Το αρχαιολογικό μουσείο του Ζάγκρεμπ τιμά την Ελλάδα και την Θεσσαλονίκη

Η δολοφονία του Μιχάλη Κατσούρη ήταν από τα θέματα που μονοπώλησαν την ειδησεογραφία όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Κροατία μιας και αποτελούσε πρώτη είδηση παντού.

Ο τρόπος που δεκάδες χούλιγκαν ξεκίνησαν από το Ζάγκρεμπ για να καταλήξουν στην Αθήνα παρά την απαγόρευση, οι λάθος χειρισμοί, η δολοφονία ενός νέου ανθρώπου– η δεύτερη σε τόσο σύντομο διάστημα στην Ελλάδα- και ο τραυματισμός δεκάδων άλλων ανέδειξαν για άλλη μια φορά τις παθογένειες και την πολύ κακή πλευρά του ποδοσφαίρου αν και σε τόσες άλλες συγκινητικές περιπτώσεις υπήρξαμε μάρτυρες πως ο αθλητισμός μπορεί και ενώνει.

Στην Κροατία ο χουλιγκανισμός αποτελεί ένα πρόβλημα που κατά καιρούς παίρνει μεγάλες διαστάσεις. Δεν είναι τυχαίο πως στο μουσείο πόλεως του Ζάγκρεμπ στην ενότητα της σύγχρονης ιστορίας της πόλης βίντεο φωτογραφίες και κείμενα κάνουν λόγο για συμπλοκές σε ποδοσφαιρικούς αγώνες που χρειάστηκαν την επέμβαση αστυνομίας, στρατού και στοίχησαν την ζωή σε ανθρώπους.

Στην άλλη πλευρά της πόλης στο αρχαιολογικό μουσείο η έκθεση Finds Stories: Addressing Mobility through People and Object Biographies που ξεκίνησε τον Απρίλιο και πήρε παράταση για όλο το καλοκαίρι εξετάζει μέσα από τις βιογραφικές ιστορίες ανθρώπων και αντικειμένων τον αντίκτυπο της μετανάστευσης και των μετακινήσεων στην Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Αν δει κανείς την αφίσα της έκθεσης σε έναν χάρτη δυο σημεία φαίνεται να τονίζονται η Κροατία και η Ελλάδα.

Η έκθεση είναι ένα ταξίδι στο χωροχρόνο και καθώς περιδιαβαίνει κανείς τις αίθουσες με τα αντικείμενα και τις ιστορίες των ανθρώπων φτάνει στα Κύθηρα, συνεχίζει με την Σαμαρίνα για να καταλήξει στην Θεσσαλονίκη και στις ιστορίες που εστιάζουν στην κινητικότητα με αφορμή τον αθλητισμό.

Στην αίθουσα για την Θεσσαλονίκη αναλύεται η ανάγκη των αθλητών και προπονητών να ταξιδεύουν σε όλο το κόσμο με αφορμή την δουλειά, τους αγώνες, την συμμετοχή τους σε μια ξένη ομάδα και σε τουρνουά. Το αφιέρωμα εστιάζει στο μουσείο καλοθοσφαίρισης και στο ρόλο της Χ.Α.Ν.Θ που εισήγαγε το μπάσκετ στην Ελλάδα ήδη από το 1918.

Τα αντικείμενα που αφηγούνται τις ιστορίες τους είναι Η μπάλα από το θρυλικό Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα μπάσκετ του 1987 με την Ελλάδα να κατακτά την κορυφή, μια ημερομηνία ορόσημο που έφερε το μπάσκετ κυριολεκτικά σε κάθε πάρκο, πλατεία, γήπεδο και σχολείο.

Παρουσιάζεται η μπάλα από το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Μπάσκετ της FIBA το 2005 που διεξήχθει στην Σερβία και το Μαυροβούνιο με τον τελικό στο Βελιγράδι. Η μπάλα φέρει τις υπογραφές όλων των παικτών της Εθνικής Ελλάδος που κέρδισαν χρυσό μετάλλιο.

Ένα άλλο σημαντικό αντικείμενο της έκθεσης φορτισμένο με συγκίνηση είναι η φανέλα του Drazen Petrovic την οποία δώρισε κάποιος συλλέκτης στο μουσείο και φέρει την υπογραφή της μητέρας του. Ο Dražen Petrović, ήταν ένας από τους κορυφαίους Ευρωπαίους καλαθοσφαιριστές όλων των εποχών, γνωστός και ως «Μότσαρτ του μπάσκετ», γεννήθηκε στην Κροατία (τότε Γιουγκοσλαβία) και ήταν ένας από τους πρώτους αθλητές της χώρας του και γενικότερα της Ευρώπης που κατάφερε να καθιερωθεί στο ΝΒΑ. Το 1991 επιλέχθηκε ανάμεσα στους 50 καλύτερους μπασκετμπολίστες όλων των εποχών της FIBA (πλην NBA) καταλαμβάνοντας τη 2η θέση. Δυστυχώς χάθηκε πρόωρα καθώς σκοτώθηκε σε τροχαίο στις 7 Ιουνίου 1993.

Στην έκθεση υπάρχει και το μετάλλιο από τους αγώνες του 1989 που πραγματοποιήθηκαν στο Ζάγκρεμπ και είναι δωρεά του Λάκη Τσαβα στο μουσείο.

Αντικείμενα που αφηγούνται ζωντανές ιστορίες και ταξιδεύουν από την Θεσσαλονίκη στο Ζάγκρεμπ σε ένα ταξίδι που έρχεται να ενώσει, να δείξει πως ο αθλητισμός μπορεί να γίνει έμπνευση, αλληλεγγύη, χαρά της συμμετοχής και να ενώσει όλο το κόσμο διώχνοντας το σκοτάδι στο οποίο θέλουν να τον ρίξουν κατά καιρούς.