Η αρρώστια της νιότης (10/10-23/11)

«Η Αρρώστια της νιότης» για δεύτερη χρονιά στο Νέο Υπερώο Έναρξη: Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014

Η αρρώστια της νιότης. Η ιστορία (και ο εαυτός μας) που επαναλαμβάνεται.

Η παράσταση που κέρδισε κοινό και κριτικούς στο πρώτο ανέβασμά της τον περασμένο Μάιο στο Νέο Υπερώο, Θέατρο της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών, παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά από το ΚΘΒΕ. Ένα εκπληκτικό κείμενο που σοκάρει για την αλήθεια του. Για τη Βιέννη της κρίσης του μεσοπολέμου. Για κοινωνίες όπου τα δεδομένα δεν είναι πια δεδομένα, οι αξίες γκρεμίζονται και τα όρια καταλύονται από τα ίδια τα γεγονότα. Δυο κοινωνίες σε σύγχυση, που οδεύουν στον εκφασισμό. Μια παράσταση που κάνει τον θεατή ν’ αναρωτιέται: τελικά δεν βλέπουμε πως όλα γίνονται ξανά με τόσο ίδιο τρόπο ή απλώς είμαστε απολύτως αδύναμοι ενώπιον των κύκλων της Ιστορίας;

Το έργο του Φέρντιναντ Μπρούκνερ «Η αρρώστια της νιότης» (“Krankheit der Jugend“) θα παρουσιάζεται στο νέο Υπερώο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, σε μετάφραση- σκηνοθεσία Πέμης Ζούνη, από την Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014.

Λίγα λόγια για το έργο

Βιέννη, 1923. Μια παρέα φοιτητών της Ιατρικής δοκιμάζει τα όριά της φλερτάροντας με την καταστροφή. Απελπισμένοι, απόλυτα διαψευσμένοι μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μπερδεμένοι ηθικά και ιδεολογικά, παγιδεύονται σε παιχνίδια ασύδοτα και αμείλικτα, θεωρώντας τη νιότη τους αρρώστια που πρέπει να αφανιστεί.

Ο αυστριακός συγγραφέας Φέρντιναντ Μπρούκνερ (1891-1958) μέσα από τα περισσότερα έργα του αποτυπώνει τη ματιά του πάνω στη συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία της εποχής –μιας εποχής και μιας γενιάς που προετοίμασε το έδαφος για την έλευση του σκότους που ονομάζεται ναζισμός.

Σημείωμα σκηνοθέτη

Λυπούμαι αν η τροπή του λόγου μου Δεν είναι αυτή Που αρμόζει στις ημέρες μας Κυρίες και Κύριοι, Τίποτα δεν αρμόζει στις ημέρες μας Κι επί πλέον συμβαίνει να΄μαι λυπημένη (Οδ. Ελύτης «Μαρία Νεφέλη»)

Ευρώπη. Βιέννη. Kolingasse 7. Δεύτερος όροφος. Δωμάτιο 5. Και ας πούμε ότι είναι μια Τετάρτη του Μαρτίου, του καθόλου σωτηρίου έτους 1923. Εκεί εστιάζει τη ματιά του ο Φ. Μπρούκνερ. Σε ένα τυχαίο δωμάτιο της πανσιόν της κυρίας Σίμμελμπροτ. Σε επτά τυχαίους νεαρούς φοιτητές – επτά ψυχές πεταμένες στα απόνερα του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου.

Τι τον εμπνέει άραγε; Τι θέλει να καταγράψει; Οι φράσεις του αδρές και ευθύβολες. Οι χαρακτήρες κλειστοί. Συνευρίσκονται, συνομιλούν, αλληλοπληγώνονται. Διαβλέπεις τον πυρετό στο παγωμένο δωμάτιο. Η φρίκη του πολέμου αποσιωπάται πεισματικά. Όπως ο εφιάλτης, που έχεις την αβάσταχτη υποψία ότι δεν ήταν όνειρο. Έξω, η επιστήμη και η διανόηση αγγίζουν τις μεγάλες τους στιγμές. Η τέχνη εκρήγνυται. Η φτώχεια καταλύει τις αντοχές. Η εξουσία είναι παρανοϊκή και ανεξέλεγκτη. Η διαφθορά και η διαπλοκή γίνονται ο μόνος αποδεκτός νόμος. Ο υπόκοσμος φωτίζει τη νύχτα.

Μέσα σ΄ αυτό το δωμάτιο όμως «η νιότη, αγουροξυπνημένη» χτυπιέται στους τέσσερεις τοίχους, βγάζει τη γλώσσα της στον θάνατο και αρνείται να σώσει την ψυχή της. Πολλά υποσχόμενη και ανελέητη. Αφού θεωρείται ικανή για τα πάντα. Αφού αυτή η ίδια φταίει για τους ιούς που της μετέδωσαν. Αφού η κληρονομιά της συνοψίζεται σχεδόν στη φράση του σύγχρονού τους ζωγράφου Έγκον Σίλε: «Όλα είναι πεθαμένα ενόσω ζουν». Ή σε εκείνην του αγαπημένου τους Τόμας Μαν «Υπάρχουν δύο τρόποι να ζήσεις: ο ένας είναι ο κοινός, ευθύς και γενναίος. Ο άλλος είναι κακός, περνάει μέσα από το θάνατο, και είναι ο ευφυής τρόπος». Κι έτσι όπως αρνούνται να ενηλικιωθούν, έτσι όπως παίζουν κακά παιχνίδια, γλιστράνε. «Ένα τόσο δα βηματάκι…»

Πόσο απέχει, έτσι κι αλλιώς, το τίποτα. Το ποτέ. Το κανείς. Ένα μικρό βηματάκι χωρίζει την απουσία νοήματος από την ίδια την απουσία. Η νιότη ασπαίρουσα μέσα στον ζόφο… Όλο το φως του σκοταδιού σε επτά αντι-ήρωες.

Αυτό έχουν να σηκώσουν οι επτά πρωταγωνιστές. Θέλει γενναιότητα καταβύθισης. Τόλμη περιπλάνησης σε ατραπούς επισφαλείς. Ικανότητα επικίνδυνης ισορροπίας. Ήθος και ευρυχωρία ψυχής.

Έτσι πορεύτηκαν οι ηθοποιοί αυτούς τους τρεις μήνες. Σπάζοντας πέτρες, ενίοτε και τα μούτρα τους – αλλά ποτέ με σπασμένο το ηθικό. Έτσι ανθίζουν μέρα με τη μέρα, έως αυτή τη στιγμή που γράφονται τούτες οι σκέψεις. Έτσι θα συνεχίζουν να ανθίζουν, διάπλατα ανοιχτοί, μπροστά στα αδιάκριτα βλέμματα των θεατών, μέσα στο δωμάτιο 5. Με τη διαστροφή του χειρουργού και τη γενναιότητα των χαρακωμάτων. Αλλά «Μόνο οι γενναίοι αγαπούν, οι άλλοι απλώς ξεγελούν τα όνειρα… Αυτοί (sic) είναι στους πρώτους».

Πέμη Ζούνη

Συντελεστές: Μετάφραση- σκηνοθεσία: Πέμη Ζούνη Σκηνικά-κοστούμια: Γιώργος Ασημακόπουλος Επιμέλεια κίνησης: Φρόσω Κορρού Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου Μουσική επιμέλεια: Νικόλας Μαραγκόπουλος Βοηθός σκηνοθέτη: Στέλιος Χατζηαδαμίδης Β` βοηθός σκηνοθέτη: Όλια Γεωργιάδου Βοηθός σκηνογράφου: Βασίλης Μπάλτσας Βοηθός ενδυματολόγου: Χαρά Τσουβαλά Οργάνωση παραγωγής: Χριστίνα Ζαχαροπούλου

Διανομή (με σειρά εμφάνισης): Άννα Μαντά (Μαρί), Ηλέκτρα Καρτάνου (Λούσυ), Άννα Ευθυμίου (Ντεζιρέ), Μιχάλης Συριόπουλος (Φρέντερ), Νικόλας Μαραγκόπουλος (Πετρέλ), Κορίνα Βασιλοπούλου (Ιρένε), Στέλιος Χατζηαδαμίδης (Αλτ).

Η παράσταση είναι ακατάλληλη για ανηλίκους.

ΝΕΟ ΥΠΕΡΩΟ ΕΜΣ ΕΝΑΡΞΗ: Παρασκευή 10 Οκτωβρίου

ΗΜΕΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο & Κυριακή στις 9.00 μ.μ

Τιμές εισιτηρίων Κανονικό εισιτήριο: 15€ Εκπτωτικό εισιτήριο (Φοιτητές, Άτομα άνω των 65): 10€ Λαϊκές παραστάσεις (Τετάρτη, Πέμπτη) : Γενική είσοδος 10€

Ισχύει η πολιτική Μειωμένων Εισιτηρίων του Κρατικού Θεάτρου

*10/10-23/11, Νέο Υπερώο ΕΜΣ, Εθνικής Αμύνης 2, Ώρα: Τετάρτη – Κυριακή: 21.00, Τιμή Εισόδου: Τετάρτη & Πέμπτη: 10€, Παρασκευή – Κυριακή: 15€,10€(μειωμένο)