Γιατί μου αρέσει ο Γιώργος Καπουτζίδης

Του Θοδωρή Μπούντα

Παρακολουθώ την τηλεοπτική πορεία του από την αρχή. Ο Γιώργος Καπουτζίδης είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση. Καλό ηθοποιό δεν τον λες, θεατρικά με απογοήτευσε, μολονότι ως γνήσιο μαγνητόφωνο ό,τι εγγράφει το μεταδίδει τέλεια κάτι που τον κάνει εξαιρετικό μίμο, αλλά ως σεναριογράφος είναι ίσως ό,τι καλύτερο τα τελευταία χρόνια.

Και είναι εξαιρετικός διότι εξελίσσεται προς το καλύτερο. Από τις Σαββατογεννημένες της φάρσας, πέρασε στο Παρά πέντε των χαρακτήρων για να καταλήξει στην Εθνική Ελλάδος των προβληματισμών. Ο νεαρός από τις Σέρρες που ξεκίνησε να σπουδάσει Νομική (το μαγνητόφωνο δούλεψε στις Πανελλήνιες) αλλά κατέληξε στην Αθήνα να χτυπάει 70ρια τηλεθέασης είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα ανθρώπου που βάζει στόχους και τους πετυχαίνει.

Είναι άνθρωπος που χρειάζεται τις σταθερές του, κάτι που φαίνεται από το ότι όποτε έρχεται στη Θεσσαλονίκη βγαίνει έξω με παλιούς φίλους από την περίοδο της Νομικής, επεξεργάζεται όλα τα δεδομένα που έχει μέσα του αλλά και όλα αυτά που τον βομβαρδίζουν από έξω με μια αναλυτική αλλά και συνδυαστική ικανότητα που σε κάνει να αναρωτιέσαι « Καλά μέσα στο μυαλό μου ήταν;».

Ως άνθρωπος μάλλον είναι εξαίρεση μεταξύ των ταλαντούχων ανθρώπων αφού όπως φαίνεται αγαπάει και εκτιμάει τον εαυτό του, αφού μετά το Παρά πέντε αντί να αφεθεί και να παχύνει όπως κάνουν οι περισσότεροι αυτός διόρθωσε πολλά στην εμφάνισή του (μαλλιά, γυμναστήριο) κάτι που δείχνει ψυχολογική ισορροπία και ευτοέλεγχο.

Κάτι μου λέει πως το επόμενο βήμα του θα είναι κινηματογραφικό. Και θα το κάνει σωστά.

Υ.Γ. Δεν τον γνωρίζω προσωπικά, μια φορά τον είδα από κοντά σε μπουζούκια όπου διασκέδαζε με φίλους του.