Το συμβολικό έργο τέχνης του Γιώργου Κόφτη για το δυστύχημα στα Τέμπη

Με ένα συγκλονιστικό νέο έργο τέχνης, αφιερωμένο στα θύματα του τραγικού δυστυχήματος στα Τέμπη, επιστρέφει ο Γιώργος Κόφτης. Αξιοποιώντας την μορφή «LandArt» ο σπουδαίος εικαστικός έβαλε 58 μεταλλικούς σωλήνες σε ένα χωράφι 500 μέτρα νότια του σημείου που έγινε το τραγικό δυστύχημα, δημιουργώντας μια νέα εικαστική εγκατάσταση για θα θυμίζει την αδικία που συνέβη σε εκείνο το σημείο.

57 καρφιά για τα θύματα και ένα ακόμα, για το τραύμα όλων των άλλων. Την εκκρεμότητα που παραμένει εκεί για όλους μας.

“Η σκέψη είναι συμβολική. Αυτό ήταν να γίνει στις 14 Ιουνίου και αρχικά είχα σκεφτεί να κάνω σταυρούς αλλά δεν ήθελα τελικά να εμπλέξω το θρησκευτικό στοιχείο. Τα καρφιά συμβολίζουν αυτό που πονάει. Συμβολικά, είναι η εκκρεμότητα, αυτό που δεν έχει απαντηθεί. Υπάρχει άλλωστε και αυτή η σιωπή που πλανάται με όσα ζούμε τα τελευταία χρόνια. Εγώ το έκανα από προσωπική μου ανάγκη αυτό το έργο” εξηγεί ο Γιώργος Κόφτης στην Parallaxi.

“Πιστεύω πως όλοι έχουμε τραύματα μέσα μας με αυτό που συνέβη στα Τέμπη. Δεν ήταν κάτι απλό για να περάσει στο ντούκου. Ήταν μία τεράστια αποτυχία, ένα τεράστιο δυστύχημα, ένα έγκλημα. Είναι η αποκάλυψη αυτού του τραύματος που έχουμε όλοι μας μέσα αυτό το έργο. Αυτά τα καρφιά υπήρχαν εκεί, απλά εγώ τους έδωσα εικόνα…”

Συμπληρώνοντας ο δημιουργός του έργου, αναφέρει: “Ένας από τους ρόλους της τέχνης είναι ο προβληματισμός. Είναι η αναφορά, η μνήμη, ο συμβολισμός, η διδαχή μερικές φορές. Αυτό που μου άρεσε σε αυτό το έργο, είναι ότι απάντησαν οι νταλικέρηδες. Αυτό με συγκίνησε γιατί μπορεί να μην είμαστε εξοικειωμένοι με τέτοιου είδους τέχνη κι όμως το μήνυμα πέρασε πολύ ωραία”

Ακολουθεί το κείμενο που δημοσίευσε στο Facebook ο γνωστός εικαστικός:

«Καταρχάς θέλουμε να πούμε στα παιδιά και στους συγγενείς των θυμάτων του δυστυχήματος των Τεμπών πως δεν υπάρχει κανείς που δεν θυμάται. Δεν σας ξέχασε κανείς.

Είμαστε εδώ καθημερινά και θέλουμε να δηλώσουμε την στήριξή μας και την αλληλεγγύη μας σε σας και στους οικείους σας. Το έργο είναι αφιερωμένο στην μνήμη των θυμάτων ,σε εσάς και τους τραυματίες που ζούνε ακόμα με το τραύμα.

Πάνω απ’ όλα ευχόμαστε ο Θεός να σας δίνει δύναμη, να γίνετε καλά και να μπορέσετε κάποια στιγμή απλά να αντέχετε την κάθε μέρα λίγο ευκολότερα. Είναι μάταιο κάνεις να επιχειρήσει να σας παρηγορήσει, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να σας αγαπήσουμε, έστω εκ του μακρόθεν.

Η κίνηση αυτή σκοπό έχει απλά να δείξει σε σας και στον υπόλοιπο κόσμο πως κάπου, στην διάχυτη σιωπή που επικρατεί παντού στα ΜΜΕ, στην απόλυτη απουσία ενδοσκόπησης και αυτοκριτικής, ζει ακόμα η αλληλεγγύη και η αγάπη, τα καθαρά πνεύματα και όσο το δυνατόν η διαύγεια και η αλληλεγγύη.

Υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι με καρδιές καθάριες γεμάτες αγάπη και υποστήριξη και είμαστε βέβαιοι πως εκφράζονται μαζί με μας χιλιάδες.

Δεν αποδεχόμαστε την σιωπή , δεν είμαστε οι κυνικοί και χυδαίοι όπως με μανία προσπαθούν να διαμορφώσουν την αυτοεικόνα μας τα media αλλά άνθρωποι απλοί με πολύ πιο υγιή αντανακλαστικά από τον διάχυτο κυνισμό που επικρατεί. Το έργο αυτό πέρα από την λύπη και τον θυμό εκφράζει και μια διάθεση αυτοκριτικής.

Είναι δυστυχώς αλήθεια και νιώθουμε πως σε αυτό το έγκλημα είμαστε συνυπεύθυνοι και συνένοχοι σε έναν βαθμό οι πάντες. Κάθε φορά που κάναμε τα στραβά μάτια, είτε σε λαμογιές, είτε σε ρουσφέτια,είτε σε ανομία και σε παράβαση καθηκόντων ,είτε σε υπέρβαση καθηκόντων θρέψαμε αυτό το κτήνος.

Τώρα πια, πληρώνουμε πολύ ακριβά όλην αυτήν την ολιγωρία και την ανοχή. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι μας έκανε τόσο δειλούς και ευθυνόφοβους αλλά αυτό είναι κάτι που οφείλουμε να αλλάξουμε όλοι και όλες άμεσα.

Αν θέλουμε κάποια στιγμή να αποτινάξουμε αυτά τα κατεστημένα από επάνω μας και να νιώσουμε έστω και λίγο ασφαλείς στην χώρα μας.

Πλέον η Ελλάδα έχει στην καρδιά της μια ανοιχτή πληγή . Με τα καρφιά μέσα στην καρδιά της καρφωμένα. Στεκόμαστε στο πλάι του συλλόγου θυμάτων των Τεμπών και είμαστε μαζί τους στο αίτημα αναθεώρησης του Συντάγματος προς άρση της βουλευτικής ασυλίας.

Ζητούμε εκ των προτέρων συγγνώμη σε όσους δεν καλύπτει αισθητικά η κίνηση αυτή, αλλά η τέχνη δεν έχει μόνο τον σκοπό να καλλωπίζει αλλά φορές χρειάζεται και να ενοχλεί. Σε κανέναν δεν είναι εύκολο ,ούτε και σε μας που μπήκαμε στην διαδικασία να το κάνουμε.

Έτσι όμως, πονάει μέσα μας έστω και σιωπηλά η καρδιά μας ακόμη από εκείνη την άθλια μέρα. . Η αλήθεια είναι μία. Δεν είναι πλασματική. Γνωρίζουμε πως αυτό το χάλι που λέγεται ελληνικό κράτος έχει προκαλέσει ένα έγκλημα που κόστισε την ζωή άδικα εντελώς σε τόσους ανθρώπους.

Είναι αδιανόητος ο πόνος. Το μόνο που επιδιώκουμε να περάσουμε είναι πως όχι μόνο σε σας , αλλά και στους υπόλοιπους από εμάς ο χρόνος σταμάτησε εκείνη την καταραμένη ώρα.

Νιώθουμε πως γύρω μας είμαστε πολλοί περισσότεροι από όσους θέλουν να δείχνουν στα media που νιώθουμε πως δεν έχουμε επίσημη φωνή. Αν πρέπει να κάνουμε κάτι είναι απλά να αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο με τα ίδια μας τα χέρια με γνώμονα την ελευθερία, την λεπτότητα, τον σεβασμό και την αλληλεγγύη.

Πάνω απ’όλα δε την δικαιοσύνη. Το έργο βρίσκεται 500 μέτρα νοτιότερα από το σημείο του τραγικού συμβάντος της 28ης Φεβρουαρίου 2023. Ευχαριστώ όσους με προθυμία βοήθησαν.»