Ποιος είναι ο Κατσαδιώτης, ο καλλιτέχνης που έφτιαξε τα έργα που βανδάλισε ο βουλευτής της Νίκης
Ποιος είναι ο χαράκτης και εικαστικός καλλιτέχνης
Δύο έργα τέχνης που θεωρήθηκαν «βλάσφημα» από τον ίδιο ήταν η αφορμή για το ξέσπασμα του βουλευτή της Νίκης, Νίκου Παπαδόπουλου, στην Εθνική Πινακοθήκη.
Η απεικόνιση της Παναγίας με τσιγάρο στο στόμα, να κρατά στην αγκαλιά της έναν σκελετό μωρού και η αναπαράσταση του Αγίου Γεωργίου να διαπερνά με το δόρυ του μια πεταλούδα, προκάλεσαν την οργή του, οδηγώντας τον σε πράξεις βανδαλισμού.
Τα έργα αυτά, μέρος του animation «Το Carousel» του Χριστόφορου Κατσαδιώτη, εκτίθενται στην ομαδική έκθεση «Η Σαγήνη του Αλλόκοτου» στην Εθνική Πινακοθήκη.
Ο κ. Παπαδόπουλος, θεωρώντας τα βλάσφημα, εισέβαλε στον χώρο και τα κατέστρεψε, προκαλώντας αναστάτωση και πυροδοτώντας έντονες αντιδράσεις.
Ποιος είναι ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης
Ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης είναι χαράκτης και εικαστικός καλλιτέχνης, με σπουδές στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ.
Μαθήτευσε δίπλα στους Ξενοφώντα Σαχίνη και Μανόλη Γιανναδάκη, ενώ κατά τη διάρκεια των σπουδών του παρακολούθησε μαθήματα χαρακτικής στην Ακαδημία Eugeniusz Geppert στο Βρότσλαβ της Πολωνίας.
Η εικαστική του πορεία περιλαμβάνει πολυάριθμες εκθέσεις σε Ευρώπη, Ασία και Αμερική, καθώς και διακρίσεις όπως το βραβείο του ΑΠΘ (2011), το βραβείο της 1ης Μπιενάλε Ελλήνων Σπουδαστών Χαρακτικής Ex-Libris (2012) και το βραβείο του 12ου Διεθνούς Φεστιβάλ Animation της Αθήνας (2017).
Ζει και εργάζεται μεταξύ Αθήνας και Παρισιού, ενώ τα χαρακτικά του έχουν χρησιμοποιηθεί σε εκδόσεις σημαντικών εκδοτικών οίκων, καθώς και σε θεατρικές παραγωγές στη Γαλλία.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Όπως είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξή του, την παρότρυνση για να ασχοληθεί με τις καλές τέχνες την πήρε από την οικογένειά του μιας και όλοι είχαν κάτι το καλλιτεχνικό. «Νομίζω πως όλοι στην οικογένειά μου είχαν κάτι το καλλιτεχνικό, παρατηρητικοί όλοι τους, αλλά και ικανοί στις χειροτεχνίες. Λίγοι όμως καταφέραμε να το εξωτερικεύσουμε. Πχ του παππού του Άγγελου του άρεσε να χορεύει με κλακέτες, φιγούρες του Φρεντ Αστέρ, ο άλλος ο παππούς με το όνομά μου μαστόρευε ό,τι έπεφτε στα χέρια του, ο πατέρας μου είχε απίστευτη υπομονή, έφτιαχνε αρχιτεκτονικές μακέτες και σπίτια από οδοντογλυφίδες, πόσο θα του πήγαινε η χαρακτική…;! Η μάνα μου έχει την οξύτητα και την παρατηρητικότητα ενός εικαστικού και αυτό φάνηκε και στην έκφρασή της, στα βιβλία της αργότερα.
Και από εκείνην, διαβάζοντάς τα πλέον, βλέπω προεκτάσεις της στα έργα μου. Και όλοι μας στην οικογένεια, έχουμε μια έφεση στα φυτά… Δουλεύει ψυχοθεραπευτικά η ενασχόληση με τη φύση… Καλλιτέχνες πολύ συχνά, ήταν οικογενειακοί φίλοι και μπαινόβγαιναν στο σπίτι… Υπήρξε η παρότρυνση της μάνας μου για την Καλών Τεχνών στα 17 μου, αλλά τότε δεν καταλάβαινα την έννοια των σπουδών και δεν καταλάβαινα τι μου γίνεται γενικότερα.
Από μικρό πάντως με έτρεχε στα μουσεία, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό…, τι έμεινε από όλα αυτά δεν ξέρω. Άργησα πολύ να πάρω μπρος. Από τα χρόνια στο σχολείο, αλλά και για πολλά χρόνια μετά, δεν ήταν καθόλου εύκολη η προσαρμογή μου με τον έξω κόσμο. Ήμουν τόσο μπερδεμένος, νομίζω πως στο σχολείο δεν έμαθα τίποτα και δεν πήρα καμία κατεύθυνση επαγγελματικού προσανατολισμού.
Αντί να μαθαίνω, πιεζόμουνα και ξεμάθαινα. Μαθησιακές δυσκολίες και αναζήτηση μιας προσωπικής ταυτότητας… Χρόνια ολόκληρα που πέρασαν, δεν υπάρχουν μέσα στο κεφάλι μου, δεν με βλέπω καν. Στα 17 πήγα λοιπόν εθελοντής να τελειώσω τη στρατιωτική μου θητεία με τη σκέψη να μην έχω στο μέλλον κάτι άλλο ως υποχρέωση και να ελευθερωθώ μετά.
Πάντα όμως ένιωθα την ανάγκη να κάνω κάτι με τα χέρια μου. Δεν ξέρω αν θα είχα την ίδια πορεία στη ζωή μου, αν είχα μπει στην Καλών Τεχνών τότε, στην κανονική ηλικία που πάνε όλοι οι νέοι στο Πανεπιστήμιο. Δεν ξέρω αν θα έκανα τα ίδια έργα με αυτά που κάνω τώρα. Ίσως ποτέ να μην είχα γνωρίσει τη χαρακτική».
Η εικαστική προσέγγιση και οι επιρροές του – Η θεματολογία των έργων του
Ο Κατσαδιώτης έχει επηρεαστεί από διάφορα καλλιτεχνικά ρεύματα, όπως η ρωσική πρωτοπορία, ο γερμανικός εξπρεσιονισμός, ο ντανταϊσμός, η ομάδα CoBrA και το κίνημα Fluxus, ενώ παράλληλα αντλεί έμπνευση και από τους κλασικούς ιμπρεσιονιστές.
Η δουλειά του χαρακτηρίζεται από έναν ιδιαίτερο συνδυασμό χαρακτικής και animation. Μέσα από τη διαδικασία δημιουργίας, τεμαχίζει τα τυπωμένα έργα του και τα ανασυνθέτει, ενώ συχνά τα ψηφιοποιεί για να τα μετατρέψει σε κινούμενες εικόνες.
Για τον ίδιο, η χαρακτική δεν είναι μια ξεπερασμένη τεχνική, αλλά ένας σύγχρονος τρόπος καλλιτεχνικής έκφρασης, που επιτρέπει απεριόριστους πειραματισμούς.
Σε παλαιότερη συνέντευξή του ο κ. Κατσαδιώτης αναφερόμενος στο ποια ήταν η κινητήρια δύναμη για να ασχοληθεί με την χαρακτική είπε:
«Οι ζωγραφικές ποιότητες που μπορεί να σου δώσει και η αλχημιστική γνώση που χρειάζεται. Η χαρακτική έχει απέραντες δυνατότητες τις οποίες σπάνια βλέπουμε να εκτίθενται, αλλά είμαστε και πολλοί λίγοι όσοι ασχολούμαστε εντατικά και θέλουμε να πειραματιζόμαστε διαρκώς πάνω σε αυτό.
Ο κόσμος πιστεύει πως η χαρακτική είναι κάτι μονόχνοτο, ξεπερασμένο με ασπρόμαυρα αντίτυπα. Έχω να πω πως η χαρακτική είναι ιδιαίτερα σύγχρονη, μπορεί να συνδυάσει τεχνικές και να εντυπωσιάσει τον θεατή με το απρόσμενο πολύχρωμο αέρινο αποτέλεσμα.
Η χαρακτική τολμάει και αποτυπώνει μια κοπιώδη ατμόσφαιρα με έναν μαγικό τρόπο. Φανερώνοντας πως ο καλλιτέχνης έχει ταλαιπωρηθεί ψυχή τε και σώματι για να φέρει το έργο εις πέρας».
Όπως έχει δηλώσει σε παλαιότερη συνέντευξή του, η τέχνη του λειτουργεί ως ένα «ψυχαναλυτικό ρεπορτάζ δρόμου» και αντικατοπτρίζει μια ονειρική εκδοχή της πραγματικότητας.
Ο κ. Κατσαδιώτης όπως έχει πει μελέτησε αρκετά ένα μεγάλο φάσμα καλλιτεχνών από όλα σχεδόν τα εικαστικά ρεύματα. «Με ενδιέφερε μέσα σε όλα, η ρώσικη πρωτοπορία, ο γερμανικός εξπρεσιονισμός, ο αφαιρετικός εξπρεσιονισμός, ο ντανταϊσμός, η ομάδα CoBrA, το ρεύμα των Fluxus αλλά και οι πιο ακαδημαϊκοί, κλασικοί ζωγράφοι, όπως οι ιμπρεσιονιστές αλλά και ότι είχε να κάνει με την ανθρώπινη φιγούρα.
Πάντα στο σπίτι υπήρχαν βιβλία τέχνης, αλλά η μελέτη μου ξεκίνησε κυρίως στην πλούσια βιβλιοθήκη της Καλών Τεχνών στην Αθήνα και συνεχίζεται πάντα σε οποιαδήποτε βιβλιοθήκη. Τώρα στο Παρίσι, όταν έχω χρόνο, μελετώ στη βιβλιοθήκη της Beaux-Arts και δεν χάνω ευκαιρία πια, να επισκέπτομαι μουσεία, ξανά και ξανά να βλέπω τους ίδιους πίνακες που μου αρέσουν και κάθε φορά να ανακαλύπτω και πιο πολλά στοιχεία, να βλέπω επί της ουσίας πώς το ένα καλλιτεχνικό ρεύμα έφερνε το άλλο».
Σχετικά με τη θεματολογία των έργων του είχε αναφέρει: «Είναι ένα ψυχαναλυτικό ρεπορτάζ δρόμου, από μια ονειρική οπτική, μέσα από την προσωπική μου ματιά. Όπου τελικά, με κάνει και εμένα να γνωρίσω καλύτερα τους ήρωές μου, αλλά και τον ίδιο μου τον εαυτό. Πιστεύω τελικά, πως οι ήρωές μου, είμαστε όλοι εμείς, παραμορφωμένοι από το πέρασμα της ζωής από πάνω μας».
Πηγη – ieidiseis
