Τα απομεινάρια μιας νύχτας από μία συναυλία…

Ο πολιτισμός ενός λαού φαίνεται (και) από τον τρόπο που διαχειρίζεται τα σκουπίδια του.

Ας ξεκινήσουμε, ωστόσο, ξεκαθαρίζοντας πως το παρόν κείμενο δεν έχει σκοπό να θίξει κάποια συναυλία συγκεκριμένα.

Οι φωτογραφίες απλά είναι από τη συναυλία της Άννας Βίσση στην Καλαμαριά το βράδυ της Δευτέρας. Σε άλλες συναυλίες μπορεί να ήταν και περισσότερα. Είναι ένα φαινόμενο που βλέπουμε σχεδόν σε όλες, αυτές τουλάχιστον που αποτελούν πόλο έλξης για πολύ κόσμο.

Ο σκοπός του κειμένου είναι άλλος. Να σκεφτούμε και να προβληματιστούμε γενικότερα ως κοινωνία.

Οι συγκεκριμένες φωτογραφίες από τη χθεσινή συναυλία απλά είναι η αφορμή για να θέσουμε το ζήτημα προς συζήτηση.

Ενας απέραντος σκουπιδότοπος, παντού.

Μπουκάλια πλαστικά, σακούλες, χαρτόνια. Χαμός.

Τα μαζεύουν οι υπάλληλοι καθαριότητας του Δήμου την επόμενη μέρα και εθελοντές.

Ο Χρήστος εργάζεται σε εταιρία διοργάνωσης συναυλιών και αντικρίζει συχνά αυτές τις εικόνες, ενώ γνωρίζει το θέμα απ΄όλες τις πλευρές του.

«Για μένα είναι συνδυασμός πραγμάτων: Κατάλληλης υποδομής, οργάνωσης και ανάλογης παιδείας. Στο σημείο που εργαζόμουν εγώ, αριστερά απ’ το stage, πολλές φορές ήρθε κόσμος να ρωτήσει που έχουμε σκουπίδια να πετάξει πράγματα κ αναγκαστικά τα έπαιρνα εγώ χέρι με χέρι κ τα πετούσα στα δικά μου», μας λέει αρχικά.

«Όταν μία εκδήλωση φιλοξενείται σ’ ένα στάδιο, δε γίνεται να έχει μόνιμες εγκαταστάσεις εντός του τερέν για σκουπίδια. Εκεί θέλει μελέτη στη διαμόρφωση του χώρου και τι θα φιλοξενήσει για να μην υπάρξει το κακό αποτέλεσμα. Αυτό δε θα συμβεί γιατί έχει κόστος και γιατί σε μία οργάνωση που εμπλέκονται πολλοί φορείς όπως ο Δήμος και είναι αρκετά δύσκολο», συμπληρώνει.

Ο Χρήστος θεωρεί σημαντικό το θέμα της παιδείας. 

«Εκεί για μένα έρχεται το θέμα παιδείας. Τα σκουπίδια δεν είναι καν συγκεντρωμένα. Έχω δει συναυλίες στο εξωτερικό που όταν έφευγα το μόνο που έβλεπα κάτω ήταν στοιβαγμένα σε γωνίες πλαστικά ποτήρια το ένα πάνω στο άλλο πυργάκια για να είναι πιο εύκολα να μαζευτούν».

«Από την άλλη δεν είναι τίποτα να κουβαλάει κανείς στη τσέπη του μια σακούλα και ας αφήνει για παράδειγμα κατά τη διάρκεια μίας συναυλίας τα κουτάκια του κάτω στα πόδια του και φεύγοντας να τα πάρει να τα πετάξει στον κοντινότερο κάδο. Εγώ τουλάχιστον συνήθως αυτό κάνω με τη παρέα μου». 

Ο Χρήστος θέτει και μια άλλη παράμετρο.

«Κάποιες φορές αισθάνομαι ότι μπορεί να υπάρχει και μία εκδικητική συμπεριφορά του καταναλωτή, του τύπου τόσα λεφτά έδωσα, τόσα λεφτά βγάζουν (δεν είναι έτσι για όλους, ούτε για τους υπαλλήλους που μαζεύουν). Ε ας τα μαζέψουν μετά.

Όμως τις περισσότερες φορές πιστεύω ούτε καν το σκέφτονται. Εμείς να ‘μαστε καλά και στο τσακίρ κέφι δε με νοιάζει».

«Το κρίμα είναι ότι αυτό το βλέπεις σε διαφόρων ειδών συναυλίες και καλλιτέχνες. Ακόμη και σε συναυλίες καλλιτεχνών, οι οποίοι έχουν θίξει το θέμα, όπως για παράδειγμα ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου».

Το συμπέρασμα όμως ποιο είναι; Τι πρέπει να κάνουμε; «Θέλει συνδυασμό. Θέλει πρώτα να υπάρχει η πρόβλεψη από πλευράς οργάνωσης του χώρου ώστε να δίνει στον θεατή τη δυνατότητα να κάνει το σωστό και κατ’ επέκταση ο θεατής να κάνει το ελάχιστο, στο κοντινότερο σημείο φεύγοντας να πετάξει ή να συγκεντρώσει τα σκουπίδια του».

Η συναυλία των Coldplay

Αν κάποιος θεωρεί ότι σε όλο τον κόσμο γίνονται αυτά και όλοι το ίδιο κάνουν, ειδικά όταν οι θεατές είναι χιλιάδες, ας θυμηθούμε ότι σε μία πρόσφατη συναυλία (δύο για την ακρίβεια) στην Αθήνα, δεν έγινε έτσι ακριβώς.

Αναφερόμαστε για τις συναυλίες των Coldplay στην Αθήνα.

Tο βρετανικό συγκρότημα, εκτός από το ότι έχει αποφασίσει να αφήσει περιβαλλοντικό αποτύπωμα χρησιμοποιώντας ανανεώσιμες πηγές ενέργειας για την ηλεκτροδότηση της σκηνής, όπως ποδήλατα και δύο μικρές σκηνές χορού που παρήγαγαν ενέργεια για την ώρα της συναυλίας, επίσης έχει καταφέρει να ελαχιστοποιήσει τα απορρίμματα στις live εμφανίσεις του.

Σε κανένα σημείο του σταδίου δεν επιτρεπόταν η χρήση πλαστικών μιας χρήσης και οι θεατές έπρεπε να ανακυκλώσουν τα απορρίμματά τους στις ειδικές μονάδες που είχαν τοποθετηθεί στον χώρο.

Άρα, γίνεται κι αλλιώς, Αρκεί να το θέλουμε, να το οργανώσουμε και να το εφαρμόσουμε.