις λύπης ή μεγάλης χαράς, όπως είναι για παράδειγμα ο έρωτας που έχει και τα δύο. Εκφράζω αυτό που αισθάνομαι, σε μία μικρή ιστορία και μετά από εκεί, βγάζω τους στίχους, πάνω στους οποίους “πατάει” η μουσική. Δεν γράφω όμως πάντα μόνο για το πώς αισθάνομαι εγώ εκείνη τη στιγμή. Μπορεί να θέλω να μιλήσω για κάτι που συμβαίνει κοινωνικοπολιτικά αυτή τη στιγμή στον κόσμο, κάτι που έχω κάνει σε τραγούδια που δεν έχουν κυκλοφορήσει ακόμη».
Έχεις αγαπημένο σημείο στη δημιουργική διαδικασία ενός τραγουδιού – από τη στιγμή που θα το γράψεις μέχρι τη στιγμή που θα κυκλοφορήσει για να το ακούσει ο κόσμος;
«Τώρα με πιάνεις απροετοίμαστο. Όταν έχουμε ολοκληρώσει τους στίχους και έχουμε προετοιμάσει μία απλή μουσική για το κομμάτι, βρισκόμαστε με το Θωμά για να κάνουμε το prepoduction. Εκείνες τις στιγμές, δεν έχουμε κανένα άγχος, μπορεί να έχουμε καφέδες που θα καταλήξουν σε μπύρες, να βγούμε μία βόλτα και να ξαναγυρίσουμε. Έχουμε την ελευθερία να δοκιμάσουμε ό,τι θέλουμε και γι’ αυτό η συγκεκριμένη διαδικασία γίνεται μόνο με καλή διάθεση. Είναι πολύ δημιουργικό το κομμάτι του preproduction, γι αυτό ίσως τελικά και να είναι το αγαπημένο μου».
Μπορείς να χαρακτηρίσεις τον ήχο σου, να τον εντάξεις σε μία συγκεκριμένη κατηγορία;
«Όχι, δεν μπορώ και ούτε θέλω να με κατατάξω σε κάποιο “κουτάκι”. Θεωρώ πως συνήθως έρχονται οι μετέπειτα άνθρωποι να σε βάλουν σε κάποια κατηγορία και δύσκολα αυτό είναι κάτι που θα το κάνεις σύγχρονα. Το έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης με το έντεχνο λαϊκό τραγούδι, που μπήκαν πόσοι καλλιτέχνες μέσα σε αυτή την κατηγορία. Το ίδιο έγινε και αργότερα με το έντεχνο. Όταν έλεγαν οι καλλιτέχνες, για τους εαυτούς τους ότι είναι έντεχνοι, ήθελαν να ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία. Θεωρώ ότι ούτε το έντεχνο, ούτε το indie περιγράφουν ολοκληρωτικά τον ήχο μου. Θα ήθελα σιγά σιγά, όσο καταλαβαίνουμε μαζί και με άλλους μουσικούς, που μπορεί να ταυτιζόμαστε και να πορευόμαστε μαζί, μήπως μπορέσουμε να δημιουργήσουμε μία νέα κατηγορία, στην οποία ενταχθούμε και θέλουμε να ανήκουμε σε αυτήν».
Έχεις αγαπημένο τραγούδι που να έχεις δημιουργήσει εσύ;
Έχω δύο.
Το πρώτο είναι το «Ανθολόγιο», το οποίο έγραψα σε μία περίοδο που ήμουν πολύ ερωτευμένος και ταυτόχρονα πονεμένος. Εκεί νομίζω ότι δημιουργήθηκε ο ερωτικός μου χάρτης, που πλέον κουβαλάω μαζί μου. Ξέρω πλέον πως να περιηγούμαι σε αυτόν, ένιωσα ότι βίωσα πάρα πολλά πράγματα, τα αποθήκευσα και πλέον τα θυμάμαι.
Η «Λυδία» είναι το δεύτερο αγαπημένο μου τραγούδι, το οποίο έχω γράψει για την αδερφή μου. Η Λυδία είναι η αδερφή μου, η οποία με κάποιους δικούς της, αγνούς τρόπους, μου έχει μάθει πολλά πράγματα για τη ζωή, πως τη βλέπω, πώς την αντιμετωπίζω και κυρίως πως θα ήθελα να πορεύομαι σε αυτήν.
Τα τραγούδια σου «Ψάχνω για τον έρωτα» και «Όσα περίμενα αυτό το καλοκαίρι» έχουν ακουστεί πολύ στο Tik Tok. Ποια είναι η γνώμη σου για τα τραγούδια και τους καλλιτέχνες που η πλατφόρμα τους βοηθάει να γίνουν γνωστοί στο κοινό τους και κυρίως στα νέα παιδιά;
«Ας αρχίσουμε με το εξής. Έχω ένα κινητό με πλήκτρα. Τον λογαριασμό στο Tik Tok τον διαχειρίζεται ο Θωμάς. Σίγουρα, η πλατφόρμα βοήθησε πάρα πολύ όταν έγινε γνωστό το «Ψάχνω για τον Έρωτα» και μας έμαθε ο κόσμος μέσα από αυτό και άκουσε και τα υπόλοιπα τραγούδια. Απλά υπάρχουν κάποιοι κίνδυνοι.
Ένας από αυτούς είναι να αφιερώσεις όλη σου την ενέργεια στην πλατφόρμα και να αλλοτριωθεί τελείως αυτό που κάνεις, από μουσικός να γίνεις Tik Toker. Η άλλη παγίδα είναι να αποκτήσεις μανία με τα νούμερα. Άμα αρχίσεις να ψάχνεις πώς θα ανέβουν τα νούμερα, αυτό δεν θα τελειώσει ποτέ και χάνεις πάλι τον αρχικό σου στόχο, που είναι η μουσική. Το τελευταίο, είναι ότι ο κόσμος μαθαίνει μόνο 15 δευτερόλεπτα από το τραγούδι. Μπορεί να μην μπει ποτέ στη διαδικασία να το ακούσει ολόκληρο. Αυτό δεν σημαίνει τίποτα για εμένα προσωπικά. Ιδανικό είναι αυτό που συμβαίνει να το εκμεταλλευτείς και να προσπαθήσεις κάνεις τον κόσμο να ακούσει τη μουσική σου και να έρθει στα live σου. Η εμπειρία του live είναι πολύ διαφορετική, η σχέση που χτίζεις με τον καλλιτέχνη είναι μοναδική».
Πώς είναι τα πράγματα στην Ελλάδα για έναν νέο καλλιτέχνη που θέλει να επιβιώσει στη μουσική σκηνή;
«Με τον Θωμά σταθήκαμε τυχεροί, που κάπως μέσα από το Tik Tok έγινε γνωστή η μουσική μας σε ένα κοινό. Φυσικά, πρέπει να έχεις και καλό υλικό. Αλλά έπαιξε μεγάλο ρόλο και η τύχη. Δεν μπορώ να πω ότι εγώ και άλλοι 10 άνθρωποι σε όλη την Ελλάδα έχουμε καλό υλικό, θα ήταν μεγάλη χαζομάρα.
Υπάρχει πολλή καλή μουσική έξω, δυνατές φωνές. Πρέπει να υπάρξει κάποιος τρόπος να ακουστούν. Μόνο οι πλατφόρμες υπάρχουν, που και αυτές επιλεκτικά «αποφασίζουν» αν θα σε «ανεβάσουν» ή αν θα σε «κατεβάσουν». Χρήματα δεν υπάρχουν και αν δουλεύεις πολύ, μετά δεν έχεις χρόνο και ενέργεια να δημιουργήσεις την τέχνη σου. Δυστυχώς, είναι κακή η κατάσταση. Τα περισσότερα παιδιά δουλεύουν από νωρίς και μετά δεν έχουν διάθεση να γράψουν, χάνεται η δημιουργικότητα μέσα σε όλο αυτό.
Αυτό είναι κάτι που πρέπει να αλλάξει. Ας το αλλάξουμε εμείς ως κοινό. Ας προσπαθούμε να ακούμε και άλλους ανθρώπους, νέες φωνές, ας μην πορωνόμαστε μόνο στους αγαπημένους μας».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Τουλάχιστον, υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες στην πρωτεύουσα από ότι σε άλλες πόλεις της χώρας;
«Η αλήθεια είναι ότι η Αθήνα δίνει πάρα πολλές ευκαιρίες και βοηθάει πολύ περισσότερο έναν νέο καλλιτέχνη από ότι θα το έκανε οποιαδήποτε άλλη πόλη στην Ελλάδα. Είτε αυτό αφορά το να παίξει τη μουσική του σε μαγαζιά, είτε να την προωθήσει. Η Θεσσαλονίκη για παράδειγμα, είναι πανέμορφη πόλη και την αγαπάμε πολύ, αλλά σίγουρα είναι πιο δύσκολο από άποψη ευκαιριών για έναν νέο καλλιτέχνη. Κακώς, όλα μαζεύονται στην Αθήνα, οι άνθρωποι, οι δουλειές, η μισή Ελλάδα πλέον μένει εκεί».
Ποια ήταν τα συναισθήματά σου όταν μοιράστηκες τη σκηνή με τον Φοίβο Δεληβοριά στη Θεσσαλονίκη;
«Ο Φοίβος είναι ένας καλλιτέχνης που οι μουσικές του και οι στίχοι του με συνοδεύουν από πολύ μικρό. Στα οικογενειακά ταξίδια τα καλοκαίρια, στο αυτοκίνητο, έπαιζαν οι δίσκοι του Φοίβου. Εγώ δε καταλάβαινα πολλά τότε, αλλά σήμερα γνωρίζω ότι πολλές από τις εικόνες που εκείνος έντεχνα σχημάτισε είναι εντυπωμένες μέσα μου και πια τις καταλαβαίνω.
Οπότε λοιπόν καταλαβαίνεις το ότι να βρεθείς στην ίδια σκηνή αλλά κι εκτός σκηνής, φυσικά, με έναν άνθρωπο που είχε ένα σοβαρό αισθητικό αντίκτυπο στη ζωή σου είναι κάτι που κάνει την καρδιά σου να χτυπά πολύ γρήγορα.
Αυτό είναι που συνέβη δηλαδή και όσο παίζαμε – όλα έγιναν τόσο γρήγορα κι έντονα. Ήταν σαν να βρίσκομαι τελείως χαμένος στις σκέψεις μου και κάποιες λίγες στιγμές να ξυπνώ, να αντιλαμβάνομαι τι συμβαίνει κι έπειτα να βυθίζομαι πάλι μέσα μου. Πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία και πέραν όλων, στην γενικότερη συγκομιδή εκείνης της βραδιάς, είναι ότι απέκτησα έναν νέο φίλο».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος καλλιτεχνικός σου στόχος αυτή τη στιγμή;
«Σίγουρα έχουμε στόχους, η μουσική δεν είναι μόνο ένας τρόπος έκφρασης. Αν υπάρχει κάτι που θα μπορούσαμε να καταφέρουμε στο μέλλον, θα θέλαμε να γίνει μία ενοποίηση της μουσικής και της σύγχρονης Ελλάδας. Ναι μεν, πλέον έχουμε επιρροές από παντού, αλλά δεν παύουμε να ζούμε εδώ, στην Ελλάδα. Μπορεί στα ακουστικά μας να παίζει Αμερική και Ισπανία, αλλά περπατάμε στην ελληνική πραγματικότητα. Θα ήθελα μουσικά και καλλιτεχνικά να δημιουργήσουμε κάτι μεγαλύτερο, να καταλάβουμε αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας και ο κόσμος να το αγκαλιάσει και να γίνει μέρος του».
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Να σε περιμένουμε στη Θεσσαλονίκη;
«Αυτήν την περίοδο μπαίνουμε στο στούντιο για ηχογραφήσεις, κάτι που θα τρέξουμε πολύ γιατί σκοπεύουμε να κυκλοφορήσουμε τον επόμενο δίσκο πριν το καλοκαίρι. Τον έχουμε γράψει με πολλή αγάπη, είναι πιο ώριμος από τον πρώτο, με μία διαφορετική οπτική. Το καλοκαίρι θα υπάρχουμε σε φεστιβάλ σε νησιά και στην ηπειρωτική Ελλάδα. Στη Θεσσαλονίκη σκοπεύουμε να έρθουμε από Σεπτέμβρη. Μετά τον δίσκο, ετοιμάζουμε και κάποια πρότζεκτ πιο… γκράντε, τα οποία θα μας πάρουν μερικά χρόνια για να ολοκληρωθούν».
