Σταμάτησε του ρολογιού τους δείκτες – Ένας χρόνος χωρίς την Ρένα Κουμιώτη

Ένας χρόνος πέρασε από τον θάνατο της μεγάλης λαϊκής τραγουδίστριας ο οποίος προκάλεσε μεγάλο θρήνο στον καλλιτεχνικό κόσμο. Τα ξημερώματα της 3ης  Απριλίου 2023, άφησε την τελευταία της πνοή σε ηλικία 81 ετών, μετά από μία δύσκολη μάχη που έδινε με την υγεία της.

Η τραγουδίστρια αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας και διέμενε στο Γηροκομείο Αθηνών. Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου, έφυγε από τη ζωή ο πρωτότοκος γιος της, Νίκος Σαββίδης, από ανακοπή καρδιάς. Εκείνη δεν παρευρέθηκε στην κηδεία του, καθώς οι δυνατές συγκινήσεις δεν της επέτρεπαν να γνωρίζει για την απώλεια του.

Η είδηση του θανάτου της έγινε γνώστη  μέσα από μία ανάρτηση που δημοσιεύτηκε  από τον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook.

Η σπουδαία  αυτή ερμηνεύτρια  και μεγάλη τραγουδίστρια του νέου κύματος, γεννήθηκε στις 3 Μαιου  1941 στη Νέα Ιωνία Αττικής, από πατέρα Σμυρνιό και μητέρα Πολίτισσα. Ορφάνεψε νωρίς από μητέρα και η οικογένεια της μετακινήθηκε στη Δραπετσώνα και την Κοκκινιά, όπου και μεγάλωσε.

Κατά τα πρώτα επαγγελματικά της βήματα εργαζόταν στην καπνοβιομηχανία Παπαστράτου μαζί με τον παλιό της συμμαθητή Αλέκο Αναστασιάδη ο οποίος ήταν αυτός που τις άνοιξε τον λαμπρό δρόμο για τη μουσική αναγνωρίζοντας την αξία της φωνής της. Η χαρακτηριστική φωνή της και τα ιδιαίτερα γυρίσματά της ήταν κάτι που την ξεχώριζαν πάντα και κατάφερε να συνεργαστεί με πληθώρα σπουδαίων καλλιτεχνών του λαϊκού πενταγράμμου. Το 1968 δούλευε στην “Απανεμιά” , όταν ο Λευτέρης Παπαδόπουλος της πρότεινε να τραγουδήσει με τον Γιάννη Πουλόπουλο στον δίσκο του “Ο δρόμος” , που ετοίμαζαν με τον Μίμη Πλέσσα.

Ο Στράτος Διονυσίου και ο  Λευτέρης Μυτιλιναίος ήταν επίσης κάποιοι με τους οποίους δούλεψε εκείνον τον καιρό, ενώ την ίδια χρονιά  στο θέατρο «REX» συμμετείχε στον θεατρικό «Δρόμο».

Το πρώτο τραγούδι που είπε ήταν το «Δώσε μου το στόμα σου», το γνωστό « χελιδονάκι » και μετά το «Πρώτη φορά». Έπειτα τα τραγούδια «Σταμάτησε του ρολογιού οι δείχτες» και το «Άναψε καινούργιο μου φεγγάρι» του Μίμη Πλέσσα προστέθηκαν στον δίσκο.

Ο “Δρόμος ” κυκλοφόρησε στην Ελλάδα το 1969 από την Lyra. Θεωρείται μέχρι σήμερα ο πιο εμπορικός δίσκος στην Ελλάδα, με πάνω από 1.000.000 πωλήσεις, μόνο σαν δίσκος βινιλίου, ενώ κυκλοφορεί και σε άλλες εκδόσεις.

Για τη συνεργασία σε εκείνον τον δίσκο με τον Γιάννη Πουλόπουλο και με αφορμή τον θάνατο του μεγάλου τραγουδιστή, η Κουμιώτη κάνει μία εμφάνιση στην τηλεόραση που έμελλε να είναι και η τελευταία της συνέντευξη. Είχε πει τότε: «Οταν πρωτοπήγα στο σπίτι του Μίμη Πλέσσα και άνοιξε η πόρτα, βλέπω μπροστά μου… τον θεό, τον Γιάννη Πουλόπουλο, και μου κόβεται η φωνή. Με ακούει ο Πλέσσας, κάθεται στο πιάνο και μου παίζει δυο τραγούδια τα “Δώσε μου το στόμα σου” και “Πρώτη φορά”. Ο Μίλης Πλέσσας με κοιτάζει στα μάτια και μου λέει: “Πολύ ωραία τα είπες”. Έρχεται στο στούντιο ο Γιάννης Πουλόπουλος και μου λέει: “Πριν ανεβάσεις, να σκέφτεσαι κάτι και να θυμώνεις”. Αυτό ήταν! Μαζί με τον Γιάννη τραγουδάμε τον “Δρόμο” και η καριέρα μου εκτινάχθηκε».

Το επόμενο καλοκαίρι πάλι με τον Πουλόπουλο τραγούδησε στην «Αθηναία» ενώ για 3 συνεχόμενες χρονιές ,από το 1970 μέχρι 1972 συνεργάστηκε με τον  με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση , τον Σταμάτη Κόκοτα, τον Χρηστάκη και τον Γιώργο Ζαμπέτα. Ακολούθησε  το 1972 η συνεργασία της με τον Γιώργο Νταλάρα στο θέατρο Μπουρνέλη ενώ λίγο καιρό μετά επέστρεψε με τον Πουλόπουλο στην Πλάκα και  μετά ξανά στο «Καν-Καν» με τον Στράτο Διονυσίου και τον Ζαμπέτα.

Τον Σεπτέμβριο του 1972 (20-21-22) η Ρένα Κουμιώτη εμφανίστηκε στο 11ον Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού, στη Θεσσαλονίκη, με το τραγούδι του Γιώργου Γεωργιάδη «Ας πούμε».

Το 1974 πήγε για δουλειά στον Καναδά όπου γνώρισε και παντρεύτηκε τον δεύτερο σύζυγό της.

Ο πρώτος της γάμος ο οποίος διήρκεσε δύο χρόνια ,έγινε το 1960 με την ίδια να διανύει το 13ο έτος της ηλικίας .Οι δυο της γιοι και τα δύο της εγγόνια ήταν ότι πιο σπουδαίο έκανε έχοντας πάντα την οικογένεια της προτεραιότητα στη ζωή της.

Μετά από εννιά χρόνια ζωής στον Καναδά, επέστρεψε στην Ελλάδα στο πλάι Γιάννη Πουλόπουλου, της Τζίνας Σπηλιωτοπούλου και της Αθηναϊκής κομπανίας στο «Ζυγό».Τραγούδησε επίσης μαζί με τον Ζαμπέτα και την Μαίρη Λίντα στα «Ηλιοβασιλέματα» και στ’ «Αστέρια» με τον Κόκοτα. Μία ακόμη εμφάνιση για δύο συνεχόμενες χρονιές έκανε και στη  μπουάτ «Μαρκίζα».

Η τελευταία της συνεργασία έγινε το 1995 με τον Μίμη Πλέσσα ενώ οι τελευταίες της μουσικές εμφανίσεις πραγματοποιούνταν σε περιορισμένες μουσικές σκηνές.

Αξιοσημείωτη ήταν επίσης  η εμφάνιση της και στον κινηματογράφο. Ερμήνευσε  μεγάλες επιτυχίες της στις ταινίες «Η Θεία μου η Χίπισσα (1970), «Μια τρελλή… τρελλή… σαραντάρα» (1970), «Ένας υπέροχος άνθρωπος» (1971) και «Οι βάσεις και η Βασούλα» (1975), καθώς και στην τηλεοπτική σειρά «Δυο Ξένοι…» (1997)

Η κηδεία της

Η μεγάλη τραγουδίστρια “έφυγε” από την ζωή τιμώμενη από φίλους και συγγενείς ενώ πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών για να της πει το τελευταίο αντίο. Στην κηδεία της παραβρέθηκαν ο ηθοποιός και πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, Σπύρος Μπιμπίλας και ο αντιπρόεδρος της Βουλής Νικήτας Κακλαμάνης.

Δισκογραφία

1969 – Ο δρόμος 1969 – Οι ώρες 1970 – Μέρες του καλοκαιριού 1970 – Ρένα Κουμιώτη 1970 – Γειτονιές Αθήνα – Θεσσαλονίκη 1970 – Ρένα Κουμιώτη 1 1971 – Ρένα Κουμιώτη 2 1972 – Μήνες 1972 – Το θαλασσινό τριφύλλι 1972 – Τα κίτρινα ρολόγια 1973 – Μονά ζυγά 1973 – Θάλασσα πικροθάλασσα 1974 – Μίλα μου για λευτεριά 1974 – Παράθυρο στη θάλασσα 1974 – Ρένα Κουμιώτη 3 1974 – Ρόδα που γυρίζει 1976 – Τα ωραιότερα τραγούδια της Ρένας Κουμιώτη 1976 – Στο δρόμο για το Τσιμελνί 1978 – Ρεμπέτικα και θαλασσινά 1978 – Ρένα Κουμιώτη – Πλέσσας Μίμης 1980 – Τα δικά μου τραγούδια 1985 – Τραγούδια από τον ελληνικό κινηματογράφο 1986 – Για το θέατρο 2 Πλέσσας 1992 – Δεν θα χωρίσουμε ποτέ Ζαμπέτας 1993 – Μεγάλες επιτυχίες Ρένα Κουμιώτη 1993 – Το άλλο νέο κύμα 1995 – Σταμάτησε του ρολογιού τους δείχτες 1996 – Οι μεγάλες ερμηνείες – Κουμιώτη Ρένα 1996 – Στο δρόμο του Μίμη Πλέσσα 2 2001 – 50 χρυσά χρόνια – Πλέσσας 2009 – Σταμάτησε του ρολογιού τους δείχτες 2009 – Κόρη του γιαλού