Τηλεόραση

Γιατί ξαφνικά όλοι στα social media μιλούν για την ΕΡΤ2;

Είναι και δικό σας αγαπημένο κανάλι φέτος;

Γιώργος Σταυρακίδης
γιατί-ξαφνικά-όλοι-στα-social-media-μιλούν-για-τη-1104840
Γιώργος Σταυρακίδης

Όταν πριν μερικούς μήνες πήρε απόφαση η διοίκηση της ΕΡΤ να αφαιρέσει από το πρόγραμμα του, μέχρι τότε καλλιτεχνικού κυρίως, δεύτερου καναλιού της όλες τις παραγωγές όπου και μετέφερε άλλες στην ΕΡΤ1 και άλλες στην ΕΡΤ3, όλοι μιλούσαν για απαξίωση του καναλιού και για ένα σχέδιο κατάργησης εν καιρώ της ΕΡΤ2 και συγχώνευσης του με το κρατικό κανάλι της Θεσσαλονίκης.

Τότε ήταν λοιπόν, που το πρόγραμμα της ΕΡΤ2 γέμισε τα κενά του με εκπομπές από το αρχείο της δημόσιας τηλεόρασης και έτσι, έγινε το θαύμα!

Ξαφνικά, στην τηλεόραση «επέστρεψε» ο Φρέντυ Γερμανός, το «Καλλιτεχνικό Καφενείο», το «Μονόγραμμα», η Μαλβίνα, η Σεμίνα και δεκάδες σπουδαίοι καλεσμένοι τους που στην πλειοψηφία, δεν είναι πλέον ζωντανοί.

Πολύτιμες εκπομπές που έφεραν πάλι στην ελληνική τηλεόραση μία γερή δόση από μία άλλη εποχή, παλιότερη και νοσταλγική, τόσο για τον τρόπο που γίνονταν τότε οι εκπομπές, όσο και για τους ανθρώπους που επέλεγαν να φιλοξενήσουν, άλλοτε μόνους τους και άλλοτε πέντε – δέκα μαζί. Έτσι μπορεί τη μία βραδιά να έβλεπες στην ίδια εκπομπή τον Μίκη Θεοδωράκη μαζί με τον Δημήτρη Μητροπάνο, τον Αντώνη Καλογιάννη, τον Σταμάτη Κόκοτα, την Μαρία Δημητριάδη, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου να απαντούν στις ερωτήσεις του Μίμη Πλέσσα, του Βασίλη Τσιβιλίκα και του Κώστα Φέρρη και την άλλη βραδιά να απολάμβανες μία σπουδαία συνεύρεση καλλιτεχνών που θα μιλούσαν στη Σεμίνα Διγενή για την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Και λίγο αργότερα, ο Τίτος Πατρίκιος να μιλάει στο «Η ζωή είναι αλλού» της Εύης Κυριακοπούλου και ο Γιώργος Σταυριανός στο «Οι νότες και τα λόγια» της Μαλβίνας Κάραλη. Και μέσα σε όλα αυτά, τηλεοπτικές σειρές μίας άλλης εποχής επίσης, όπως η «Εξαφάνιση του Τζων Αυλακιώτη» σε διασκευή του μυθιστορήματος του Γιάννη Μαρή, το θρυλικό «Ορκιστείτε Παρακαλώ» με τον Γιάννη Μιχαλόπουλο στον ρόλο του προέδρου, η «Γαλήνη» βασισμένη στο μυθιστόρημα του Ηλία Βενέζη με τον Γιώργο Φούντα, ο «Ιεροκλής και τα λιοντάρια του» με τον Κώστα Βουτσά και άλλες πολλές.

Κι εκεί που όλα έδειχναν πως το κανάλι απλά γέμισε τα κενά του, ξαφνικά όλοι άρχισαν στα social media να μιλούν για την ΕΡΤ2 και αυτά τα πρόγραμμα της, επαινώντας την ΕΡΤ για την επιλογή της να «αναβιώσει» μία εποχή της ελληνικής τηλεόραση που έφυγε ανεπιστρεπτί όπως φαίνεται πλέον αλλά και νοσταλγώντας καλλιτέχνες εκείνου του μεγέθους όπως και δημοσιογράφους εκείνης της νοοτροπίας που όλα έδειχναν αν όχι πιο αθώα, σίγουρα με πιο αγνές προθέσεις.

Σε όλα αυτά βέβαια, μεγάλη ευθύνη φέρουν τα σημερινά προγράμματα και τελικά, πόσο ο θεατής επιλέγει συνειδητά να τα βλέπει ή απλά τα προτιμά επειδή δεν έχει κι άλλες επιλογές. Άλλωστε είναι και με αριθμούς πλέον δεδομένο, πως οι άνθρωποι που επιλέγουν πλέον την συμβατική τηλεόραση είναι κάθε χρόνο και λιγότεροι, επιλέγοντας συνήθως να στραφούν σε πλατφόρμες επί πληρωμή όπου μπορούν να επιλέξουν εκείνοι τα προγράμματα που θα δουν. Κάτι βέβαια, που έτσι κι αλλιώς στο πέρασμα του χρόνου εκπαίδευσε και τηλεθεατές σε μία άλλη λογική που σίγουρα δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να προσφέρει η ελεύθερη τηλεόραση.

“Όσα λείπουν σήμερα από την τηλεόραση…”

Η φετινή επιτυχία της ΕΡΤ2 με προγράμματα άλλων εποχών και με μεγάλες προσωπικότητες που λείπουν από τον δημόσιο βίο, δείχνει πως ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που νοσταλγούν την καλή τηλεόραση που δε χρειαζόταν να μαλώσουν οι καλεσμένοι μεταξύ τους, που δεν υπήρχε περίπτωση να «πλακωθούν» οι καλεσμένοι με τον παρουσιαστή, που δεν θα έβγαινε ξαφνικά μία τηλεφωνική γραμμή από το πουθενά να τα κάνει όλα άνω κάτω για τηλεθέαση, που δεν ήταν απαραίτητο να πουν την άποψη τους οι καλλιτέχνες για όλα τα θέματα της κοινωνίας αλλά να αρκεστούν στην τέχνη τους και μόνο, κι όχι γιατί μπορεί οι ίδιοι να μην ήθελαν να μιλήσουν για όλα, αλλά γιατί κανένας παρουσιαστής ή δημοσιογράφος εκείνης της εποχής δεν θα σκεφτόταν καν να ρωτήσει κάτι τέτοιο…

Δεν είναι βέβαια τυχαίο πως τα πιο πολλά σχόλια για την ΕΡΤ2 τα βλέπει κάποιος στο facebook που θεωρείται πως είναι το μέσο κοινωνικής δικτύωσης μεγαλύτερων ηλικιών πλέον. Προφανώς γιατί πρόκειται για ανθρώπους που έζησαν εκείνες τις εποχές που αναπολούν αλλά και ονειρεύονται ακόμα την αναβίωση τους.

Όπως και να έχει ωστόσο, το φετινό πρόγραμμα της ΕΡΤ2 όχι μόνο δεν μοιάζει με πρόγραμμα απαξίωσης, αλλά αποτελεί πλέον την «εναλλακτική» πρόταση σε μία θάλασσα ανοησίας που κυριαρχεί στα υπόλοιπα κανάλια, μετατρέποντας το για πολλούς, το αγαπημένο κανάλι της χρονιάς. Μπορεί βέβαια αυτό να μην είναι ένα πάγιο σχέδιο για το δεύτερο κανάλι και την τύχη του, καθώς το σενάριο συγχώνευσης του με την  ΕΡΤ3 ακούγεται έντονα, θα θέλαμε όμως για όσο θα είναι έτσι να το απολαμβάνουμε και να θαυμάζουμε μία ωραία εποχή της ελληνικής τηλεόρασης. Για να θυμόμαστε εμείς και να μαθαίνουν οι νεότεροι…

Εκτός όμως, από τους χρήστες στο facebook, πάντα ενδιαφέρον έχουν κι αυτοί στο twitter που στο καλό, έχουν πάντα έναν καλό λόγο…

#TAGS
Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα