Στέλλα και Μαρία Παπά: Δίδυμες ψυχές στη ζωή και στην τέχνη

Μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό και έχουν τα ίδια πάθη, χόμπι και αδυναμίες. Ένα από τα μεγαλύτερα τους πάθη είναι η ζωγραφική μέσα με την οποία «δημιούργησαν» έναν ιδιαίτερο κώδικα επικοινωνίας τόσο μεταξύ τους όσο και με το κοινό.

Η Στέλλα Παπά έχει μεταπτυχιακό στα χρηματοοικονομικά και η Μαρία Παπά στις προηγμένες τεχνολογίες στην πληροφορική. Όμως, τα τελευταία χρόνια αποφάσισαν να ασχοληθούν αποκλειστικά με το πιο δυνατό τους πάθος, την τέχνη.

Έχοντας η κάθε μια τη δική της τεχνική και στυλ φτιάχνουν πίνακες που συμπληρώνουν η μία την άλλην.

Από τη μία, η Στέλλα, θέλοντας να δώσει ανθρώπινη μορφή στα συναισθήματα φτιάχνει προσωπογραφίες με χρυσές και ασημί μπογιές αποφεύγοντας την ρεαλιστική απεικόνιση των ανθρώπινων χαρακτηριστικών και από την άλλη, η Μαρία που συμπληρώνει τις προσωπογραφίες ζωγραφίζοντας με έντονα φωτεινά χρώματα και σχολαστική συμμετρία τοπία και ανθρώπινες στιγμές στις οποίες ξυπνάνε οι αισθήσεις και τα συναισθήματα.

Στο ενεργητικό τους έχουν ήδη μεγάλο αριθμό συμμετοχών σε εκθέσεις σε Ευρώπη και Αμερική. Μερικά από τα θέματα των εκθέσεων τους ήταν η θέση της γυναίκας στην κοινωνία, οι τρόποι με τους οποίους η τέχνη επουλώνει ανθρώπινες πληγές, η σχέση ανθρώπου και φύσης, η επιρροή που ασκεί η ποίηση στη ζωγραφική, η αρχαία Ελλάδα και πολλά άλλα.

Υπήρξαν υποψήφιες για πολλά βραβεία τέχνης και είναι οι μόνες Κύπριες που είχαν επιλεγεί να συμμετάσχουν στην έκθεση του Ομίλου για την UNESCO Τεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδος, αλλά και στην διεθνή έκθεση Rome international Art Fair.

Πίνακες τους έχουν προβληθεί στην Time Square ενώ ένας πίνακάς της Στέλλας βρισκόταν για ένα μήνα στον σταθμό Canada Water Under ground του Λονδίνου.

Φέτος έχουν κερδίσει το διεθνή βραβείο Leonardo da Vinci-The universal artist ενώ το 2024 η Στέλλα βραβεύτηκε με το «LOVERFORART» από την DREAM TEAM.

Η Μαρία εικονογράφησε τρία βιβλία του ποιητή Αντώνη Γαβριήλ Παπά και πίνακας της επιλέχθηκε για έκθεση του Υπουργείου Γεωργίας.

Ήταν μεταξύ των υποψηφίων σε πολλούς διαγωνισμούς τέχνης στην Ευρώπη, ενώ αρκετά από τα έργα και συνεντεύξεις τους έχουν δημοσιευθεί σε διεθνή περιοδικά τέχνης.

Πίνακες της Στέλλας επιλέχθηκαν για έκθεση στο Carrousel du Louvre και το INTERNATIONAL CONTEMPORARY ART FAIR MONACO.

Όσο βρίσκονται στη διαδικασία να ετοιμάσουν δυαδικές και ομόδικές εκθέσεις σε Κύπρο, Ελλάδα, Βενετία και Φλωρεντία και με αφορμή την πρόσφατη διάκρισή τους, η Στέλλα και η Μαρία μιλούν στην parallaxi για το «ταξίδι» τους στο χώρο της τέχνης, τα μηνύματα που θέλουν να περάσουν μέσα από τα έργα τους, αλλά και τη «διείσδυση» της τεχνολογίας στις τέχνες.

Πότε ξεκίνησε αυτή η διαδρομή σας στον κόσμο της τέχνης, οι λόγοι που σας οδήγησαν σε αυτό και πώς συνδυάζεται πλέον με την καθημερινότητά της και τις επαγγελματικές σας δραστηριότητες. 

Στέλλα: «Η τέχνη ήταν πάντα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Όμως, σε μια δύσκολη στιγμή, η τέχνη λειτούργησε θεραπευτικά. Μέσα από τους πίνακες μου βρήκα έναν έγχρωμο τρόπο επικοινωνίας και εκφράσεις συναισθημάτων, προβληματισμών και σκέψεων. Η τέχνη ήταν αυτή που έκανε πιο ενδιαφέρουσα την καθημερινότητα μου, είναι αυτή που με ηρεμεί και με χαλαρώνει . Μόλις οι καθημερινές επαγγελματικές δραστηριότητες τελειώσουν, με υποδέχεται ο κόσμος της ζωγραφικής». 

Μαρία: «Η διαδρομή μου στον χώρο της τέχνης ξεκίνησε πριν έξι χρόνια περίπου. Ήταν κάτι που το αγαπούσα από παιδί αλλά οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις δεν μου άφηναν χρόνο να ασχοληθώ όσο το ήθελα. Πάντα ζωγράφιζα. Όταν η νέα μου δουλειά το επέτρεψε ξεκίνησα μαθήματα ζωγραφικής. Τώρα πλέον ιδιαίτερα μετά τα μαθήματα αποφάσισα τα Σαββατοκύριακα μου να είναι αφιερωμένα στην τέχνη και οι καθημερινές στην εργασία μου. Έστω και ελάχιστη ώρα θα ζωγραφίσω είναι η χαλάρωση μου. Οπότε πια δουλειά και ζωγραφική καλύπτει το ένα το άλλο».

Πώς αισθάνεστε όταν τα έργα σας λαμβάνουν διακρίσεις σε διεθνές επίπεδο; Υπάρχει κάποια διάκριση που ξεχωρίζετε και αν ναι ποια και γιατί;

Στέλλα: «Σίγουρα οι διεθνής διακρίσεις επηρεάζουν την πορεία ενός καλλιτέχνη. Τα διεθνή βραβεία είναι επιβράβευση της δουλειάς του, είναι η επιβεβαίωση της μοναδικότητας της τέχνης του, η απόδειξη πως μέσα από τα έργα του έχει καταφέρει να μεταφέρει σ’ ανθρώπους με διαφορετικές κουλτούρες και πολιτισμούς όλα τα μηνύματα που θέλει».

Μαρία: «Για μας μια διεθνής διάκριση είναι πολύ σημαντική, είναι η επιβεβαίωση ότι η τέχνη μας έχει καταφέρνει ν’αγγίζει τις ψυχές κi’άλλων ατόμων, με διαφορετικές αντιλήψεις, βιώματα, ήθη και έθιμα κλπ. Είναι η επιβεβαίωση ότι η τέχνη μας, εξελίσσεται και δεν είναι κλειστή στα «πρέπει» της κοινωνίας που ζούμε».

Ενώ και οι δύο συμφωνούν στο εξής:

«Όλες οι διακρίσεις μας ήταν πολύ σημαντικές αλλά αυτή που ξεχωρίζουμε είναι το International Prize Leonardo da Vinci. Είναι ένα βραβείο που δίνετε στην χώρα που άνθησε η τέχνη, στην Ιταλία. Είναι το βραβείο του Leonardo da Vinci, του σημαντικότερους αντιπροσώπους της αναγέννησης της τέχνης».

Ποια μηνύματα θέλετε να περάσετε μέσα από τα έργα σας;

Μαρία: «Στα τοπία και τις καθημερινές στιγμές του ανθρώπου που ζωγραφίζω χρησιμοποιώ πάντα έντονα και ζωηρά χρώματα για να μεταφέρω στο κοινό το μήνυμα ότι η χαρά κρύβεται στα απλά και καθημερινά, ότι η ζωή είναι όμορφη και πως η φύση μπορεί να μας γαληνεύει και να μας δίνει δύναμη. Η σχολαστική μου λεπτομέρεια εκφράζει την μοναδικότητα που έχει κάθε τι στη ζωή  μας και πως όλα τα συναισθήματα μας μπορούν να χαλιναγωγηθούν από εμάς».

Στέλλα: «Στις προσωπογραφίες που φτιάχνω δίνω ανθρώπινη μορφή σε συναισθήματα. Πάντα υπάρχει ασσυμετρία για να κάνω τους άλλους να κατανοήσουν την ανεκτίμητη αξία των συναισθημάτων τους  και πως μπορούν εύκολα να την εκφράζουν. Οι χρυσή και ασημί μπογιές θέλουν να μεταφέρουν το μήνυμα πως μπορούν μέσα από την γλώσσα του σώματος και την δύναμη των ματιών να εκφράζουν όσα νιώθουν, να μην παγιδεύουν μέσα τους όσα σκέφτονται ή νιώθουν για να μην τους «σκοτώνουν» την ψυχολογία ή να τους αλλάζουν το χαρακτήρα».

Από την εμπειρία σας σε Κύπρο, Ελλάδα, εξωτερικό βλέπετε διαφορές ως προς τον τρόπο που το κοινό αντιλαμβάνεται κάποιο έργο ή η τέχνη έχει τη δική της κοινή «γλώσσα» ;

Μαρία: «Ναι υπάρχουν διαφορές στο κοινό. Παρόλο που η τέχνη ενώνει τους ανθρώπους, πιστεύουμε ισχύει και στην τέχνη αυτό που ισχύει και στην λογοτεχνία. Όσοι οι αναγνώστες του βιβλίου, τόσες και οι απόψεις γι’αυτό,  μιας και κάθε άνθρωπος μπορεί να αντιληφθεί ένα έργο τέχνης πολύ διαφορετικά από κάποιον άλλο, ανάλογα με τις καταστάσεις και τα βιώματα του».

Στέλλα: «Έτσι και αλλιώς, η Τέχνη έχει τη δική της «γλώσσα». Δεν υπακούει σε θεωρίες, τις οποίες διαψεύδει μονίμως, έχει δική της λογική και δεν ερμηνεύεται με λόγια. Είναι ένας ιδιαίτερος κώδικας επικοινωνίας, μια ιδιαίτερη μορφή γλώσσας».

Σας προβληματίζει το πώς μπορεί να εισβάλλει κάποια στιγμή ο χώρος της τεχνολογίας στις τέχνες; Θα φτάσουμε πιστεύετε στο μέλλον σε ένα σημείο να μην γνωρίζουμε εάν κάτι είναι αυθεντικό δημιούργημα ενός καλλιτέχνη ή μιας μηχανής;

Mαρία: «Η τεχνολογία έχει ήδη εισβάλει στον χώρο της τέχνης, πολλοί καλλιτέχνες δημιουργούν όχι μόνο με πινέλα και μπογιές αλλά και χρησιμοποιώντας την τεχνολογία, εξειδικευμένα προγράμματα και συσκευές. Επιπλέον στην τέχνη έχει αρχίσει να ενσωματώνεται και η τεχνητή νοημοσύνη. Όμως όσο και να «επέμβει» η τεχνολογία στην τέχνη δεν θα κάνει ποτέ έναν πίνακα να χάσει την αυθεντικότητα και την γνησιότητα του . ότι φτιάχνετε με ανθρώπινο χέρι και μυαλό πάντα θα ξεχωρίζει και θα υπερνικά του τεχνητού».

Στέλλα: «Υπάρχουν πολλές εφαρμογές που σε βοηθάνε να δημιουργήσεις τέχνη αλλά και εφαρμογές που σε φέρνουν πιο κοντά στη δημιουργία. Υπάρχουν εφαρμογές για την επεξεργασία εικόνων, την δημιουργία ψηφιακών σχεδίων».