Ανθρώπινα συντρίμμια

Φωτογραφίες: Karol Jarek

‘’Πότε ήταν η τελευταία φορά που είπατε ψέματα; Στα παιδιά σας, για παράδειγμα. Ή, στον εαυτό σας. Πότε; Αλήθεια, ρωτάμε. Ωραία, σας τραβήξαμε το ενδιαφέρον. Με την ευκαιρία, ας πούμε κάποιες αλήθειες για την παράσταση: στο Πεδίο βολής (αγριόπαπιες) όλοι λένε ψέματα – συγγνώμη, σχεδόν όλοι. Γιατί κάποιοι, απλά, δεν λένε ολόκληρη την αλήθεια. Αλλά αυτοί το κάνουν για να προστατέψουν υψηλότερα ιδανικά. Ή μήπως όχι; Υπάρχουν, βέβαια, και κάποιοι που λένε ψέματα χωρίς να το ξέρουν – ε, αυτούς δεν μπορούμε να τους κατακρίνουμε. Ζούνε με αυτά που έχουν μάθει, αυτή είναι η αλήθεια. Τώρα, αν θέλουμε να μιλήσουμε ειλικρινά, κάποιοι δεν είναι παρά μπερδεμένοι. Τα έφερε έτσι και η ζωή. Όχι, δεν μιλάμε για κάποιους συγκεκριμένα. Εννοείται ότι δεν μιλάμε για εσάς. Αλήθεια. Ξεχάστε αυτό το σκηνοθετικό σημείωμα. Επι σκηνής δε θα βρεθείτε εσείς, φυσικά. Ούτε εμείς. Δεν είναι η δική μας οικογένεια, δεν είναι η δική μας κοινωνία. Σας είπαμε ψέματα. Μας συγχωρείτε, θέατρο ήταν. Αυτή ήταν η Αγριόπαπια του Ερρίκου Ίψεν. Αναμφίβολα.’’

Όπως κάθεσαι στις κερκίδες του υπογείου του Ρεξ και περιμένεις να ξεκινήσει η παράσταση το μάτι σου πέφτει στο περίπλοκο χαλί-σκηνικό. Φτιαγμένο με το χέρι όλο από μικρά κομματάκια. Όταν η παράσταση ξεκινά και σιγά σιγά τα πράγματα που αρχίζουν να κρύβονται κάτω από το χαλί πυκνώνουν, τα συναισθήματα, οι φόβοι, οι ενοχές, τα μικρά εγκλήματα της καθημερινότητας, το χαλί αλλάζει διαρκώς όψη. Μοιάζει με ένα γλυπτό που εξελίσσεται ανάλογα με τις ανθρώπινες ανάγκες για κρυφτούλι. Ο Χάρης Πεχλιβανίδης και η Κορίνα Βασιλειάδου έχουν εντρυφήσει πια στον Ίψεν όσο λίγοι στην Ελλάδα. Είναι από τη μια η σχέση που έχουν αναπτύξει με το ίδρυμα Ίψεν, καθώς είναι η μοναδική ομάδα θεάτρου στον κόσμο που έχει κερδίσει δυο φορές Ibsen Scholarship, και από την άλλη η στην πράξη αναμέτρηση με τον κόσμο του μεγάλου αυτού ανατόμου της ανθρώπινης ύπαρξης.

Μετά το Ορυχείο Ίψεν: Ένας εχθρός του λαού συναντάει τον λαό, που παρουσιάστηκε στο Δημαρχείο της Θεσσαλονίκης και συνδύαζε το ιψενικό έργο με τα γεγονότα των ορυχείων στις Σκουριές, οι influx –artist collective φιλοδοξούν με τη νέα τους παράσταση να διερευνήσουν το θέμα της ενοχής των γονιών, αλλά και να απαντήσουν στα διαχρονικά ερωτήματα: «Τι είμαι» και «Τι θα ήθελα να είμαι».

Τα παιδιά στον κόσμο του Ίψεν είναι κυρίαρχα. Είναι τα μοιραία πρόσωπα που γύρω τους στήνεται ένας ιστός, συχνά αποπνεικτικός, τον οποίο εννίοτε ξηλώνουν.

Στο Πεδίο Βολής τους οι Influx με τη συνδρομή του Πρόδρομου Τσινικόρη προχωρούν πέρα από το κείμενο της Ιψενικής Αγριόπαπιας, δημιουργούν ένα σύμπαν που μοιραία περιλαμβάνει την κάθαρση, την λύτρωση από τις υποκριτικές συμβάσεις, το συμβιβασμό της παιδικής ψυχής με τον ένοχο κόσμο των μεγάλων.

Λιγότερο ντοκουμέντο και περισσότερο θέατρο από όλες τις δουλειές τους το Πεδίο Βολής τους σε αρπάζει από τα μούτρα. Κάθε πυροβολισμός είναι και μια γυάλινη βιτρίνα ψευδαισθήσεων που καταρρέει με κρότο.

Αν μένετε στην Αθήνα δείτε το οπωσδήποτε, αν μένετε Θεσσαλονίκη ευχηθείτε να έρθει και εδώ.

Πεδίο βολής (Αγριόπαπιες)

των influx και Πρόδρομου Τσινικόρη

Η παράσταση παρουσιάζεται από 11/11/2016 έως και 11/12/2016.

• Σύλληψη – σκηνοθεσία influx – artist collective – (Κορίνα Βασιλειάδου, Χάρης Πεχλιβανίδης)
• Δραματουργία Πρόδρομος Τσινικόρης
• Μετάφραση Κορίνα Βασιλειάδου, Ειρήνη Κυριακού
• Βοηθός σκηνοθέτη Μαριλένα Κατρανίδου
• Σκηνικά-Κοστούμια Διδώ Γκόγκου, Ελένη Κανακίδου, Σόνια Σαμαρτζίδου
• Φωτισμοί Νίκος Βλασόπουλος
• Μουσική Γιώργος Δούσος, Λευτέρης Μουτσινάς
• Οργάνωση παραγωγής Σταυρούλα Δημητριάδου

Διανομή:

• Γιάλμαρ Έκνταλ Ανθή Ευστρατιάδου
• Έντβιγκ Έκνταλ Ειρήνη Κυριακού
• Γκρέγκερς Βέρλε Χάρης Πεχλιβανίδης
• Χώκεν Βέρλε, Γέρο-Έκνταλ Κλέα Σαμαντά