Τα Πνεύματα του Ινισέριν: Μια σπουδαία ταινία με μικρές πιθανότητες για βραβείο

“Τα Πνεύματα του Ινισέριν” είναι μια ταινία με βιτριόλικο, προβοκατόρικο, κατάμαυρο χιούμορ αλλά η πραγματική ουσία της βρίσκεται μέσα στα εκφραστικά βλέμματα και τις εμφατικές σιωπές των ηρώων της.

Εκεί κρύβεται μια πιο ουσιαστική πλοκή που λέει τα περισσότερα από όσα θέλει να πει η ταινία: για την καλοσύνη και την αμφισημία των ανθρώπων ανάμεσα στο καλό και το κακό, για την μπεκετική αδράνεια τους και μέσα σε αυτήν για την υπαρξιακή αγωνία του τι μπορεί να αφήνουμε πίσω μας όταν τελικά φεύγουμε, για την μπεργκμανική «ευλογία» της σιωπής αλλά και για τις ιστορικές χαίνουσες πληγές μιας χώρας όπως η Ιρλανδία που κατα τ΄άλλα έχει μάθει να ζει με τους αέρηδες του Ατλαντικού να δέρνουν τις ακτές της.

Αυτά είναι άλλωστε θέματα που ο κινηματογραφικός (μάλλον και ο θεατρικός) Μάρτιν Μακ Ντόνα πατάει πάνω σε όλο το έργο του.

Βάζει τους ήρωες του σε ένα ανύπαρκτο νησάκι που πραγματικά δεν συμβαίνει ποτέ τίποτα (να πάλι η μπεκετική αδράνεια) και ο χρόνος έχει μικρή σημασία αλλά γύρω από αυτό το νησάκι ο ίδιος χρόνος τρέχει σαν χείμαρρος και όλα αλλάζουν δραματικά.

Ο Μακ Ντόνα στήνει εκεί με χειρουργική ακρίβεια τους χαρακτήρες της ιστορίας του και αφηγείται με εύστοχο τρόπο αλληγορικά, ιλαροτραγικά αλλά και κυριολεκτικά όλα όσα θέλει να πει.

Άξια στα Όσκαρ με 9 υποψηφιότητες αλλά πολύ δύσκολα θα φτάσει σε κάποια διάκριση (με πιο πιθανή μια νίκη στο σενάριο).