Απόφαση Φυγής: Οφθαλμαπάτες και πραγματικότητα

Ρομαντικό θρίλερ; αστυνομικό νέο νουάρ; Υπαρξιακό ψυχολογικό δράμα; Σουρεαλιστικό και σαρδόνιο αλλά κατά βάση πραγματιστικό; Ότι κι αν είναι (και είναι όλα αυτά μαζί) η νέα ταινία του Παρκ Τσαν Γουκ καταλήγει να σε γοητεύει με όσα έχει να αφηγηθεί.

Όλα ξεκινούν με την σκοτεινή υπόθεση του φόνου ενός ορειβάτη. Την υπόθεση αναλαμβάνει ένας μεθοδικός ντετέκτιβ της αστυνομίας, ο οποίος πάσχει από αυπνίες, που του προκαλούν η ένταση και ο τεράστιος όγκος της δουλειάς του. Νο1 ύποπτη για την δολοφονία είναι η σύζυγος του θύματος, μια αινιγματική όσο και ελκυστική γυναίκα. 

Η παρακολούθηση και η ανάκριση της δημιουργεί συνεχή ερωτήματα γιατί τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Η αινιγματική και όμορφη χήρα του δολοφονημένου ορειβάτη είναι άραγε η μοιραία γυναίκα; Όλα παραπέμπουν σε μια ιστορία με εξαιρετική νουάρ ατμόσφαιρα με διαρκείς ανατροπές. Τα στοιχεία, τα τεκμήρια, η παρακολούθηση οδηγούν σε εμμονές. Το νουάρ μυστηριακό παιχνίδι που στήνει μεθοδικά δείχνει όμως να μην είναι αρκετό για τον Παρκ Τσαν Γουκ.

Και ξαφνικά μέσα από όλα τα σκοτεινά ερωτηματικά και τις οφθαλμαπάτες που προκύπτουν δύο άνθρωποι – που φαινομενικά δεν υπάρχει κάτι να τους ενώνει – λειτουργούν σε ένα παιχνίδι αποπλάνησης όπου τα πάντα εκτροχιάζονται και οι δύο παίκτες λειτουργούν σαν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος όπου ο ένας συμπληρώνει τον άλλο και τούμπαλιν. Ίσως η απάντηση να κρύβεται στο εργαλείο που χρησιμοποιεί ο σκηνοθέτης για να υπνωτίσει τον θεατή στην ιστορία του. Σε όλα αυτά κυρίαρχο όργανο είναι η όραση, το βλέμμα. Ένα βλέμμα που ηδονοβλεπτικά ποθεί το έτερο ήμισυ, ένα μάτι που καταγράφει αδηφάγα αλλά παράλληλα αμφισβητεί και δεν πιστεύει όσα βλέπει. Με την βοήθεια ενός φακού ή ενός κινητού καταγράφει τεκμήρια και παρακολουθεί την πραγματικότητα. Όμως μήπως τα βλέμματα που αιχμαλωτίζουν ξεγελιούνται από οφθαλμαπάτες; 

Ο Παρκ Τσαν Γουκ συνδέει τις ανθρώπινες επιθυμίες με το βλέμμα και με την προσπάθεια των δύο πρωταγωνιστών του να δουν την αλήθεια, με τον δισταγμό και τον φόβο να αντικρίσουν το ψέμα, με την προσπάθεια να αποκρύψουν μέσα σε αυτό το βλέμμα την πραγματικότητα και την αγωνία τους να αποκρυπτογραφήσουν τις οφθαλμαπάτες. Σε όλη τη διάρκεια της ταινίας υπάρχει ένας διαρκής στοχαστικός γρίφος για την αλήθεια και το ψέμα που συλλαμβάνει το βλέμμα.

Με πραγματική μαεστρία ο Παρκ Τσαν Γουκ δημιουργεί μια από τις καλύτερες ταινίες του, ένα βραδυφλεγές ρομαντικό μελοδραματικό ψυχολογικό θρίλερ με υπέροχη νουαρ ατμόσφαιρα. Χτίζει με υπέροχο τρόπο τους χαρακτήρες του αφήνοντας τον θεατή σε αγωνία μέχρι το τέλος προσπαθώντας να φτάσει στη λύση. Οι καταπληκτικές αναφορές, πολύ προσεκτικά επιλεγμένες, δημιουργούν μια μοναδική παλέτα που παραπέμπει σε μια πραγματική κινηματογραφική γιορτή. 

Από το σουρεάλ του Ανδαλουσιανού Σκύλου, στην ψυχολογική υπαρξιακή αγωνία του χιτσκοκικού Vertigo και από εκεί στο μελοδραματισμό ενός Αλμοδόβαρ για να καταλήξει στον μοναδικό ρομαντισμό μιας Ερωτικής Επιθυμίας. Όμως πάνω απ’ όλα εδώ υπάρχει ένα θρίλερ γεμάτο αίμα, στάχτη και ιδρώτα. Τα υλικά του είναι το εκπληκτικό καδράρισμα που συχνά τοποθετεί τους δύο επίδοξους εραστές μαζί αλλά καταφέρνει με επιδεξιότητα να μας θυμίσει την σύγκρουση που υποβόσκει μεταξύ τους, τα έντονα βλέμματα, τις πάμπολες οφθαλμαπάτες και τελικά την μεγάλη εικόνα της πραγματικότητας. 

Έχοντας ως σκηνικό είτε την πολύβουη, φωτεινή Σεούλ είτε την καταχνιά και υγρασία της επαρχιακής Κορέας. Στο τέλος της ταινίας όλα και πάλι καταλήγουν στην αμφισβήτηση. Ή μάλλον στην δική μας εσωτερική αμηχανία να αποδεχτούμε την αλήθεια και το ψέμα των άλλων όπως ακριβώς είναι.