Τριήμερο στη Θεσσαλονίκη με “Τέχνη χωρίς εικόνα” – Εστιάζει στον συνδυασμό των τεχνών

Με τρία σόλος που έχουν ως κοινό τους άξονα το φαντασιωσικό, την μη χρήση στατικών εικόνων αλλά και τη διαφορετική γνώση έρχονται για ένα τριήμερο του Δεκέμβρη τρεις σπουδαίοι καλλιτέχνες στο Oratos (Στρ. Σφέτσου 2) για να παρουσιάσουν τις τέχνες τους, άλλοτε μπλεγμένες μεταξύ τους και άλλοτε μεμονομένα.

Από την Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου μέχρι την Κυριακή 17, Η χρήση του μοντέλου open plan λειτουργεί με πλήρη ελευθερία στην προσκεκλημένη και τους προσκεκλημένους ώστε να λειτουργήσουν χωρίς προκαθορισμένα στερεότυπα ή παρεμβάσεις.

Για το τριήμερο, μίλησε στην Parallaxi ο Άλεξ Λουλούδης, drummer αυτοσχεδιαστικής μουσικής και free jazz, που είναι υπεύθυνος για την περφόρμανς της Κυριακής λέγοντας πως “Είναι ένα τριήμερο στο οποίο θέλουμε να μπλέξουμε διάφορα πράγματα που έχουν να κάνουν με την τέχνη. Συνδυάζουμε το κομμάτι του λόγου και της γραφής, με το κομμάτι των εικαστικών και της performance και με το κομμάτι της μουσικής. Οπότε, μιλάμε για κάτι πολυκαλλιτεχνικό”

Γιατί ο τίτλος είναι «Τέχνη χωρίς εικόνα»;

Προέρχεται από το icone όπως αναφέρει η Δωροθέα Κοντελεντζίδου στο performance της. Δηλαδή η εικόνα με αυτή την έννοια του όρου. Της στατικής δυσδιάστατης εικόνας.

Αυτό που θα παρουσιάσετε εσείς την τρίτη μέρα, είναι ένα act που κάνετε τον τελευταίο καιρό. Τι σας λέει ο κόσμος;

Είναι μία εμπειρία που μπορούμε να πούμε πως είναι και μεταμουσική εμπειρία, δηλαδή έχει να κάνει με τον ήχο αλλά δεν έχει να κάνει απαραίτητα με την μουσική με την αυστηρή της, ακαδημαϊκή έννοια. Οπότε το κοινό ζει μία πρωτόγνωρη εμπειρία, δηλαδή φλερτάρει πάρα πολύ με το τελετουργικό κομμάτι της επιτέλεσης, χωρίς προφανώς να μιλάμε για κάτι τελετουργικό στα πλαίσια του θρησκευτικού ή του πνευματικού που ίσως δεν υπάρχει. Δεν είναι όμως σίγουρα και αυτό που θα πάει κάποιος να δει μία συναυλία.

Οπότε υποθέτω πως θα πάρει πολλά αν κάποιος καταφέρει να παρακολουθήσει όλο το τριήμερο

Ναι, είναι μία ολοκληρωμένη εμπειρία που εστιάζει σε αυτό το πολυκαλλιτεχνικό και τον συνδυασμό των τεχνών. Κάτι που γίνεται και στις τρεις περιπτώσεις.

Πώς επιλέχτηκε ο χώρος;

Έχω μία προσωπική σχέση με τον χώρο και με τους ανθρώπους που τον έχουν. Είναι κάτι άλλωστε που συζητάμε πολύ καιρό για να γίνει και επειδή παίζω συχνά ως μουσικός και έχω βρεθεί μερικές στον χώρο, ήταν καιρός να κάνουμε κάτι τέτοιο.

Μετά τις σπουδές σας στην Αμερική, βρίσκετε βασικές διαφορές στην νοοτροπία από την Ελλάδα;

Αρχικά να πούμε πως σίγουρα υπάρχουν διαφορές, γιατί το κοινό και οι άνθρωποι των τεχνών στην Νέα Υόρκη που ήμουν, είναι πολύ διαφορετικοί από εδώ αλλά και από όλη την Ευρώπη. Εκεί ξέρετε, κανείς δεν συγκινείται πλέον με τίποτα, γιατί βλέπουν κάθε μέρα τόσα πολλά πράγματα που δύσκολα να ενθουσιάσει κάτι ως κάτι ιδιαίτερο. Ενώ η Ευρώπη δίνει μεγαλύτερο βάρος στις εκδηλώσεις που έχουν να κάνουν με τον πολιτισμό και τις τέχνες, αλλά σε περιπτώσεις και στον ίδιο τον καλλιτέχνη.

Ποια η άποψη σας για τη Θεσσαλονίκη που έχετε έρθει αρκετές φορές;

Δυστυχώς η Θεσσαλονίκη αυτή τη στιγμή δεν έχει πολλά πράγματα και απ’ ότι ξέρω οι μουσικοί έχουν πολύ περιορισμένες επιλογές στο πού μπορούν να κάνουν κάτι. Κι ο χώρος που θα κάνουμε το τριήμερο, είναι από τους λίγους χώρους που μπορούν να εκφραστούν μουσικοί μαζί με εικαστικούς, μαζί με ποιητές και performers. Να σας πω την αλήθεια, δε ξέρω αν υπάρχει άλλος αντίστοιχος χώρος που να ασχολείται γενικά με τις τέχνες στην πόλη. Προφανώς έχει μια τεράστια παράδοση η πόλη από ανθρώπους που είναι πρωτοπόροι σε αυτό που κάνουν. Ο Έκτορας ας πούμε, που εγώ τον θαυμάζω πολύ, ήρθε από το Σικάγο και είπε θα ζήσω στη Θεσσαλονίκη. Που ούτε γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, ούτε μεγάλωσε σε αυτή, ούτε σπούδασε. Το έκανε και είναι ένας άνθρωπος πάρα πολύ δημιουργικός. Οπότε η πόλη μπορεί να μη σου δίνει πολλά πράγματα να κάνεις, αλλά δε μπορούμε να παραβλέψουμε ότι υπάρχει μία μαγιά σημαντικών ανθρώπων εδώ.

Το τριήμερο στον χώρο τέχνης Oratos αποτελεί μία ολοκληρωμένη καλλιτεχνική δράση. Παρακάτω, ολόκληρο το πρόγραμμα αναλυτικά:

Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου 20:00-21:00 Τέχνη χωρίς εικόνες – ‘’εικόνες’’ Διάλεξη- έκθεση της Δωροθέας Κοντελετζίδου

Κάθε έργο, κάθε καλλιτέχνη οφείλει να «διαβάζεται», να ερνηνεύεται και επαναερμηνεύται εντός του ιστορικού-πολιτικού και κοινωνικού του πλαισίου μέσα στο οποίο παράγεται. Οι εικόνες (icone-images) τίθενται και αυτές σ’ ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο δημιουργείται ή παράγεται το έργο, υποδεικνύεται συστημικά αλλά είναι οι ίδιες αυτές οι εικόνες -ποιες εικόνες, άραγε;- που καλούνται ή ακόμα και εγκαλούνται να διατμήσουν, να υπερβούν όρια ώστε το έργο να τα επαναπροσδιορίσει εκ νέου. Η τέχνη, η σύγχρονη τέχνη και όχι, μόνο, καλείται, με τη γλώσσα της, γιατί κάθε έργο, κάθε διαδικασία είναι μια συντακτική γλώσσα, να διαμορφώσει εκ νέου το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα αντιτάξει τις δικές της αόρατες διαδικασίες και να τις ανασύρει στο βλέμμα μας, στις σκέψεις μας, να μας καταστήσει συνεργούς, συμμέτοχους, είτε αρνητικά είτε θετικά. Το έργο τέχνης χαρακτηρίζεται κι απ’ τη διαδικασία παραγωγής, ‘κατανάλωσης’ και κοινωνικής-πολιτιστικής διάθεσης, όρια της αγοράς, δηλαδή, τα οποία και αυτά προκαλούνκατασκευάζουν-δημιουργούν εικόνες, ώστε, ενίοτε, να προκαλούν ένα είδος «αναλφαβητισμού» που το ίδιο το σύστημα των «ορίων» το κατασκευάζει. Η εικόνα-απόδειξη αντικατέστησε τη γνώση, την ιστορία, την ανάγνωση του ίδιου του γεγονότος (fact). Στην αποδοχή αυτή τα όρια της εικόνας είναι εμφανή, αρκεί να δεχτούμε πως η αδιαφορία στο πρωτότυπο, στο αυθεντικό αντικαταστάθηκε από την εμπειρία. Την υποκειμενική και διαφορετική αυτή εμπειρία του κάθε υποκειμένου που μόνο του, πλέον, ορίζει μια «μοναχική» πρόοδο της ανθρωπότητας, ένα είδος «προσκυνήματος» στην icone του καθενός/μίας μας.

Η Δρ. Δωροθέα Κοντελετζίδου είναι ιστορικός της τέχνης/ θεωρίας της τέχνης και επιμελήτρια εκθέσεων. Διδάσκουσα στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση επί σειρά ετών, έχει συγγράψει βιβλία για την τέχνη, όπως «Η ιδέα ως υλικό το υλικό ως ιδέα», «Παγκοσμιοποίηση και Ελληνικότητα», μονογραφίες καθώς και πληθώρα άρθρων και εισαγωγικών σημειωμάτων σε καταλόγους εκθέσεων που αφορούν τη σύγχρονη τέχνη. Έχει συνεργαστεί με δημόσιους και ιδιωτικούς οργανισμούς και φορείς εντός και εκτός Ελλάδας.

Σάββατο 16 Δεκεμβρίου 20:00-21:00 Προσέγγιση Περφόρμανς του Έκτορα Μαυρίδη με μουσική του Κωστή Δρυγιανάκη

Συμπόσιο Οικιακό – Παγκόσμιο – Οικείο – Στοιχειώδη – Απαραίτητο – Κοινό Χώμα, Αλεύρι, Νερό Όταν οι άνθρωποι συναντιούνται ειρηνικά, μοιράζονται ψωμί.

Η περφόρμανς Προσέγγιση του Έκτορα Μαυρίδη παρουσιάστηκε στο Wuppertal (DE) το 2016 σε συνθήκες ακραίας δυστοπικής οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Επτά χρόνια μετά, στις κοινωνίες μας, φαίνεται η Δυστοπία να γίνεται μια προεπιλεγμένη κατάσταση σκέψεων και συμπεριφορών… Με υλικά που συνδέονται στενά με την ιστορία του πολιτισμού, τη δύναμη των καθημερινών κοινών τελετουργιών μας, τις χειρονομίες και τις συμπεριφορές μας, θα προσπαθήσουμε ξανά: Να αισθανθούμε, Να πλησιάσουμε, Να δημιουργήσουμε, Να ακουμπήσουμε, Και να φανταστούμε Την ανάσα μιας άλλης … Προσέγγισης

Ο ‘Εκτορας Μαυρίδης γεννήθηκε στη Μελβούρνη το 1958. Την περίοδο 1979 -1988 διαμένει στο Chicago όπου σπουδάζει Γλωσσολογία και Κεραμική στο Northeastern Illinois University. Έκτοτε ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Έργα του έχουν εκτεθεί και παρουσιαστεί στην Ελλάδα, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ, την Ισπανία, το Ισραήλ, τη Βόρεια Μακεδονία και τη Γαλλία.Έχει προσκληθεί σε εργαστήρια και συμπόσια καλλιτεχνών στην Ελλάδα, τη Γερμανία, το Ισραήλ, τη Γαλλία και το Βέλγιο. Είναι ιδρυτικό μέλος καλλιτεχνικών ομάδων: Αμάλγαμα(1992-1997),Πολυώνυμη ομάδα (1998-2003): Box Office Hit, Εταιρεία για την επιστροφή της Βουστροφηδόν γραφής, Συνδυασμός για τις Δημοτικές εκλογές Θεσσαλονίκη,1998: ΙΔΙΑ ΠΟΛΗ ,Pixel Depth και Αδελφότητα της Άμωμης Απελευθέρωσης. Το 2021 με αφορμή την δουλειά του, παρουσιάστηκε η ταινία Επιστροφή στη Γή / Back to Earth της Χρύσας Τζελέπη και του Άκη Κερσανίδη στο 23 Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.

Κυριακή 17 Δεκεμβρίου 20:00-21:00 LoveCreates Drums & Ποίηση Περφόρμανς του Άλεξ Λουλούδη

Η περφόρμανς του Άλεξ Λουλούδη χρησιμοποιεί στοιχεία που υπάρχουν σε όλους τους ανθρώπους, ως σημάδια της κοινής μας φύσης και της σύνδεσής μας. Η πιο απλή κίνηση, όπως η χρήση των άκρων μας για να σηκωθούμε από το κρεβάτι κάθε πρωί ή μια κίνηση του χεριού που συμβαίνει αυτόματα όταν υπάρχει ένα κουνούπι γύρω από το αυτί μας, είναι το υλικό που χρησιμοποιείται για να δομηθεί αυτή η περφόρμανς. Αβίαστο και καθολικό. Ο περφόρμερ αρνείται την χρήση ιδιαίτερων υλικών ή εξειδικευμένης εκπαίδευσης για την δημιουργία του έργου. Αντιθέτως, επιδιώκει να χρησιμοποιήσει τα στοιχεία που διαθέτουν όλοι οι άνθρωποι και με αυτά να δημιουργήσει έργα που είναι μοναδικά, λόγω της προσωπικής του αισθητικής και όχι λόγω της εκπαίδευσής του. Τα ντραμς, ως καινούριο όργανο, έχουν μεγάλες ερμηνευτικές δυνατότητες τις οποίες επιδιώκει να αναδείξει η συγκεκριμένη περφόρμανς. Ως πρόσθετο στοιχείο, ο λόγος, ενισχύει την επιτέλεση και δίνει στην όλη εμπειρία μια αίσθηση αφήγησης που μπορεί να είναι δημιούργημα του μυαλού. Ομοίως με αυτό που συμβαίνει σε ένα τελετουργικό πλαίσιο, αυτή η δημιουργία του μυαλού θα οδηγήσει τα μέλη του ακροατηρίου στις δικές τους συλλογικές, αλλά και εξατομικευμένες εμπειρίες.

Ο Άλεξ Λουλούδης είναι drummer αυτοσχεδιαστικής μουσικής και free jazz, συνθέτης σύγχρονης και πειραματικής μουσικής, και κρουστός Αφρο-Κουβανέζικης μουσικής, απόφοιτος του The New School for Jazz and Contemporary Music της Νέας Υόρκης. Έχει δημοσιεύσει τρεις προσωπικούς δίσκους, και η δουλειά του έχει παρουσιαστεί σε πολλά μέρη της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης (MoMA) της Νέας Υόρκης, το Bern Jazz Festival της Ελβετίας, το De Ruimte του Άμστερνταμ.