Ανάληψη ευθύνης για την επίθεση στο Ελληνο-Ιταλικό Επιμελητήριο

Tα μέλη της κατάληψης Terra Incognita ανέλαβαν την ευθύνη για την επίθεση που σημειώθηκε χθες βράδυ στο Ελληνο – Ιταλικό Επιμελητήριο.

«Στο Ιταλικό αυταρχικό κράτος δεν υπάρχει μόνο η ποινή της ισόβιας κάθειρξης αλλά και της ισόβιας δίωξης και ενοχής. Αυτό είναι το πρωτόκολλο για τους πολιτικούς αντιπάλους του καθεστώτος, πόσο μάλλον για όλους αυτούς που ανά τα χρόνια διώχθηκαν, βασανίστηκαν, θάφτηκαν στο μπετό στερούμενοι την ελευθερία τους για δεκαετίες αλλά δε λύγισαν, συνέχισαν να αγωνίζονται μέσα και μετέπειτα έξω από τα τείχη της αιχμαλωσίας», αναφέρουν χαρακτηριστικά τα μέλη σε ανακοίνωσή τους.

Διαβάστε παρακάτω την πλήρη ανακοίνωση:

Η Ιταλία αποτέλεσε πεδίο γενοκτονίας σε ότι αφορά την κρατική διαχείριση της πανδημίας με τους νεκρούς από την εγκληματική αμέλεια και αδιαφορία του κρατικού μηχανισμού να ξεπερνούν τους 90.000. Αυτό είναι το τίμημα του καπιταλισμού: φέρετρα σκεπασμένα με σημαίες, δακρύβρεχτες δηλώσεις από τους κυβερνώντες και επίκληση στην εθνική συμφιλίωση για να καλύψουν το οργανωμένο έγκλημα απέναντι στην κοινωνική βάση που οδηγείται συγκροτημένα στο θάνατο. Η νέα τεχνοκρατική κυβέρνηση του Ιταλικού κράτους ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει κέρδος βουτηγμένο στο αίμα, καθώς ο επικεφαλής της Mario Draghi έχει διατελέσει για μια δεκαετία σχεδόν πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Μιλάμε για την περίοδο 2011-2019, όπου ξέσπασε η παγκόσμια οικονομική κρίση με τους μηχανισμούς της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να οδηγούν το σύνολο των εκμεταλλευόμενων σε οικονομική ομηρία από την πολιτική κοινωνικής γενοκτονίας που ακολουθήθηκε για τη διάσωση της χρηματοπιστωτικής δικτατορίας του κεφαλαίου. Σε αυτή τη δεκαετία, στα οικονομικά προσδεμένα στους θεσμούς κράτη, δεν έμεινε τίποτα όρθιο καθώς η παραγωγική ανασυγκρότηση και διάσωση του κεφαλαίου διέλυσε τις εκάστοτε οικονομίες. Και ήρθε τώρα η κρατική διαχείριση της πανδημικής περιόδου να τσακίσει κάθε απόπειρα οικοδόμησης των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων ενάντια στη συγκροτημένη στροφή στον νεοφιλελευθερισμό.

Η αντίσταση στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό, είναι καθήκον των καταπιεσμένων. Για τους συντρόφους Gianfranco Formoni και Pia Panseri είναι ιστορική ευθύνη να μη σιωπούν μπροστά στα εγκλήματα του Ιταλικού κράτους. Δε σιώπησαν όταν η Ιταλία φλέγονταν κατά τη διάρκεια των μολυβένιων χρόνων, στρατευμένοι μέσα στις γραμμές της Prima Linea, αγωνιζόμενοι για την ένοπλη έφοδο προς τον ουρανό, για τη μαχητική οργάνωση της αντεξουσίας. Δε σιώπησαν μπροστά στις συλλήψεις, στα δικαστήρια και τις ποινές δεκάδων χρόνων, στα αιχμάλωτα χρόνια. Έτσι δε θα σωπάσουν και τώρα που βλέπουν το θάνατο να απλώνεται γύρω μας ως κανονικότητα.

Οι σύντροφοι Gianfranco και  Pia βρίσκονται για ακόμη μια φορά στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής για την συνεχή αντικαθεστωτική τους δράση και την έντονη δραστηριότητα τους μέσα από τους αγώνες της Λαϊκής Επιτροπής “Αλήθεια & Δικαιοσύνη για τα θύματα του Covid 19”, επιχειρώντας συλλογικά να ξεσκεπάσουν το κρατικό έγκλημα της πανδημικής διαχείρισης. Με αφορμή του αγώνες του σήμερα και κατασταλτικό εργαλείο τις επιλογές στράτευσης του χθες οι δύο σύντροφοι κατηγορούνται για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης με τρομοκρατικούς ή ανατρεπτικούς σκοπούς. Οι δικαστικές αρχές, ξεθάβοντας την βαριά παρακαταθήκη του πρωτεργάτη εισαγγελέα Marini, κατηγορούν τους 2 συντρόφους ως μέλη της οργάνωσης-φάντασμα «Προλεταριακοί Πυρήνες Λομβαρδίας» για την αποστολή απειλητικών επιστολών (με μια σφαίρα των 3.65mm) τον Ιούνιο στους προέδρους του Συνδέσμου Βιομηχάνων της Λομβαρδίας και του Μπέργκαμο καθώς και για την αποστολή παγιδευμένου δέματος τον Σεπτέμβρη στον αντίστοιχο πρόεδρο της Μπρέσια.

Το βράδυ του Σαββάτου 3 Απρίλη, πραγματοποιήσαμε παρεμβάσεις με μπογιές και τρικάκια στο κτήριο όπου στεγάζονται το ελληνο-ιταλικό εμπορικό επιμελητήριο και το ιταλικό προξενείο και με πανό και τρικάκια στο ιταλικό ινστιτούτο στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Αν για το Ιταλικό και κάθε άλλο κράτος η συνεπή στράτευση στον αγώνα είναι το τεκμήριο της ισόβιας ενοχής, τότε για όλους εμάς που βρισκόμαστε από την ίδια μεριά του αναχώματος παλεύοντας μέσα από διαφορετικές αφετηρίες και διαδρομές, μέσα πάλης και αντίστασης τον κοινό εχθρό, η λέξη αλληλεγγύη έχει έναν και μόνο επιθετικό προσδιορισμό. Ισόβια αλληλεγγύη πέρα από τα σύνορα και τους φράχτες. Ισόβια αλληλεγγύη στους συντρόφους και τις συντρόφισσες που δε λυγίζουν μπροστά στην καταστολή, στους φυλακισμένους αγωνιστές που δίνουν όλο αυτό το διάστημα σημαντικές μάχες μέσα στα κολαστήρια του ιταλικού κράτους, σε καθέναν και καθεμιά που δεν σκύβει το κεφάλι μπροστά στην εξουσία.

Ισόβια διεθνιστική αλληλεγγύη στους συντρόφους  Gianfranco Formoni και Pia Panseri

Από την Ελλάδα ως την Ιταλία θάνατος στο κράτος και τον καπιταλισμό