Οι δίκες του Όσκαρ Ουάιλντ – Η ομοφυλοφιλία στη Βικτωριανή εποχή
Σαν σήμερα ξεκίνησε η πρώτη δίκη του Όσκαρ Ουάιλντ, στην υπόθεση συκοφαντικής δυσφήμισης που ασκήθηκε από αυτόν, με τελικό αποτέλεσμα τη φυλάκισή του με την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας.
Ο Όσκαρ Ουάιλντ ήταν θεατρικός συγγραφέας, μυθιστοριογράφος και ποιητής, ο οποίος έζησε στα τέλη του 19ου αιώνα στο Λονδίνο. Το εκκεντρικό ντύσιμο και ο επιδεικτικός τρόπος ζωής του, τον έφεραν αντιμέτωπο με τα κοινωνικά πρότυπα της Βικτωριανής Αγγλίας. Ο Ουάιλντ δικάστηκε για βαριά απρέπεια το 1895 μετά τη δημοσιοποίηση των λεπτομερειών της σχέσης του με τον Βρετανό αριστοκράτη, Λόρδο Άλφρεντ Ντάγκλας. Η ομοφυλοφιλία ήταν ποινικό αδίκημα εκείνη την εποχή στην Αγγλία.
Ο Όσκαρ Ουάιλντ άρχισε να δημοσιεύει ποιήματα ως φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Τρίνιτυ του Δουβλίνου, τη δεκαετία του 1870. Αργότερα μετακόμισε στην Αγγλία και σπούδασε στην Οξφόρδη.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1890 είχε γίνει ένας από τους δημοφιλέστερους θεατρικούς συγγραφείς του Λονδίνου. Τα πιο αναγνωρισμένα έργα του περιλαμβάνουν την “Σαλώμη”, “Η σημασία του να είναι κανείς σοβαρός” και “Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ”.
Προσωπική ζωή
Ο Ουάιλντ κράτησε μυστική την ομοφυλοφιλία του. Παντρεύτηκε και απέκτησε δύο γιους. Ωστόσο, το 1891 ξεκίνησε μία σχέση με τον Λόρδο Άλφρεντ Ντάγκλας, έναν Βρετανό ποιητή και αριστοκράτη, 16 χρόνια νεότερο του.
Ο πατέρας του Ντάγκλας, ο Μαρκήσιος Κουίνσμπερι, εξοργίστηκε όταν ανακάλυψε την σχέση του γιου του με τον συγγραφέα και προσπάθησε να εκθέσει τον Ουάιλντ. Στις 18 Φεβρουαρίου 1895, ο Μαρκήσιος επισκέφτηκε την ιδιωτική λέσχη Αλμπεμάρλε, στην οποία ο Ουάιλντ ήταν μέλος, απαιτώντας να τον δει.
Όταν του απαγορεύτηκε η είσοδος, άφησε την προσωπική του κάρτα, με την επιγραφή: «Προς τον Όσκαρ Ουάιλντ, τον σοδομίτη».
Οι ομοφυλικές πράξεις ήταν παράνομες στην Αγγλία εκείνη την εποχή και η κατηγορία προκάλεσε προβλήματα στις δημόσιες σχέσεις του Ουάιλντ. Παρόλο, που οι φίλοι του τον παρότρυναν να καταφύγει στην Γαλλία, που είχε αποποινικοποιήσει την ομοφυλοφιλία από το 1791, κατά τη Γαλλική επανάσταση, ο Ουάιλντ αποφάσισε να κινηθεί νομικά κατά του Μαρκήσιου και να τον μηνύσει για συκοφαντική δυσφήμιση.
Δίκες
Ο Κουίνσμπερι συνελήφθη με την κατηγορία της συκοφαντικής δυσφήμησης, αλλά μπορούσε να αποφύγει την καταδίκη κάθειρξης δύο ετών, εάν επεδείκνυε ότι η κατηγορία του είχε βάση. Οι δικηγόροι του, τότε, προσέλαβαν ιδιωτικούς ντετέκτιβ, οι οποίοι με στοιχεία απέδειξαν ότι οι ισχυρισμοί του Κουίνσμπερι ευσταθούσαν και παρουσίασαν τον Ουάιλντ, ως έναν έκφυλο μεσήλικα που μυούσε νέους άνδρες στον ομόφυλο έρωτα.
Η πρώτη δίκη ξεκίνησε στις 03 Απριλίου του 1895, όπου εμφάνισαν τα στοιχεία της ενοχής του. Η δίκη του έγινε αντικείμενο λαϊκής συζήτησης, με οργανωμένη κάλυψη από τον Τύπο. Ο ίδιος δήλωσε αθώος, καθώς ισχυρίστηκε πως τα ενοχοποιητικά γράμματα που παρουσιάστηκαν, είχαν ποιητικό και συμβολικό χαρακτήρα, κι όχι ομοερωτικό.
Επιπλέον, πάνω στις κατηγορίες για συναντήσεις με ιερόδουλους άντρες, ο συγγραφέας ισχυρίστηκε πως δεν συνέβη ποτέ κάτι πονηρό. Μόνο ότι κάνανε παρέα.
Μετά από τις υποδείξεις τον δικηγόρων του, ο Ουάιλντ υποχρεώθηκε να αποσύρει την μήνυση που είχε κάνει στον Μαρκήσιο, με αποτέλεσμα να κριθεί αθώος, και η κάλυψη των διογκωμένων δικηγορικών εξόδων να επιβαρύνουν τον ίδιο και να τον οδηγήσουν στην πτώχευση.
Μετά το πέρας της δίκης εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης, και ο Ουάιλντ μεταφέρθηκε στις γυναικείες φυλακές Χόλλογουεϋ, στο Βόρειο Λονδίνο.
Στις 26 Απριλίου ξεκίνησε η δεύτερη δίκη, με τον Ουάιλντ να καταδικάζεται για βαριά απρέπεια και υποχρεώθηκε σε δύο χρόνια σκληρής εργασίας, τη μέγιστη επιτρεπόμενη ποινή για το έγκλημα.
Φυλάκιση και εξορία
Στις 25 Μαΐου, ο Όσκαρ Ουάιλντ οδηγήθηκε στην φυλακή. Τους πρώτους μήνες τους πέρασε στην φυλακή Πέντοβιλ, στο βόρειο Λονδίνο. Εκεί υποχρεώθηκε να μαζεύει στουπί, υλικό για την σφράγιση ναυπηγικών κενών. Ο Ουάιλντ αργότερα μεταφέρθηκε στο Ρέντινγκ Γκολ του Λονδίνου, όπου παρέμεινε μέχρι την απελευθέρωση του, το 1897.
Η υγεία του Ουάιλντ άρχισε να επιδεινώνεται από τα τόσα χρόνια στην φυλακή. Πέρασε τα τελευταία τρία χρόνια της ζωής του εξόριστος στην Γαλλία, στις Νορμανδικές Ακτές, όπου συνέθεσε και το τελευταίο του έργο “Η μπαλάντα της φυλακής του Ρέντιν”.
Ο Όσκαρ Ουάιλντ πέθανε από μηνιγγίτιδα στις 30 Νοεμβρίου του 1900, σε ηλικία 46 ετών. Κηδεύτηκε στο Παρίσι.
Πληροφορίες από: History.com
