Τα ”Πάντα Όλα” των Ντάνιελς σάρωσαν και κέρδισαν τα Πάντα Όλα στα Όσκαρ!

Σε μια βραδιά που κύλησε χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις μια μικρή ταινία του ανεξάρτητου κινηματογράφου, το Τα Πάντα Όλα των Ντάνιελς (Ντάνιελ Κουάν και Ντάνιλε Σαϊνερτς) έγραψε ιστορία σαρώνοντας στη φετινή απονομή με 7 Όσκαρ.

Η ταινία των Ντάνιελς έκανε πραγματικά θαύματα μέσα στο Dolby Theater καθώς έγινε μόλις η τρίτη ταινία στην ιστορία του θεσμού που κέρδισε τα τρία από τα τέσσερα ερμηνευτικά Όσκαρ (οι άλλες δύο είναι το Λεωφορείο ο Πόθος του 1951 και το Δίκτυο του 1976) ενώ οι Ντάνιελς έγιναν το τρίτο ντουέτο σκηνοθετών που κερδίζουν το Όσκαρ σκηνοθεσίας (μετά τους Κοέν το 2007 για το νεονουάρ Καμιά Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους και τους Τζερόμ Ρόμπινς και Ρομπερτ Γουαϊζ το 1961 για το μιούζικαλ West Side Story). Και όχι μόνο αυτό καθώς η ταινία των Ντάνιελς πήρε ότι πιστοποιούσε σε βραβείο για την αρτιότητα και την πληρότητα του οράματος τους (σενάριο, μοντάζ).

Είχαμε επισημάνει πως μετά και την αναγνώριση των σωματειακών βραβείων ο ενθουσιασμός για την ταινία των Ντάνιελς ήταν υπέρμετρος. Τι ήταν όμως αυτό που έκανε το Χόλυγουντ να παραμιλάει εδώ και μήνες με το Τα Πάντα Όλα; Ίσως το ότι είναι μια από τις πρωτότυπες και φρέσκιες ιδέες στο σινεμά εδώ και καιρό. Είναι δύσκολο να την κατατάξεις σε ένα μόνο είδος γιατί υπήρξε ο ορισμός του meta – υβριδικού πειραματικού σινεμά μπλέκοντας την κωμωδία μέσα στην επιστημονική φαντασία, το δράμα μέσα στην ψυχανάλυση τα οπτικά εφέ με το κομιξ και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Και επίσης αποτελεί μια ταινία που ίσως οι παλαιότεροι ίσως δυσκολεύονται να την αποδεχτούν και να την διαβάσουν με τη μια αλλά για τις νεότερες γενιές σινεφίλ (η λεγόμενη generation Z) ο αποσπασματικός και χαοτικός τρόπος αφήγησης των Ντάνιελς κουμπώνει τέλεια στη μετανεωτερική και εντελώς αβέβαιη εποχή που ζούνε με τα social, τα blockbuster της marvel και της DC αλλά και τα βίντεογκειμ να πλαισώνουν καταστάσεις.

Σε ότι αφορά την πορεία του προς τα Όσκαρ η A24, η πολύ καλή εταιρία που δουλεύει και παρουσιάζει πρωτότυπες ταινίες εδώ και χρόνια (ανάμεσα τους βάλτε και τις ταινίες του Γιώργου Λάνθιμου) είναι η πρώτη εταιρία που κερδίζει σε μια απονομή όλα τα μεγάλα Όσκαρ (ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, μοντάζ, Α και Β γυναικείου και επίσης Β ανδρικού). Με το Τα Πάντα Όλα – που είναι η πλέον βραβευμένη ταινία στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου καθώς έχει μαζέψει συνολικά 165 βραβεία σε διάφορες απονομές μικρές και μεγάλες πέρα από τα 7 Όσκαρ – ακριβώς επειδή ήταν κάτι πολύ ιδιαίτερο ως κινηματογραφική εμπειρία λειτούργησε πολύ έξυπνα και βραδυφλεγώς ξεκινώντας την πορεία της ακριβώς ένα χρόνο όταν πρωτοβγήκε στις αίθουσες. Μέσα σε αυτό το διάστημα έκανε ένα πολύ καλό άνοιγμα στο αμερικάνικο box office (πάνω από 100 εκ. δολλάρια), κέρδισε αρκετούς από τους κριτικούς και μετά ξεκίνησε μια βραβειακή πορεία που λίγο λίγο έχτιζε έναν δικό της μύθο.

Και μπορεί το Χόλυγουντ να είχε την πρόθεση να τιμήσει ταινίες διανομής και ξεχωριστές εμπειρίες στο σινεμά αλλά πέρα από τον θρίαμβο του Τα Πάντα Όλα στην αποψινή τελετή κέρδισαν και οι πλατφόρμες (που επιβεβαίωσαν άλλη μια φορά πως ήρθαν για μείνουν στο σινεμά) και αυτός ίσως είναι ένα άλλος μεγάλος νικητής της βραδιάς. Σε μια χρονιά που αρχικά έμοιαζε χαμένη από χέρι τo Netflix αποδείχτηκε πολύ σκληρό για να πεθάνει. Τα στελέχη της πλατφόρμας έκαναν αξιοσημείωτα καλή δουλειά και κατάφεραν να μαζέψουν αρκετά (σχεδόν τα μισά) από τα Όσκαρ της βραδιάς με μόλις 3 ταινίες και το μεγάλο του χαρτί, το Ουδέν Νεότερο από το Δυτικό Μέτωπο, να αξιολογείται εξαιρετικά και να κερδίζει 4 Όσκαρ (μουσικής, φωτογραφίας, διεύθυνσης παραγωγής και διεθνούς ταινίας). Πέρα από τη νίκη του Netflix, πέρα από το ότι μια γερμανική (αμιγώς ευρωπαϊκή) ταινία κερδίζει σπουδαίες διακρίσεις στα Όσκαρ ο συμβολισμός και το statement της Ακαδημίας για το πόσο άδικος είναι ένας πόλεμος είτε συμβαίνει στην Ευρώπη του 1914 είτε του 2022 είναι εμφανής. Βάλτε δίπλα σε αυτό και την βράβευση του Navalny με το Όσκαρ Ντοκιμαντέρ (μια από τις πιο πολιτικές στιγμές της φετινής απονομής) με σαφείς αναφορές από τους δημιουργούς του για το αντιδημοκρατικό και ανελεύθερο καθεστώς που επικρατεί στη Ρωσία και η μεγάλη εικόνα ολοκληρώθηκε.

Εδώ σίγουρα αξίζει να κάνουμε μια υπενθύμιση για την τεράστια αδικία της Ακαδημίας απέναντι στις υπόλοιπες ταινίες της απονομής που δεν πήραν κανένα Όσκαρ αν και συζητήθηκαν αρκετά και θα άξιζαν καλύτερη μοίρα. Πρώτα απ’ όλα τα Πνεύματα του Ινισέριν του Μάρτιν Μακ Ντόνα που είχε πιθανότητες τουλάχιστον για το σενάριο και την Κέρι Κόντον στον β γυναικείο. Επίσης η Tar του Τοντ Φιλντ που έχασε ακόμα και στον Α γυναικείο της Κειτ Μπλάνσετ (η ίδια αναγνώρισε πόσο σημαντική ήταν η βράβευση της Μισέλ Γεό). Οι Fabelmans επίσης έμειναν στο μηδέν αφού δυσκολεύτηκαν να φτάσουν ακόμα και στο Όσκαρ Σκηνοθεσίας ή αυτό της Μουσικής για δύο σπουδαίες μορφές του αμερικάνικου σινεμά όπως ο Σπίλμπεργκ ή ο Τζον Ουίλιαμς. Ο Έλβις του Μπαζ Λιούρμαν επίσης αγνοήθηκε παρά την ωραία ερμηνεία του Όστιν Μπάτλερ αλλά και την φωτογραφία της Μάντι Γουόκερ. Και τέλος η Babylon του Ντάμιεν Σαζέλ, μια ταινία που μάλλον παρεξηγήθηκε από την αρχή και δυστυχώς έχασε τόσο στη μουσική όσο και στην καλλιτεχνική διεύθυνση.

Στις λεπτομέρειες της απονομής τώρα και σε ότι αφορά τις βραβεύσεις η συγκίνηση ήταν ευδιάκριτη σε αρκετές περιπτώσεις. Η Τζειμι Λι Κέρτις και ο Κι Χουι Κουάν ευχαρίστησαν δακρυσμένοι την Ακαδημία και σίγουρα έχουν μια δεύτερη ευκαιρία στο Χόλυγουντ. Η Μισέλ Γεό – η πρώτη Μαλαισιανή ηθοποιός με Όσκαρ – επίσης συγκινήθηκε. Το ίδιο και ο Μπρένταν Φρείζερ σε μια από τις πιο δίκαιες βραβεύσεις της βραδιάς. Παρεμπιπτόντως ο Ντάρεν Αρονόφκσι επισφραγίζεται πλέον και ως σκηνοθέτης σπουδαίων ερμηνειών και (μετά τη βράβευση της Νάταλι Πόρτμαν για τον Μαύρο Κύκνο το 2010) καταγράφει με τον Φρεϊζερ άλλη μια μεγάλη οσκαρική ερμηνεία σε ταινία του και μάλιστα μια ερμηνεία που τιμήθηκε διπλά και για τον ηθοποιό αλλά και για την εμφάνιση του με την επιμέλεια του μακιγιάζ πάνω του.

Η Σάρα Πόλεϊ ήταν επίσης στους κερδισμένους της απονομής και η φεμινιστική πινελιά της βραδιάς με το βραβείο της για το διασκευασμένο σενάριο στο Women Talking. Το Naatu Naatu από την ταινία RRR έγινε το πρώτο τραγούδι του Tollywood που κερδίζει Όσκαρ (στη διάλεκτο Τελούγκου). Ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο επιβεβαίωσε πως η υπέροχη διασκεύη που έκανε πάνω στον Πινόκιο ήταν δίκαιο το φαβορί στο animation. Το Avatar του Τζειμς Κάμερον έμεινε στο βραβείο Οπτικών εφέ ενώ το Top Gun Maverick περιορίστηκε παρά τις όποιες φιλοδοξίες του στο Όσκαρ Ήχου.

Και πέρα από τις βραβεύσεις η Lady Gaga πάρα τις εκ των προτέρων διαβεβαιώσεις της ότι δεν θα μπορέσει να εμφανιστεί on stage για να ερμηνεύσει το Hold my Hand – το υποψήφιο τραγούδι του Top Gun Maverick – τελικά μας χάρισε μια από τις καλύτερες στιγμές της βραδιάς καθώς έκανε μια εμφάνιση – έκπληξη επί σκηνής φορώντας ένα t-shirt και ένα σκισμένο τζιν και ερμήνευσε τελικά το τραγούδι σε μια performance που θύμιζε κάτι σαν να κάνει πρόβα. Και τέλος αρκετή συγκίνηση υπήρξε όπως πάντα στο In Memoriam (όπου ανάμεσα σε όσους έφυγαν το 2022 υπήρξε ειδική αναφορά στην μεγάλη σταρ Ειρήνη Παπά και στον σπουδαίο συνθέτη Βαγγέλη Παπαθανασίου. Ο Τζίμι Κίμελ ήταν επίσης καλός ως οικοδεσπότης της βραδιάς, χωρίς όμως να καταγράψει κάποια ιδιαίτερα αξιομνημόνευτη στιγμή ή κάποια δυνατή ατάκα. Ίσως και να μην είχε και τόση σημασία όταν στο πρόγραμμα της απονομής υπάρχει μια ταινία για την οποία όπως είπαμε το Χόλυγουντ παραμιλούσε εδώ και καιρό.