Μπήκαμε στις πρόβες της νέας παράστασης του Χάρη Πεχλιβανίδη για το Κρατικό Θέατρο

Αναμένοντας τις απαντήσεις για μία παράσταση που μπορεί τελικά να μην είναι αυτό που μπορεί να έχουμε τυπικά στο μυαλό μας, αλλά να πρόκειται για μία βιωματική εμπειρία που οι θεατές δεν κάθονται και παρακολουθούν την πλοκή με ενεργοποιημένα τα κινητά, οι «Ανατροπές της νύχτας» του Κρατικού Θεάτρου σε κείμενο του Χριστόφορου Χριστοφή και σκηνοθεσία του Χάρη Πεχλιβανίδη υπόσχονται να «αλλάξουν λίγο τη σχέση του θεάματος και του θεατή» όπως αναφέρει ο σκηνοθέτης στην Parallaxi σε μία από τις τελευταίες πρόβες που καταφέραμε να μπούμε.

Ένας μοναχός και ένας ηθοποιός συναντιούνται σε ένα πανδοχείο, λίγο πριν από την καταστροφή. Σε ένα μέρος που ξεβράζονται πτώματα ενώ τα σπίτια κινδυνεύουν να τα καταπιεί ο ωκεανός. Δύο διαφορετικοί κόσμοι, μια περιπλάνηση στον χρόνο και ένα παιχνίδι μνήμης και απομνημόνευσης. Ένα ταξίδι σε διαφορετικούς τόπους «διαφορετικές νύχτες και ξημερώματα».

Φωτογραφίες: Αστέρης Καρατζάς

Ο συγγραφέας και φιλόσοφος Χριστόφορος Χριστοφής γεφυρώνει στις «Ανατροπές της νύχτας» την Κλασική Αρχαιότητα με το τώρα, με μια ιδιοφυή σύλληψη τού χωροχρονικού συνεχούς που διακτινίζεται σε άπειρες διαστάσεις κι επιστρέφει κυκλικά στη γη για να συνενώσει όλους τους επιμέρους βρόχους σε έναν κόμβο ανάλογο με τον μυστηριώδη κόμβο των Δελφών, σε ένα σύνολο έργων στο πρόσφατο βιβλίο του με τίτλο «Ανεμοστρόβιλοι του πεπρωμένου και άλλα θεατρικά έργα…» από τις εκδόσεις Νίκας, με τέλεια επιμέλεια από την Στεύη Τσούτση.

Ο συγγραφέας φέρνει στη σκηνή την εμβληματική προσωπικότητα του Τζιορντάνο Μπρούνο, ταξιδεύοντας στα τέλη του 16ου αιώνα, σε μια σκοτεινή εποχή, που οι μεγάλες προσωπικότητες διώκονται για τις ιδέες τους από την παπική εξουσία. Ένας ηθοποιός ταξιδεύει για να μεταφέρει υλικό στον δραματουργό του στην Αγγλία. Στο ταξίδι αυτό αλλεπάλληλες συναντήσεις τον φέρνουν κοντά σε γνωστά πρόσωπα της Ιστορίας. Ο Χριστοφής στο κείμενο αυτό πραγματεύεται την έννοια του τέλους, μέσα από τη χωροχρονική περιπλάνηση των χαρακτήρων του. Ο χρόνος δείχνει να καταπίνει τα πάντα στο πέρασμά του, φέρνοντας τα πρόσωπα αντιμέτωπα με το υπαρξιακό τους αδιέξοδο.

Στα ξεχωριστά της παράστασης, η μουσική που έγραψε ο σημαντικός συνθέτης Μίνως Μάτσας που βρέθηκε στις τελικές πρόβες κοντά στους ηθοποιούς, καθώς και η Σοφία Παπανικάνδρου στην κίνηση και η Δανάη Πανά στην διαμόρφωση του σκηνικού χώρου και τα κοστούμια, ενώ ανάμεσα στους ηθοποιούς που συμμετέχουν, ξεχωρίζει ο εξαιρετικός Δημήτρης Ναζίρης, η Λίλα Βλαχοπούλου που αγαπάμε σε κάθε δουλειά που συμμετέχει τελευταία, ο Δημήτρης Σακατζής και ο χορευτής Αλέξης Τσιάμογλου, ενώ σημαντική είναι και η παρουσία σπουδαστών της δραματικής σχολής.

Οι τελευταίες πρόβες της ομάδας, τους βρίσκει σε ένα εξαιρετικά ζεστό και ευχάριστο κλίμα που λίγες φορές έχω συναντήσει πηγαίνοντας σε παράσταση που σε λίγες μέρες κάνει πρεμιέρα. Οι «Ανατροπές της νύχτας» ξεκινούν στο ιδιαίτερο Φουαγιέ του Θεάτρου της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών από το Σάββατο 11 Ιανουαρίου στις 21:00 και για την παράσταση, μιλάει στην Parallaxi o σκηνοθέτης Χάρης Πεχλιβανίδης λίγες ώρες πριν το πρώτο… «χαίρω πολύ» τους στην θεατρική Θεσσαλονίκη!

Χάρης Πεχλιβανίδης: «Ένα παιχνίδι χρόνου που εγώ το μετέφρασα και σαν παιχνίδι χώρου»

Πώς προέκυψαν οι «Ανατροπές της νύχτας» για σένα;

Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του ΚΘΒΕ μου πρότεινε το κείμενο, το διάβασα και είπα «challenge accepted». Γιατί είναι challenge. Δεν είναι από τα συνηθισμένα κείμενα με την κλασική θεατρική δομή. Οπότε αυτό κατευθείαν σε βάζει σε μια διαδικασία να αρχίσεις να σκέφτεσαι διαφορετικά και το παραστασιακό κομμάτι. Η αφηγηματική δομή είναι λίγο διαφορετική. Οπότε αυτό που μόνο του είναι ένα τεράστιο challenge της δραματουργίας και μετά και για τον σκηνοθέτη. Το δέχτηκα γιατί κατάλαβα ότι λόγω του κειμένου θα έχω ωραίο περιθώριο και άνοιγμα στο να δοκιμάσω πράγματα παραστασιακά, σκηνοθετικά και με τους ηθοποιούς.

Τελικά, φτάνοντας πλέον στην τελική ευθεία, θα έλεγες πως τα καταφέρατε;

Ο στόχος ήτανε να δημιουργήσουμε έναν περίεργο κόσμο, υποκριτικά, φωτιστικά, ηχητικά και σκηνογραφικά. Για να δημιουργήσεις όμως έναν περίεργο κόσμο στο θέατρο και ο θεατής θα πρέπει κάτι να αλλάξει. Οπότε σκέφτηκα ότι σε αυτή την performance των 55 λεπτών οι θεατές θα είναι όρθιοι και θα μετακινούνται σε κάποια συγκεκριμένα σημεία. Οπότε με αυτόν τον τρόπο, αλλάζουμε λίγο τη σχέση θεάματος και θεατή.

Ήταν δημιουργική αυτή η ελευθερία τελικά για σένα;

Ναι, ήταν δημιουργική και σε αυτό συντέλεσε πάρα πολύ και η φοβερή ομάδα όλων των ανθρώπων. Και οι οχτώ ηθοποιοί που παίζουν στην παράσταση και οι συντελεστές, η Σοφία, ο Μίνως, η Δανάη, ο Νίκος, όλα τα παιδιά δηλαδή, συνέβαλλαν με τον δικό τους τρόπο για να φτιαχτεί αυτή η «περιέργεια», ας πούμε. Κάτι δηλαδή που πατάει στον ρεαλισμό και είναι και αρκετά σουρεαλιστικό.

Τι θα έλεγες τελικά πως είναι οι «Ανατροπές της νύχτας»;

Έχει να κάνει με τη μνήμη αρχικά, γιατί τα πρόσωπα τα οποία αναφέρει ο Χριστοφής είναι πραγματικά, ιστορικά πρόσωπα που μπορεί να υπήρξανε την ίδια περίοδο, αλλά δεν γνωρίζονταν. Ο Χριστοφής όμως, τους βάζει να μιλάνε μεταξύ τους και να δημιουργούν μια ιστορία. Πρόκειται λοιπόν για μυθοπλασία, αλλά έχει και γεγονότα μέσα που είναι αληθινά. Για μένα λοιπόν είναι περισσότερο ένα παιχνίδι χρόνου που εγώ το μετέφρασα και σαν παιχνίδι χώρου σκηνοθετικά.

Τι θέλεις να πάρει ο θεατής από την παράσταση;

Δεν ξέρω τι θα πάρει. Θα ήθελα όμως να δει την παράσταση χωρίς κανένα φίλτρο κανονικότητας. Να αφήσει την κριτική της κανονικότητας και ας δει κάτι το οποίο είναι ένα συνειρμικό πράγμα. Διαλύουμε δηλαδή τη σχέση αιτίας-αιτιατού. Δεν προκύπτει κάτι άλλο.

Ποιο είναι το κοινό που απευθύνεσαι με αυτή την παράσταση;

Προς όλους. Δεν είναι μια απαιτητική παράσταση. Η μόνη απαίτηση που έχει, είναι ότι πρέπει να είναι 55 λεπτά όρθιοι. Επειδή μάλιστα είναι έτσι η παράσταση που χρειαζόμαστε το κοινό, θέλω να έρθουν διαφορετικές ηλικίες και να δω τις αντιδράσεις που είναι απρόβλεπτες και αυτό, είναι το ωραίο. Άλλωστε εμείς, παίζουμε την παράσταση με αυτή την επικινδυνότητα και το απρόβλεπο. Με ερωτήματα όπως αν θα μετακινηθεί το κοινό, αν θα κουραστούν, αν θα δυσανασχετήσουν κάποιοι, μπορεί.

θέλει λίγο να τα ανακατεύεις τα πράγματα, να μην είναι όπως τα γνωρίζουμε

Βέβαια, έτσι μου αρέσει. Να έχει πλάκα, αλλιώς είναι βαρετά. Βαριέμαι εγώ. Οπότε θέλω να υπάρχει μια φλόγα, κάτι.

Πες μου λίγο για τους συνεργάτες σου σε αυτή τη δουλειά;

Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ να δουλεύω με ελευθερία και εδώ δουλέψαμε υπέροχα. Άφησα τους ηθοποιούς μου να προτείνουν κι αυτό έχει τη δική του σημασία. Επίσης, υπάρχουν ηθοποιού πολλών διαφορετικών ηλικιών, από τον πρώτο μου καθηγητή στην υποκριτική, τον Δημήτρη Ναζίρη, μέχρι τα φιλαράκια μου, τον Αλέξη και τη Λίλα και τα παιδιά από τη δραματική σχολή που είναι άψογα. Είναι μία ωραία συνεργασία που είμαστε ισάξιοι όλοι. Εγώ πετάω την ιδέα και η ιδέα αρχίζει και μεταμορφώνονται. Ήταν μια τέλεια συνεργασία και το ίδιο έγινε και με συντελεστές που έκαναν πράγματα σπουδαία που δεν τα φανταζόμουν αρχικά.

«Ανατροπές της νύχτας»:

• Είναι παράσταση ή βιωματική εμπειρία;
• Μια βόλτα με όχημα μια κάψουλα του χρόνου ή μια χωροχρονική  performance;
• Ένα σκοτεινό όνειρο ή ένα  παιχνίδι που ακροβατεί μεταξύ ψευδαίσθησης και πραγματικότητας;
• Περνάει ο δρόμος της εξέλιξης  αναγκαστικά από τη βελτίωση της μνήμης;
• Σε ποιο σταυροδρόμι συναντιούνται ένας Ιταλός φιλόσοφος και αστρονόμος του 16^ου αιώνα, που διώκεται για τις ιδέες του, με έναν Βρετανό ηθοποιό του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ;
• Και τί γυρεύει ένας  απόγονος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, του τελευταίου αυτοκράτορα του Βυζαντίου,  στην  Αγγλία;

Οι απαντήσεις θα δοθούν στο Φουαγιέ του Θεάτρου Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών. Ή μπορεί και όχι….

«Ανατροπές της νύχτας», μια παράσταση- performance όπου οι θεατές στέκονται όρθιοι και τα κινητά τηλέφωνα δεν απενεργοποιούνται…

*Η παράσταση διαρκεί 60 λεπτά. Οι θεατές παρακολουθούν όρθιοι. Υπάρχει πρόβλεψη έξι θέσεων /παράσταση για άτομα με κινητικά προβλήματα τα οποία χρησιμοποιούν αναπηρικό αμαξίδιο. Σε περίπτωση ανάγκης και σε συνεννόηση με τους ταξιθέτες θα διατίθεται περιορισμένος αριθμός καθισμάτων.

Πρεμιέρα: Σάββατο 11|01|2025, στις 21.00

Συντελεστές: Σκηνοθεσία: Χάρης Πεχλιβανίδης, Διαμόρφωση σκηνικού χώρου- Κοστούμια: Δανάη Πανά, Μουσική: Μίνως Μάτσας, Κίνηση- Βοηθός σκηνοθέτη: Σοφία Παπανικάνδρου, Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος, Βοηθός συνθέτη: Ιόλη Σιφονιού, Οργάνωση παραγωγής: Φιλοθέη Ελευθεριάδου, Φωτογραφίες: Mike Rafail | That long black cloud

Διανομή: Λίλα Βλαχοπούλου (Μαίρη Μπωλς, Βιβλιοπώλης), Δημήτρης Ναζίρης (Ένας Ηθοποιός), Δημήτρης Σακατζής (Τζιορντάνο Μπρούνο) | Χορευτής: Αλέξης Τσιάμογλου (Θεόδωρος Παλαιολόγος, Μόνα Λίζα) | Φιγκυράν: Θέμις Δανιηλίδου, Νένα Δούρου, Στάσα Σιάπκα, Νίκος Σιμητόπουλος

Πληροφορίες: Φουαγιέ Θεάτρου Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών (Εθ. Αμύνης 2) | Πρεμιέρα: Σάββατο 11|01|2025, στις 21.00 | Ώρες παραστάσεων: Τετάρτη: 19:00, Πέμπτη-Παρασκευή: 21:00, Σάββατο: 18.00 & 21.00, Κυριακή: 19:00 | Προπώληση: ntng.gr |more.com | 11876 | Πληροφορίες- κρατήσεις στο Τ. 2315 200 200 και στα εκδοτήρια του ΚΘΒΕ