Αγωγή από 185 θανατοποινίτες – Σε απομόνωση για 23 χρόνια χωρίς παύση

Σε αγωγή κατά της πολιτείας του Τέξας, προχώρησαν 185 θανατοποινίτες.

Σύμφωνα με τα όσα καταγγέλλουν, μερικοί εξ’ αυτών, παραμένουν σε μόνιμη απομόνωση για περισσότερα από 20 χρόνια.

Οι σωφρονιστικές αρχές της πολιτείας φέρονται να επιβάλλουν «σκληρή και ασυνήθιστη τιμωρία» στους άνδρες κατά παράβαση της όγδοης τροπολογίας του αμερικανικού συντάγματος.

Η αγωγή περιγράφει πώς οι κρατούμενοι κρατούνται σε «καταστροφικές συνθήκες» σε απομόνωση για έως και 23 χρόνια χωρίς παύση, με σχεδόν το 80% των θανατοποινιτών να βρίσκονται στην απομόνωση για περισσότερα από 10 χρόνια, σύμφωνα με πληροφορίες από το Guardian.

Τρεις εβδομάδες απεργία πείνας

«Οι συνθήκες στην πτέρυγα των θανατοποινιτών στο Τέξας έχουν χαρακτηριστεί από τις πιο βάναυσες συνθήκες θανατοποινιτών στη χώρα. Οι ενάγοντες ζητούν ανακούφιση από συνθήκες που έχουν χαρακτηριστεί βασανιστήρια», δήλωσε ο Πίτερ Βαν Τόλ της παγκόσμιας δικηγορικής εταιρείας Hogan Lovells, η οποία κατέθεσε την αγωγή εκ μέρους των ανδρών σε ομοσπονδιακό δικαστήριο του Χιούστον την Πέμπτη.

Η πολιτεία στεγάζει σήμερα περισσότερους από 3.000 κρατούμενους σε απομόνωση και βρίσκεται στην κορυφή του πίνακα των ΗΠΑ όσον αφορά τον αριθμό των κρατουμένων που κρατούνται σε απομόνωση για περισσότερα από 10 χρόνια (περισσότεροι από 500).

Δεκάδες κρατούμενοι του Τέξας έχουν εισέλθει στην τρίτη εβδομάδα απεργίας πείνας διαμαρτυρόμενοι για τον εγκλεισμό τους στην απομόνωση. Διαμαρτύρονται για τον διαχωρισμό τους σε κελιά απομόνωσης λόγω υποτιθέμενης σχέσης τους με συμμορίες των φυλακών, χωρίς να αξιολογείται ο κίνδυνος που διατρέχουν για τους ίδιους ή τους άλλους.

Η νότια πολιτεία είναι εδώ και καιρό από τους πιο ενθουσιώδεις αιτούντες της θανατικής ποινής στις ΗΠΑ. Από την επανεκκίνηση της θανατικής ποινής στη σύγχρονη εποχή το 1976, το Τέξας έχει εκτελέσει 575 άνδρες και γυναίκες, σύμφωνα με το Κέντρο Πληροφοριών για τη Θανατική Ποινή.

«Όλοι οι καταδικασμένοι σε θάνατο τοποθετούνται σε απομόνωση και πρέπει να κρατούνται συνεχώς σε απομόνωση ενώ περιμένουν την εκτέλεση», σημειώνει η Hogan Lovells.

Μικροσκοπικά κελιά

Κατά μέσο όρο, σύμφωνα με τη μήνυση, οι θανατοποινίτες στο Τέξας περνούν 17 χρόνια και επτά μήνες μόνοι τους στα κελιά τους, διαστάσεων 7 πόδια (2,1 μέτρα) επί 11 πόδια (3,3 μέτρα), μέχρι να θανατωθούν δικαστικά. Δεν τους δίνεται τίποτα για να απασχολήσουν το μυαλό τους και έχουν ανεπαρκή πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη και νομικούς συμβούλους, υποστηρίζει η συλλογική αγωγή.

Προσθέτει «Αυτοί οι κρατούμενοι κοιμούνται, τρώνε και ζουν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους μόνοι τους σε αυτό το μικροσκοπικό κελί. Στο μέγιστο, βγαίνουν από αυτό το κελί μόνο μία φορά την ημέρα, όταν μεταφέρονται σε ατομικά κλουβιά από σκυρόδεμα και μέταλλο και τους επιτρέπεται να ασκούνται μόνοι τους».

Τέσσερις θανατοποινίτες, όλοι τους καταδικασμένοι δολοφόνοι, έχουν δανείσει τα ονόματά τους στην αγωγή ως ενάγοντες: Tony Egbuna Ford, 49 ετών, ο οποίος έχει περάσει 22 χρόνια στην απομόνωση, Mark Robertson, 54 ετών, 21 χρόνια στην απομόνωση, Rickey Cummings, 33 ετών, εννέα χρόνια και George Curry, 55 ετών, επτά χρόνια.

Καθένας από τους ενάγοντες, αναφέρει η αγωγή, έχει βιώσει τις σοβαρές επιπτώσεις της τόσο μακράς παραμονής στην απομόνωση. Τα συμπτώματα κυμαίνονται από εφιάλτες και αϋπνία μέχρι άγχος και κρίσεις πανικού, επιθετικότητα και οργή, παράνοια, εναλλαγές της διάθεσης και ψευδαισθήσεις.