Η ελληνική τηλεόραση έκανε φέτος βήματα μπροστά – Όσα ξεχώρισαν

Ήταν σίγουρα μία από τις καλύτερες τηλεοπτικές χρονιές, τόσο για τους τηλεθεατές όσο και για τα κανάλια που επιτέλους φιλοξένησαν πολύ καλές παραγωγές και ηθοποιούς που άλλες εποχές βρίσκαμε μόνο στις θεατρικές σκηνές.

Κάτι βέβαια, που χρεώνεται στις «Άγριες Μέλισσες» του Ant1 που ξεκίνησαν πριν τρία χρόνια και στην έντονη παρουσία πλέον στην ελληνική αγορά, των πλατφόρμων τύπου Netflix, που φέρανε το νέο σκηνικό στην ελληνική τηλεόραση.

Κινηματογραφική αισθητική, ωραίες μουσικές, εξαιρετικοί ηθοποιοί που δεν βλέπουμε συχνά στην τηλεόραση, καλά σενάρια, πλούσιες παραγωγές που αφήνουν πίσω (ελπίζω δια παντός) μία άρπα κόλα νοοτροπία που τα τελευταία χρόνια ήταν το σταθερό υλικό των ελληνικών σειρών μυθοπλασίας και κερδισμένοι τελικά όλοι εμείς, που μετά από χρόνια θυμηθήκαμε πώς είναι να βλέπεις σταθερά συγκεκριμένες ώρες και μέρες μία σειρά.

Πώς είναι να φεύγεις από τη δουλειά για να προλάβεις το επόμενο επεισόδιο, πώς είναι να περιμένεις να ακούσεις τη μουσική έναρξης ώστε να παρατήσεις στη μέση το πλύσιμο των πιάτων και να τρέξεις μπροστά από την τηλεόραση, πώς είναι να τελειώνει ένα επεισόδιο και να θες λίγο ακόμα…

Όσοι ζήσαμε τη δεκαετία του ’90 και του 2000, έχουμε περάσει τέτοιες στιγμές και ξέρουμε καλά πώς είναι να περιμένεις μία ολόκληρη εβδομάδα για να δεις τη συνέχεια της αγαπημένης σου σειράς. Μάλιστα, μιλάμε για μία εποχή που δεν υπήρχε καν η δυνατότητα να δεις αλλού το επεισόδιο ξανά ή στην περίπτωση που το έχεις χάσει.

Κι ενώ σιγά σιγά ανακοινώνουν οι τηλεοπτικοί σταθμοί τις παραγωγές της επόμενης σεζόν, πάμε να θυμηθούμε όλες εκείνες τις σειρές που αγαπήσαμε (πολύ) την σεζόν που τελειώνει αυτές τις μέρες.

ΚΑΡΤ ΠΟΣΤΑΛ

Όσα και να πούμε για αυτή τη σειρά θα είναι λίγα, μπροστά στο σπουδαίο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα της καλύτερης, για μένα, σειράς της σεζόν. Η ΕΡΤ αυτή τη χρονιά κατάφερε να επαναφέρει τον καλό της ευατό και να ποντάρει στη μυθοπλασία, κερδίζοντας το στοίχημα. Οι 12 αυτοτελείς ιστορίες του «Καρτ Ποστάλ» που βασίστηκε στα βιβλία της διάσημης Βρετανίδας συγγραφέως Βικτόρια Χίσλοπ, «Cartes Postales from Greece» και «The Last Dance», μας ταξίδεψε στην Κρήτη και στο Λονδίνο και «γέννησε» συναισθήματα που καιρό είχαμε να νιώσουμε για μία σειρά χαμηλών τόνων όπως αυτή. Εξαιρετική σκηνοθεσία από τον Γιώργο Παπαβασιλείου και σπουδαίοι διάλογοι που έγραψαν η Αλεξάνδρα Κατσαρού, ο Νίκος Απειρανθίτης και η Δώρα Μασκλαβάνου μαζί με την συγγραφέα. Ο Ανδρέας Κωνσταντίνου στον ρόλο του Τζόζεφ γνωρίζει ανθρώπους και (μας) ταξιδεύει μέσα σε ιστορίες, λέξεις και εικόνες που τον αλλάζουν σταδιακά. Ειδική αναφορά στον Μίνωα Μάτσα και στην ωραία μουσική του, όπως και στον Σωκράτη Μάλαμα που ερμηνεύει το τραγούδι των τίτλων σε στίχους της Ελένης Φωτάκη.

Ο Τζόζεφ, πρωταγωνιστής -και συνδετικός κρίκος- στις 12 αυτοτελείς ιστορίες της σειράς, είναι ένας ελληνικής καταγωγής, εσωστρεφής Άγγλος αρχαιολόγος, ο οποίος, σχεδιάζοντας να κάνει πρόταση γάμου στη σύντροφό του, έχει προγραμματίσει ένα ταξίδι στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Κρήτη. Όταν εκείνη δεν εμφανίζεται στο αεροδρόμιο την ημέρα της αναχώρησης, ο Τζόζεφ επιστρέφει στα πατρογονικά εδάφη για να αναλάβει θέση συμβούλου σε μια ανασκαφή και αρχίζει μια μοναχική περιπλάνηση στο νησί, ένα δυναμικό ταξίδι στον εσωτερικό κόσμο της ψυχής του. Αποκαρδιωμένος, αρχίζει να στέλνει καρτ ποστάλ στο σπίτι της πρώην, πια, συντρόφου του στο Λονδίνο, αφηγούμενος ιστορίες που ακούει ή βιώνει στην Κρήτη. Δεν γνωρίζει, όμως, ότι τις κάρτες παραλαμβάνει η νέα ένοικος του σπιτιού, η Έλι, η οποία αναπτύσσει συναισθήματα για τον μυστηριώδη άντρα… Μπορούν οι μύχιες σκέψεις ενός αγνώστου στο χαρτί να τον κάνουν ερωτεύσιμο;

Μεταξύ των πολύ καλών ηθοποιών που πέρασαν από το «Καρτ Ποστάλ», ξεχωρίσαμε την Μαρία Ναυπλιώτου, τον Ορφέα Αυγουστίδη, την Άννα Μάσχα, τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση, την Μυρτώ Αλικάκη, τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο, την Λένα Παπαληγούρα, την Αιμιλία Υψηλάντη και άλλους.

Την σειρά, μπορείτε να την δείτε (ή να την ξαναδείτε όπως κάνω εγώ κάθε φορά, επιστρέφοντας σε ένα από τα επεισόδια της) στην δωρεάν πλατφόρμα του Ertflix.

ΣΑΣΜΟΣ

Ήταν χωρίς αμφιβολία μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της χρονιάς και γι’ αυτό πήρε το πράσινο φως για να συνεχιστεί με δεύτερη σεζόν τον Σεπτέμβριο. Βασισμένο κι αυτό σε βιβλίο, στο ομώνυμο του Σπύρου Πετρουλάκη, μας μεταφέρει στην Κρήτη και στην βεντέτα δύο οικογενειών που ενώ δείχνει να έχει ξεχαστεί, σιγοβράζει και μία μέρα επανέρχεται στο φως. Σε σενάριο Β. Χ. Σπηλιόπουλου και σκηνοθεσία του Κώστα Κωστόπουλου μέχρι τη μέση της σεζόν.

Μία ιστορία που καθήλωσε το τηλεοπτικό κοινό, μέσα από μία υπόθεση εκδίκησης. Μιας βεντέτας που δεν έκλεισε ποτέ. Ενός έρωτα που πάλεψε να διορθώσει τα λάθη του παρελθόντος, να σβήσει το μίσος των δύο οικογενειών, αλλά τελικά παγιδεύτηκε μέσα σε αυτό.

Από την Μαρία Τζομπανάκη και την Μαρία Πρωτόπαππα, μέχρι τον Δημήτρη Λάλο, την Χριστίνα Χειλά – Φαμέλη και τον Ορφέα Αυγουστίδη και από εκεί σε μία σειρά καλών ηθοποιών που ήρθαν να ενισχύσουν την καλή αυτή παραγωγή, ο Alpha έκανε μία καλή επιλογή για να γεμίσει τα καθημερινά του βράδια και το κοινό τον επιβράβευσε.

ΚΟΜΑΝΤΑ ΚΑΙ ΔΡΑΚΟΙ

Ήταν η σειρά που άλλαξε τα Κυριακάτικα βράδια μας, επιλέγοντας το Mega να εντάξει στο πρόγραμμα του μία ιστορία που ξέφυγε από τα συνηθισμένα και έβαλε τη φαντασία στο πλάνο της ελληνικής τηλεόρασης, ίσως πρώτη φορά σε τόσο σοβαρό επίπεδο. Σε σκηνοθεσία του Θοδωρή Παπαδουλάκη (που έφτιαξε πριν μερικά χρόνια το θρυλικό «Νησί») και με ένα καστ ηθοποιών Ά εθνικής, το αποτέλεσμα, αισθητικά και καλλιτεχνικά, ήταν σίγουρα σημείο αναφοράς για την τηλεόραση του 2022.

Ο 10χρονος Γιώργος, ένα χαρισματικό παιδί με βαθιές ευαισθησίες, μετακομίζει με τον πατέρα του και τα αδέλφια του σε ένα χωριό στην Κρήτη. Εκεί, η οικογένεια αναζητά μια νέα αρχή μετά το θάνατο της μητέρας. Από το πρώτο κιόλας βράδυ στο νέο τους σπίτι, τα πιο τρομακτικά όνειρα του Γιώργου βγαίνουν αληθινά. Ο ίδιος μεταφέρεται σε διαφορετικές διαστάσεις μέσω αστρικών προβολών και γίνεται μάρτυρας γεγονότων που συμβαίνουν σε άλλους ανθρώπους. Όλα αυτά τα μοιράζεται με τα «Κομάντα», μια παρέα ντόπιων παιδιών της οποίας γίνεται μέλος. Η αποστολή τους είναι να απελευθερώσουν ένα εξίσου «ιδιαίτερο» αγόρι, τον Ντόντο, από τα δεσμά της περιβόητης συμμορίας των «Δράκων». Την ίδια στιγμή, επιδίδονται σε έναν αγώνα δρόμου με στόχο να σταματήσουν τη σκοτεινή δύναμη που σπέρνει τη διχόνοια στο χωριό κάθε εκατό χρόνια.

Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, είδαμε τον Βασίλη Μπισμπίκη και την Μαρίνα Καλογήρου (που μας είχε λείψει), ενώ μαζί τους ήταν ο Γιάννης Ζουγανέλης, η Ελένη Φιλίνη, ο Γιάννης Αναστασάκης και πολλοί άλλοι, μεταξύ τους και εξαιρετικά μικρά… «κομάντα».

ΑΓΡΙΕΣ ΜΕΛΙΣΣΕΣ

Εδώ έχουμε τη σειρά που, όπως φάνηκε, άλλαξε όλο το τηλεοπτικό τοπίο σε μία εποχή που η τηλεόραση στην Ελλάδα είχε μάθει να αναλώνεται σε φτηνές παραγωγές, με ηθοποιούς που είχαμε βαρεθεί μέχρι τότε να βλέπουμε και που, μάλιστα, δεν είχαν και τα ιδιαίτερα καλλιτεχνικά «εφόδια» ώστε να είναι τόσο συχνά σε σειρές. 

Οι «Μέλισσες» λοιπόν, σε σενάριο της Μελίνας Τσαμπάνη και του Πέτρου Καλκόβαλη και σκηνοθεσία του Λευτέρη Χαρίτου, έφεραν στην τηλεόραση τους θεατρικούς ηθοποιούς, εκείνους που δεν είχαμε δει μέχρι τότε να συμμετέχουν συχνά σε σειρές και μας αποχαιρέτησαν με ένα συγκλονιστικό επεισόδιο που αποθέωσαν οι τηλεθεατές.

Η Μαρία Κίτσου, ο Δημήτρης Γκοτσόπουλος, η Κατερίνα Διδασκάλου, ο Λεωνίδας Κακούρης, ο Γιώργος Γεροντιδάκης, ο Γιώργος Γάλλος, η Κάτια Δανδουλάκη και δεκάδες άλλοι ηθοποιοί που πέρασαν αυτή την τριετία από τη σειρά, στιγμάτισαν την ποιότητα της και έδωσαν το έναυσμα σε όλα τα κανάλια να ακολουθήσουν το μονοπάτι της καλής μυθοπλασίας.

Τους το χρωστάμε αυτό…

ΑΓΑΠΗ ΠΑΡΑΝΟΜΗ

Ακόμα μία σημαντική στιγμή της χρονιάς, είναι σίγουρα η «Αγάπη Παράνομη» σε σκηνοθεσία του Νίκου Κουτελιδάκη και σενάριο της Ελένης Ζιώγα, μεταφέροντας στη μικρή οθόνη το διήγημα του Κωνσταντίνου Θεοτόκη με τον καλύτερο τρόπο.

Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη σε ένα (ακόμα) ρεσιτάλ ερμηνείας, έχοντας δίπλα της τον Νίκο Ψαρρά και τον Μιχαήλ Ταμπακάκη, αλλά και μία σειρά καλών ηθοποιών, αναβιώνοντας μία εποχή που πατριαρχική κοινωνία στα έξι επεισόδια της σειράς.

Μια ιστορία εγκληματικού πάθους, που δοκιμάζει τα όρια και τις αντοχές των ηρώων. Ένας άντρας που ερωτεύεται την γυναίκα του γιου του. Κάθε ένας από τους ήρωες έρχεται αντιμέτωπος με τα πιο επικίνδυνα μυστικά, που δεν τολμάει να ομολογήσει ούτε στον εαυτό του. Χαρακτήρες που ζωντανεύουν αριστοτεχνικά μέσα από τις ερμηνείες και μία φωτεινή στιγμή της δημόσιας τηλεόρασης που θα θυμόμαστε για καιρό.

ΨΕΜΑΤΑ

Άλλη μία σειρά που τέλειωσε εντυπωσιακά, ήταν τα «Ψέματα» του Alpha που κράτησαν το κοινό τους μέχρι και το τελευταίο επεισόδιο και μας χάρισαν μία Αλεξάνδρα Αϊδίνη που σπάνια βλέπουμε στη τηλεόραση σε έναν ιδιαίτερο ρόλο που μέχρι το τέλος δοκίμασε την ηθοποιό αλλά και το κοινό. Μαζί της ο Χρήστος Λούλης, από τους πιο χαρισματικούς ηθοποιούς της γενιάς του, που κάθε φορά είναι διαφορετικός αλλά πάντα «μέσα» στον ρόλο.

Μια ιστορία για τη συναίνεση, τις κοινωνικές συμβάσεις, για τα δύο φύλα, την οικογενειακή ζωή και την εξαπάτηση. Μια σύγχρονη σειρά με κοινωνικό αποτύπωμα, η οποία με τρόπο σημερινό μίλησε για αυτά που ζούμε, που βλέπουμε στα δελτία ειδήσεων και μας έχουν απασχολήσει και προβληματίσει.

Οι δύο βασικοί χαρακτήρες, καταθέτουν με την ίδια πίστη, σθένος και επιχειρήματα την άποψή τους πάνω στο ίδιο γεγονός. Ποιος είπε την αλήθεια και ποιος είπε ψέματα όμως; Υπάρχουν πολλές διαφορετικές πλευρές της αλήθειας; Μέχρι το τέλος οι απαντήσεις δεν δίνονται. Αλλά κι όταν δοθούν, ίσως να μη μοιάζουν τόσο με λύσεις.

Σε σενάριο του Νίκου Μήτσα και σκηνοθεσία του Γιώργου Γκικαπέππα, τα «Ψέματα» άφησαν τη δική τους σφραγίδα στην τηλεοπτική σεζόν που αποχαιρετάμε.

Στην αντίπερα όχθη των δραματικών σειρών που είδαμε αυτή τη χρονιά, βρίσκουμε και μερικές κωμικές που, μπορεί να μην είχαν την ίδια δυναμική, ήταν όμως μία ευχάριστη νότα στα βράδια μας.

Μεταξύ αυτών, δεν ξεχνάμε το «Χαιρέτα μου τον πλάτανο» της ΕΡΤ που πάει για τρίτη σεζόν, τους «Συμπέθερους απ’ τα Τίρανα» του Mega που τέλειωσε, την (υπέροχη) «Τούρτα της μαμάς» που μας αποχαιρέτησε μετά από δύο επιτυχημένες σεζόν και, τα “Καλύτερα μας χρόνια” που συνεχίζουν και του χρόνου και φυσικά, τις «Σέρρες» του Γιώργου Καπουτζίδη στη συνδρομητική πλατφόρμα του Ant1 που ίσως να μην ήταν μία κωμική σειρά, αλλά είχε αρκετά εύθυμα στοιχεία μεταξύ άλλων σημαντικών μηνυμάτων που έχουμε αναλύσει παλιότερα.

Την επόμενη σεζόν, αναμένουμε πολλές τηλεοπτικές σειρές που ετοιμάζουν τα κανάλια και ήδη ανακοινώνουν και, ελπίζουμε, να δούμε όντως παραγωγές που θα μας καθηλώσουν.