O Μανώλης Σταυρουλάκης επιλέγει 10 τραγούδια που ξεχώρισαν το 2024
Ο αγαπημένος ραδιοφωνικός παραγωγός και dj επιλέγει τη δική του δεκάδα τραγουδιών για αυτή τη χρονιά
Πιστός στο μουσικό του ραντεβού με την Parallaxi, ο dj, ραδιοφωνικός παραγωγός του Fly 104 και δημιουργός των manstaradio και purehouseradio Μανώλης Σταυρουλάκης επιλέγει κι αυτή τη χρονιά τα 10 τραγούδια που ξεχωρίζει!
Λίγες μέρες πριν γίνει ανάμνηση το 2024, του ζητήσαμε να μιλήσει για εκείνα τα τραγούδια που ακούσαμε πολύ μέσα στη χρονιά και, ίσως, εκείνα που θα ακούμε και τα επόμενα χρόνια, θυμίζοντας μας όσα ζήσαμε και τραγουδήσαμε τους προηγούμενους μήνες.
1) Glass Beams – Mahal
Μας μίλησε η μουσική από μόνη της ή θαμπωθήκαμε και από την, τουλάχιστον εντυπωσιακή, εμφάνιση των Αυστραλών Glass Beams στο “σπιτικό” live του “Mahal”; Είναι οι νέοι Khruangbin; Αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα θα απαντήσει το συγκρότημα στο εγγύς μέλλον όσο εμείς (εγώ σίγουρα) σαν υπνωτισμένοι ακούμε στο repeat το παραμυθένιο, εξωτικό αυτό track και περιμένουμε να τους δούμε το καλοκαίρι στο Release festival.
2) Billie Eilish – Birds Of A Feather
Για όσους ήταν δύσπιστοι για το φαινόμενο Billie Eilish νομίζω πως το άλμπουμ της “Hit Me Hard & Soft” υπήρξε μια αποστομωτική απάντηση. Γεμάτο με υποψήφια singles, με εντυπωσιακή παραγωγή από τον αδερφό της Finneas, είχε ένα τρυφερό single το οποίο αγκαλιάστηκε ακαριαία από ακροατές και ραδιόφωνα. Αυτό.
3) The Cure – A Fragile Thing
Το συγκρότημα του Robert Smith έλειψε πραγματικά ακόμη και σ’αυτούς που δεν το είχαν συνειδητοποιήσει. Η επιστροφή των The Cure ήταν πιθανότατα το μουσικό γεγονός της χρονιάς και το συγκεκριμένο τραγούδι μια συγκλονιστική στιγμή του “Songs Of A Lost World”. Οι ίδιοι δήλωσαν πως θα βγάλουν κι άλλο δίσκο μέχρι το καλοκαίρι. Προσκυνώ.
4) Allie X – Weird World
Η ρετροφουτουριστική electronica της εκκεντρικής Καναδέζας τώρα δικαιώνεται. Μέσα από το 3ο και πιο ολοκληρωμένο δίσκο της με τίτλο “Girl With No Face”, το “Weird World” δείχνει στους επίδοξους νοσταλγούς των eighties, από τον Weeknd μέχρι την Dua Lipa, πως παίζεται το παιχνίδι.
5) The Astrolabe – Lovers
Οι Astrolabe είναι Έλληνες ή μάλλον Έλληνας μιας και πίσω από αυτό το όνομα κρύβεται ο Αθηναίος Thanos Yamas, ο οποίος με αυτό το μουσικό του project θέλει να μοιραστεί όπως λέει κι ο ίδιος “μουσικές που έχει στην καρδιά και στο μυαλό του” και το συγκεκριμένο είναι ένα μικρό pop αριστούργημα μ’ένα φοβερό video clip.
6) Jamie xx feat. Robyn – Life
Ούτε οι πιο αισιόδοξοι δεν περίμεναν τέτοια δισκάρα από τον James Thomas Smith ή απλώς Jamie xx, των γνωστών φυσικά The xx. Πολλές συμμετοχές, εγώ κράτησα αυτήν της Robyn, η οποία σαγηνεύει σαν ντίβα της χορευτικής μουσικής, το λάτιν sample είναι ευφυέστατο και οι στίχοι-hommage στην gay “vogue” σκηνή της Νέας Υόρκης του 80 εμπνευσμένοι.
7) Leon Bridges – Laredo
Το τελευταίο άλμπουμ του Αμερικανού soul crooner Leon Bridges με τίτλο το μικρό του όνομα ήρθε ως επισφράγιση μιας πορείας που ξεκίνησε μια δεκαετία πριν. Το “Laredo” μπορεί να μην ήταν single (τι είναι αλήθεια single στις μέρες μας;) αγαπήθηκε όμως σφόδρα και μας θύμισε μεγάλες στιγμές της μαύρης μουσικής από το παρελθόν.
8) Emilíana Torrini – Miss Flower
Όταν άκουσα για πρώτη φορά την Emilíana Torrini το μυαλό μου πήγε φυσικά στην Björk. Όχι μόνο γιατί οι δύο κυρίες κατάγονται από τη μυστηριώδη Ισλανδία αλλά γιατί οι φωνητικοί ακκισμοί της πρώτης θυμίζουν μια πιο φιλική εκδοχή της δεύτερης. Το ομώνυμο τραγούδι από το 7ο άλμπουμ της είναι ο ήχος που θα έπρεπε να αγκαλιάζουν τα ραδιόφωνα σήμερα.
9) Jungle – Let’s Go Back
Δεν χορταίνω τους Λονδρέζους Jungle, την εντελώς ρετρό soul τους και τα γεμάτα θεϊκά χορευτικά video-clips τους! Το “Let’s Go Back” ήταν το μοναδικό νέο τραγούδι που έβγαλαν μέσα στη χρονιά, φυσικά ΔΕΝ πρόδωσε τις προσδοκίες μας και το κολλητικό ρεφρέν του έγινε σύντροφός μου το καλοκαίρι που μας πέρασε.
10) Still Corners – Today Is The Day
Στο λεξικό και στο λήμμα “dream pop” πρέπει να φιγουράρουν οι φωτογραφίες του Greg Hughes και της Tessa Murray. Είναι ο ήχος ενός νωχελικού, φθινοπωρινού απογεύματος, όπου είσαι σπίτι μετά τη δουλειά και χαλαρώνεις με το βλέμμα αφηρημένα απλανές ακούγοντας το θρόισμα των φύλλων στο πάρκο μπροστά στο μπαλκόνι σου.
