Η αντίδραση της Αρμενικής Εθνικής Επιτροπής Ελλάδος και η απάντηση του Κ. Τσιτσελίκη

Την αντίδραση της Αρμενικής Εθνικής Επιτροπής Ελλάδος προκάλεσε το άρθρο του Κοσμήτορα της Σχολής Οικονομικών και Περιφερειακών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Κ. Τσιτσελίκη με τίτλο «Η εθνική μας τύφλωση τώρα και στο Ναγκόρνο Καραμπάχ».

Η Parallaxi δημοσιοποιεί παρακάτω τη θέση της Αρμενικής Εθνικής Επιτροπής Ελλάδος για το θέμα, αλλά και την απάντηση του Κ. Τσιτσελίκη.

Τι αναφέρει η Αρμενική Εθνική Επιτροπή Ελλάδος

«Με έκπληξη και μεγάλη δυσαρέσκεια διαβάσαμε το άρθρο του κ. Κωστή Τσιτσελίκη “Η εθνική μας τύφλωση τώρα και στο Ναγκόρνο Καραμπάχ” που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα σας (11 Οκτωβρίου 2020). Έκπληξη, γιατί το άρθρο υπογράφεται από έναν καθηγητή πανεπιστημίου ο οποίος ως επιστημονικός συνεργάτης είθισται να παραθέτει ιστορικά γεγονότα ή αξιόπιστα στοιχεία με αντικειμενικό τρόπο και αμεροληψία. Δυσαρέσκεια, γιατί κρίνουμε πως το άρθρο στο σύνολο του, αποτελεί μέρος τακτικής δυσφήμισης των Αρμενίων και παραπληροφόρησης της ελληνικής κοινής γνώμης.

Σεβόμενοι απόλυτα το αναγνωστικό κοινό σας και με σκοπό την ορθή ενημέρωση του θεωρούμε αναγκαία την επισήμανση των ορισμένων στοιχείων.

– Το Αρτσάχ (ή Ναγκόρνο Καραμπάχ) υπήρξε ανέκαθεν και καθ’ όλη τη διάρκεια της μακραίωνης ιστορίας του αρμενική επαρχία. Εκεί έζησε και δημιούργησε ο Αρμενικός λαός, αφήνοντας ανεξίτηλα σημάδια του πολιτισμού του στην περιοχή που ακόμα και μέχρι σήμερα μπορούν να επιβεβαιωθούν. Το 1921, μετά την εγκαθίδρυση του σοβιετικού καθεστώτος στις Δημοκρατίες του Καυκάσου, με απόφαση του Προεδρείου του Ρωσικού ΚΚ, και καθ’ υπαγόρευση του Ιωσήφ Στάλιν, το Καραμπάχ προσαρτήθηκε αυθαίρετα στη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Αζερμπαϊτζάν, ως αυτόνομη περιοχή. Κατά τη διάρκεια της 70χρονης αζερικής κυριαρχίας, ο λαός του Καραμπάχ υπέστη κάθε μορφής καταπίεση και δεν έπαψε ποτέ να επιδιώκει τη διοικητική απεξάρτησή του από το Αζερμπαϊτζάν και την επανένωσή με την Αρμενία. ΄Έτσι, ασκώντας το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμά του, με ομόφωνο ψήφισμα της τοπικής βουλής, διεκδίκησε ειρηνικά τα δικαιώματά του. Σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε τις άγριες επιθέσεις και σφαγές που δέχθηκαν οι Αρμένιοι κάτοικοι του Σουμγκάιτ και του Μπακού, που αποτέλεσαν το πρώτο δείγμα εθνοτικής βίας στη σύγχρονη ιστορία της ΕΣΣΔ και έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο ξέσπασμα του πολέμου του Καραμπάχ τη δεκαετία του 1990. Μέχρι σήμερα, είναι πασιφανής η ρητορική μίσους που ενσταλάζει στις καρδιές των νέων του Αζερμπαϊτζάν, ήδη από τα σχολικά τους χρόνια, όπου μαθαίνουν ότι ο “εχθρός τους είναι ο Αρμενικός λαός”. –

– Ο λαός του Ναγκόρνο Καραμπάχ έχει από το 1991 αποφασίσει να ζει ελεύθερα και ειρηνικά στο δικό του κράτος, και θα παραμείνει πιστός υποστηρικτής της ειρηνικής επίλυσης του ζητήματος.

Ο κ. Τσιτσελίκης στο άρθρο του ζητά σεβασμό στα δικαιώματα των λαών, όπως αυτές ορίζονται από το διεθνές δίκαιο. Αυτό ακριβώς ζητούν οι Αρμένιοι του Αρτσάχ. Να γίνει σεβαστό το δικαίωμα τους να ζουν ελεύθεροι και ασφαλείς στη γη των προγόνων τους.

Με βαρύ τίμημα αίματος και αυξάνοντας των αριθμό των αθώων θυμάτων, οι επιθέσεις των Αζέρων συνεχίζονται. Oι Αρμένιοι του Καραμπάχ έχουν κατορθώσει να διαφυλάξουν τα σύνορα της χώρας, επιζητώντας την διεθνή αναγνώριση του Αρτσάχ, ως μόνη προϋπόθεση για την ειρήνη και την ασφάλεια. Το Αζερμπαϊτζάν συνεχίζει την απροκάλυπτη βία στην περιοχή, χωρίς κανένα ίχνος σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παραβιάζοντας την κατάπαυση του πυρός που συμφωνήθηκε δυο μέρες πριν, παρουσία του Υπ. Εξωτερικών της Ρωσίας.

Άρθρα σαν του κ. καθηγητή, δυστυχώς, στόχο έχουν μόνο να περιπλέξουν τα γεγονότα, μπερδεύοντας τον αναγνώστη σε ένα συναισθηματικό δίχτυ, που καμιά σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα. Αντιθέτως, με τέτοιες δημοσιεύσεις ενθαρρύνεται ένα αλαζονικό και προπάντων δικτατορικό καθεστώς, που έχει αποδείξει εμπράκτως την αδικία και καταπίεση εις βάρους πρώτα των δικών της πολιτών (συλλαμβάνοντας πολιτικούς αντιπάλους, επικρίνοντας δημοσιογράφους και ακτιβιστές κάθε είδους), και ύστερα καταπατώντας θρασύτατα τους διεθνείς συνθήκες. Το Αζερμπαϊτζάν ήταν, είναι και θα παραμείνει ένα δικτατορικό καθεστώς που με την υποστήριξη της Τουρκίας θα προσπαθεί να εξαγοράσει τη σιωπή της διεθνούς κοινότητας και θα συνεχίζει να καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η αναγνώριση της Δημοκρατίας του Αρτσάχ είναι η μόνη λύση για την ειρήνη στην τόσο ευαίσθητη περιοχή του Καυκάσου και θα πρέπει και η επιστημονική κοινότητα να συμβάλλει σε αυτό.

Ευχαριστούμε για την προσοχή σας.

Με τιμή ΑΡΜΕΝΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΛΛΑΔΑΣ»

Η απάντηση του κ. Τσιτσελίκη

«Διάβασα την αντίδραση της Αρμενικής Εθνικής Επιτροπής Ελλάδος στο μικρό σχόλιό μου πριν λίγες ημέρες στον διαδικτυακό τόπο της Παράλλαξης. Την ευχαριστώ γιατί μου δίνει την ευκαιρία να ξεκαθαρίσω ορισμένα πράγματα, τα οποία με καλή πίστη νομίζω θα γίνουν κατανοητά. Ήταν σαφής η θέση μου, με βάση το διεθνές δίκαιο, το οποίο φαντάζομαι ότι συμμεριζόμαστε όλοι και όλες εδώ: «Δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, ίσως, υπό όρους. Διαφύλαξη της εδαφικής ακεραιότητας, ναι, και αυτό υπό όρους. Βία κατά αμάχων και εθνοκάθαρση, ποτέ και με τίποτα». 

Αυτό σημαίνει ότι κατ’ αρχάς είναι θεμιτή η διεκδίκηση της ανεξαρτησίας του λαού του Αρτσάχ, που όπως σωστά λέτε έχει ιστορικούς δεσμούς με το έδαφος αυτό. Δεν είναι αυτονόητη ούτε μπορεί να καταστεί αυτόματα όμως η κατάλυση της εδαφικής ακεραιότητας του Αζερμπαϊτζάν. Μια τέτοια προοπτική εν τέλει θα πρέπει να γίνει με κάποια συνεννόηση με το κράτος αυτό, του οποίου ο λαός υποφέρει κάτω από μια δυναστική διακυβέρνηση. 

Εάν είχατε προσέξει καλύτερα στο κείμενό μου, η επίσκεψή μου το 2003 έγινε ύστερα από πρόσκληση της κυβέρνησης του Αρτσάχ, και μάλιστα η έκθεση αυτή υπήρξε μία από τις σπάνιες πράξεις αναγνώρισης de facto κρατικής οργάνωσης μιας πολιτειακής οντότητας, την οποία δεν αναγνώριζε κανείς, και για πολιτικούς λόγους ούτε η ίδια η Αρμενία. 

Το κρίσιμο όμως επιχείρημά μου ήταν ότι σε καμία περίπτωση οι δίκαιοι αγώνες ενός λαού, δεν μπορεί να συνοδεύονται από πράξεις εθνοκάθαρσης, όπως διέπραξαν οι αρμενικές και οι αζερικές στρατιωτικές δυνάμεις. Πράξεις οι οποίες προκάλεσαν -και οι δύο μαζί- προσφυγικό κύμα πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπων από το 1990.

Το κείμενό μου δεν ενθαρρύνει με κανέναν τρόπο την κυβέρνηση του Αζερμπαιτζάν. Αντιθέτως, υπενθυμίζει ποια είναι η ύστατη κόκκινη γραμμή για την υπεράσπιση των βασικών δικαιωμάτων των αμάχων, είτε είναι Αρμένιοι, είτε Αζέροι. Το αντίστροφο, είναι αυτό που ενέχει τον σπόρο του κακού: η αποσιώπηση και μη αποτροπή τέτοιων πράξεων αμαυρώνουν τη σημασία της μνήμης παρόμοιων μαζικών καταστροφών της ανθρώπινης υπόστασης που συντελέστηκαν τον προηγούμενο αιώνα. Αυτό διακήρυξε πρόσφατα και η Ντελάλ Ντίνκ, κόρη του αείμνηστου Χραντ Ντινκ. 

Ας θυμηθούμε τη κοινή στάση Αρμενίων, Ελλήνων και Τούρκων κατά της βίας και του στραγγαλισμού των ελεύθερων ανθρώπων στην εκδήλωση μνήμης της δολοφονίας του Ντινκ στην πλατεία Αριστοτέλους τον Ιανουάριο του 2007. Αυτό το νόημα έχει και η διδασκαλία της αρμενικής γλώσσας στο Τμήμα μου, Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών σε συνεργασία με την Αρμενική Κοινότητα Θεσσαλονίκης. 

Θα πρότεινα συνεργασία, κατανόηση και ψυχραιμία.

Κωστής Τσιτσελίκης, καθηγητής

Κοσμήτορας της Σχολής Οικονομικών και Περιφερειακών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας».

Διαβάστε επίσης…