Χθες είδαμε μια πρεμιέρα που ρίζωσε στην ψυχή μας

Ένα από τα θεατρικά του δημιουργού που ένωσε τον μοντερνισμό και το θέατρο έφτασε στη Θεσσαλονίκη. «Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν», του Μπέρτολτ Μπρεχτ, έκανε χθες την πρεμιέρα του στο θέατρο «Αυλαία», σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Νικορέστη Χανιωτάκη και καταχειροκροτήθηκε από το κοινό. Φύγαμε έχοντας παρακολουθήσει μια παράσταση εξαιρετικής ποιότητας. Μας προσέφερε επίσης, τροφή για σκέψη και στοχασμό.

Οι χαρακτήρες μας παίρνουν από το χέρι και μας γνωστοποιούν, εξ αρχής, ότι θα δούμε ένα έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ και όχι μια πραγματική ιστορία. Η λογική μας και τα συναισθήματά μας μπαίνουν σε λειτουργία, ταυτόχρονα, σε όλη τη διάρκεια της παράστασης. Οι εξαιρετικοί ηθοποιοί εναλλάσσονται ανάμεσα στους χαρακτήρες του έργου και σε εξωτερικούς παρατηρητές που μας κοιτούν για να μοιραστούν μαζί μας από κάποιο αστείο, μέχρι βαθιά φιλοσοφικά ερωτήματα και στοχασμούς πάνω στη φύση του ανθρώπου.

Η ιστορία είναι μαγική και ταυτόχρονα, συγκλονιστικά ρεαλιστική. Είναι ρομαντική, αλλά και σκληρή. Τρεις θεοί καταφτάνουν στη γη και συγκεκριμένα, στη γειτονιά της οδού Σετσουάν. Αναζητούν, καταρχάς, ένα μέρος για να μείνουν και έπειτα, θέλουν να βρουν έναν μονάχα, πραγματικά, καλό άνθρωπο, έτσι ώστε ο κόσμος να συνεχίσει να υπάρχει. Οι θεοί έχουν απηυδήσει με την αδιαφορία των θνητών και αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν να έχουν χάσει κάθε είδος σεβασμού και φόβου προς τη θεϊκή δύναμη.

Η μοναδική που θέλει, με χαρά, να τους φιλοξενήσει είναι η νεαρή Σεν Τεν, η οποία αναγκάστηκε να γίνει πόρνη για να επιβιώσει. Οι θεοί για να την ευχαριστήσουν της δίνουν ένα μεγάλο χρηματικό ποσό και έτσι, καταφέρνει να ανοίξει το δικό της καπνοπωλείο. Φυσικά, όταν πια έχει τη δική της επιχείρηση πολλοί είναι αυτοί που, ενώ την είχαν ξεχάσει, τώρα γυρνούν σ’ αυτή, επειδή την χρειάζονται. Η Σεν Τεν τους φροντίζει όλους με αγάπη. Στη συνέχεια, η περιουσία της αρχίζει να χάνεται και κινδυνεύει να μείνει στο δρόμο. Έτσι, αναγκάζεται να μεταμφιεστεί σε έναν άνδρα, τον Σούι Ταν, που ισχυρίζεται ότι είναι ο ξάδερφός της. Ο Σούι Ταν είναι σκληρός, δυναμικός και μπορεί να πει πολλά «όχι», εν αντιθέσει με την Σεν Τεν.

Έτσι, λοιπόν, βρίσκει ένα άλλο «εγώ», που τη βοηθάει να επιβιώσει στην αδυσώπητη κοινωνία. Όλα ανατρέπονται, όταν η Σεν Τεν γνωρίζει έναν άνδρα τον οποίο ερωτεύεται. Για την ίδια, ο έρωτας είναι μια γιορτή, είναι το πιο όμορφο ανθρώπινο συναίσθημα και ένα άτομο τόσο γενναιόδωρο όσο η ίδια, δεν μπορεί παρά να κάνει τα πάντα για τον αγαπημένο της. Η πραγματικότητα είναι, όμως, σκληρή και πολλές φορές κάνει την καλοσύνη να φαίνεται αφέλεια. Η Σεν Τεν πρέπει και πάλι, να γίνει ο Σούι Ταν.

Η αφήγηση μας κρατάει μαζί της σε όλη τη διάρκεια. Δεν μας κάνει να ταυτιζόμαστε με τους πρωταγωνιστές, αφού με τους μηχανισμούς της, μας θυμίζει ότι βλέπουμε ένα θεατρικό έργο το οποίο έχει φτιαχτεί για να παρουσιαστεί μπροστά μας. Παρόλα αυτά, μας κάνει να στεκόμαστε δίπλα στους χαρακτήρες, να τους ακούμε, να ψάχνουμε κι εμείς απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτουν και να προβληματιζόμαστε μαζί τους.

Η Σεν Τεν μας λέει ότι, γι’ αυτήν, το «καλό» είναι κάτι απλό και εύκολο. Ο κακός άνθρωπος είναι άπραγος, δηλαδή, δεν προσφέρει τίποτα. Είναι, όμως, τόσο απλή η υπόθεση στην πραγματικότητα; Μπορούν οι θεοί να διαλέξουν τη Σεν Τεν ως καλό άνθρωπο; Ή ο πραγματικός της εαυτός είναι ο Σούι Ταν;

Ένα ακόμα στοιχείο που προσδίδει ιδιαίτερη χροιά στην παράσταση είναι το γεγονός ότι οι ηθοποιοί τραγουδούν, παίζουν οι ίδιοι, ζωντανά, τη μουσική, χρησιμοποιώντας ποικιλία μουσικών οργάνων και μάλιστα, φτιάχνουν ηχητικά εφέ, τα οποία λειτουργούν ως χαλί στην κάθε σκηνή.

Είναι ένα έργο το οποίο αγγίζει όλο το φάσμα του ανθρώπινου συναισθήματος. Την ευτυχία, την απελπισία, τον έρωτα, την οργή. Οι χαρακτήρες είναι αληθινοί σαν κι εμάς. Ταυτόχρονα, γυρνούν και μας απευθύνουν το λόγο κάνοντάς μας να νιώθουμε ότι είμαστε ένας από αυτούς, δηλαδή, ότι είμαστε μέρος της ιστορίας. Και όταν, με χιούμορ, μας δίνουν να καταλάβουμε ότι, όντως, είμαστε μέρος της παράστασης και μας βλέπουν και μας αισθάνονται, είναι σα να μας κλείνουν το μάτι και δεν μπορούμε πάρα να ανταποκριθούμε με τον ίδιο τρόπο.

*Συντελεστές: Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης, Πρωτότυπη μουσική (*): Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Δραματολογική συνεργασία/Απόδοση στίχων: Μαριλένα Παναγιωτοπούλου, Σκηνικά – Κοστούμια: Άννα Μαχαιριανάκη, Κινησιολογία: Ειρήνη-Ερωφίλη Κλέπκου, Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα, Βοηθός Σκηνοθέτη: Τόνια Καζάκου, Βοηθός παραγωγής: Αναστασία Γεωργοπούλου, Φωτογραφίες: Αγγελική Κοκκοβέ, Προβολή – Επικοινωνία: BrainCo, Eκτέλεση Παραγωγής: Όψεις Πολιτισμού

**Σεν Τε/Σουί Τα: Πέγκυ Τρικαλιώτη, Ιδιοκτήτρια Μι Τσου: Ηρώ Μουκίου, Βανγκ: Γεράσιμος Σκαφίδας, Αεροπόρος Γιανγκ Σουν: Νίκος Πουρσανίδης, Κουρέας Σου Φου: Κώστας Κάππας, Χήρα Σιν: Μπέτυ Αποστόλου, Μαραγκός Λιν Το: Γιάννης Καλατζόπουλος, Θεός: Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος, Κυρία Γιανγκ: Ηλέκτρα Σαρρή.

***Παραστάσεις: Θέατρο Αυλαία, Πλατεία Χανθ (πλευρά Τσιμισκή), 4-7 Απριλίου & 11-14 Απριλίου, Ώρα 21.00, για τιμές εισιτηρίων και προπώληση συμβουλευθείτε το facebook event