Αριστοτέλους ώρα μηδέν

Οι εικόνες είναι σοκαριστικές αλλά δεν εκπλήσσουν, είναι πλέον συνηθισμένες για τους Θεσσαλονικείς.  Δύο νέα παιδιά έχουν μόλις κάνει χρήση και αφήνονται στην κατάρρευση της ηρωίνης, σε ένα από τα παγκάκια της πιο κεντρικής πλατείας της Θεσσαλονίκης. Και είναι μόλις 8 το πρωί.

Μ’ αυτήν την εικόνα, των δύο χρηστών σε αποσύνθεση, θα ξεκινήσει η μέρα όσων έτυχε να περνούν από την πλατεία. Ίσως αυτή να είναι η εικόνα που θα αντικρίσουν και τα παιδάκια που θα πάνε να παίξουν λίγο αργότερα στην παιδική χαρά που βρίσκεται σε απόσταση λίγων μέτρων. Και αυτών που έβγαλαν για την πρωινή βόλτα τα κατοικίδια τους.

Η πιάτσα ναρκωτικών της Αριστοτέλους, στον άξονα πάνω από την Εγνατία, δίπλα στο άγαλμα του Βενιζέλου, είναι γνωστή σε περίοικους και περαστικούς τα τελευταία χρόνια. Και φαίνεται πως στην πιάτσα αυτή οι έμποροι ξεκινούν νωρίς από νωρίς το πρωί να “πουλάνε”  θάνατο.

Για όποιον διασχίζει την πλατεία συχνά, είναι γνωστά και τα πρόσωπα των διακινητών. Δε διστάζουν να σου προσφέρουν την “πραμάτεια” τους καθώς κατεβαίνεις την πλατεία, δεξιά του μνημείου του Βενιζέλου.

Δεν διστάζουν να κάνουν το πάρε – δώσε με τους χρήστες ανοιχτά, χωρίς να πτοούνται από τους εκατοντάδες πολίτες που μπορεί να βρίσκονται την ίδια στιγμή στην πλατεία. Και είναι κάθε μέρα εκεί. Οι ίδιοι διακινητές, οι οποίοι συχνά παρεμβαίνουν να λύσουν διαφορές μεταξύ των χρηστών, όταν ξεσπούν άγριοι καυγάδες. Που μετρούν τα χάπια από καρτέλες σε ανοιγμένες παλάμες χρηστών, σαν να μοιράζουν καραμέλες. Φαίνεται όμως πως είναι άγνωστοι στις αστυνομικές αρχές…

Βία, αποσύνθεση, ξεπεσμός, υποβάθμιση στην πιο κεντρική πλατεία της πόλης. Βρωμιά (το κομμάτι της Αριστοτέλους έχει μήνες να καθαριστεί και πλυθεί από τις υδροφόρες του δήμου), σκουπίδια, πλακάκια που κολλάνε καθώς περπατάς, μυρωδιά ούρων, σύριγγες σε δημόσια θέα.

Αυτή είναι η εικόνα της Αριστοτέλους σήμερα και  η  κατάσταση γίνεται όλο και χειρότερη καθώς περνάει ο καιρός.

Η πλατεία δεν “καθάρισε” μετά την τοποθέτηση των οικίσκων του χριστουγεννιάτικου χωριού του δήμου Θεσσαλονίκης, δεν έπαψε ποτέ να είναι πιάτσα. Πρόσκαιρα χρήστες και έμποροι μεταφέρθηκαν απλώς λίγα μέτρα πιο μακριά, προς την οδό Ιουστινιανού. Και μετά καθώς τα χριστουγεννιάτικα σπιτάκια έμειναν για μήνες στο σημείο (στο όνομα κάποιων πολιτιστικών εκδηλώσεων που θα γίνονταν εκεί από το δήμο Θεσσαλονίκης), έγιναν καταφύγιο για τους χρήστες που έφθασαν σχεδόν να κατοικούν σ αυτά.

Και δεν είναι οι τοξικο-εξαρτημένοι το πρόβλημα, που είναι άνθρωποι άρρωστοι και ανεβαίνουν το δικό τους γολγοθά!

Η πιάτσα είναι το θέμα και οι διακινητές που λειτουργούν ανενόχλητοι, που επιβάλλουν την παρουσία τους και την παράνομη δραστηριότητά τους στο δημόσιο χώρο, στο κεντρικότερο σημείο της πόλης.

Πως χειρίζονται άλλες ευρωπαϊκές χώρες το πρόβλημα της χρήσης; Γιατί δε φτιάχνονται και στη Θεσσαλονίκη ελεγχόμενοι χώροι όπου θα μπορούν να κάνουν τη χρήση τους; Με ασφάλεια και χωρίς τον εξευτελισμό που συνήθως συνεπάγεται η χρήση σε δημόσιο χώρο;

Ποιος έχει την ευθύνη για αυτήν την εικόνα λοιπόν; Και ποιος μπορεί να κάνει κάτι – οτιδήποτε-  για να την αλλάξει;

Φωτογραφίες: Αργύριος Μαρμαράς