Μπήκαμε στο σπίτι της Συνοικίας Ουζιέλ που έγινε γραφείο

Το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Νοέμβρη σηματοδοτεί την μεγαλύτερη αρχιτεκτονική γιορτή  της πόλης. Φέτος κατά την διάρκεια του Open House άνοιξαν τις πόρτες τους για ακόμη μία φορά χιλιάδες κτίρια που το καθένα από αυτά “διηγείται” την δική του ιστορία.

Στα ανατολικά της, διάσπαρτα και σε διάφορες γειτονιές υπάρχουν μέχρι και σήμερα κρυμμένα αρχοντικά, κλειδιά για την ιστορία της. Άλλα γίναν μουσεία, άλλα μετατράπηκαν σε καφέ, μερικά παρέμειναν κατοικίες και ορισμένα μεταμορφώθηκαν σε σύγχρονα γραφεία.

Λίγο πιο πέρα από την Σοφούλη, πίσω από το 14ο ΓΕΛ, πλάι στο πρώην Κρατικό Ωδείο και την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, μία γειτονιά έχει μείνει αναλλοίωτη στο χρόνο και μας θυμίζει τις παλιές κοσμοπολίτικες ομορφιές της πόλης.

Εκεί που οι 28 μονοκατοικίες πλαισιώνουν το οικοδομικό τετράγωνου του ονείρου που όλοι θα θέλαμε να μένουμε, εκεί που το κάθε σπίτι έχει την δική του αυλή, εκεί που ένα ολόκληρο πάρκο πλαισιώνει την ιδανική γειτονιά, διατηρείται μία γειτονιά που έχει παγώσει στον χρόνο και δημιουργεί την απόλυτη αντίθεση του τότε και του σήμερα.

Οι 28 πανομοιότυπες μονοκατοικίες του Οικισμού Ουζιέλ χτίστηκαν το 1927 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Ζακ Μοσέ από τον Δαυίδ Ουζιέλ (από τον οποίο και πήρε το όνομα του), έναν από τους βασικούς μετόχους της Εταιρείας Τροχιοδρόμων Θεσσαλονίκης (τραμ). Ο οικισμός συνορεύει με το πρώην αμαξοστάσιο του τραμ, όπου πλέον ο χώρος έχει εκκενωθεί και ανήκει στον Δήμο Θεσσαλονίκης. Η περιοχή που βρίσκεται η συνοικία Ουζιέλ ονομάζεται Depot που σημαίνει αποθήκη επειδή ακριβώς βρίσκεται δίπλα στο αμαξοστάσιο του τράμ.

Πληροφορίες αναφέρουν πως τα κουκλίστικα αυτά σπίτια με τις διακριτικές αυλές προορίζονταν για τη στέγαση των υπαλλήλων της εταιρείας, στην πραγματικότητα όμως η ιδιοκτησία των κτισμάτων ανήκει σε ιδιώτες μέχρι και σήμερα. Για ένα διάστημα στον οικισμό κατοικούσαν οι υπάλληλοι της Βίλας Αλλατίνη.  Το σύνολο του οικισμού Ουζιέλ κρίθηκε διατηρητέο το 1984. Οι περισσότερες από τις κατοικίες του οικισμού διατηρούνται σε άριστη κατάσταση μιας και οι ιδιοκτήτες τους δείχνουν πραγματικό ενδιαφέρον και φροντίδα για τη συντήρησή τους.

Το κτίριο που αυτή την στιγμή στεγάζει τα γραφεία της “Rational Data” αγοράστηκε από τον τωρινό ιδιοκτήτη του 1985 και μέχρι σήμερα έχει αλλάξει πολλούς ενοικιαστές. Για ένα διάστημα λειτούργησε ως πιτσαρία και αργότερα ως εστιατόριο. Παρέμεινε κλειστό για 10 χρόνια και ξανάνοιξε το 2018 για να γίνουν ορισμένες επισκευές οι οποίες τελείωσαν το 2019.

Το κτίριο χρειάστηκε εκτεταμένες επισκευές καθώς το μεγαλύτερο πρόβλημα του ήταν η στέγη, η οποία είναι ξύλινη όπως οι περισσότερες στον οικισμό. Στην στέγη λοιπόν σημειώθηκαν φθορές καθώς τα νερά περνούσαν από μέσα της καταστρέφοντας διάφορα σημεία του σπιτιού και έτσι αντικαταστάθηκε και φυσικά η νέα της μορφή ήταν όμοια της προηγούμενης και των υπολοίπων. Έπειτα από την ανακατασκευή της στέγης εντός του σπιτιού τοποθετήθηκε θερμομόνωση και αντισεισμική προστασία η οποία καλύφθηκε με γυψοσανίδες. Φθορές επίσης σημειώθηκαν και στο εσωτερικό του κτιρίου καθώς στις εξωτερικές τούβλινες γωνίες του σπιτιού ανακαλύφθηκαν κοχύλια που σημαίνει πως για την κατασκευή του σπιτιού χρησιμοποιήθηκε θαλασσινή άμμος.

Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κτιρίου είναι τα μεγάλα παράθυρα και πατζούρια, τα εξαιρετικά κιγκλιδώματα καθώς επίσης και η διακόσμηση σε στιλ art nouveau, η οποία ουσιαστικά είναι φυσικές παραστάσεις. Στον ημισόγειο χώρο του κτιρίου υπάρχουν ένα σαλόνι, δύο δωμάτια, η κουζίνα, το μπάνιο, ο ακάλυπτος καθώς και το τζαμλίκι. Το πάτωμα είναι κατά βάση ξύλινο με εξαίρεση της κουζίνας και του τζαμλικίου όπου έχει πλακάκια σε στιλ μπαρόκ που θυμίζουν παρελθόν. Κάτω από τα πλακάκια υπάρχει φυσικό έδαφος καθώς το εμβαδόν του πάνω ορόφου είναι πιο μεγάλο . Το κάτω επίπεδο είναι 53 τμ. ενώ το πάνω 98 τμ.

Γενικότερα μέσα στο κτίριο υπήρξαν αλλαγές, στα ηλεκτρολογικά, στα υδραυλικά καθώς και στα κουφώματα. Από το 2021 στεγάζεται η υπηρεσία ανάπτυξης λογισμικού “Rational Data”, η οποία συνεργάζεται με Ευρωπαϊκές και Αμερικανικές εταιρίες. Το σπίτι μετατράπηκε σε γραφείο και διαμορφώθηκε με τον κατάλληλο τρόπο για να είναι λειτουργικό. To στιλ είναι λιτό και η διαρρύθμηση δημιουργήθηκε με αυτόν τον τρόπο για να προωθήση αηφόρες συνήθειες, όπως η χαλάρωση, η άσκηση και η κοινωνική συναναστροφή μεταξύ των εργαζομένων.

Στον κάτω χώρο πέρα από τα δωμάτια που εμπεριέχουν τα γραφεία υπάρχει και ένα δωμάτιο με έναν μεγάλο γωνιακό καναπέ όπου επίσης προωθεί την κοινωνικοποίηση. Στους τοίχους παρατηρούμε το κεραμιδί και το μπλε χρώμα που επέλεξε ο ιδιοκτήτης.