H τέχνη η μαγεύτρα

Εχθές είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω μία ξεχωριστή βραδιά τέχνης σε ένα από τα πιο ιδιαίτερα σπίτια της Θεσσαλονίκης, στην καρδιά της πόλης, με θέα την πιο φημισμένη πλατεία της. Ένα σπίτι που στους τοίχους του συναντιούνται καλλιτέχνες από όλον τον κόσμο, εκεί που ο Νέστωρας και η Αλίκη Τέλλογλου, εμπνεύστηκαν και δημιούργησαν το Τελλόγλειο Ίδρυμα, μία φωτεινή διαφυγή από την συντηρητική και σκοτεινή εποχή της Χούντας.

Μπαίνοντας στο σπίτι, η ξεναγός μας υποδέχτηκε και μας μετέφερε τα λόγια της Αλίκης Τέλλογλου, ”Μας περίμεναν στα μουσεία σοφοί δάσκαλοι της τέχνης κάθε μορφής της, για να μας πουν τα μυστικά της ύπαρξης της, την παρηγοριά της, τις λύπες, την εκτίμηση για την ζωή και την αιωνιότητα της. Όλα αυτά έγιναν αιτία να σκεφτούμε ότι η Ελλάδα είναι φτωχή σε σχολειά που μιλάνε για τέχνη και για ομορφιά. Ότι οι Έλληνες και περισσότερο οι Έλληνες της επαρχίας στερούνται την γνώση και τον τρόπο που θα τους κάνει επισκέπτες ενός μουσείου και πήραμε την μεγάλη απόφαση να ανοίξουμε ένα σχολειό που να μιλάει για τον τρόπο που γίνεται η συνεννόση ανθρώπου και έργου τέχνης, για την γνώση της αξίας αυτής της συνεννόησης και για την χαρά που απορρέει αυτής της τέχνης.”

Έπειτα ξεκίνησε η ξενάγηση τριγύρω στο σπίτι και μια στάση, σχεδόν σε κάθε γωνιά, όπου ένα έργο τέχνης, είτε πίνακας, είτε κέντημα, το καθένα ξεχωριστό από διαφορετικό καλλιτέχνη, με διαφορετική ιστορία και σημασία για την Αλίκη. Η ξεναγός επικεντρωνόταν στα εκθέματα και μας έδινε ένα στοιχείο γι αυτά και μία ιστορία. Στο τέλος περιηγηθήκαμε στον χώρο. Κοιτούσα και αφουγκραζόμουν το κάθε δωμάτιο ξεχωριστά, φανταζόμουν πως είναι να ζεις εδώ, πως είναι να συνδιαλέγεσαι κάθε μέρα με κάθε τι που συνέλεξες με κόπο και μεράκι.

Στη συνέχεια, μαγικά, το σαλόνι, άλλαξε όψη, μεταμορφώθηκε σε σκηνή γύρω από ένα πορφυρό χαλί, έναν βίντατζ καναπέ ριγέ και φωτογραφίες του Νέστωρα και της Αλίκης, στήθηκαν καρέκλες. Η πρωταγωνίστρια Σοφία Βούλγαρη ήταν στο μπαλκόνι και η σκηνοθέτης Γλυκερία Καλαϊτζή με τον συγγραφέα  Σάκη Σερέφα μας καλωσόρισαν, τα φώτα έσβησαν μία κλασική μουσική γλύκανε τα αυτιά μας. Η ιστορία της οικογένειας Τέλλογλου πήρε σάρκα και οστά σε έναν συγκλονιστικό μονόλογο, με μία φοβερή ερμηνεία. Κράτησα πολλές φράσεις από το μονόπρακτο, άλλες με συγκίνησαν, άλλες με έκαναν να γελάσω. Ο αγαπημένος μας συγγραφέας, ο Σάκης Σερέφας…φρόντισε να ενσαρκώσει τα λόγια της Αλίκης τόσο κομψά, που σε πιάνει μια νοσταλγία.

Η πρωταγωνίστρια ακουμπούσε τα έργα του σπιτιού με τρυφερότητα σαν να είναι δικά της παιδιά, ρώτησε το κοινό για βάσανα και απάντησε πως: ”η λύση είναι να περάσεις μία μέρα εδώ, σε αυτό το σπίτι να κοιτάξεις την τέχνη βαθιά μέσα όλα θα σου περάσου, γιατί η τέχνη είναι μαγεύτρα. Για να χτιστεί το Τελλόγλειο ήθελε στομάχι” είπε. Ανοίγοντας τα φώτα η παράσταση τελείωσε και φεύγοντας από εκεί, είχα κερδίσει πολλά, είτε αυτά ονομάζονται συναισθήματα, είτε γνώση πάνω στην τέχνη. Ένα μονόπρακτο που σου αφήνει μία γλυκιά νοσταλγία. Ένας υπέροχος τρόπος να ζωντανέψει η ιστορία ενός σπιτιού!