Πέθανε η δημοσιογράφος και ποιήτρια Στέλλα Βλαχογιάννη
Μια σπουδαία κυρία των γραμμάτων και της δημοσιογραφίας
Η γνωστή δημοσιογράφος, ραδιοφωνική παραγωγός και ποιήτρια, Στέλλα Βλαχογιάννη δεν είναι πια εδώ.
Η Στέλλα Βλαχογιάννη γεννήθηκε στην Τρίπολη το 1957 και μεγάλωσε στο Μαρούσι και στο Ναύπλιο. Ξεκίνησε να γράφει άρθρα και συνεντεύξεις στα Επίκαιρα, και εργάστηκε εκεί ως το κλείσιμο του περιοδικού το 1983. Έχει εργαστεί σε πολλά περιοδικά (Μουσική, Δίφωνο, ΒΗΜΑgazino, hridanos.gr, Μετρονόμος κ.ά) ως συντάκτης και αρχισυντάκτης υπογράφοντας δεκάδες άρθρα, συνεντεύξεις και κριτικές για το ελληνικό τραγούδι.
Από το 2002, παρουσίαζε τα μεσάνυχτα κάθε Τετάρτης την ωριαία εκπομπή λόγου, “Ιατρείον Ασμάτων”, στο Δεύτερο Πρόγραμμα, 103,7 με τον υπότιτλο: “Μια ώρα μουσικής ψυχικής διαταραχής”. Η εκπομπή έπειτα από μια διακοπή το 2011, ξεκίνησε ξανά στις αρχές του 2013 για να διακοπεί -όπως και ολόκληρο το ραδιοφωνικό πρόγραμμα της ΕΡΤ- τον Ιούνιο του 2013.
Η πρώτη της ποιητική συλλογή, “Η θλίψη του σώματος” εκδόθηκε το 2003 (Μικρή Άρκτος), ενώ το 2005 κυκλοφόρησε το βιβλίο “Ιατρείον Ασμάτων-αποσπάσματα ραδιοφωνικού λόγου” (Μικρή Άρκτος),”Με λένε θάνατο” ήταν η δεύτερη ποιητική της συλλογή (Μετρονόμος, 2010).
Παράλληλα, το θεατρικό της έργο “Μην παίζεις με τα χώματα” (”ένα έργο αυστηρώς ακατάλληλο για ευτυχισμένους και απροβλημάτιστους ανθρώπους”) ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία την άνοιξη του 2010 στο θέατρο “Βασιλάκου” και συνέχισε την επόμενη σεζόν στο θέατρο “Studio Μαυρομιχάλη” ενώ ταξίδεψε και σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας.
Εφτά χρόνια μετά τη «Θλίψη του σώματος» (Μικρή Άρκτος, 2003) εξέδωσε τη δεύτερη ποιητική της συλλογή, «Με λένε Θάνατο», από τις εκδόσεις Μετρονόμος. Γραφή εύθραυστη, βυθισμένη στις μνήμες των παιδικών χρόνων αλλά και των ενήλικων εποχών, λόγια νοτισμένα με συναίσθημα και σκέψη συνθέτουν ένα ιδιόμορφο ποιητικό σύμπαν στο οποίο τα όνειρα εμπλέκονται με τις σκληρές αλήθειες δημιουργώντας μια υπέρ-ρεαλιστική ατμόσφαιρα.
Η «Ιωάννα η Μοναχική», του πρώτου βιβλίου, επανέρχεται με τις σκέψεις της, οι «Ύμνοι της Μεγάλης Εβδομάδας» ακούγονται μέσω προσωπικών προσευχών, ο Παράδεισος εμφανίζει νέες διαστάσεις («Ένας μεγάλος κήπος που παίξαμε και χάσαμε νωρίς νωρίς οπότε γιατί τόση αγωνία για την Αγάπη»;) και ο Θάνατος αποκτά σώμα.
Βιβλία της το ”Μην παίζεις με τα χώματα”, ”Ιατρείον ασμάτων”, ”Η θλίψη του σώματος”.
