Σαλίνα Γαβαλά: Δεν πέφτω απ’ τα σύννεφα με όσα ακούγονται στο θέατρο

Συνέντευξη στη Στέλλα Παϊσανίδη | Εικόνες: Από το αρχείο της Σαλίνας Γαβαλά

«Τώρα που μάγισσες σε έχουνε δεμένο κι ούτε ένα βλέμμα να μου ρίξεις δε μπορείς, δεν έχω χώρα πια να ζω, ψυχή να μένω και για άλλη αγάπη είν΄ αργά κι ίσως νωρίς».

Βαθειά αληθινοί, αποστομωτικοί και συνάμα επίκαιροι ακούγονται στα αυτιά μου οι στίχοι του νέου τραγουδιού της Σαλίνας Γαβαλά.

Κι ύστερα «τρέχω» να μελετήσω ακόμα πιο προσεκτικά το βιογραφικό της ταλαντούχας ερμηνεύτριας που έχει αφιερωθεί εδώ και δέκα συνολικά χρόνια στο πεντάγραμμο.

Γεννημένη στο Λονδίνο και μεγαλωμένη στην Κύπρο, η Σαλίνα φαίνεται να έχει μοιράσει το άστρο της σε παραπάνω από έναν καλλιτεχνικούς χώρους. Η ίδια σπούδασε με υποτροφία του ΘΟΚ στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και παράλληλα θεατρολογία στο Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Αργότερα, μετέβη στην Αμερική στο NYFA, στο Los Angeles, για σπουδές υποκριτικής κινηματογράφου.

Οι σπουδές της περιλαμβάνουν ακόμη χορό (κλασσικό μπαλέτο) και μουσική (πιάνο).

Μάλιστα, έχει δουλέψει σε θεατρικές παραστάσεις και μιούζικαλ, καθώς και σε τηλεοπτικές σειρές, ενώ έχει διδάξει θέατρο σε σχολεία στην Κύπρο.

Το 2016 και το 2017 υπήρξε coach σε πολύ γνωστό τηλεοπτικό talent show.

Έχει στις αποσκευές της συνεργασίες με σημαντικούς καλλιτέχνες όπως τους: Μάνο Ξυδούς, Στέφανο Κορκολή, Ευρυδίκη, Χρήστο Δάντη, Δημήτρη Κοργιαλά, Sunny Μπαλτζή και άλλους.

Το 2010 κυκλοφόρησε το πρώτο της άλμπουμ με τίτλο «Πονάει η Αγάπη», με το ομώνυμο τραγούδι να αποτελεί «προάγγελο» όσων θα ακολουθούσαν.

Μια μακρά πορεία, λοιπόν, σε θέατρο, χορό και τραγούδι που ενδεχομένως είναι σε κάποιους ακόμα άγνωστη.

Γι’ αυτό και σήμερα η Σαλίνα αποκαλύπτεται στην parallaxi:

Τι είναι αυτό που σας έκανε να στραφείτε πέρα από το θέατρο και το χορό στο τραγούδι;

Η μουσική ήταν πάντα στη ζωή μου. Και ως ηθοποιός στις ακροάσεις τραγουδούσα και στις παραστάσεις είχα ασχοληθεί με musical, οπότε ήταν σαν μια φυσική εξέλιξη να με τραβήξει η μουσική. Ήταν και κάποια στιγμή που για να μην το κρύβω ήμουν απογοητευμένη από το χώρο του θεάτρου για κάποιους λόγους, οπότε εκεί η μουσική μου μονοπώλησε το ενδιαφέρον. Έκανα δισκογραφία, έκανα live για αρκετά χρόνια και τα τελευταία δύο τρία χρόνια αποφάσισα να συνδυάσω τις δύο μου αγάπες . Ήταν με τα «Όνειρα Γλυκά» η στιγμή που ξαναήρθε το θέατρο στη ζωή μου. Έγραψα το κείμενο, που ήταν μια παράσταση αυτοβελτίωσης, όπου η ηρωίδα συνομιλεί με τον φανταστικό εαυτό της, ο οποίος τη βοηθάει να δει τα πράγματα διαφορετικά, να αγαπήσει τον εαυτό της.

Τώρα που μαθαίνετε για όλες αυτές τις καταγγελίες/ κατηγορίες στο χώρο του θεάτρου, πέρασε ενδεχομένως από το νου σας ότι είναι καλύτερα που ασχοληθήκατε (και) με το τραγούδι;

Σίγουρα ο χώρος του τραγουδιού δε μου φάνηκε τόσο δύσκολος για να είμαι ειλικρινής εφόσον πέρασα από τα δύσκολα… Το τραγούδι έχει επίσης ανταγωνισμό, έχει διάφορα θέματα, αλλά για μένα ήταν πιο εύκολο από την άποψη ότι είσαι εσύ κυρίως και στο αποτέλεσμα το μουσικό είσαι πιο κοντά. Είναι πιο ατομικό, το θέατρο είναι ούτως ή άλλως μια ομαδική ιστορία, το οποίο έχει και τα καλά του, έχει όμως και τα θέματα που ανακαλύπτουμε τώρα. Ο καθένας, δηλαδή, μπορεί να εκμεταλλευτεί καταστάσεις και τα θολά όρια του θεάτρου, όταν καλείσαι να καταθέσεις την ψυχή σου, όταν έχεις ενδεχομένως κάποιες σκηνές που ξεπερνάνε κάποια όρια κοινωνικώς αποδεκτά, όταν πρέπει να φιληθείς με κάποιον άνθρωπο. Και στην Ελλάδα δεν υπάρχουν όρια στο βαθμό που υπάρχουν στο εξωτερικό, στην Αμερική ας πούμε. Ειδικά γι’ αυτά που ακούγονται δεν πέφτω από τα σύννεφα, τα έχω ζήσει κάποια από αυτά και άλλα τα έχω ακούσει.

Οι δυσκολίες στο χώρο του θεάτρου, αλλά και στο χώρο του τραγουδιού είναι μεγάλες. Σκεφτήκατε ποτέ να κάνετε κάποια δουλειά εκτός καλλιτεχνικού χώρου;

Όταν είσαι καλλιτέχνης δεν σκέφτεσαι καν το οικονομικό κομμάτι. Το κάνεις γιατί αυτό ζητάει η ψυχή σου. Είχα και επιλογές λόγω της θεατρολογίας, μπορούσα να διδάξω, είχα διορισμό με πολύ καλό μισθό, το δοκίμασα παράλληλα ένα διάστημα αλλά δεν… παρόλο που είχε και καλλιτεχνικό ενδιαφέρον. Δίδασκα θέατρο, όμως, δεν είναι αυτό που με καλύπτει. Και έτσι και αλλιώς οι εποχές είναι δύσκολες για όλους τους χώρους. Τουλάχιστον να κάνεις αυτό που σε κάνει χαρούμενο ή νιώθεις ότι δημιουργείς. Έχει πιο πολύ αξία.

Σε τι φάση βρισκόσασταν όταν γράφατε το νέο σας τραγούδι, τις «Μάγισσες»;

Ήταν στην πρώτη καραντίνα, που είχαν κλείσει έτσι οι δρόμοι και οι ζωές. Κοίτα, η έμπνευση είναι πολλά πράγματα μαζί. Μπορεί να ‘ναι μια λέξη, μπορεί να είναι μια σκέψη. Οι «Μάγισσες», λοιπόν, είναι μια σκέψη από αυτές που ταράζουνε την ισορροπία μας και ειδικά σε καταστάσεις εγκλεισμού μεγεθύνονται, παίρνουν έτσι πολύ μεγάλη δύναμη και πρέπει να τις ελέγξουμε και να προσπαθήσουμε να αφήνουμε τις θετικές σκέψεις και τα θετικά συναισθήματα να κερδίσουν.

Επομένως, θα το χαρακτηρίζατε τελικά ως ένα όχι και τόσο μελαγχολικό τραγούδι;

Παρόλο που η μουσική είναι μελαγχολική, κρύβει ο στίχος ένα θετικό μήνυμα.

Είναι οι «Μάγισσες» ένα καθαρά αυτοβιογραφικό τραγούδι;

Έχει κάποιες αναφορές ενδεχομένως, αλλά κάποια κομμάτια, ξέρεις, ξεκινούν με κάποια αφορμή και πάνε μόνα τους κάπου, έχουν τη δική τους ιστορία να πουν.

Τι ακριβώς συμβολίζουν οι «Μάγισσες»;

Θα μπορούσε να είναι το πρώτο επίπεδο, οι γυναίκες αλλά δε μένω σε αυτό. Για μένα θα μπορούσαν να είναι οι σκέψεις, η κατάθλιψη, οι ουσίες που διαβάζω ότι εν καιρώ καραντίνας έχουν αυξηθεί πάρα πολύ και όλα αυτά που μας αποσυντονίζουν και μας κάνουν να βλέπουμε θολά και να χάνουμε το σεβασμό και την αγάπη στο σεβασμό μας και να διαταράσσεται η ισορροπία σε μια σχέση. Τα στατιστικά επίσημα λένε δυστυχώς ότι έχει υπάρξει τεράστια αύξηση και της κατάθλιψης και των ψυχοτρόπων ουσιών και των φαρμάκων, των αντικαταθλιπτικών. Δυστυχώς, όλο αυτό έχει επιπτώσεις στην ψυχική μας υγεία.

Κάποιοι λένε ότι το καινούριο σας κομμάτι θυμίζει Αττίκ. Εσείς τι λέτε γι’ αυτό και από πού πιστεύετε ότι έχετε επηρεαστεί;

Moυσικά μπορεί έτσι λίγο να είχα επηρεαστεί γιατί τώρα τελευταία ακούω έτσι πιο ρετρό και ο Αττίκ ήταν πάντα αγαπημένος, οπότε ναι ασυνείδητα λειτούργησε αν λειτούργησε όλο αυτό. Δεν το είχα σκεφτεί και εγώ ποτέ ότι. Δεν είχα κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου και ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη όταν το διάβασα αυτό. Είπα, κοίτα να δεις δεν το χα σκεφτεί ότι μπορεί να με είχε επηρεάσει και πολύ χάρηκα γιατί είναι μεγάλο κοπλιμέντο.

Κάποια τραγούδια σας, θα έλεγε κανείς, ότι αποτυπώνουν την προβληματικότητα και την απόρριψη στις σχέσεις. Ισχύει αυτό και αν ναι, είναι κάποια τυχαία επιλογή εκ μέρους σας;

Tώρα που το λες, όντως έχεις ένα δίκιο. Και πρέπει να το κοιτάξω (γέλια). Παλιά έλεγα ότι ήθελα να τραγουδάω κομμάτια με βάρος, όπως αυτά του Θεοδωράκη. Τα τραγούδια αυτά μπορεί να αλλάξουν καταστάσεις κοινωνικοπολιτικές. Όταν ξεκίνησα δε σου κρύβω ότι ήθελα να έχω αυτόν το λόγο και τα τραγούδια αυτή τη δύναμη.

Είχα κάνει μια προσπάθεια με το «Καινούριο σου Όπλο» με τον Γιάννη τον Κότσιρα, που ήταν έτσι ένα κομμάτι πολύ σκληρό, πολύ δύσκολο, το οποίο βέβαια δεν πήγε καθόλου καλά διότι δυστυχώς ο κόσμος δε θέλει τη μαυρίλα. Πιο εύκολα ταυτίζεσαι με κάτι ερωτικό που έχει να κάνει με την απώλεια του έρωτα. Από μόνα τους πάνε τα πράγματα. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα κάνω κάτι για να πάει καλά. Είχα κάνει βήματα πάντα με το τι αισθανόμουνα ότι θέλω να πω εκείνη την περίοδο.

Στο παρελθόν έχετε χαρακτηρίσει σε συνέντευξη τον εαυτό σας αυτοκαταστροφικό. Σήμερα θα λέγατε το ίδιο;

Noμίζω ήμουνα λίγο υπερβολική, λίγο drama queen. Τώρα πια νομίζω είμαι πολύ ώριμη, πολύ συνετή και πολύ ξεκάθαρη στο τι θέλω και όχι αυτοκαταστροφική δεν θα έλεγα ότι είμαι.

Τα τραγούδια σας χαρακτηρίζονται σε μεγάλο βαθμό από το συναίσθημα. Εσείς ως Σαλίνα πορεύεστε με το συναίσθημα ή με τη λογική;

Παλιά έλεγα ότι προχωρούσα με τη λογική και ακολουθούσε το συναίσθημα. Τα τελευταία χρόνια ίσως είχα χάσει λίγο την ισορροπία και έτσι τον τρόπο να κατευθύνω τόσο το ένα όσο και το άλλο. Ενδεχομένως, να έπαιξαν ρόλο κάποιοι άνθρωποι που χειρίστηκαν αυτά τα δύο, αλλά χαίρομαι που είμαι σε μια φάση καινούρια που έχω ανακτήσει και πάλι το εγκεφαλικό κομμάτι και με καθοδηγεί. Νιώθω πιο ήρεμη από ποτέ και πιο σίγουρη.

Ποιοι καλλιτέχνες/ τραγουδιστές σας αρέσουν ιδιαιτέρως;

Θα πω τον Sivert Høyem των Madrugada. Κολλάω πιο πολύ με τις φωνές, με τις χροιές. Έχει μια χροιά που με μαγεύει. Και ο Kiwakuna επίσης μου αρέσει πάρα πολύ και γενικά έτσι κολλάω με κομμάτια. Μπορεί να ακούω ένα κομμάτι όλη μέρα για μέρες.

Πώς επηρέασε εσάς η πανδημία τόσο ως καλλιτέχνη όσο και ως άνθρωπο;

Ως καλλιτέχνη έχει εξαφανιστεί τελείως κάθε μορφή δημιουργίας ζωντανής. Τώρα δε θα συζητήσω για τα online streaming, αυτά δεν είναι θέατρο, είναι ένα υποκατάσταστο. Με όλα αυτά που γίνονται είναι πολύ δύσκολο τα πράγματα να επανέλθουν σύντομα. Και δεν πιστεύω ότι είναι θέμα της πανδημίας, είναι θέμα των χειρισμών. Θα μπορούσαν να υπάρχουν και άλλα μέτρα, πιο δίκαια και πιο ξεκάθαρα. Έχω την αίσθηση ότι τα μέτρα που παίρνουν είναι για να μην τελειώσει ποτέ αυτό το πράγμα.

Ως άνθρωπο όλως παραδόξως με έχει βάλει σε μία άλλη κατάσταση, με έχει βάλει να σκέφτομαι το τι θα γίνει με τα επαγγελματικά μου, με έχει βάλει σε μία κατάσταση να σκέφτομια το σήμερα. Λέω ωραία θα πάω να κολυμπήσω στη θάλασσα έχω γίνει χειμερινή κολυμβήτρια. Είναι η μόνη αίσθηση ελευθερίας. Η θάλασσα σε εξαγνίζει. Ευτυχώς μετακόμισα σε ένα σπίτι κοντά στη θάλασσα, στην Αττική, και αυτό πραγματικά με έχει ηρεμήσει και με έχει κάνει να σκέπτομαι το τώρα.

Τι να περιμένουμε στο εξής από εσάς;

Θα κυκλοφορήσει σύντομα το νέο μου τραγούδι που είναι σε δικούς μου στίχους και μουσική. Είναι πιο χαρούμενο και πιο ελπιδοφόρο και εύχομαι να έρθουν νέες μέρες για όλους μας.

*Το πιο πρόσφατο τραγούδι με τίτλο «Μάγισσες» της Σαλίνας Γαβαλά κυκλοφορεί από την Ogdoo Music Group. Η ενορχήστρωση είναι του Ματί Παλαιολόγου, ενώ έπαιξαν οι μουσικοί Γιώργος Ντινάκος στις κιθάρες, Κώστας Πατσιώτης στο κοντραμπάσο, Ματί Παλαιολόγος στο πιάνο και στο ακορντεόν, Δημήτρης Χωριανόπουλος στα κρουστά, Ειρήνη Αναστασίου στο τσέλο και Αριέτα Σαϊτά στο βιολί.