7 νέοι εξηγούν τους λόγους που ακούνε ΛΕΞ

Η συναυλία του ΛΕΞ πριν λίγες ημέρες έσκασε σαν πρόκα στην φάση που οι trappers είχαν κατακλείσει τους τίτλους των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. 

Όταν ήμουν στον Γυμνάσιο γνώρισα τον ΛΕΞ από τα Βόρεια Αστέρια. 

Στην ηλικία που τώρα τα παιδιά τραγουδούν στίχους για ναρκωτικά και όπλα, ο ΛΕΞ και πολλοί άλλοι μας έδειξαν τα προβλήματα της κοινωνίας μέσα από την πένα και τις ρήμες τους.

Λίγα χρόνια αργότερα κυκλοφορεί ο νέος του δίσκος εν ονόματι “ΜΕΤΡΟ” και αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο στην Σαλονίκη. Εκεί στα τραγούδια ταυτίζονται χιλιάδες και γεμίζουν ένα ολόκληρο στάδιο, φέρνοντας τον ΛΕΞ στο προσκήνιο και διαγράφοντας όλα τα ανούσια. Η rap ξαναγεννάται και όλοι σηκώνουμε το κεφάλι στα κινητά και ψάχνουμε να δούμε ποιος είναι ο τύπος που έκανε μία ολόκληρη χώρα να υποκλίνεται. 

Αν ρωτήσεις γιατί τα παιδιά ακούν ΛΕΞ ο καθένας θα σου πει κάτι άλλο.

Σε ευχαριστούμε ΛΕΞ.

Ο ΛΕΞ δεν είναι απλά ένας τραγουδιστής της χιπ χοπ – ραπ σκηνής. Ο ΛΕΞ είναι ένας ποιητής – καλλιτέχνης που μέσα από τους στίχους του σε κάνει να ζεις και να συνειδητοποιείς την κατάσταση που βιώνουμε εδώ και αρκετά χρόνια στην Ελλάδα.

 Η ανεργία, η αφραγκία, η αστυνομοκρατία, ο φασισμός της Χρυσής Αυγής (και όχι μόνο) είναι κάποια από τα προβλήματα που προβάλλονται πιο έντονα στους στίχους του ΛΕΞ. Με εκφράζει και ακούω την μουσική του γιατί μιλάει για την πραγματικότητα και παραμένει ταπεινός. 

Όταν καταλαβαίνεις ότι ο καλλιτέχνης που ακούς δεν το κάνει για τα χρήματα, αλλά επειδή του αρέσει και το ζει, το ζεις και εσύ μαζί του.

 Άρχισα να τον ακούω φανατικά στο Erasmus που έκανα το 2017 στην Μόσχα της Ρωσίας, όπου έφαγα το πρώτο χαστούκι με την πραγματικότητα. Από τότε κάθε στίχο του τον βλέπω στην καθημερινότητα μου, είτε σε μένα είτε στους γύρω μου. Σε ευχαριστούμε ΛΕΞ. *Άρης Ιωσήφ

Δεν είναι ότι απλά ακούς ΛΕΞ ή χιπ χοπ πιστεύω Ο ΛΕΞ εκφράζει την νέα γενιά. Δεν είναι ότι απλά ακούς ΛΕΞ ή χιπ χοπ πιστεύω. Είναι ότι μπόρεσες να βρεις κάποιον που να βλέπεις τον εαυτό σου μέσα στους στίχους αυτούς. Καθημερινά ζούμε στα άκρα, στη φτώχεια, στη βία χωρίς να τα έχουμε οι ίδιοι/ες επιλέξει αλλά να μας έχουν επιβληθεί. Με εκφράζει γιατί μεγαλώνω και εγώ όπως και η γενιά μου χάνοντας συνεχώς και καθημερινά ευκαιρίες για ένα καλύτερο αύριο. 

‘’Γεννήθηκα με τον ομφάλιο λώρο γύρω απ’ το λαιμό μου μπλεγμένο, γι’ αυτό χαίρομαι που ανασαίνω, δε παίρνω τίποτα για δεδομένο’’, ένας στίχος ας πούμε που περιγράφει ακριβώς αυτό που έλεγα και πιο πάνω. 

Τέλος, ΛΕΞ άρχισα να ακούω λόγω μεγάλης συμπάθειας προς την ίδια την χιπ χοπ σκηνή ουσιαστικά και με άλλα ακούσματα στο συγκεκριμένο είδος αφού όπως είπα και πιο πάνω είναι ένας τρόπος να μπορείς να εκφράζεις αυτά που αισθάνεσαι και γενικά όλη την καθημερινότητά σου.

*Δημήτρης Σωτηριάδης

Κάθε του ρίμα είναι αφήγηση για τα βιώματα μας

Άρχισα να ακούω Λεξ στο Λύκειο, μέσα σε μία δύσκολη περίοδο για εμένα. Μέσα από τα κομμάτια του διαπίστωνα ότι αυτά που λέει είναι η πικρή αλήθεια της κοινωνίας που ζούμε. Κάθε του ρίμα είναι αφήγηση για τα βιώματα του (και «μας», αφού ταυτιζόμαστε). 

Θα με βρεις να ακούω Λεξ όταν θέλω να βγάλω από μέσα μου όσα νιώθω για τις δυσκολίες που περνάω κάθε μέρα… Όταν θέλω να ηρεμήσω… Όταν νιώθω «παράπονο» για τη ζωή.

Γενικότερα, πιστεύω ότι έχει ένα απ τα καλύτερα delivery εκεί έξω. Αν μπορούσα να διαλέξω έναν στίχο θα ήταν αυτός: «Δεν έχω τίποτα στον κόσμο σαν εκείνη» Ο Λεξ αναφέρεται στην μητέρα του. Εγώ το έχω συνδέσει με την οικογένεια μου, η οποία πάντα με στηρίζει, και στους παππού – γιαγιά, που χωρίς αυτούς δεν θα ήμουν αυτή που είμαι.

Ο Λεξ εκφράζει κάθε απλό άνθρωπο. Κάθε άνθρωπο που προσπαθεί για τη ζωή του κει δεν τα βρίσκει έτοιμα. Ο Λεξ με εκφράζει με έναν τρόπο που κανένας άνθρωπος δεν κατάφερε και νιώθω συγκίνηση σε κάθε του νέο κομμάτι.

*Κωνσταντίνα Τερζή 

Μπήκα στην φάση της πλατείας εκεί ξεκίνησαν όλα

ΛΕΞ ξεκίνησα να ακούω γύρω στο 2017 από τον δίσκο ταπεινοί και πεινασμένοι (2014). Δεν είχα ιδέα ποιος ήταν δεν ήμουν αυτής της κουλτούρας εκείνη την περίοδο όμως είχε αρχίσει να μπαίνει η φάση της πλατείας στην ζωή μου, του στιλ αράζουμε όλοι μαζί με μπίρες στο χέρι στα παγκάγια της πλατείας της γειτονιάς. 

Από τότε και έπειτα ο ΛΕΞ δεν έχει βγει από τις playlist μου.Τραγουδια που ακούγονται σε κάθε πλατεια είτε τραγουδιούνται ακαπελα. Στιχοι που σιγοψυθιριζω στα λεωφορεία. Στιχοι που εκφράζουν τις σκέψεις μου.

Αν έπρεπε να διαλέξω ένα στίχο όπου με έκανε να αγαπήσω τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη θα ήταν ο εξής : Όρμα τους, ενάντια στη μόδα τους. Πώς θα τη χαρακτήριζα; Μουσική για τσόγλανους.

Ο ΛΕΞ δεν είναι απλά ένας ράπερ δεν είναι απλά κουπλέ και ρεφρέν είναι ένας τρόπος έκφρασης μιας γενιάς είναι η μελοποιημένη φωνή όλων μας.

*Ιωσήφ Γαβριελάτος

Για όλους εμάς τους επιζώντες της σύγχρονης Ελλάδας

Ακούγοντάς ΛΕΞ νιώθω πως αντικρίζω όλα αυτά που επιδεικτικά αποφεύγω. Την σκοτεινή πλευρά της πόλης, μια όψη της καθημερινότητας τόσο αποκρουστική μα και ταυτόχρονα ρομαντική και ελκυστική. 

Ο Λεξ έχει ένα μοναδικό χάρισμα να μεταφράζει κινηματογραφικές εικόνες σε στίχους. Ποιός δεν έχει ταυτιστεί με κάποιον ήρωα αστυνομικής νουβέλας ή ακόμα καλύτερα με χαρακτήρα από ταινία του David fincher, ακούγοντας το πολυκατοικίες ή το καινούριο “από τους υπονόμους”;

Για όλους εμάς τους επιζώντες της σύγχρονης Ελλάδας, ο ΛΕΞ αποτελεί συγχρόνως ένα παράθυρο διαφυγής μα και ένα ζευγάρι γυαλιά για να δούμε αυτά που η μυωπία μας μας αποτρέπει. Όσο για το θέμα ραπ και flow , ο τύπος είναι άπιαστος. Εν ολίγοις, ο Λεξ μετατρέπει βιώματα όλων μας σε τέχνη και αυτό το κάνει καλά. Τον γουστάρουμε τον Λεξ γιατί είναι ένας από εμάς.

*Μόδεστος Γαβαλάς

Ήταν δεδομένο για μένα ότι θα πήγαινα στο live του Εγώ αυτή τη μουσική ακούω γενικά. Είναι μία μουσική η οποία μου αρέσει λόγω beat, λόγω κουλτούρας, λόγω στίχου κλπ. Στο live του ΛΕΞ εγώ συγκινήθηκα πάραπολυ γιατί είναι ένας καλλιτέχνης τον οποίο εγώ παρακολουθώ από πολύ μικρή και τον έχω δει σε διάφορες φάσεις της ζωής του και της καριέρας του και μπορώ να πω πως τον είχα ξεχάσει λίγο μετά την διάλυση των ΒΟΡ.ΑΣ κι όταν είχε βγει το “ταπεινή και πεινασμένη” δεν είχα μπει στην φάση αμέσως. 

Όταν ήμουν στο γήπεδο του Πανιόνιου, εκεί που έγινε η συναυλία συγκινήθηκα πολύ, γύρισα και είπα στους φίλους μου “Ρε τα κατάφερε ο τύπος.” Τον ακούω για τον στίχο του, μου αρέσει πάραπολυ το marketing που έχει αποφασίσει να κάνει που δεν εμφανίζεται πουθενά ας πούμε, έχει βοηθήσει πολύ την εικόνα του το γεγονός του ό,τι δεν έχει δημόσια εικόνα, δηλαδή δεν τον βλέπει κανείς. Είναι ένας συνδυασμός επιλογής και στρατηγικής του.

Μπορεί να χάνει το μέτρο ανά δύο μέτρα, αλλά δεν είναι όλοι για όλα. Χαίρομαι πολύ που το hip-hop τα κατάφερε δεν μπορώ να πω πως με ενοχλεί ιδιαίτερα το γεγονός του ό,τι τον ακούει και κόσμος άλλης φάσης. Στον καινούριο δίσκο μου άρεσε η στροφή στο ντριλ μπορεί να μην την έχει βρει ακόμη και να μην ήταν δεκάρι όπως πατάει τα beat των oldschool κομματιών του σε παλιότερους δίσκους αλλά μου άρεσε αυτή η στροφή. 

Είχα να τον δω live από το ’19, έβγαλε τον δίσκο, και όταν είδα την ανακοίνωση για τα εισητηρία τα έκλεισα κατευθείαν. Ήταν δεδομένο για μένα ότι θα πήγαινα. Έγινε το μπαμ στην συναυλία του κι αυτό οφείλεται κυρίως στο marketing που κάνει στον εαυτό του, είχαν να γίνουν 2 χρόνια συναυλίες δεν εμφανίζεται ποτέ, κάνει μία συναυλία ανά τρία χρόνια, βγάζει δίσκο ανά κάποια χρόνια και μετά εξαφανίζεται και ξέρεις ότι αν δεν πας τώρα δεν θα τον δεις σύντομα. “Όλοι οι γύρω σου κοιτάνε σαστισμένοι οταν σε δευτέρα τριάντα αφήνεις πισω οτι σε δένει. “Έχω βίτσια πλουσιοπαιδου μα δεν έχω μία.” οι στίχοι του που ταυτίζομαι μαζί τους. 

*Ηλιάνα Κυρίτση

Θίγει θέματα της καθημερινότητας, από την σκοτεινή κυρίως πλευρά της

Ένας από τους πιο αγαπημένους καλλιτέχνες της ραπ/χιπ-χοπ σκηνής είναι ο ΛEΞ. Πρόκειται για έναν καλλιτέχνη τον οποίο «ανακάλυψα» πριν 7 χρόνια όταν άκουσα τυχαία ένα τραγούδι του στο YouTube και μου κίνησε την περιέργεια να τον ψάξω περισσότερο λόγω της θεματολογίας των τραγουδιών του σε συνδυασμό με την θαλπωρή που ένιωσα να προσφέρει σε όποιον τον ακούει. 

Θίγει θέματα της καθημερινότητας, από την σκοτεινή κυρίως πλευρά της, καταστάσεις που όλοι ζούμε και βλέπουμε γύρω μας δημιουργώντας στους ακροατές το αίσθημα ότι δεν είναι μόνοι τους σε αυτές και είναι φαινόμενα που βιώνει σχεδόν όλο το κοινωνικό σύνολο δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο ένα στενό δεσμό με το κοινό του. Ένας από τους αγαπημένους μου στίχους, αν και ηταν δύσκολο να ξεχωρίσω μόνο έναν, είναι «καλή τύχη στα παιδιά που γεννάνε παιδιά». Ο στίχος αυτός αναφέρεται στους νέους οι οποίοι, είτε θελημένα είτε μη, βρέθηκαν στη θέση να φέρουν παιδιά σε αυτόν τον κόσμο.

Ο λόγος για τον οποίο τον ξεχωρίζω είναι διότι ακούγοντας αυτόν τον στίχο ένιωσα ότι ο καλλιτέχνης «αγκαλιάζει», στηρίζει, δίνει ελπίδα και δεν αποθαρρύνει όποιον εχει βρεθεί σε αυτήν την θέση, αφήνοντας στην άκρη κάθε επικριτική και αρνητική σκέψη που επικρατεί συνήθως όταν ένα τέτοιο γεγονός γνωστοποιείται. Περιλαμβάνει ένα έντονα αντισυμβατικό στοιχείο, το οποίο διακρίνει όλα τα τραγούδια του, και ανοίγει τον δρόμο για νέες προσεγγίσεις πάνω σε πολλά αμφιλεγόμενα και μη θέματα. *Κλαίρη Χρυσοπούλου