Σαν σήμερα η πρώτη μίνι φούστα: Μια επαναστατική στιγμή στη μόδα

Πόσοι δεν ημασταν εκεί αλλά έχουμε ακούσει πως  θα έπρεπε να ήμασταν στο Λονδίνο της δεκαετίας του 60’; Τι ήταν αυτό που το έκανε swinging, cool και hip;

Ένα από τα κοινά στοιχεία που έχουμε όλοι μας σε όλες τις δεκαετίες είναι ότι βρισκόμαστε διαρκώς εν κινήσει.

Κάθε γενιά έχει την αργκό της, τις slung εκφράσεις, τις ευρηματικές νέες λέξεις που επιτρέπουν κυρίως στους νεότερους να επικοινωνούν χωρίς να καταλαβαίνουν οι μεγαλύτεροι για ποιο πράγμα μιλούν.

Λοιπόν ο groovy κόσμος της δεκαετίας του 60’ είχε μια γλώσσα επικοινωνίας πολύχρωμη, δύο φορές πιο εξωστρεφή και μπορεί κανείς να πει πως ξεδιπλωνόταν σαν ψυχεδελική αφίσα του Jimi Hendrix.

Το Λονδίνο ήταν swinging, δηλαδή ένα μέρος ζωντανό και συναρπαστικό και γεμάτο με ανθρώπους hip. Hip πάει να πει ότι κάτι ή κάποιος ήταν πολύ μοντέρνος και ενημερωμένος σχετικά με τη “φάση” που παίζει εδώ τριγύρω. Όσο για το cool… τι να πεις; διαχρονικός όρος.   

Η νεανική κουλτούρα στράφηκε απέναντι στα συντηρητικά πρότυπα  και η μεταπολεμική λιτότητα υποχωρούσε ολοένα και περισσότερο δημιουργώντας πρόσφορο έδαφος για την άνθηση της δεκαετίας των swinging 60s που έσφυζε από αισιοδοξία και πειραματιζόταν με την αυτοέκφραση και την εξερεύνηση της ταυτότητας.

Ήταν μια εποχή αλλαγών-ή όπως κάποιοι αναφέρουν μια επαναστατική περίοδος που επέφερε ριζικές αλλαγές και νέες τάσεις ακόμα και στη βιομηχανία της μόδας.

Σαν σήμερα το 1964, η εμβληματική σχεδιάστρια μόδας Mary Quant συστήνει τις μίνι φούστες στον κόσμο, γεγονός που έμελλε να γίνει πολιτιστικό φαινόμενο, καθώς θα άλλαζε για πάντα τον τρόπο που θα ντύνονταν οι γυναίκες.

Ποιος εφηύρε τη μίνι φούστα;

Σημείο κατατεθέν των 60s, η μίνι φούστα παραμένει ένα από τα πιο ανθεκτικά σύμβολα της εποχής. Οι απόψεις διίστανται σχετικά με το ποιος υπήρξε ο εμπνευστής, μεταξύ άλλων διεκδικούντες του τίτλου είναι ο André Courrèges (Γάλλος μόδιστρος) και ο John Bates (Άγγλος σχεδιαστής μόδας). Ήταν χωρίς καμία αμφιβολία η Quant που εμπορευματοποίησε το μίνι και το έφερε στις μάζες. Το μίνι της Quant που πωλούνταν στην μπουτίκ της King’s Road, Bazaar, ήταν απλό και παιχνιδιάρικο, με μοντέλα που φορούσαν φωτεινά υφάσματα, χρωματιστά καλσόν και μπότες μέχρι το γόνατο.

Εμπνευσμένη από τις νεαρές γυναίκες γύρω της στο μοντέρνο Τσέλσι του Λονδίνου, η Mary Quant άρχισε να πειραματίζεται πάνω στα στριφώματα (το γυρισμένο και ραμμένο τμήμα ενός υφάσματος στο κάτω μέρος) στις αρχές της δεκαετίας του 1960, γυρνώντας τις φούστες πάνω από το γόνατο και κόβοντάς τες κοντές.  Στην ίδια χρεώνεται επίσης και η ονομασία που έφερε το μοντέρνο ρούχο καθώς του έδωσε την ονομασία του αγαπημένου της αυτοκινήτου, δεν είναι άλλο απο το mini cooper. Όπως αναφέρει και η ίδια στο ντοκιμαντέρ “Mary Quant, Mini Cooper, Miniskirt” :

«το mini cooper ταίριαζε ακριβώς με τη μίνι φούστα- έκανε ό,τι ήθελε κανείς, φαινόταν υπέροχο, ήταν αισιόδοξο, πληθωρικό, νεανικό, ήταν ακριβώς το σωστό».

Κάτι πολύ περισσότερο από ένα ψηλό στρίφωμα

Η ίδια αναφέρει πως σκοπός της δημιουργίας της μίνι φούστας ήταν πρακτικής φύσεως, καθώς επρόκειτο για ένα ρούχο το οποίο θα έδινε τη δυνατότητα στη γυναίκα να «τρέξει για να προλάβει το λεωφορείο». Επομένως, ο στόχος της μίνι φούστας δεν ήταν απλά να ξεγυμνώσει τα γυναικεία πόδια, αλλά να απελευθερώσει τις γυναίκες από τις μακριές φούστες, τις κάλτσες, τις ζαρτιέρες, τους κορσέδες και τα μεσοφόρια της δεκαετίας του 1950.

Ήταν σε μεγάλο βαθμό ένας τρόπος έκφρασης της νεανικής κουλτούρας των 60s και συνδέθηκε άμεσα με την σεξουαλική απελευθέρωση καθώς συνέπιπτε χρονολογικά και με την εφεύρεση του αντισυλληπτικού χαπιού.

Η εμβληματική πορεία διαμαρτυρίας με μίνι φούστες

Δεν ήταν όλοι οι σχεδιαστές πρόθυμοι να ακολουθήσουν τις νέες τάσεις της εποχής και να ανεβάσουν τις φούστες πάνω απο το γόνατο.

Το 1966, όταν στην επίδειξη μόδας του Dior δεν συμπεριλήφθηκε η πιο καυτή τάση της εποχής, η μίνι φούστα, μια ομάδα γυναικών, γνωστή ως “Βρετανική Εταιρεία για την Προστασία των Μίνι Φούστες”, στάθηκε έξω από την επίδειξη ως ένδειξη διαμαρτυρίας με πινακίδες που έγραφαν: “Μίνι φούστες για πάντα”.

Πηγές:

1) Short but sweet: The miniskirt (BBC, 2014)

2) The Not-So-Sexy Origins of the Miniskirt (The Atlantic, 2023)

3) Statement Dressing: How The Mini Skirt Became A Feminist Icon (Maria Claira-Australia, 2023)