Ο γοητευτικός κύριος Στάνκογλου και ο Ετεοκλής

Ο Γιάννης Στάνκογλου είναι ο Ετεοκλής σε διπλή διανομή με τον Χρίστο Στυλιανού στην τραγωδία του Αισχύλου, «Επτά Επί Θήβας» σε σκηνοθεσία του Τσέζαρις Γκραουζίνις, σε μια από τις πιο σπουδαίες παραγωγές του ΚΘΒΕ.  Πάνω από 2000 θεατές στην πρεμιέρα της παράστασης στο Θέατρο Δάσους, πάνω από 8000 θεατές στο θέατρο της Επιδαύρου και άλλες τόσες παραστάσεις σε κατάμεστα θέατρα σε όλη την Ελλάδα, επιβεβαιώνουν την καλλιτεχνική αρτιότητα της παράστασης όσο και την πλήρη αποδοχή του υποκριτικού του ταλέντου.

 Εν μέσω μιας εξαντλητικής αλλά γεμάτης περιοδείας,  μας μιλάει για την φετινή θεατρική του επιλογή, τη συνεργασία του με τον Τσέζαρις Γκραουζίνις, τη σχέση του με το θέατρο και τα μελλοντικά του σχέδια. Άκρως γοητευτικός, όπως γοητευτικοί είναι οι άνθρωποι που ξέρουν να δίνονται με πάθος στη δουλειά τους, στην οικογένειά τους, στη ζωή τους, ο Γιάννης Στάνκογλου αποτελεί έναν από τους πιο αξιόλογους ηθοποιούς της γενιάς του. Δεν παραλείπει να βρίσκει χρόνο να κοιμίζει τα παιδιά του, να πίνει καλή ρακί, να απολαμβάνει τα βράδια τη θέα από το μπαλκόνι του, να ονειρεύεται και κυρίως να επιθυμεί να γίνεται λίγο παραπάνω άνθρωπος μέσα από την ενασχόλησή του με το θέατρο.

Η ενασχόληση ενός ηθοποιού με το αρχαίο δράμα είναι επιβεβαίωση του υποκριτικού ταλέντου, ανάγκη, καταξίωση; «Δεν ξέρω αν είναι ακριβώς ανάγκη, αλλά το να ασχοληθεί ένας ηθοποιός με το αρχαίο δράμα είναι σα να εμβαθύνει στη δουλειά του, στον τρόπο σκέψης του, στο συναίσθημά του και είναι αναντίρρητα ένας είδος, η ενασχόληση του οποίου, σε κάνει καλύτερο άνθρωπο ή μάλλον λίγο παραπάνω άνθρωπο.»

Έχετε ξανασυνεργαστεί με τον Τσέζαρις Γκραουζίνις.  «Ο Τσέζαρις εκτός από συνεργάτης είναι και καλός φίλος. Πρόκειται για τη δεύτερη συνεργασία μαζί του. Είναι ένας άνθρωπος με τον οποίο μπορώ να εκτεθώ, να κάνω πράγματα τα οποία δεν τα είχα σκεφτεί πριν στην πρόβα, μου παρέχει την ελευθερία να φτάσω σε βαθειά σημεία για το χαρακτήρα του ήρωα και είναι ένας άνθρωπος που με κρατάει σε συνεχή εγρήγορση. Τον θαυμάζω, τον εκτιμώ και με μεγάλη μου χαρά θα ξανασυνεργαζόμουν μαζί του.»

Διπλή διανομή. «Είναι κάτι καινούργιο αλλά και κάτι πολύ όμορφο συνάμα. Ο Χρίστος Στυλιανού είναι ένας ηθοποιός με ανοιχτό μυαλό χωρίς πίσω σκέψεις οπότε οτιδήποτε κάναμε μαζί κρίθηκε και εκ του αποτελέσματος ως κάτι πολύ θετικό που αγαπήθηκε από το κοινό.»

Ο Ετεοκλής είναι ένας μοναχικός ήρωας. Οι ήρωες, όμως, δεν είναι μοναχικοί; «Ναι, οι περισσότεροι, απλά ο Ετεοκλής είναι ο πρώτος μοναχικός ήρωας στην παγκόσμια δραματουργία. Πρόκειται για το δεύτερο έργο του Αισχύλου που σώζεται από το Θηβαϊκό Κύκλο και τον πρώτο μοναχικό ήρωα ο οποίος γνωρίζει τη μοίρα του, μάχεται αλλά τη φοβάται και όταν καταλαβαίνει ότι πρέπει να συγκρουστεί μ’ αυτήν για το καλό της πόλης του, το πράττει. Είναι πολύ γοητευτικό να αναζητήσει κανείς τις λεπτές αποχρώσεις αυτού του χαρακτήρα.»

Το αρχαίο δράμα διδάσκει, νουθετεί; «Κάποιος που έχει την ικανότητα να καταπιαστεί με ένα αρχαίο κείμενο και να έχει μια πρώτη επαφή μαζί του, αναμφισβήτητα είναι πολύ τυχερός. Από κει πέρα, μέσα από μια πολύ καλή μετάφραση, η αρχαία τραγωδία όχι απλά διδάσκει αλλά είναι ένα ανεξάντλητο πηγάδι γνώσης, σκέψης, συναισθημάτων, φιλοσοφίας. Είναι τεράστια η  χαρά μου να συμμετέχω σε τέτοιες δουλειές με τέτοια κείμενα και κάνω λόγο για τη σπουδαία μετάφραση του κ. Μπλάνα, σε ένα δεύτερο επίπεδο από το κείμενο του Αισχύλου. Κάθε μέρα μπαίνω σε μια άλλη διαδικασία σκέψης.»

Ποια είναι η σχέση σας με την κριτική; «Τα διαβάζω όλα, αλλά μ’ ενδιαφέρει η κριτική του κόσμου. Όταν τελειώνει μια παράσταση, είσαι σε θέση να καταλάβεις, να νιώσεις και να συνειδητοποιήσεις αν έχεις κάνει κάτι καλά ή όχι. Ο κάθε κριτικός, όπως δηλαδή και ο κάθε άνθρωπος, αρέσκεται σε συγκεκριμένα πράγματα. Όλοι μας διατηρούμε τις εμμονές, τα κόμπλεξ μας, τη δική μας θεωρία για το τι είναι θέατρο.»

Αναρωτηθήκατε κάποια στιγμή, μετά την Επίδαυρο, τι; «Ήταν η πρώτη μου εμπειρία στην Επίδαυρο, αλλά ομολογώ ότι δεν το βλέπω έτσι. Πριν 4- 5 χρόνια έλεγα «όχι» σε παραστάσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Επίδαυρο. Φέτος, αποφάσισα να κάνω αυτό το βήμα και δεν σας κρύβω ότι η πρώτη μου επαφή  σαν ηθοποιός σε έναν τέτοιο χώρο, με έναν πρωταγωνιστικό ρόλο, απαγγέλλοντας τα λόγια μου στην πρώτη μας πρόβα εκεί ήταν να μείνω εκστασιασμένος. Δεν το πίστευα και υπήρχαν στιγμές που έχανα τα λόγια μου από την μαγεία και την ενέργεια του χώρου. Παρόλ’ αυτά, κάθε θέατρο και κάθε μέρος της Ελλάδας, γιατί βρισκόμαστε εν μέσω περιοδείας έχει το δικό του μοναδικό χαρακτήρα με δυσκολίες αλλά και όμορφες στιγμές. Μετά την Επίδαυρο, βρεθήκαμε στο Ρωμαϊκό Ωδείο της Πάτρας, μια πολύ μικρή σκηνή που έπρεπε εκεί να ανακαλύψουμε κάποια πράγματα εκ νέου. Εκεί ο κόσμος βρίσκεται σε απόσταση 3 μέτρων, σχεδόν σε πνίγει, σε εγκλωβίζει. Η Επίδαυρος είναι κάτι ξεχωριστό, θα ήθελα πολύ να ξαναβρεθώ εκεί.»

Είστε ένας μποέμ τύπος που πίνει ρακί. «(γέλια)Πίνω καλή ρακή αλλά με μέτρο. Αγαπώ την Κρήτη, αλλά η καταγωγή μου δεν είναι από εκεί. Αγαπώ και την καλή ρακή αλλά πάντα με μέτρο.»

Τα αναγνώσματά σας αυτήν την περίοδο. «Εκτός από το μύθο του Σίσυφου, διαβάζω πολλές μελέτες πάνω στον Καμύ, ασχολούμαι λίγο με τον Καλιγούλα γιατί θα ανέβει το χειμώνα σε σκηνοθεσία της γυναίκας μου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Παίρνω λίγο τον αέρα του Καμύ.»

Τα παιδιά σας ήταν μαζί στην περιοδεία και τι σχολίασαν; «Στο μεγαλύτερο  μέρος αυτής. Ο μικρός αντιλαμβάνεται πολλά πράγματα αλλά δεν μπορεί να τα εκφράσει ακόμα, είναι μόλις 2 χρονών. Η μεγάλη μου κόρη μού κάνει παρατηρήσεις, ότι αυτή η σκηνή ήταν καλύτερη ή ότι εκείνη η σκηνή δεν ήταν τόσο καλή όσο την προηγούμενη φορά. Διαθέτει κριτήριο.»

Ταξιδεύω συνέχεια, είναι σίγουρα εξαντλητικό αλλά θα είναι ένα καλοκαίρι που θα θυμάμαι.