Πέθανε ο διεθνώς αναγνωρισμένος αρχιτέκτονας Χρήστος Παπούλιας
Μεγάλη απώλεια για την αρχιτεκτονική
Σε ηλικία 71 ετών, έφυγε από τη ζωή το περασμένο Σάββατο ο σπουδαίος αρχιτέκτονας Χρήστος Παπούλιας.
Ο Χρήστος Παπούλιας γεννήθηκε στο Μεταξουργείο to 1953. Ως αρχιτέκτονας ήταν ευρέως αναγνωρισμένος και η πρόταση του για το νέο Μουσείο της Ακρόπολης έλαβε μεγάλη δημοσιότητα, ενώ είχε παρουσιάσει τη δουλειά του σε πολλές διεθνείς εκθέσεις όπως τη documenta και τη Μπιενάλε της Βενετίας – στην κεντρική έκθεση του ιταλικού περιπτέρου υπό την επιμέλεια του Harald Szeeman.
Σπούδασε αρχιτεκτονική στη Βενετία, μεταξύ 1971 και 1976, όταν, κατά τη γνώμη του, η σχολή τύχαινε να έχει τους καλύτερους καθηγητές της Ιταλίας, σαν τον Κάρλο Σκάρπα και τον Άλντο Ρόσι.
Ο Παπούλιας έχτισε, με μέτρο και ενσυνείδηση, μια εντυπωσιακή εργογραφία που περιλάμβανε υλοποιημένες ιδιωτικές κατοικίες στο Κεφαλάρι, στην Τήνο, στην Ίο και στην Ύδρα, ριζοσπαστικές μη υλοποιημένες αρχιτεκτονικές μελέτες-μανιφέστα για κτήρια δημόσιου ενδιαφέροντος – όπως η πρόταση για το Μουσείο Ακρόπολης (1989) της οποίας η σχεδιαστική τεκμηρίωση εκτέθηκε στη Μπιενάλε Βενετίας και εξαγοράστηκε από το Κέντρο Pompidou (Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Γαλλίας) στο Παρίσι – και συμμετοχές σε διεθνείς εκθέσεις τέχνης όπως η documenta 14.
Όπως είχε δηλώσει παλιότερα σε συνέντευξή του στην Athens Voice, «Εκείνη η εποχή και τα πρόσωπα πιστεύω πως διαμόρφωσαν την ουσιαστική επιθυμία μας να βρισκόμαστε πάντα στην πρωτοπορία της αρχιτεκτονικής, να εξελίσσουμε την τέχνη. Δεν έχω παγιώσει ένα αρχιτεκτονικό ύφος που θα με έκανε αναγνωρίσιμο και θα μου έφερνε τον ένα πελάτη μετά τον άλλο. Κάθε κτίριο που έχτισα, ή κάθε πρόταση που διατύπωσα, νομίζω ότι είχαν να πουν κάτι διαφορετικό, το οποίο δεν ήταν ανεκδοτολογικό, αλλά αντίθετα είχε αναφορές στην ιστορία, στη φιλοσοφία και στον τρόπο με τον οποίο η αρχιτεκτονική θα μπορούσε να υπερβεί τα εγγενή δεσμά της».
Το Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών αποχαιρετά τον Χρήστο Παπούλια
Το Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών αποχαιρετά τον σπουδαίο αρχιτέκτονα Χρήστο Παπούλια με τον οποίο είχε την τιμή να συνεργαστεί στα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του. Ο Χρήστος Παπούλιας (1953-2024) σπούδασε στη Βενετία με καθηγητές όπως οι Carlo Scarpa και Aldo Rossi, και υπηρέτησε με πάθος και ασκητική αφοσίωση μια βαθιά στοχαστική αρχιτεκτονική. Πολλές ρηξικέλευθες προτάσεις του, όπως το Εριχθόνιο Μουσείο της Ακρόπολης και τα Αστικά Δωμάτια της Ljubljana, είχαν μεγάλη απήχηση και συνετέλεσαν στην διεθνή του καταξίωση. Στα έργα του Χρήστου Παπούλια η έννοια της πρωτοπορίας απέκτησε μια από τις κορυφαίες και πιο ουσιαστικές πραγματώσεις της στο ελληνικό αρχιτεκτονικό τοπίο.
«Όλη μου η ζωή περιστρέφεται γύρω από την αρχιτεκτονική. Δεν πρόκειται για μια απασχόληση που απλά μου επιτρέπει να εξασφαλίζω τα προς το ζειν. Ζω διαφορετικά από αυτόν που εργάζεται για 7-8 ώρες και στη συνέχεια το αντικείμενο της εργασίας του παύει να τον απασχολεί. Για μένα η αρχιτεκτονική είναι και για το βράδυ – και εννοώ όχι μόνο στα όνειρα, αλλά και με το φως αναμμένο για να συνεχίζω να σχεδιάζω. Την παίρνω μαζί μου στις διακοπές. Είναι η ζωή μου. Επέλεγα τα έργα που θα έκανα και γι’ αυτό δεν άνοιξα ποτέ γραφείο με ταμπέλα απ’ έξω» είχε πει σε εκείνη τη συνέντευξη στην Athens Voice
Ο Χρήστος Παπούλιας υπήρξε ένας πνευματικός άνθρωπος και ένας διορατικός αρχιτέκτονας που έζησε τον εαυτό του μέσα από την αρχιτεκτονική, και όχι το αντίστροφο, επιτυγχάνοντας να συνδεθεί με το αέναο και το υψηλό καταργώντας πλαστά διλήμματα και άτοπους διαχωρισμούς μεταξύ τέχνης και αρχιτεκτονικής, θεωρίας και πράξης, φιλοσοφίας και καθημερινότητας, επαγγελματικής και προσωπικής ζωής.
