O Σταύρος Νιφοράτος ανοίγει τα «μαγικά φτερά» του
Το νέο του κομμάτι, η συνεργασία με τον Γιάννη Κότσιρα και οι ευκαιρίες που δίνονται στους νέους καλλιτέχνες.
«Ποιος είναι ο Σταύρος; Είναι ένας νέος άνθρωπος που μεγάλωσε σ’ ένα υπέροχο νησί, στη Κεφαλονιά. Ένας άνθρωπος που αγαπάει την μουσική και ονειρεύεται να δημιουργήσει και να κάνει όμορφα τραγούδια»
Έτσι θα περιέγραφε με δύο κουβέντες τον εαυτό του ο Σταύρος Νιφοράτος – ένας καλλιτέχνης με αγάπη για το τραγούδι. Για εκείνον όλη του η ζωή ήταν γεμάτη μουσική. Οι παππούδες του (οι γονείς της μαμάς του) από την μία τραγουδούσαν Γούναρη και Μαρούδα και από την πλευρά του πατέρα του, η γιαγιά του έπαιζε πιάνο και ο παππούς του τραγουδούσε όπερες. Επομένως οι επιρροές του και οι αναμνήσεις του πολλές.
Αν και η αγάπη του μεγάλη για την μουσική, ο Σταύρος σπούδασε Γεωγραφία στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο και στη συνέχεια έφυγε για το Παρίσι, όπου έκανε μεταπτυχιακό. Όπως ο ίδιος αναφέρει:
«δίνοντας πανελλήνιες και συμπληρώνοντας το βιογραφικό μου, επέλεξα τις σχολές εκείνες που θα μου έδιναν την δυνατότητα να βρίσκομαι στην Αθήνα. Ο βασικός μου στόχος ήταν να βρεθώ στον πυρήνα της μουσικής, που κακά τα ψέματα είναι η Αθήνα. Οπότε κάπως έτσι βρέθηκα στο συγκεκριμένο τμήμα. Πιο πολύ με οδήγησε η ροή των πραγμάτων μέσα από τις πανελλήνιες εξετάσεις. Δεν ήταν μία επιλογή που την έκανα επειδή αγαπούσα το αντικείμενο – το οποίο μου άρεσε εκ των υστέρων»
“Οι γονείς μου έλεγαν “η ζωή είναι δική σου. Ονειρέψου και κάνε ό,τι θέλεις”
Ήδη από πολύ μικρός είχε ασχοληθεί με την μουσική. Είχε ξεκινήσεις τις σπουδές του στο πιάνο. Ήταν σε διάφορες εφηβικές μπάντες που είχαν δημιουργήσει τότε στη Κεφαλονιά. Μέσα του ήξερε από πάντα πως αυτό που θέλει να ασχοληθεί πραγματικά είναι η μουσική.
«Αν και βρέθηκα τυχαία στο τμήμα Γεωγραφίας, δεν σου κρύβω πως ήταν ένα αντικείμενο που τελικά μου άρεσε. Γι’ αυτό συνέχισα και τις σπουδές μου στην Γαλλία και έκανα ένα μεταπτυχιακό πάνω στην Πολεοδομία-Χωροταξία, όπου εκεί προσπάθησα να συνδέσω τις σπουδές με τις τέχνες. Είχα κάνει μία διπλωματική στο πως οι τέχνες μπορούν να επηρεάσουν και να διαμορφώσουν αυτό που λέμε πολεοδομία-χωροταξία-ανάπτυξη του αστικού χώρου. Βέβαια εκεί γνώρισα πολλούς μουσικούς, κάναμε συναυλίες. Ήταν 1,5 χρόνος πολύ γεμάτος. Ναι μεν πήγα με αγάπη για το μεταπτυχιακό μου αλλά πάλι με κάποιο τρόπο έγειρα αρκετά προς την μουσική»
Όπως εξομολογείται ο Σταύρος, ανήκει σε μία γενιά που υπάρχει μια τεράστια αβεβαιότητα σε καλλιτεχνικό επίπεδο. Πάντα υπήρχε μία ανασφάλεια (όπως υπάρχει και τώρα) για το εάν η μουσική θα παραμείνει ένα χόμπι ή θα γίνει και επάγγελμα.
«Από την οικογένεια μου υπήρχε πάντα υποστήριξη. Οι γονείς μου, δεν ήταν ποτέ αντίθετοι, μου έλεγαν «η ζωή είναι δική σου. Ονειρέψου και κάνε ό,τι θέλεις». Βέβαια υπήρχε και αυτό της ελληνικής οικογένειας το «πάρε και το χαρτί να το έχεις».
“Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που ερμήνευσα το «Ένα ρολόι στο καπηλειό». Κάθε φορά που το σκέφτομαι με συγκινεί”
Επιστρέφοντας στην Αθήνα ξεκίνησε κάποιες προσωπικές παραστάσεις. Συμμετείχα στο «Λεύκωμα Καβάφη» σε μουσικές του Νίκου Πλάτανου, με την επιμέλεια της Μέμης Σπυράτου, από τους πρώτους ανθρώπους που είχα γνωρίσει στην Αθήνα. Το 2017 μου έτυχε ό,τι πιο όμορφο καλλιτεχνικά σε επίπεδο μεγάλης παράστασης, που ήταν η συμμετοχή στο έργο του Μάνου Χατζηδάκη, «Η Εποχή της Μελισσάνθης»
«Συμμετείχα μέσω μιας ανοιχτής ακρόασης, με επέλεξαν και πραγματικά ήταν ότι πιο σπουδαίο και τιμητικό έχω ζήσει. Αυτό που κρατάω απ’ όλη αυτή την εμπειρία είναι τα συναισθήματα μου όταν ανέβηκα στη σκηνή και ερμήνευσα το «Ένα ρολόι στο καπηλειό». Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Κάθε φορά που το σκέφτομαι με συγκινεί βαθιά»
Το 2018 ήρθε το πρώτο κομμάτι για τον Σταύρο, «Στη Μέση Της Ερμού» σε στίχους Άρη Δαβαράκη και μουσική Νίκου Μερτζάνου. Έπειτα ήρθε ο κορονοϊός και πριν από μερικούς μήνες ήχησαν στα αυτιά μας, τα «Μαγικά Φτερά» που ερμήνευσε μαζί με τον Γιάννη Κότσιρα.
«Η συνεργασία με τον Γιάννη Κότσιρα προέκυψε μέσω του στιχουργού, Νίκου Μωραΐτη. Αυτός ήταν ο συνδετικός κρίκος. Όλα βέβαια ξεκίνησαν από τον Γιώργο Κυριάκου, τον συνθέτη του κομματιού. Στείλαμε την μελωδία στον Νίκο, εκείνος την έντυσε με λόγια. Έπειτα στάλθηκε το κομμάτι στον Γιάννη Κότσιρα, στον οποίο άρεσε πάρα πολύ. Μίλησε με πολύ όμορφα λόγια και δέχτηκε με χαρά να συμμετάσχει. Όπως καταλαβαίνεις για έναν άνθρωπο που κάνει το ξεκίνημα του τώρα το να συνεργάζεται με τον Γιάννη Κότσιρα, αλλά και τον Νίκο Μωραΐτη και τον Γιώργο Κυριάκου είναι κάτι πολύ τιμητικό. Νιώθω πολύ μεγάλη ευγνωμοσύνη γιατί για να συμβεί όλο αυτό είχα απέναντι μου ανθρώπους ανοιχτούς που με εμπιστεύτηκαν»
Σχετικά με τις ευκαιρίες που δίνονται στους νέους καλλιτέχνες που τώρα κάνουν τα πρώτα τους βήματα ο Σταύρος εξηγεί πως ζούμε σε μία εποχή που κάθε νέος καλλιτέχνης έχει την δυνατότητα μέσω των social media να ανεβάσει την μουσική του, να δείξει ποιος είναι και μέσα από εκεί να τον ανακαλύψει ο κόσμος.
«Η δισκογραφία, όπως την γνώριζαν οι παλαιότεροι γιατί εγώ δεν το έζησα, δεν είναι όπως ήταν παλιά. Έχει αλλάξει η εποχή αλλά θεωρώ πως πάντα θα βρίσκονται τρόποι. Όπως τώρα με τα social media, που ένας νέος άνθρωπος μπορεί να παρουσιάζει τη δουλειά του»
Το μεγάλο του όνειρο είναι να μπορέσει να δημιουργήσει καλό ρεπερτόριο, να πει κομμάτια που τον συγκινούν και που μιλούν στην ψυχή του.
«Θέλω να ακούω την ψυχή μου και να δρω βάση μ’ αυτό που μου υπαγορεύει. Θα ήθελα κάποια στιγμή να καταφέρω να πω καλά κομμάτια, τα οποία θα εμπεριέχουν μέσα τους τέχνη, που έχουν μία ωραία αισθητική σύμφωνα με τα δικά μου γούστα και αγνή πρόθεση»
Μιλώντας για το μέλλον ο Σταύρος κάνει γνωστό πως προγραμματίζει κάποιες προσωπικές παραστάσεις τον χειμώνα αλλά όλα είναι υπό σχεδιασμό ακόμα. Σιγά σιγά οργανώνουμε τον δίσκο. Τα «Μαγικά φτερά» είναι ο προάγγελος ενός ολοκληρωμένου άλμπουμ, όπου σε βάθος χρόνου θα αρχίσουν να ξετυλίγονται ένα ένα τα κομμάτια.
