Έφυγε από τη ζωή ο Ολλανδός Machiel Kiel, μέγας γνώστης της αρχιτεκτονικής των Βαλκανίων
Το έργο του Machiel Kiel συνιστά μια πλούσια συνεισφορά στον χώρο των οθωμανικών σπουδών
Ο Μαχίλ Κιλ (ολλανδικά: Machiel Kiel, Βόρμερβιερ, 28 Φεβρουαρίου 1938) είναι Ολλανδός καθηγητής ιστορίας της τέχνης, με ειδίκευση στην οθωμανική αρχιτεκτονική της περιοχής των Βαλκανίων.
Ως λιθοξόος και συντηρητής, μεταξύ του 1958 και του 1976, ο Κιλ συμμετείχε στις εργασίες αποκατάστασης της Όουντε Κερκ στο Άμστερνταμ.Το 1959, ταξίδευσε για πρώτη φορά στην περιοχή των Βαλκανίων, πιο συγκεκριμένα στην Ελλάδα, όπου και συμμετείχε σε εργασίες αποκατάστασης του δικτύου ύδρευσης της πόλης των Ιωαννίνων. Στη συνέχεια, πραγματοποίησε σειρά ταξιδιών στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων.
Το 1972, έγινε μέλος της διεθνούς επιτροπής της Byzantijnse Studies Nederland, τοπικού παραρτήματος της Association Internationale des Études Byzantines.
Έπειτα από εργατικό ατύχημα του οποίου ο ίδιος υπήρξε θύμα το 1976, πλέον, αδυνατούσε να εργαστεί ως συντηρητής.[3] Στη συνέχεια, φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ, λαμβάνοντας διδακτορικό τίτλο σπουδών το 1983 με τη διατριβή Ecclesiastical Architecture and Mural Painting of Bulgaria in the Ottoman Period. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, γνώρισε τον Τούρκο ιστορικό Εκρέμ Χακί Αϊβερντί, ο οποίος και επηρέασε σημαντικά το έργο του.
Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, ο Κιλ ειδικεύτηκε στον τομέα της οθωμανικής αρχιτεκτονικής στην περιοχή των Βαλκανίων, ενώ, παράλληλα, πραγματοποίησε έρευνα για μεγάλο χρονικό διάστημα, η οποία περιλάμβανε την εκ μέρους του μελέτη εγγράφων χρονολογούμενων από την οθωμανική περίοδο τα οποία φυλάσσονταν στην Κωνσταντινούπολη, καθώς και στην Άγκυρα.[2] Ως αποτέλεσμα των ερευνών του, προέκυψαν ολοκληρωμένα συγγραφικά έργα, όπως, μεταξύ άλλων, τα Ottoman Architecture in Albania 1385–1912 και Studies on the Ottoman architecture of the Balkans, τα οποία κυκλοφόρησαν το 1990. Στο πλαίσιο των συγκεκριμένων ερευνών, με απώτερο σκοπό την μελέτη τοπικών μνημείων, πραγματοποίησε τρία ερευνητικά ταξίδια, υπό αντίξοες συνθήκες, μεταξύ του 1967 και του 1983, στη Λαϊκή Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Αλβανίας.
Με σημείο εκκίνησης το 1993, ο Κιλ κατείχε διδακτορική έδρα στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης. Έπειτα από τη συνταξιοδότησή του, διετέλεσε διευθυντής του Netherlands Institute in Turkey. Έως και το 2020, ήταν Ανώτερος Ερευνητής στο συγκεκριμένο αρχαιολογικό ινστιτούτο.Ο Κιλ έχει διατελέσει επισκέπτης καθηγητής σε αριθμό πανεπιστημίων, ενώ, μεταξύ άλλων, έχει λάβει επίτιμους διδακτορικούς τίτλους από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου (1992), καθώς και από πανεπιστήμιο στο Μπισκέκ.[2]
Συνολικά, ο Μαχίλ Κιλ έχει συγγράψει περισσότερες από 300 επιστημονικές δημοσιεύσεις σε οκτώ διαφορετικές γλώσσες, συμπεριλαμβανομένων, μεταξύ άλλων, 15 βιβλίων.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η αρχαιολόγος Λίλα Σαμπανοπούλου τον αποχαιρετά:
