Γιατί το πρώτο ταξίδι της Χάνα Κεντ στη Θεσσαλονίκη θα γίνει η εμμονή σου
Η πολυβραβευμένη συγγραφέας καταφθάνει στην πόλη μας και μιλά στην Parallaxi λίγο πριν βρεθεί απέναντί σου.
Το 2013, την χρονιά που κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο «Έθιμα Ταφής», ο Guardian μίλησε για την πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέα από την Αυστραλία που συζητιέται από όλους. Το 2016, όταν στα ράφια των βιβλιοπωλείων τοποθετήθηκε το επόμενο μυθιστόρημά της με τίτλο «Οι Καλοί», o βραβευμένος Τόμας Κένελι, συγγραφέας του βιβλίου «Η Λίστα του Σίντλερ», δήλωσε πως τα έργα της «αποτελούν μια θαυμάσια εισαγωγή στη μακάβρια φύση μιας εξαφανισμένης κοινωνίας, της οποίας παρακολουθούμε τις αρετές, τον παραλογισμό, αλλά και τις καταστροφικές της παρορμήσεις».
Η 34χρονη Χάνα Κεντ έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα για να συναντήσει από κοντά τους αναγνώστες της σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Πλήρως αφοσιωμένη στο γράψιμο, με μεθοδική δουλειά και έμφυτο ταλέντο, η πολυβραβευμένη λογοτέχνης θα βρεθεί την Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου στην πόλη μας, στο κατάστημα Public στην Τσιμισκή, συνομιλώντας με τη δημοσιογράφο Λεμονιά Βασβάνη και απαντώντας στις ερωτήσεις του κοινού (ώρα έναρξης: 19.00, facebook event).
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.Portrait by the very talented Neville Dawson. So chuffed it features Myffy (she insisted).
Λίγο πριν προσγειωθεί στη Θεσσαλονίκη, η Χάνα Κεντ απάντησε στις ερωτήσεις της Parallaxi σε μια κουβέντα άμεση και ειλικρινή που ρέει με φυσικότητα, όπως ακριβώς οι σελίδες των μυθιστορημάτων της. Άλλωστε, με την ίδια μαεστρία που καταπιάνεται με την τέχνη της συγγραφής, ζει και τη ζωή της: έχει ανακαλύψει το νόημα στην καθημερινή ευτυχία, επιδιώκοντας τις απλές στιγμές (αξίζει να την ακολουθήσετε και στο Instagram για να βλέπετε τις καθόλου επιτηδευμένες αναρτήσεις της).
Δυο λόγια για την Χάνα Κέντ
Η Hannah Kent (Χάνα Κεντ) γεννήθηκε στην Αδελαΐδα της Νότιας Αυστραλίας το 1985. Το πρώτο της μυθιστόρημα, Έθιμα ταφής, έγινε διεθνές best seller, μεταφράστηκε σε 28 γλώσσες και απέσπασε τα εξής βραβεία: ABIA Literary Fiction Book Of The Year 2014, ABA Nielsen Bookdata Bookseller’s Choice Award 2014, 2014 Indie Awards Debut Fiction Of The Year, Victorian Premier’s Literary Award People’s Choice Award 2014, και FAW Christina Stead Award 2013. Το δεύτερο μυθιστόρημά της, Οι Καλοί, ήταν στη βραχεία λίστα για το Walter Scott Prize for Historical Fiction, The Indie Book Award for Fiction και το ABIA Literary Fiction Book of the Year. Είναι συνιδρύτρια του λογοτεχνικού περιοδικού Kill Your Darlings της Αυστραλίας.
ΕΘΙΜΑ ΤΑΦΗΣ (Εκδόσεις Ίκαρος) – Η υπόθεση
Στη Βόρεια Ισλανδία, το 1829, η Άγκνες Μάγκνουσντότιρ καταδικάζεται σε θάνατο για τη συμμετοχή της στη βίαιη δολοφονία του εραστή της. Με απόφαση του Νομαρχιακού Επιτρόπου Μπγιορν Μπλόνταλ περνάει τους τελευταίους μήνες της ζωής της στο αγρόκτημα του Νομαρχιακού Υπαλλήλου Γιον Γιόνσον, στο ίδιο σπίτι με τη γυναίκα του και τις δυο τους κόρες. Τρομοκρατημένη από την παρουσία μιας φόνισσας η οικογένεια αποφεύγει κάθε επαφή με την Άγκνες. Μόνον ο Τότι, ο νεαρός ιεροδιάκονος εφημέριος, διορισμένος πνευματικός της, προσπαθεί να την στηρίξει και να την συντροφέψει ως το τέλος. Καθώς οι βδομάδες περνούν, η δύσκολη αγροτική ζωή αναγκάζει τα μέλη της οικογένειας να δουλέψουν πλάι πλάι με την Άγκνες. Η ιστορία της ξεδιπλώνεται σιγά σιγά και τόσο το ζευγάρι, όσο και οι δυο κόρες του, συνειδητοποιούν με φρίκη ότι η πραγματικότητα δεν είναι αυτή που νόμιζαν.
ΟΙ ΚΑΛΟΙ (Εκδόσεις Ίκαρος) – Η υπόθεση
Κομητεία του Κέρι, Ιρλανδία, 1825. Συντετριμμένη από τον θάνατο του συζύγου της, Μάρτιν, η Νόρα βρίσκεται ολομόναχη να φροντίζει τον εγγονό της, Μίχολ, ένα παιδί ανήμπορο να περπατήσει και να μιλήσει. Πού είναι ο υγιής, ευτυχισμένος εγγονός της που γνώρισε όταν η κόρη της ήταν ακόμη ζωντανή; Η Μαίρη έρχεται να βοηθήσει τη Νόρα στο σπίτι, ενώ διαδίδονται σκοτεινές ιστορίες για ανεξήγητες ατυχίες, ασθένειες, αλλά και φήμες που θέλουν τον Μίχολ να σπέρνει την κακοτυχία στην κοιλάδα. Αποφασισμένες να απαλλαγούν από το κακό και να βοηθήσουν τον Μίχολ, η Νόρα και η Μαίρη επιστρατεύουν τη βοήθεια της Νανς, μιας ηλικιωμένης περιπλανώμενης γυναίκας που κατέχει τη γνώση και τα μυστήρια της παλιάς μαγείας. Καθώς οι τρεις γυναίκες ελπίζουν να επαναφέρουν τον Μίχολ, ο ιδιαίτερος κόσμος τους με τα έθιμα, τα πιστεύω και τις τελετουργίες δημιουργεί γύρω τους έναν ασφυκτικό κλοιό· θα οδηγηθούν σ’ ένα επικίνδυνο μονοπάτι και θα αναγκαστούν να αμφισβητήσουν όλα όσα γνωρίζουν. Τοποθετημένο σ’ έναν χαμένο κόσμο που υπακούει στους δικούς του κανόνες, “Οι Καλοί” της Hannah Kent είναι ένα εντυπωσιακό μυθιστόρημα για την απόλυτη πίστη και τη γεμάτη αφοσίωση αγάπη.
***
Διαβάζουμε πολλά κείμενα και αφιερώματα για σένα και τη δουλειά σου, αλλά ποια ήταν εκείνη η καθοριστική στιγμή για σένα που αποφάσισες τελικά να γίνεις συγγραφέας;
Οι γονείς μου μού λένε ότι τους ανέφερα πως ήθελα να γίνω συγγραφέας περίπου στα έξι μου χρόνια. Διάβαζα βιβλία από πολύ νωρίς και φαντάζομαι ότι όταν συνειδητοποίησα πως τα αγαπημένα μου μυθιστορήματα δημιουργήθηκαν από ανθρώπους που ονομάζονται συγγραφείς, αποφάσισα ότι θα μάθαινα κι εγώ να γράφω βιβλία. Οι γονείς μου υποστήριζαν όλες τις δημιουργικές φιλοδοξίες που είχα ως παιδί, αλλά ήταν επίσης και πολύ πρακτικοί. Μου είπαν ότι θα μπορούσα οπωσδήποτε να γίνω συγγραφέας, αλλά ότι υπήρχε και περίπτωση να θελήσω να γίνω κάτι άλλο επίσης. Μεγαλώνοντας, έλεγα στους ανθρώπους ότι επρόκειτο να γίνω συγγραφέας και δασκάλα, ή συγγραφέας και γιατρός. Το «κάτι άλλο» δηλαδή άλλαζε, αλλά το γράψιμο παρέμενε. Όταν έφτασε η ώρα να διαλέξω τις σπουδές που θα ακολουθούσα, αποφάσισα ότι θα μπορούσα να σπουδάσω δημιουργική γραφή στα νεανικά μου χρόνια, σκεπτόμενη ότι το «κάτι άλλο» θα ερχόταν μετά. Τα «Έθιμα Ταφής» ξεκίνησαν ως διπλωματική εργασία, συνέχισαν με τη μορφή διδακτορικού και έπειτα κυκλοφόρησαν ως βιβλίο. Έχω υπάρξει πολύ τυχερή.
Ισλανδία και Ιρλανδία, 19ος αιώνας. Οι κριτικοί σημειώνουν ότι σε έχει συνεπάρει εκείνη η χρονική περίοδος και η Βόρεια Ευρώπη. Αληθεύει κάτι τέτοιο; Ποια είναι τα κοινά χαρακτηριστικά οι διαφορές στην ατμόσφαιρα των βιβλίων σου;
Είναι αλήθεια ότι ενδιαφέρομαι για τον Βορρά ως ιδέα και μέρος, πιθανώς επειδή μοιάζει εξωτικό σε μένα: μεγάλωσα στη Νότια Αυστραλία, που έχει ένα ζεστό, μεσογειακό κλίμα και δεν είχα δει χιόνι μέχρι που ταξίδεψα στην Ισλανδία στα 17 μου χρόνια με ένα πρόγραμμα ανταλλαγής μαθητών. Δεν ήταν όμως αυτό το ενδιαφέρον και η αγάπη για το βόρειο κλίμα που με ώθησε να τοποθετήσω την πλοκή μου εκεί. Ξεκίνησα τα «Έθιμα Ταφής» εντυπωσιασμένη από την ιστορική φιγούρα της Agnes Magnusdottir, της τελευταίας γυναίκας που εκτελέστηκε στην Ισλανδία. Το μέρος και η εποχή ήταν δευτερευούσης σημασίας, αν όχι συμπτωματικά. Δεν σχεδίαζα να γίνω συγγραφέας ιστορικής λογοτεχνίας. Ήταν τότε που ερευνούσα τη ζωή της Agnes σε εφημερίδες του 19ου αιώνα όταν ανακάλυψα τη δίκη της Nance Roche στην Ιρλανδία που – λόγω της χρονικής περιόδου που ερευνούσα – ήταν επίσης εκείνη την εποχή. Ήταν μια μεγάλη σύμπτωση. Η πρωταρχική μου έγνοια είναι πάντα ο χαρακτήρας, οι άνθρωποι, όχι μια συγκεκριμένη εποχή ή ένας τόπος, αλλά είναι αλήθεια ότι τα τοπία της Ισλανδίας και της Ιρλανδίας έχουν δυνατή παρουσία στα βιβλία μου. Τα βουνά και ο καιρός και οι εποχές επηρεάζουν τη ζωή των χαρακτήρων μου και διαμορφώνουν τις επιλογές τους. Είναι φτωχοί και ευάλωτοι στο κρύο, στον άνεμο, στις μεγάλες διαδρομές που κάνουν με τα πόδια. Στη σύγχρονη εποχή όλοι μας συχνά ξεχνάμε τη φύση, αλλά στα 1800 ήταν μια ισχυρή δύναμη.
Μπήκες δυναμικά στο χώρο του βιβλίου πριν κλείσεις τα 30. Οι νέοι συγγραφείς έχουν μια τάση να ξεκινούν με μυθιστορήματα που έχουν αυτοβιογραφικές αναφορές. Πώς κατάφερες να ξεφύγεις από αυτή την «παράδοση» και να δημιουργήσεις ένα εντελώς διαφορετικό σύμπαν, μακριά από τις δικές σου εμπειρίες;
Αντιπαθώ τη συμβουλή «γράψε για όσα ξέρεις». Νομίζω ήταν η Ε. Άννι Πρου που είπε ότι προτιμούσε να γράφει ακριβώς για όσα δεν ήξερε. Κι εγώ επίσης. Το γράψιμο, για μένα, έχει να κάνει με την ανακάλυψη. Αγαπώ να μαθαίνω, έτσι με γοητεύει εκείνο για το οποίο γνωρίζω λίγα, από την ιρλανδική λαογραφία μέχρι τον εσωτερικό κόσμο μιας γυναίκας καταδικασμένης σε θάνατο το 1830. Ίσως θα το ένιωθα διαφορετικά αν ζούσα μια ασυνήθιστη ζωή, αλλά φοβάμαι ότι αν έγραφα τα απομνημονεύματά μου θα έκανα τους αναγνώστες να βαρεθούν. Έχω μια πολύ ευτυχισμένη, χωρίς εκπλήξεις ζωή συγκριτικά με τους χαρακτήρες μου.
Αγαπάς να πλάθεις γυναικείους χαρακτήρες και να φωτίζεις το πώς η ζωή τους συμπεριφέρεται άδικα. Πιστεύεις ότι η γραφή σου «κουμπώνει» σε ένα #metoo κίνημα της λογοτεχνίας; Ποιες είναι οι προκλήσεις που αντιμετωπίζεις όταν γράφεις για μια άλλη γυναίκα σε μια άλλη εποχή όταν εσύ ως συγγραφέας ζεις σε διαφορετικές πια συνθήκες;
Αυτή είναι μια καλή ερώτηση. Δεν μπορείς να διαχωρίζεις το βιβλίο από τον συγγραφέα του αναφορικά με αυτό. Οι χαρακτήρες μου είναι αδιαμφισβήτητα προϊόν της μοντέρνας σκέψης μου και του φεμινισμού μου. Θέλω να τραβήξω την προσοχή στους τρόπους με τους οποίους οι ζωές τους έγιναν δύσκολες εξαιτίας της τάξης και του φύλου τους επειδή θέλω να κριτικάρω την κατανόηση των γυναικών εγκληματιών ως αδύναμες φιγούρες. Θέλω να δείξω ότι οι επιλογές που κάνουν, καλές ή κακές, είναι μονάχα επιλογές που νιώθουν ότι έχουν διαθέσιμες στα χέρια τους. Θέλω να δείξω ότι, σε έναν κόσμο που η πατριαρχία και η τάξη επιδρούν δραστικά στην αυτοπεποίθηση των γυναικών, οι άνθρωποι κάνουν απελπισμένα πράγματα για να ανακτήσουν τον έλεγχο και την ανεξαρτησία τους. Γνωρίζω ότι ο σύγχρονος κόσμος στον οποίο ζω είναι πολύ καλύτερος για τις γυναίκες από εκείνον στον οποίο οι χαρακτήρες μου υπήρξαν. Ωστόσο, έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας. Η κοινωνία ακόμα καταδικάζει τις γυναίκες που δεν συμμορφώνονται εύκολα με τους εδραιωμένους ρόλους και τις συμπεριφορές. Το κίνημα #metoo αποτυπώνει την ενδημική φύση της σεξουαλικής παρενόχλησης, του σεξισμού και του μισογυνισμού. Θέλω να πω, τα πράγματα έχουν αλλάξει αλλά όχι τόσο πολύ ώστε να μην συμπάσχω μαζί με τις γυναίκες στα βιβλία μου. Κάποιες εμπειρίες είναι ακόμα ίδιες για όλες μας.
Λένε ότι κάθε συγγραφέας γράφει επί της ουσίας ένα βιβλίο στη ζωή του, με δεδομένο ότι υπάρχουν συγκεκριμένα ζητήματα που τον απασχολούν. Είναι μια σκέψη που αποδέχεσαι;
Είναι μια ενδιαφέρουσα ιδέα, αλλά νιώθω ότι δεν μπορώ να απαντήσω εγώ για το αν γράφω το ίδιο βιβλίο ξανά και ξανά ή όχι. Γράφω για να εξερευνήσω την ανθρώπινη εμπειρία και την ιστορία, και δεν κάνω ένα βήμα πίσω για να «ανακρίνω» τη δουλειά μου για τις ιδεολογίες και τα κυρίαρχα θέματα, αυτός είναι ο ρόλος των κριτικών και των αναγνωστών. Είμαι σίγουρη ότι πολλοί ίσως υποστηρίξουν ότι συνεχίζω να γράφω για τα αουτσάιντερ, ή κάτι που ακουμπά αυτές τις γραμμές, αλλά εγώ δεν το βλέπω έτσι. Κάθε πρότζεκτ το νιώθω ξεχωριστό, είτε πραγματικά ισχύει είτε όχι.
Η Τζένιφερ Λόρενς θα πρωταγωνιστήσει στην κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου «Έθιμα Ταφής», μια ταινία που θα σκηνοθετήσει ο Λούκα Γκουαντανίνο. Πώς αισθάνεσαι για αυτό; Υπάρχει κανένα νεότερο για το πρότζεκτ;
Είμαι πολύ ενθουσιασμένη με αυτή την προοπτική, και πιστεύω πραγματικά στο δημιουργικό όραμα της ομάδας που βρίσκεται πίσω από την ταινία. Δεν έχω νεότερα σχετικά με την κινηματογραφική μεταφορά δυστυχώς, αλλά είναι βέβαιο ότι ανυπομονώ να δω τι μορφή θα πάρει το βιβλίο μου στη μεγάλη οθόνη.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ταξιδεύεις σε λίγες μέρες στην Ελλάδα. Έχεις σκεφτεί τη χώρα ως περιβάλλον για κάποιο επόμενό σου βιβλίο;
Θα το ήθελα πάρα πολύ να γράψω ένα βιβλίο που η υπόθεσή του να τοποθετείται στην Ελλάδα! Αυτό θα είναι το πρώτο μου ταξίδι στη χώρα, επομένως ίσως να σκοντάψω σε κάποια ιστορία, σε κάποια γωνιά της Ιστορίας που έχει μείνει αδιερεύνητη. Ποτέ δεν ξέρεις…
Είσαι η συνιδρύτρια ενός ανεξάρτητου online περιοδικού αφιερωμένου στις τέχνες και τα γράμματα. Πιστεύεις ότι ένα τέτοιο πρότζεκτ έχει θέση σε έναν κόσμο που δραματικά αλλάζει και αποκτά ακόμα πιο γρήγορους ρυθμούς; Ο κόσμος διαβάζει, ανακαλύπτει νέες φωνές;
Πιστεύω ότι οι άνθρωποι διαβάζουν περισσότερο από ποτέ άλλοτε, αλλά οι τρόποι με τους οποίους διαβάζουμε, οι σχέσεις μας με το κείμενο και η μορφή που το κείμενο παίρνει διαρκώς εξελίσσονται. Το online περιοδικό Kill Your Darlings, είναι μια απόδειξη πάνω σε αυτό. Δέκα χρόνια πριν, το περιοδικό ήταν τριμηνιαίο, έντυπο προς πώληση σε βιβλιοπωλεία. Πλέον δημοσιεύουμε υλικό ηλεκτρονικά με πολύ μεγαλύτερο διεθνές κοινό. Είναι συναρπαστικό: οι Αυστραλοί συγγραφείς είναι σε θέση πια να διευρύνουν το αναγνωστικό κοινό τους. Το Διαδίκτυο είναι ένα θεσπέσιο πράγμα. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να απολαμβάνουν την ανάγνωση και να ανακαλύπτουν νέες φωνές. Ίσως το μέσο να αλλάξει, αλλά η ανθρώπινη δίψα για την αφήγηση θα παραμείνει αμείωτη.
Πότε, λοιπόν, να περιμένουμε νέο μυθιστόρημα από σένα;
Αυτή την περίοδο δουλεύω πάνω σε κάποια πρότζεκτ για την οθόνη, το οποίο με γεμίζει ενθουσιασμό και είναι κάτι νέο για μένα, αλλά επίσης δουλεύω και το τρίτο μου μυθιστόρημα, το οποίο θα είναι ιστορικό. Διστάζω να πω περισσότερα για αυτό γιατί ακόμα το διαμορφώνω, αλλά είμαι πολύ χαρούμενη. Έχει σχέση με την οικογένεια, την αγάπη, την αίσθηση του ανήκειν. Όλα τα πράγματα τα οποία λαχταράμε στη ζωή.
