Άρης: Μια ανάσα πριν το κύπελλο – Η «κατάρα» των τελικών και το μπαράζ στον Βόλο

Ο Άρης είναι μία από τις κορυφαίες ομάδες τις Ελλάδας, με τεράστια ιστορία. Αποτελεί τον σύλλογο με τα περισσότερα τοπικά πρωταθλήματα Μακεδονίας (σύνολο 13), ενώ αριθμεί 3 πρωταθλήματα Ελλάδας (1927–28, 1931–32, 1945–46), 1 Κύπελλο Ελλάδας (1969–70) κι 1 Κύπελλο Μεγάλης Ελλάδος (1970–71).

Παρά τις μεγάλες επιτυχίες σε τοπικό και εθνικό επίπεδο, η ομάδα, ποδοσφαιρικά, έχει να κατακτήσει κάποιο τίτλο 54 χρόνια. Για δεκαετίες, την ακολουθεί μια «κατάρα», καθώς πάντα όταν φτάνει στην πηγή… δεν πίνει νερό, όντας εννέα φορές φιναλίστ στον τελικό κυπέλλου και τέσσερις φορές δευτεραθλήτρια στο πρωτάθλημα Ελλάδας.

Με την ομάδα να έχει φτάσει στον τελικό Κυπέλλου και να αγωνίζεται το Σάββατο κόντρα στον Παναθηναϊκό (25/05) για να κατακτήσει τον πρώτο τίτλο της μετά από μισό αιώνα και τους οπαδούς να ελπίζουν σε ένα «θαύμα»,  η Parallaxi κάνει μια αναδρομή σε όλους τους χαμένους τελικούς.

Ο «Μπαράζ» τελικός στον Βόλο (1979-80)

Μετά από μια επιτυχημένη Ευρωπαϊκή πορεία στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ, κόντρα σε Μπενφίκα και στη δευτεραθλήτρια Ιταλίας, Περούτζια του Πάολο Ρόσι, τις οποίες ο Άρης υπερνίκησε και τον αποκλεισμό του από την Σαιντ Ετιέν του Μισέλ Πλατινί (ήττα 4–1 στη Γαλλία και εντός έδρας ισοπαλία με 3–3 στη Θεσσαλονίκη), η ομάδα της Θεσσαλονίκης «έχτισε γερές βάσεις» για το πρωτάθλημα.

Το καλοκαίρι του 1979 το ελληνικό ποδόσφαιρο, εισέρχεται σε επαγγελματική βάση. Δημιουργούνται οι πρώτες ποδοσφαιρικές ανώνυμες εταιρείες (ΠΑΕ) και διαχωρίζονται από τους αθλητικούς συλλόγους. Την προεδρία του επαγγελματικού συλλόγου “ΑΡΗΣ” αναλαμβάνει ο Μενέλαος Χατζηγεωργίου.

Ο Άρης, από την προηγούμενη χρόνια είχε δείξει σημάδια ότι θα είναι ο βασικός διεκδικητής του τίτλου. Προπονητής της ομάδας ανέλαβε ο Ουρουγουανός Χοσέ “Πέπε” Σασία και η μόνη προσθήκη, στο ήδη κορυφαίο ρόστερ, το οποίο αποτελούσαν, μεταξύ άλλων: οι Ντίνος Κούης, Ντίνος Μπαλλής, Γιώργος Ανανιάδης και Γιάννης Βένος, ήταν η μεταγραφή του επιθετικού χαφ, Θεμιστοκλή Βάγγη.

Μετά από ένα πετυχημένο σερί αποτελεσμάτων κόντρα σε Παναθηναϊκό (3-3), ΠΑΟΚ (2-0) και Ηρακλή (0-2) στην αρχή της σεζόν, ο Άρης επιβεβαίωνε τα προγνωστικά που τον ήθελαν «πρωταθλητή». Μετά την εντός έδρας νίκη, ενάντια στον Ολυμπιακό (2-1), τον βασικό του αντίπαλο, ο Άρης κατάφερε να κατακτήσει την πρώτη θέση στο πρωτάθλημα ισοβαθμώντας με τον Ολυμπιακό και το πλεονέκτημα της διαφοράς τερμάτων (46-20).

Ωστόσο, για πρώτη φορά στην ιστορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου, η ΕΠΟ άλλαξε την νομοθεσία και ο τίτλος δεν θα πήγαινε αυτόματα στον πρώτο που θα είχε υπέρ του την διαφορά τερμάτων κι έτσι κλήθηκαν οι ομάδες να αναμετρηθούν σε έναν «μπαράζ» αγώνα στο Δημοτικό στάδιο Βόλου στις 24 Μαΐου 1980.

Παρόλο που ο Άρης, φάνηκε ανώτερος και επικρατώντας σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού και σημειώνοντας δύο δοκάρια στο Α’ Ημίχρονο, ο Ολυμπιακός σκόραρε δύο φορές στο Β’ και πήρε τελικά το πρωτάθλημα. Ο τίτλος, που όλη τη χρονιά αγωνίστηκε για να τον κατακτήσει ο Άρης, χάθηκε μέσα στα τελευταία 45 λεπτά.

Τελικός Κυπέλλου Ελλάδος (2002-03) – Η «άτυπη ρεβάνς»

Μετά από 33 χρόνια, ο Άρης ξανά βρέθηκε σε τελικό κυπέλλου και πάλι κόντρα στον αιώνιο αντίπαλο του, τον ΠΑΟΚ. Στον τελικό του 1970, κατάφερε να κατακτήσει το μοναδικό κύπελλο στην ιστορία του, με τελικό σκορ 1-0.

Αυτήν την φορά ο τελικός έγινε στις 17 Μαΐου 2003 στο γήπεδο της Τούμπας (έδρα του ΠΑΟΚ) και όχι στο Καυταντζόγλειο, το οποίο ανακατασκευαζόταν την περίοδο εκείνη εν όψει των επερχόμενων Ολυμπιακών αγώνων.

Στην πορεία του προς τον τελικό ο Άρης απέκλεισε διαδοχικά: Χανιά, Πατραϊκό, ΠΑΣ Γιάννινα, Εθνικό Αστέρα και Αιγάλεω, ενώ ο ΠΑΟΚ είχε δυσκολότερο έργο αποκλείοντας (και μάλιστα αήττητος) με τη σειρά του: Λεωνίδιο, Ολυμπιακό Βόλου, ΟΦΗ, Ολυμπιακό και ΑΕΚ.

Μεγάλη η πίεση και από τις δύο πλευρές, σε ένα γήπεδο κατάμεστο από φιλάθλους και των δύο ομάδων. Ο Γιώργος Γεωργιάδης χάρισε την νίκη και το 4ο κύπελλο στον σύλλογο του ΠΑΟΚ, παίρνοντας εκδίκηση για τον χαμένο τελικό του ’70, με το ίδιο ακριβώς σκορ (1-0).

Ωστόσο, λίγες μέρες νωρίτερα, στις 4 Μαΐου 2003, ο Άρης είχε πανηγυρίσει την κατάκτηση του Τσάμπιονς Καπ στο μπάσκετ. Οπότε καμία από τις δύο ομάδες δεν έμεινε παραπονεμένη εκείνη την σεζόν!

Τελικός Κυπέλλου Ελλάδος (2004-05) – Η χρονιά της «πρωτοπορίας»

Ο 63ος τελικός κυπέλλου Ελλάδας έφερε αντιμέτωπους για πρώτη φορά στην ιστορία των τελικών κυπέλλου Άρη και Ολυμπιακό. Ο αγώνας διεξήχθη για πρώτη φορά, εκτός Αθήνας ή Θεσσαλονίκης και πιο συγκεκριμένα στο Παμπελοποννησιακό Στάδιο της Πάτρας. Ο Άρης βρισκόταν στην Β’ Εθνική και φυσικό ήταν να υποταχθεί στην ανωτερότητα του Ολυμπιακού των Τζόρτζεβιτς, Ριβάλντο και Τζιοβάνι.

Η κατάσταση που επικρατούσε, πριν ακόμα ξεκινήσει ο αγώνας ήταν χαοτική. Συμπλοκές σημειώθηκαν μεταξύ των οπαδών και πετροπόλεμος και ρίψει δακρυγόνων με την αστυνομία. Η αποστολή του Άρη εγκλωβίστηκε στο λεωφορείο από φιλάθλους του Ολυμπιακού, φτάνοντας στο γήπεδο δύο ώρες αργότερα. Η ομάδα ζήτησε να καθυστερήσει ο αγώνας, αλλά η κρατική τηλεόραση δεν το δέχτηκε γιατί μετά είχε Eurovision. Συνεπώς, οι παίκτες του Άρεως αγωνίστηκαν εξουθενωμένοι και ψυχολογικά πεσμένοι.

Παρόλο που ο Άρης αντιστεκόταν καθ’ όλη την διάρκεια του Α’ Ημιχρόνου, ασκώντας πίεση στον πρωταθλητή Ολυμπιακό, η ομάδα υπέκυψε, μετά την πετυχημένη εκτέλεση πέναλτι του Τζόρτζεβιτς, μη μπορώντας να το ανατρέψει, με αποτέλεσμα να δεχθεί άλλα δύο γκολ.

Με την κατάκτηση του Κυπέλλου, ο Ολυμπιακός πήρε το «double». Ωστόσο, ο Άρης ως φιναλίστ του κυπέλλου αγωνίστηκε την επόμενη χρονιά στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ, για πρώτη και μοναδική ως τώρα φορά, που ομάδα Β’ εθνικής αγωνίστηκε σε ευρωπαϊκό κύπελλο.

Τελικός Κυπέλλου Ελλάδος (2007-08) – Τι μπορεί να πήγε λάθος;

Στις 17 Μαΐου του 2008, οι ομάδες του Άρη και του Ολυμπιακού κλήθηκαν μετά από τρία χρόνια, να αναμετρηθούν σε έναν ακόμα τελικό κυπέλλου.

Ο Άρης θεωρούταν το φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Ο τελικός έλαβε χώρα στο Καυτατζόγλειο, με την ομάδα της Θεσσαλονίκης να έχει το «πλεονέκτημα» της έδρας. Από την άλλη ο Ολυμπιακός δεν είχε αγωνιστεί στα πλέι οφ, όντας πρωταθλητής και περνώντας ένα διάστημα αγωνιστικής απραξίας. Ωστόσο, οι ερυθρόλευκοι αποδείχθηκε πως ήταν πιο έτοιμοι από όσο τους θεωρούσαν.

Στον πάγκο του Άρη καθόταν ο έμπειρος προπονητής, Ντούσαν Μπάγεβιτς. ο οποίος είχε κατακτήσει το κύπελλο με ΑΕΚ, Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ τα προηγούμενα χρόνια. Το ρόστερ αποτελούταν από κορυφαίους παίκτες όπως: ο Κόκε, ο Χαβίτο, ο Νέτο, ο Τόνι Κάλβο, ο Ίβιτς, ο Ρονάλντο Γκιάρο κι ο Αβραάμ Παπαδόπουλος, που άφησαν ιστορία στην ομάδα του Άρεως.

Παρ’ όλ’ αυτά, ο Άρης αποδείχθηκε κατώτερος των προσδοκιών. Η ομάδα στήθηκε αμυντικά, παρόλο που ήταν καλή στη δημιουργία, με την επιθετική της γραμμή να ξεχωρίζει εκείνη την σεζόν. Επικράτησε σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, κάνοντας αρκετές καλές φάσεις, οι οποίες δεν απέδωσαν.

Σε αντίθεση με τον προηγούμενο αγώνα και τα επεισόδια που σημειώθηκαν στο Παμπελοποννησιακό Στάδιο, ο τελικός κύλησε ομαλά. Ο Ολυμπιακός κατάφερε να σκοράρει δύο φορές με τις κεφαλιές των Κοβάτσεβιτς (33′), Ζεβλάκοφ (53′) και με τον Αντώνη Νικοπολίδη να «κατεβάζει ρολά» στην επίθεση του Άρη, να κερδίσει το 23ο κύπελο του.

Παρόλο που η όλη συγκυρία ήταν υπέρ του, η τύχη δεν ήταν με το μέρος του.

Τελικός Κύπελλο Ελλάδος (2009-10) – Άλλο ένα ρεκόρ

Η σεζόν 2009-10, θα μπορούσαμε να πούμε πως αποτελεί μια χρονιά ρεκόρ για τον Άρη. Οι μεταγραφές του καλοκαιριού προκάλεσαν αίσθηση σε όλη την φίλαθλη Ελλάδα. Παίκτες με υψηλές ποδοσφαιρικές παραστάσεις από μεγάλα πρωταθλήματα αλλά και ταλαντούχοι ποδοσφαιριστές έφθασαν στην Θεσσαλονίκη για να στελεχώσουν το ρόστερ του Άρη. Ο Αργεντινός κεντρικός μέσος Γκρατσιάν από την Μπόκα Τζούνιος, ο διεθνής Ουρουγουανός σέντερ φορ Σεμπάστιαν Αμπρέου και ο κεντρικός αμυντικός της Ρίβερ Πλέιτ, Κριστιάν Νασούτι αποτελούν κάποιες από τις μεταγραφές των Κιτρίνων που κατέκλεισαν το αεροδρόμιο «Μακεδονία».

Οι εντυπωσιακές μεταγραφικές κινήσεις, έφεραν και πολλά διαρκείας, με τους οπαδούς να σπάνε το ρεκόρ των 12.000 και στην πρώτη προπόνηση της ομάδας στο «Κλεάνθης Βικελίδης» να υποδέχονται τους νέους (και παλιούς) παίκτες, 20.000 φίλαθλοι. Το πρώτο μεγάλο ραντεβού της χρονιάς θα είναι στις 5 Αυγούστου, στο φιλικό αγώνα με την Μπόκα Τζούνιος που θα μείνει στην Ιστορία για τη συμμετοχή και τις εκδηλώσεις του κόσμου.

Στον πάγκο της ομάδας θα κάτσει ο Αργεντινός Έκτωρ Ραούλ Κούπερ, ο οποίος θα οδηγήσει την ομάδα σε ένδοξες στιγμές, σημειώνοντας σημαντικές νίκες σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Παρά τις προσδοκίες των φιλάθλων, η ομάδα τερμάτισε 5η στο πρωτάθλημα, κερδίζοντας το Ευρωπαϊκό εισιτήριο και φτάνοντας έως τον τελικό Κυπέλλου, αποκλείοντας διαδοχικά τον Αστέρα Τρίπολης, την Ξάνθη και την Καβάλα και αντιμετωπίζοντας τον Παναθηναϊκό.

Ο αγώνας έληξε 0-1, με νίκη των πράσινων. Οι οπαδοί του Άρη έμειναν για ακόμη μία χρονιά με την «όρεξη». Ο τελικός, ωστόσο, θα μείνει στην Ιστορία με την κάθοδο των 30.000 φιλάθλων, που σημείωσαν την μεγαλύτερη οπαδική μετακίνηση στην Ελλάδα. Οι κίτρινοι κατάφεραν να σπάσουν ένα ακόμη ρεκόρ μέσα στην χρονιά, αλλά δεν μπόρεσαν να «γευτούν» τη χαρά της κατάκτησης του τροπαίου.

Μια ανάσα πριν τον τίτλο

«Κατάρα» ή ατυχία; – Μικρή η σημασία!

Μετά από 14 χρόνια ο Άρης έχει «ραντεβού» με την Ιστορία. Η ομάδα του Άκη Μάντζιου είναι πιο έτοιμη από ποτέ. Είναι η ευκαιρία του Άρη να κατακτήσει το δεύτερο κύπελλο και να αλλάξει την «μοίρα» του συλλόγου, που έκλεισε φέτος τα 110 χρόνια του.

Οι χρόνιοι αποκλεισμοί στο 90′ και οι χαμένοι τελικοί δεν πρέπει να πτοήσουν την ομάδα, η οποία θα δώσει τον καλύτερο της εαυτό για να διεκδικήσει το κύπελλο, φέρνοντας το «double» στην Θεσσαλονίκη, μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος από τον ΠΑΟΚ,  για πρώτη φορά στα χρονικά του Ελληνικού ποδοσφαίρου.

Κι όπως αποδείχθηκε, ο Άρης πολλές φορές υπήρξε πρωτοπόρος, σπάζοντας ρεκόρ. Καλή επιτυχία!

Φωτογραφίες: Eurokinissi/aris.re/oiassoitouareos.gr