The Idol: Ζουμ στις σκοτεινές και επιφανειακές πτυχές της κουλτούρας των διασημοτήτων
Μια σειρά που πυροδοτεί συζητήσεις και παρέχει μια μοναδική οπτική για τη φήμη, τη σεξουαλικότητα και τις πιο σκοτεινές πτυχές της κοινωνίας
Το The Idol είναι μια τηλεοπτική σειρά που διατίθεται για streaming στο HBO Max, που δημιουργήθηκε από τον Sam Levinson, το μυαλό πίσω από τη δημοφιλή σειρά (επίσης του HBO) “Euphoria”.
Με στόχο να είναι προκλητική και νευρική, η σειρά παρουσιάζει τη Lily-Rose Depp σε μια φαινομενικά κενή ερμηνεία. Με φόντο τη φήμη και τη λάμψη, το The Idol προσπαθεί να εμβαθύνει στις σκοτεινές και επιφανειακές πτυχές της κουλτούρας των διασημοτήτων.
Ωστόσο, καθώς η ιστορία εξελίσσεται, η σειρά αγωνίζεται να προσφέρει τον αναμενόμενο ενθουσιασμό και αποτυγχάνει να δημιουργήσει μια ισχυρή σύνδεση και ταύτιση με το κοινό της.
Το The Idol αρχικά παρουσιάζεται ως μια χαοτική και σατιρική απεικόνιση της φήμης, προσελκύοντας τους θεατές και τις θεάτριες με την υπόσχεσή του για διαμάχες που προκαλούν διχασμό. Οι εναρκτήριες σκηνές παρουσιάζουν μια διαταραγμένη δραστηριότητα, αποτυπώνοντας τον κόσμο της ποπ σταρ Jocelyn (την οποία υποδύεται η Lily-Rose Depp) και τα σκανδαλώδη γεγονότα που εκτυλίσσονται γύρω της.
Η σειρά φαίνεται να έχει αυτογνωσία, να απευθύνει τον λόγο σε κριτικές και κοινωνικά σχόλια μέσω των χαρακτήρων της. Κάνει προσπάθειες κοινωνικού σχολιασμού, ιδιαίτερα όσον αφορά τον ρομαντικισμό της ψυχικής ασθένειας τα τελευταία χρόνια και την επιρροή της κουλτούρας των social media. Ωστόσο, αυτές οι στιγμές συχνά φαίνονται εξαναγκαστικές και φτιαχτές.
Ένα από τα σημαντικότερα μειονεκτήματα της σειράς είναι η έλλειψη βάθους στην απεικόνιση της Jocelyn. Ενώ η κενή ερμηνεία της μπορεί να είναι σκόπιμη για να μεταδώσει μια αίσθηση τεχνοτροπίας και επιπολαιότητας, τελικά εμποδίζει την ικανότητα του κοινού να συνδεθεί με τον χαρακτήρα σε συναισθηματικό επίπεδο. Η χημεία μεταξύ της Depp και του χαρακτήρα Tedros (τον οποίο υποδύεται ο Abel Tesfaye, γνωστός και ως The Weeknd) δεν είναι τόσο σταθερή ως προς την αναπαράσταση και έτσι οι αλληλεπιδράσεις τους φαίνονται τεχνητές και μη πειστικές.
Το The Idol επιχειρεί να μιμηθεί το στυλ διάσημων κινηματογραφιστών όπως ο Paul Verhoeven, ιδιαίτερα στην απεικόνιση της κουλτούρας των ταμπλόιντ και της στιλπνής αισθητικής. Ωστόσο, η σειρά παλεύει να βρει τη δική της φωνή και συχνά αισθάνεται σαν μια παράγωγη μίμηση παρά μια γνήσια εξερεύνηση των θεμάτων της. Λείπει το βάθος και η απόχρωση που απαιτούνται για να εμπλακεί πραγματικά και να αιχμαλωτίσει το κοινό.
Ενώ η σειρά προσφέρει περιστασιακά διασκεδαστικές και προκλητικές στιγμές, αποτυγχάνει να διατηρήσει την αρχική της ορμή καθ’ όλη τη διάρκεια της προβολής της. Η ιστορία γίνεται προβλέψιμη και οι απόπειρες σοκαριστικής αξίας και νευρικότητας γίνονται επαναλαμβανόμενες και κουραστικές. Αδυνατεί να επιτύχει τη θέση του τίτλου που φιλοδοξεί, αφήνοντας τους θεατές να αισθάνονται καταβεβλημένοι και να λαχταρούν περισσότερη ουσία.
Ενώ το The Idol μπορεί να είχε τις αδυναμίες του και να αγωνίστηκε να ανταποκριθεί στις υψηλές φιλοδοξίες του, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η σειρά καταφέρνει ακόμα να αιχμαλωτίζει τους θεατές και τις θεάτριες με τη σαγηνευτική αισθητική της και την εξερεύνηση αντισυμβατικών θεμάτων. Καθώς η ιστορία εξελίσσεται, δίνεται στο κοινό μια ματιά στον περίπλοκο εσωτερικό κόσμο του κύριου χαρακτήρα, ρίχνοντας φως στον ψυχισμό και τις σεξουαλικές του προτιμήσεις. Αυτή η αντισυμβατική προοπτική προσφέρει μια μοναδική άποψη που αμφισβητεί τους κοινωνικούς κανόνες.
Παρά το αντιληπτό κενό του σεναρίου, η οπτική ελκυστικότητα της παράστασης αφήνει ένα μόνιμο αντίκτυπο στην ψυχή του κοινού. Η στρεβλή απεικόνιση του κόσμου μέσα στο The Idol έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις συμβατικές αφηγήσεις που εμφανίζονται συνήθως στην τηλεόραση. Αυτή η απόκλιση από τον κανόνα παρέχει μια ενδιαφέρουσα και προβληματική προοπτική για τους θεατές.
Στο τέλος, ενώ το The Idol μπορεί να μην έφτασε στα ύψη που στόχευε, παραμένει μια σειρά που πυροδοτεί συζητήσεις και παρέχει μια μοναδική οπτική για τη φήμη, τη σεξουαλικότητα και τις πιο σκοτεινές πτυχές της κοινωνίας. Προσκαλεί τους θεατές να αμφισβητήσουν τους κοινωνικούς κανόνες και να αμφισβητήσουν τις προκαταλήψεις τους. Παρά τα ελαττώματα του, το «The Idol» καταφέρνει να αφήσει εντυπώσεις και ανοίγει την πόρτα για περαιτέρω εξερεύνηση και βελτίωση σε επόμενα επεισόδια.
