“Η Χάρις είναι μουντ. Τέλος” – Η πατριαρχία σε πρώτο πλάνο στο Maestro

Ένα ακόμα επεισόδιο που αποθεώθηκαν στο twitter οι ηθοποιοί, οι χαρακτήρες αλλά και τα νοήματα που περνάει ο Χρ. Παπακαλιάτης μέσα από τη σειρά του

Γιώργος Σταυρακίδης
η-χάρις-είναι-μουντ-τέλος-η-πατρια-943337
Γιώργος Σταυρακίδης

Όσο περνάνε τα επεισόδια του “Maestro”, τόσο και πιο ξεκάθαρη είναι η θέση του συγγραφέα και σκηνοθέτη για την κοινωνία και ειδικότερα, για την πατριαρχία.

Άνθρωποι δυστυχισμένοι, άνθρωποι στερημένοι, με ανασφάλειες και απωθημένα, πίσω από στερεότυπα που μπορεί, στη σειρά ο Χριστόφορος Παπακαλιάτη να τα έχει τοποθετήσει σε μία μικρή, κλειστή κοινωνία, όμως να είστε σίγουροι πως και σε κάθε μεγάλη ελληνική κοινωνία, δυστυχώς, οι αντιλήψεις και οι ιδέες μίας κακής, παλιότερης πατριαρχικής αντίληψης είναι καλά ριζωμένες μέσα σε πολλούς.

Επιστρέφοντας στον «Maestro» και λίγο πριν το τέλος της πρώτης σεζόν (ναι, οι πληροφορίες μιλάνε για δεύτερο κύκλο μετά την εξαγορά της από το Netflix), αντιλαμβανόμαστε πολύ ανοιχτά (Ο Παπακαλιάτης δεν έχει κανένα πρόβλημα να δείξει ξεκάθαρα τις προθέσεις του κι αυτό τον κάνει ακόμα πιο σημαντικό ως δημιουργό) πως οι ήρωες του, ταλαιπωρούνται όλοι από τους δαίμονες τους. Τους δαίμονες της πατριαρχίας που έχει περάσει μέσα από γενιές και με σκληρούς τρόπους, επιχειρεί να μπει και στα σώματα των νεότερων ηρώων του.

Το έβδομο επεισόδιο, με θέμα και αφηγητή του τον Χαράλαμπο (Ο Γιάννης Τσολτέκης είναι ένας συγκλονιστικός θεατρικός ηθοποιός που μεγαλουργεί πλέον και στην τηλεόραση) μας μαθαίνει την ζωή του, το κακό που του έκανε ένας αμόρφωτος πατέρας, το διπλό κακό που του έκανε μία μάνα που δεν άντεξε την κακοποίηση και έφυγε και τη συνέχεια μίας ζωής που ο ίδιος ως ενήλικας κακοποιεί τη δική του γυναίκα, χτυπάει και επιβάλλεται στον γιό του και μέσα στην άγνοια του, επιβραβεύει τον εαυτό του για τη βία και την σκληρότητα του, αφήνοντας πίσω του μόνο δυστυχισμένους ανθρώπους.

Ένα επεισόδιο που χαρακτηρίστηκε βέβαια και από την (επική) ατάκα της Χαρούλας, όταν καθισμένη σε μία καρέκλα στο νεκροταφείο, πίνει το κρασί της και μιλάει στον νεκρό Διονύση πάνω από τον τάφο του.

“Είναι δυνατόν να είστε οι άντρες τόσο μαλάκες ανά τους αιώνες;”.

Δύο λόγια όλα κι όλα για να κάνει το twitter να παραληρεί και να αποθεώσει την Αλεξίου για ακόμα μία φορά, σε έναν ρόλο που μου θύμισε τόσο έντονα και εκείνον τον παλιό της υπέροχο στίχο «Οι άντρες περνούν μάμα…» από την Οδό Νεφέλης 88 της.

Σε ένα επεισόδιο μάλιστα που οι άντρες της σειράς, δείχνουν να ζουν όλα εκείνα που δεν θέλουν, από τους έρωτες τους μέχρι την καθημερινότητα τους, η Χάρις μιλάει στον παλιό της έρωτα και ο νους μας πάει στον Ορέστη που ήταν παντρεμένος, στον Σπύρο και τον Αντώνη που δεν ζουν τον έρωτα τους λόγω της κοινωνίας, τον Χαράλαμπο, τον Φάνη, τον κάθε άντρα της σειράς και όχι μόνο, που πρέπει να είναι κάτι άλλο από αυτό που επιθυμεί ανά τους αιώνες…

Τι σχολίασαν όμως οι χρήστες για αυτό το επεισόδιο;

Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα