Οι διαξιφισμοί στα social media για το Τμήμα Θεάτρου πρέπει να σταματήσουν
Οι καλλιτέχνες πρέπει να παραμείνουν ενωμένοι.
Η χθεσινή ανακοίνωση, με τη μορφή ανάρτησης στο Facebook, του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και συγκεκριμένα τα σημεία στα οποία αναφέρει ότι «στη χώρα μας […] δεν έχουμε, δεν είχαμε ποτέ, σπουδές πανεπιστημιακού επιπέδου στις παραστατικές τέχνες» καθώς «υπάρχουν πανεπιστημιακά τμήματα Θεατρικών και Μουσικών Σπουδών, αλλά έχουν διαφορετική κατεύθυνση», προκάλεσε την αντίδραση διδασκόντων και αποφοίτων του Τμήματος Θεάτρου του ΑΠΘ, ένα τμήμα που προσφέρει σπουδές πανεπιστημιακού επιπέδου στις παραστατικές τέχνες μέσα από τις διαφορετικές κατευθύνσεις του (υποκριτικής, σκηνοθεσίας, σκηνογραφίας). Πέρα από τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν στα social media, όμως, ο Πρωθυπουργός, μέσα από την ανακοίνωσή του, κατάφερε να πετύχει και κάτι ακόμα: να διχάσει τους καλλιτέχνες του θεάτρου την ώρα που ΠΡΕΠΕΙ να παραμείνουν ενωμένοι.
Και δεν το κατάφερε μόνος του. Η σημερινή τοποθέτηση του Άρη Λάσκου, Γενικού Γραμματέα του ΣΕΗ, είναι ατυχής γιατί διαρρηγνύει το κλίμα ενότητας που υπήρχε μέχρι σήμερα στην καλλιτεχνική κοινότητα, τη στιγμή, μάλιστα, που το ΣΕΗ εντείνει τις κινητοποιήσεις του, έχοντας προκηρύξει 48ωρη απεργία την Τετάρτη 1 και την Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου με το σύνθημα «Μαζί Δυνατοί». Κατά πόσο συνεισφέρει στο «Μαζί Δυνατοί» η ανάρτηση του Άρη Λάσκου σχετικά με το Τμήμα Θεάτρου του ΑΠΘ;
«Πάντως, λίγη προσοχή σε σχέση με κάποια προσπάθεια αποδόμησης του χθεσινού ποστ Μητσοτάκη στα ΜΚΔ θα μας ήταν χρήσιμη.
Αναφέρομαι στο επιχείρημα για το τμήμα θεάτρου του ΑΠΘ και την κατεύθυνση υποκριτικής…
Ναι, είναι πανεπιστημιακό τμήμα, όμως δεν είναι η λύση που ζητάμε τα σωματεία.
Η εισαγωγή μέσω πανελληνίων και όχι καλλιτεχνικών εξετάσεων (ούτε καν ως ειδικό μάθημα που απαιτούν κάποιες άλλες πανεπιστημιακές σχολές, πολλώ δε μάλλον χωρίς το μοντέλο μουσικών σχολών όπου δίνονται 2 μαθήματα μέσω πανελληνίων και μετά όργανο), κυρίως όμως η μεγάλη απόκλιση του ωρολογίου προγράμματος σε σχέση με τις ανώτερες δραματικές σχολές (ας συγκρίνουμε ώρες υποκριτικής σε μια δραματική ή πόσα μαθήματα κίνησης σε σχέση με το πρόγραμμα σπουδών αυτού του τμήματος) αποδεικνύουν ότι αυτό – ως έχει αυτήν την στιγμή τουλάχιστον – δεν είναι η ενδεδειγμένη λύση.
Προσοχή! Δεν υποτιμώ την ποιότητα σπουδών ούτε τους αποφοίτους του τμήματος.
Όμως ακριβώς επειδή πρόκειται για «κατεύθυνση» και όχι αυτούσιο τμήμα υποκριτικής, κατά τη γνώμη μου, εν προκειμένω ο Μητσοτάκης δεν είπε ακριβώς «ψέματα» όταν λέει ότι πανεπιστήμιο δεν υπήρχε.
Άλλα ψέματα έχει πει ων ουκ έστι αριθμός.
Επισήμανση: Μιλώ μόνο για τα της υποκριτικής που γνωρίζω. Δεν μπορώ να μιλήσω για ενδυματολογία – σκηνογραφία ή σκηνοθεσία. Με αγάπη πάντα.»
Στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε, η Έφη Σταμούλη, ηθοποιός και Καθηγήτρια Υποκριτικής στο Τμήμα Θεάτρου από το 1995, τόνισε ότι αυτή τη στιγμή οι διαξιφισμοί για το Τμήμα Θεάτρου δεν έχουν κανένα νόημα, καθώς η διχαστική τακτική είναι πολύ επικίνδυνη. Όπως έγραψε και στην ανάρτησή της στο Facebook, «το Τμήμα Θεάτρου από την πρώτη στιγμή εκδήλωσε την πλήρη συμπαράστασή του στους αγώνες κατά της υποβάθμισης των πτυχίων των Δραματικών Σχολών. Η επισήμανση του γεγονότος ότι ο Πρωθυπουργός έδειξε να αγνοεί την ύπαρξη σπουδών παραστατικών τεχνών στο Πανεπιστήμιο δεν σημαίνει αλλαγή αυτής της στάσης. Μόνο ενωμένοι οι καλλιτέχνες, μακριά από διχαστικές αγκυλώσεις, θα διεκδικήσουμε την ορατότητά μας για την οποία κατάφωρα και σε όλους του τομείς αδιαφορεί η Κυβέρνηση.»
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Αργύρης Ξάφης:
«Δεν είναι το θέμα μας αν ξέρει ή όχι ο ΠΘ για το ΑΠΘ, ή αν ξέρει ο κλάδος για το ΑΠΘ και ότι είναι Τμήμα Θεάτρου και όχι Θεατρολογίας (εδώ πολλοί δεν ξέρουν τη χρησιμότητα της συλλογικής σύμβασης). Θα έπρεπε ίσως αλλά δεν.
ΜΗΝ ΤΣΙΜΠΑΤΕ στην καινούρια διχόνοια που αποπροσανατολίζει το μέγιστο ζητούμενο της αναβάθμισης των σπουδών μας. Και ακόμη περισσότερο τη στιγμή που υπάρχει ένα ΠΔ85 πριν από αυτήν την κουβέντα.»
Οι ψύχραιμες αυτές (και αρκετές ακόμη) φωνές χρειάζεται να επικρατήσουν. Το να χωριστούν οι καλλιτέχνες του θεάτρου σε «στρατόπεδα», με την κάθε πλευρά να διεκδικεί το δίκιο της μέσα από τα social media, ένας τρόπος που δεν επιλύει αλλά, αντιθέτως, διογκώνει τα υπάρχοντα προβλήματα, είναι ακριβώς αυτό που θέλει η Κυβέρνηση Μητσοτάκη, μια Κυβέρνηση που αδιαφορεί βαθιά για τον πολιτισμό. Γιατί να παίξουν οι καλλιτέχνες αυτό το παιχνίδι;
